สะดุดหัวใจนายจอมกวน ( Yoai )

     สรุปคือผมต้องคู่กับไอ้ภัทรจนได้ ผมเป็นคนที่ต้องกอดขามันไว้  สรุปผมก็ไม่ได้ซิทอัพจนได้
 
     "นี่นาย  ทำดีๆ  อย่าเล่น" ผมบอกให้ไอ้ภัทรมันตั้งใจทำ
     " นี่ก็นายจับดีๆสิ  จับแบบนั้นฉันก็มีโอกาสเกิดอุบัติเหตุได้แล้วใครจะรับผิดชอบ"ผมจับแค่ข้อเท้าไอ้ภัทร  แต่คนอื่นเขาจับแบบกอดขาไว้
 
     " โอเคร  ฉันจับดีๆ ก็ได้" ผมก็เปลี่ยนเป็นจับแบบที่คนอื่นเขาจับ
 
พอผมจับดีเท่านั้นแหละแรงมันเยอะมาก มันซิทอัพทีหน้ามันมาถึงผมเลย  ผมได้แต่หันหน้าหนีเพราะมันจะจูบหน้าผมอยู่แล้ว
 
“ มึงๆ หันหน้าหนีมึงจะให้กูหอมแก้มมึงเหรอ ” เออจริงด้วยแฮ่ะ
 
      ผมเลยต้องหันมาจับแบบเดิมแล้วหันหน้าเข้าหามัน  มันทำไปได้ 10ครั้งมันก็เอามือมาค้างที่เข่ามันและจ้องผม
 
     " นี่นายมีคนเคยบอกนายไหมว่ายิ่งดูนายใกล้ๆยิ่งน่ารัก" ผมโมโหเลยลุกขึ้นเพราะคำที่มันพูดออกมา
 
     " นี่เตี้ยลุกทำไม  แค่ล้อเล่น  เขินเหรอ" 
 
ผมได้ยินมันพูดแบบนั้นแล้ว  ผมก็เอาขาแตะมันแต่พลาดทำให้ผมเสียหลักล้มไปจูบปากไอ้ภัทร  ใจผมเต้นแรงมาก  เต้นไม่เป็นจังหวะเลย ผมดึงสติได้ก็รีบลุกขึ้นทันที  มองไปดูรอบๆคนหันมาทางฉันเต็มเลย 
 
" ชิดนี่ย์ ซวยแน่ กล้าจูบภัทรด้วย "
" เออว๊ะ...ระเบิดลงแน่ " ผมได้ยินอย่างนั้น  ผมก็รีบไปห้องน้ำ
 
ผมไม่กล้าที่จะมองหน้าของไอ้ภัทรผมเลยไม่เข้าเรียนหลังจากเกิดเหตุการณ์นั้นได้แต่นอนที่ห้องพยาบาลจนถึงเวลาเลิกเรียนแล้วรีบกลับบ้าน  ตลอดเส้นทางที่กลับบ้านผมต้องหาวิธีที่จะหลบหน้าไอ้ภัทร
 
ผมมาถึงบ้านก็ตกใจ  โดยที่ไม่รู้มาก่อนเลย
 
 
     " พี่ชิดนี่ย์ " เมกาน้องสาวของผมที่ชอบทำแต่เรื่องเซอร์ไพร์สวันนี้มาก็ไม่บอกผมสักคำ
 
     ผมพาเมกากลับไปที่ห้องถามสาระทุกข์สุกดิบกันแล้วลงมากอนข้าวด้านล่าง  เมกาเป็นเด็กช่างพูดมากกว่าผมเมื่อกินข้าวเสร็จพวกเราทั้งหมดก็คุยกันที่ห้องนั่งเล่น
 
     " นี่เมกา...นอนคนเดียวได้ไหมลูก " แม่ของภัทรถามเมกา
 
     " นอนได้ค่ะ  แต่เมกาจะนอนกับพี่ชายค่ะ"เมกากอดแขนผม
 
     " ไม่เป็นไรให้ชิดนี่ย์นอนด้วยกันกับภัทรน่ะ "
 
     " ไม่ " ผมเผลอตะโกนออกมาเต็มเสียง  ทำให้ทุกคนหันหน้ามองผม
 
     “ ได้ครับ  คุณนายสั่งทั้งที ไม่ได้  ได้ไงล่ะ ”แมร่งอยู่ดีๆไอ้ภัทรมาเชื่อง่ายขนาดนี้
 
     " Lo odi ? " เอาแล้วไงน้องสาวสุดที่รักถามมาว่าผมเกลียดเขาเหรอ ผมจะตอบยังไงดีเพราะไอ้ที่เกลียดคือไอ้ภัทรมากกว่าที่เกลียดผม
 
     " Non gil piace di me a parte. ผมบอกได้เพียงว่าคนที่เกลียดผมคือไอ้ภัทรต่างหากที่มันไม่ชอบหน้าผม
 
     " Davvero ora? Non gli piace di voi. " โอ๊ยน้องสาวถามมาได้ว่าเรื่องจริงเหรอที่นายนั้นไม่ชอบผม  แต่ผมได้แต่พยักหน้าอย่างเดียว
 
     " นี่ถ้านายกับน้องสาวนายจะคุยกันสองคนไปคุยที่ห้องเลยไป"ไอ้ภัทรมันเริ่มโมโหที่พวกผมคุยกันทำให้มันไม่รู้เรื่อง
 
 
ผมพยักหน้าและขอตัวไปข้างบนห้อง
 
 
ผมกับน้องสาวไปคุยกันต่อที่ห้องเพื่อจะได้คุยกันง่ายขึ้น  ผมคุยกับน้องจนดึกดื่น  
 
 
 
ก๊อก ๆ ...
 
 
เสียงเค๊าะประตูดังขึ้นผมเดินไปเปิดประตู  สรุปคือนายภัทรอยู่หน้าห้อง
 
" เตี้ย  เมื่อไหร่มึงจะไปนอนห้องกูเนี้ย   ขี้เกียจรอ "อ๋อที่ไอ้ภัทรมาเพื่อที่จะมาตามเราไปนอน
 
" ไม่เป็นไร  กูจะนอนที่นี่กับเมกา"ผมกอดไหล่น้องสาวผมเพื่อให้รู้ว่าผมนอนห้องนี้
 
" เรื่องมาก  แม่กูยอกให้มึงไปนอนที่ห้อง  ไม่งั้นแม่จะตัดค่าขนมกู"ที่แท้ห่วงค่าขนมนี้เอง  คงตัดเยอะมั้งถึงมาตามผมถึงห้อง
 
" เรื่องของมึง"ผมตอบไปเพราะมันไม่เกี่ยวกับผมเลย
 
" ไอ้เตี้ย  มานี่"อยู่ๆภัทรมันก็มาดึงตัวผมไป  ทำให้ผมต้องตามมันไป ผมเดินมาถึงห้องไอ้ภัทรมันจัดแจงที่นอนให้ผมพร้อม  คือ นอนพื้น  โหดร้าย...สัส
 
" นี่มึงถ้ากูจะมานอนลำบากขนาดนี้กูนอนที่ห้องกูดีกว่า..." ผมไม่สนใจอะไรพร้อมที่จะเดินออกจากห้องไอ้ภัทรเต็มที
แต่มันดึงแขนผมไว้พร้อมข่มขู่ว่าถ้าผมเดินออกจากห้องมันไป  มันก็จะใช้อีกช่องนึงทะลุถึงผมกับน้องสาว
 
" ตกลง  จะนอนไหม " ไอ้ภัทรยื่นข้อเสนอผมขนาดนั้น  ถ้าผมปฏิเสธมันก็ไปนอนกับน้องผมสิ
 
" เออ...ตกลง  แต่ไปอาบน้ำก่อน"
 
" ไอ้เตี้ย...มึงขึ้นมานานแล้วยังไม่อาบน้ำอีก  มึงทำอะไรของมึง  มึงมาอาบน้ำห้องกูเลย"เมื่อพูดจบไอ้ภัทรก็เดินตามผมไปที่ห้องกลัวผมไม่ไปห้องมันสิน่ะ
 
สรุปผมอาบน้ำที่ห้องไอ้ภัทร  ออกมาจากเคยที่แต่งตัวในห้อง  แต่ต้องมาแต่งตัวในห้องน้ำรู้สึกอึดอัด
 
" เตี้ย   มึงนอนนั้นน่ะ"ไอ้ภัทรชี้มือให้ผมนอนบนเตียงมันซึ่งผมตกใจเพราะมันเคยบอกให้ผมนอนพื้น
 
" อ้าว มึงไม่ให้ฉันนอนข้างล่างแล้วเหรอ"
 
" มึงจะนอนข้างบน  ข้างล่างแล้วแต่มึง  แต่กูบอกก่อนว่านี่คือที่กูเครียมให้มึง"มันเอามือชี้ไปที่เตียงที่มันแบ่งให้ผม
 
 
สรุปแล้วผมก็ต้องนอนบนเตียงแต่ผมเอาหมอนข้างมากั้นไว้ข้าง ผมนอนยังไงก็นอนไม่หลับหรือเพราะแปลกที่ผมนอนกระสับส่าย  กระวนกระวายทั้งคืน  จนผมจะบ้าตายอยู่แล้ว
 
" เตี้ย...มึงจะนอนดิ้นทำไมนักหนาแน่  กูนอนไม่หลับ" ภัทรมันเริ่มโมโหที่ผมนอนพลิกตัวไปมา
 
" ก็กูนอนไม่หลับนิ  แปลกที่ "ผมให้เหตุผลมันไป
 
" อยู่นี่น่ะเดี๋ยวกูมา " 
 
ไอ้ภัทรบอกผมให้รอมัน  แล้วมันก็เดินออกไปข้างนอกผ่านไป10นาทีผมยังนอนไม่หลับ  แล้วประตูห้องก็เปิดขึ้น  ไอ้ภัทรเดินมาพร้อมกับกะละมังน้ำ
 
" เตี้ย....ลุกมานี้ดิ"อะไรของมันว๊ะเนี้ยยิ่งนอนไม่หลับ
 
แต่ท้ายที่สุดผมต้องลุกขึ้นมาเพราะถึงไม่ลุกมันมีหวังอัดผมแน่
 
 " อ๊ะนี่น้ำอุ่น...แช่ซะจะได้สบาย"มันเอาน้ำอุ่นมาให้ผมแช่เท้า มันพร้อมบอกวิธีแช่เสร็จสัพเลย
 
" ทำไมต้องแช่ว๊ะมึง"
 
" ก็ย่ากูเคยบอกว่าถ้าหากเรานอนไม่หลับ  ให้แช่น้ำอุ่น  เพราะ น้ำอุ่นจะทำให้เลือดลมหมุนเวียนดี  ทำให้เราหลับสบาย เลือดเลี้ยงสมองได้ดี แล้วยังมีกลิ่นตะไคร้ด้วย"ไอ้ภัทรอธิบายซะผมคิดว่ามันคนละคนกับวันนี้นิ ผมเอาเท้าแช่แต่แช่ไม่นิ่ง เอาเท้าถูไปถูมา ขัดขี้ไคลไปด้วยแล้วกัน  มันส์ดี
 
" นี่ มึง เอาเท้านิ่งๆดิ  แล้วยกมาพักด้วย"
 
ผมทำตามมันแล้วจนเสร็จ เช็ดเท้าแล้ว ก็ขึ้นนอน  อยู่ๆภัทรก็เปิดเพลงโมสาร์ทพัฒนาสมองให้ฟังอีก   มันหาว่าผมโง่หรือเปล่าว๊ะเนี้ย  เอาเพลงพัฒนาสมองอีก สรุปคืนนั้นก็หลับแบบสบายพร้อมกับตื่นเช้ามาสดชื่น
 
ต้องขอบคุณไอ้ภัทรเมื่อคืนที่ทำให้ผมหลับสบาย  แต่ก็ทำให้ผมเห็นอีกมุมของมัน  ผมแต่งตัวไปกินข้าวและไปโรงเรียนตามปกติ
 
ผมมาเรียนและตอนบ่ายต้องเข้าชมรมผมต้องเจอไอ้ภัทรแน่นอน
 
" ชิดนี่ย์  นายเป็นอะไรวันนี้นายทำตัวแปลกๆ"เลโอคงสังเกตุผมตลอดช่วงเช้าเลยมั้งเนี๊ยถึงรู้ว่าผมแปลก
 
" เปล่านี้  ไม่เป็นไรนิ " ผมตอบพร้อมกับเดินไปเพื่อไปชมรมบาส
 
ผมกับเลโอเดินมาถึงห้องชมรมบาสเพื่อมาพบรุ่นพี่ " สวัสดีทุกคน  พี่ชื่อเปรม เป็นประธานชมรมและเป็นโคสของทีมนี้ด้วย  วันนี้พี่จะเริ่มให้เราการตรวจร่างกายก่อน "
 
ทุกคนตรวจร่างกายแล้วมาวอร์มที่สนามโดยการวิ่งรอบสนามบาสเบาๆ พวกผมวิ่งกันจะเป็นจะตายแต่ได้สามหนุ่มนั้นมันสบายไปไหม  อย่างว่าละไอ้โทระมันลูกผู้บริหารนิ  ไอ้ชินกับไอ้ภัทรได้อนิสงค์ไปด้วย
 
เมื่อจบคาบชมรมแล้วผมก็กลับบ้านไปพักเพราะเกิดอาการเมื่อยมาก ผมมาถึงบ้านเดินเข้าห้องวางกระเป๋าเตรียมนอน  โดยที่ไม่ได้สนใจเมกาเลย
 
" พี่ๆ ไปกินข้าว" ผมรู้สึกเหมือนมีใครมาเขย่าที่ตัวผมและเสียงเรียกให้ผมไปกินข้าว
 
ผมงัวเงียตื่นขึ้นมาเห็นเมกานั่งอยู่เพื่อรอผมไปกินข้าว
 
" รอพี่แป๊บนึงน่ะ"ผมเดินไปล้างหน้าเพื่อที่จะลงไปกินข้าวด้านล่าง ผมกับเมกาเดินลงมากินข้าวและนั่งลงที่โต๊ะอาหารตามที่เขาวางไว้ให้ผม ผมกินข้าวไม่ค่อยลงเพราะเหมือนไม่สบาย  ผมกินนิดเดียว  ผมก็หยุดกิน  เมื่อทุกคนกินอิ่มก็นั่งคุยกันและทานผลไม้  แต่ผมไม่ไหว
 
" นี่ภัทรลูกทำไมช่วงนี้มานอนที่บ้านได้ล่ะ  ไม่มีซ้อมเหรอ"พ่อภัทรถามภัทรด้วยความสงสัยเพราะปกติภัทรจะมาบ้านเฉพาะวันหยุด
 
" ช่วงนี้เขาไม่ค่อยซ้อมครับ  เพราะเปิดรับนักกีฬาใหม่ ชิดนี่ย์ก็อยู่ชมรมนี้ด้วย" แหมทีต่อหน้าพ่อหน้าแม่มึงพูดเพราะจังทีกับกูน่ะยังกะจะกินหัวกู
 
" ใช่เหรอภัทร  ไม่มีซ้อมเหรอ  เอ....เพราะอะไรน๊ามำให้น้องเรากลับบ้านได้"แล้วพี่แพรก็หันมาทางผมแล้วสะกิดผู้เป็นแม่ดูผม
 
" ชิดนี่ย์ทำไมหน้าซีดๆล่ะลูก  แถมยังกินข้าวน้อยด้วย"แม่ของภัทรถามผมพร้อมกับยกจานผลไม้ให้ผมและทุกคนก็หันมามอง