สะดุดหัวใจนายจอมกวน ( Yoai )

วันนี้ก็ต้องมาฝึกความอดทน นั้นคือต้องมาค่ายทหารฝึกความแข็งแรง วันแรกก็มาเจอเลย
" นักกีฬาทุกคนพร้อม"เสียงตะโกนของครูฝึก ตะโกนให้เรารีบมารวมตัวกัน
" พร้อม" พวกเราทั้ง24คนตะโกนออกมาพร้อมกัน
" ทุกคนรู้จักผมหรือยัง"เสียงครูฝึกตะโกนถาม
" ยังครับ " แน่นอนว่าพวกเราต้องตอบพร้อมกันอยู่แล้วเพราะนี้คืความสามัคคีและอดทน
" คุณจะรู้จักผมได้ไงเพราะผมยังไม่แนะนำตัว  " สรุปแล้วผมควรขำหรือเปล่าเนี้ยตลกหน้าตายฉิบหาย
" มึงๆ ควรหัวเราะปะว๊ะ " ไอ้เลโอมันพูดเบาๆเพื่อเป็นการถามผม เพราะกลัวครูฝึกได้ยิน
" คุณพูดอะไร..คนที่พูดออกมานี่ "หูดีฉิบหายเลย  ทำให้ไอ้เลโอออกไปตามคำสั่งของครูฝึก
" อยู่ในท่าเตรียม วิดพื้นสิบครั้ง "
" วิดพื้นสิบครั้งปฏิบัติ" ไอ้เลโอทำตามครูกฝึกบอก
ไอ้เลโอวิดพื้นขึ้นลงทั้งหมด 10  ครั้ง เมื่อไอ้เลโอวิดพื้นเสร็จก็เขาแถวเหมือนเดิม
" ผมบอกคุณเลยว่าคุณเป็นนักกีฬาคุณต้องมีระเบียบและมารยาท รับทราบ"
" ทราบ"
" ผม ครูฝึก สุชาติ รักการดี "
เมื่อครูฝึกแนะนำตัวเสร็จพวกเราก็เริ่มฝึกโดยกิจกรรมแรกคือหมอบ คลาน ท่ามกลางแดดร้อน
" ทุกคนหมอบ " พวกเราทุกคนหมอบตามคำสั่งครูฝึก
" ทุกคนหมอบ คลาน"
พวกผมก็คลานเพื่อให้ไปถึงเป้าหมาย บางทีผมเองก็สงสัยว่าผมเองเนี้ยมาทำอะไรที่นี่ ผมยัง งง ตัวเองว่าถึงจุดนี้ได้ไง
" ชิดนี่ย์..มึงไหวไหม " ตอนแรกผมกับไอ้ภัทรไม่ได้อยู่ใกล้กันแต่มันคลานมาหาผม ผมดีใจที่มันเป็นห่วงผม
" โอเคร..มึง "
" คลานให้เร็ว คลานให้ว่อง " เสียงครูฝึกยังคงส่งเสียงกระตุ้นเหล่านักกีฬา
" ชิดนี่ย์มึงไม่ไหวบอกนะ"
" หยุด  นอนหงาย " เราทำตามที่ครูฝึกบอก นอนหงาย แต่ที่ผมทำนอกเหนือจากครูฝึกสั่งคือผมกับไอ้ภัทรนอนหันหน้าเข้าหากัน  สิ่งที่มอบให้กันคือรอยยิ้ม
"หมอบ  คลาน " ภัทรยิ้มสวยมาก ผมไม่เคยได้มีโอกาสเห็นภัทรยอิ้มแบบนี้นานแล้ว
 
 
" ไหวไหมมึง " ภัทรคอยถามผมตลอดเลยว่าเหนื่อยไหมแค่นี้ผมก็ภูมิใจแหละ
" ไหว...มึงละ"
“  กูโอเคร ”
" ยาดมไหมชิดนี่ย์" อยู่เอ็มก็เดินมาแล้วยื่นยาดมให้ผมหลังจากที่เราคลานถึงจุดเป้าหมาย
" ไม่อ๊ะ   ขอบใจนะ "
" ขอบใจว๊ะเอ็มกูจะเป็นลม"ไอ้ชินท่าทางน่าจะไม่ไหวรีบเอายาดมมาดมเลย   ผม งง  มันมาเป็นนักกีฬาได้ยังไง
" อืม"
" นักกีฬาทุกคนรวมตัว"
" แมร่งยังไม่พักเลย "
พอพวกเรามาเราคือการทรงตัวบนเชือก3 เส้น.. ดีนะไม่โหด
" เราจะแบ่งออกเป็นทั้งหมด 4 ทีม  ทีมละ 6 คน ปฏิบัติ"
พอนับแล้วผมกับไอ้ภัทรไม่ได้อยู่ด้วยกันเพราะมันกับผมนับเลขต่อกัน ผมได้อยู่กับไอ้ชิน แต่ที่เจ้าเดิมสุดคือไอ้เอ็ม
" ชิน..มึงดูไอ้ชิดนี่ย์ด้วยนะ" ผมว่านะผมต่างหากละที่ต้องดู ดูจากการหมอบคลานแล้ว
" จัดไปเพื่อน"
 
 
" นักกีฬาพร้อม "
ทีมผมเป็นทีมที่ 3 ที่ต้องไต่เชือก แน่นอนการยืนเรียงเอ็มอยู่ข้างหน้าผมและชินอยู่ข้างหลัง มันให้เหตุผลว่ามันจะคอยดูแลผม
" ทีมที่ 3 เริ่ม "
" เดินดีๆสิไอ้ชิดนี่ย์ "ผมเดินไปจนถึงครึ่งทางแล้ว และบอกเลยว่าผมเดินทรงตัวดีมาก
" กูเดินดีแล้ว "
" โอ๊ยอย่าขย่มคร๊าบ " พอมาถึงกลางทางครูฝึกทั้งขย่มทั้งโยก
" ระวัง " ผมเดินมาเรื่อยๆจนจะถึงอยู่แล้วแต่พลาดท่าก้าวพลาดแต่ดีที่ผมดึงสติตัวเองได้และข้ามมาได้อย่างหวุดหวิด
 
" ชิดนี่ย์เป็นไรไหม" พอผมถึงจุดหมายเอ็มก็ต้องรีบเดินมาประคองผมไปนั่งเพื่อรอกลุ่มสุดท้ายคือกลุ่มไอ้ภัทร
" โอเคร.."ผมก้าวพลาดจังหวะที่ครูฝึกขย่ม
" ไง...ดีแล้ว..พักก่อน" เอ็มก็นั่งข้างผมไม่ห่างเลย
" กูว่าไอ้ภัทรต้องว่ากูแน่เลย"ไอ้ชินเดินมานั่งข้างผมอีกข้างนึง
" มันไม่ว่าหรอก...มึงก็อยู่ไกลกูมาก.."
" มึงว่ากูช้าเหรอชิดนี่ย์ "
" มึงว่ามึงเองนะกูไม่ได้ว่า "
" ปากดีเดี๋ยวกูให้ไอ้ภัทรจูบปากปลิ้นเลยมึง"
" เกี่ยวอะไรกับไอ้ภัทร " จะว่าอายก็อาย เขินก็เขินแต่แสดงอะไรออกมาไม่ได้
" ชิดนี่ย์กับภัทรเป็นแฟนเหรอ"เอ็มถามมาซะผมไม่ตั้งตัวเลย
" ถ้าสมมุติว่าไอ้ภัทรกับไอ้ชิดนี่ย์เป็นแฟนกันมึงจะเลิกยุ่งปะ" ไอ้ชินก็ยิงคำถามตรงเกิ๊น  ทำให้ผมสะดุ้ง
"ไม่นะเพราะมันคือเรื่องสมมุติ " เอ็มมันกวนตรีนหรือว่ามันตอบซื่อๆว๊ะ  ผมนึกถึงว่าตอนที่ผมกับไอ้ภัทรเคยบอกมัน  มันก็ตอบผมแบบนี้แหละ
" ไอ้ชิดนี่ย์มึงเป็นไงบ้าง" พอไอ้ภัทรข้ามมาเสร็จก็รีบวิ่งมาหาผมเลย แต่ที่มันน่าเกลียดคือมันมาแทรกระหว่างผมกับเอ็ม
" ไอ้ภัทร..ไอ้เลโอละ "
" มึงเจ็บตรงไหนไหม " ไอ้ภัทรไม่ได้สนใจฟังไอ้ชินถามเลย
" ไอ้ภัทร...ไอ้เลโอละ"ไอ้ชินไม่วายถามอีกรอบ
" ข้างหลังรั้งท้าย " พอไอ้ชินได้ยินอย่างนั้นจากไอ้ภัทรแล้ว มันก็รีบไปรอไอ้เลโอ
" มึงเหนื่อยไหม..ทนก่อนนะเดี๋ยวก็ได้พักแล้ว "
เมื่อทุกคนทำกิจกรรมเสร็จแล้วเราก็เริ่มเข้าที่พักเพื่อเตรียมตัวอาบน้ำ ผมอยากบอกว่าผมเกิดมาไม่เคยทำอะไรแบบนี้มาก่อนเลย นี่มันคือครั้งแรกของผม
" ทุกคน เมื่อเตรียมตัวเสร็จแล้ว เราจะไปอาบน้ำ " ขนาดแม้การอาบน้ำยังต้องมีคนบอกอีก และที่สำคัญจับเวลาการอาบน้ำอีก ตายแน่ผม
เมื่อทุกคนมาถึงที่อาบน้ำซึ่งเป็นห้องน้ำอาบรวม  เขาอาบทีละรอบ  รอบละ12คน เราเลยแบ่งออกเป็นทีมบาสอาบก่อนแล้วค่อยทีมวอลเล่ย์
" ทุกคนประจำที่ ดูของที่อยู่ข้างหน้าเรา " ก็คือกระเป๋าที่ข้างในจะมีอุปกรณ์ให้เรา ก็ต้องลุ้นแหละว่าใครได้อะไร
ปี๊ด " ทุกคนหยิบและเปิดดู " สรุปผมได้ขันรั่วจร้า ตักอาบเมื่อไหร่จะเสร็จครับ
" ฉิบหายขันเล็กนิดเดียวกูจะตักอาบยังไงว๊ะ"ไอ้ชินได้ขันอาบน้ำเล็กนิดดียว จะว่าขันอาบน้ำก็ไม่ได้ เรียกกว่าขันนกินน้ำจะหรูกว่า
" ทุกคนตักน้ำราดตัว "  ผมตักน้ำทีไรไหลออกหมด
 
" ชิดนี่ย์มึงเอามือประสานรูด้านล่างไว้" ดีนะที่ไอ้ภัทรอยู่ข้างๆผมทำให้ผมตักน้ำอาบได้ดีขึ้น
" ทุกคนหยิบสบู่ ถูกับมือให้เกิดฟอง " พวกผมทุกคนก็ทำตาม
" หันหลัง....ถูให้เพื่อน" ผมต้องเป็นคนถูหลังให้ไอ้ภัทรก่อน
" ไอ้ภัทร..มึงอย่าแกล้งทำสบู่ลื่นออกจากมือนะมึง" ไอ้ชินที่อยู่ก่อนไอ้ภัทรมันชอบแซวมากเลยผมยอมรับมันเลยจริงๆ
" ที่สาธารณะกูไม่ทำหรอก" ไอ้ภัทรก็บ้าจี้ตามมัน
" อย่าให้กูรู้นะ..กูจ้องมึงอยู่"
" มึงเป็นเหี้ยอะไรนิไอ้ชิน..มึงถูดีๆสิ" ไอ้เลโอน่าจะรำคาญไอ้ชินแหละผมว่านะ
" สลับกัน"
" หลังมึงเนียนจัง" ไอ้ภัทรมันถูให้ผม ผมบอกเลยว่ามันเสียวถึงไส้
" อย่านะมึง..อย่าคิดจะก้มเก็บสบู่นะมึง"
" มึงเป็นอะไรของมึง..ก้มเก็บสบู่คืออะไรว๊ะภัทร" ผมยังคงสงสัยว่าทำไมไอ้ชินชอบแซวไอ้ภัทรเรื่อง
" ถึงคอนโดก็จะบอกเองว่าคืออะไร"
พวกเราอาบน้ำกินข้าวและมารับภารกิจ ซึ่งพรุ่งนี้จะเป็นการเอาตัวรอด โดยแบ่งทีมกันเรียบร้อย