สะดุดหัวใจนายจอมกวน ( Yoai )
เขียนโดย 
1day2time
วันที่ 15 พฤศจิกายน พ.ศ. 2559 เวลา 19.08 น.
แก้ไขเมื่อ 11 ธันวาคม พ.ศ. 2562 19.33 น. โดย เจ้าของนิยาย
24) สะดุดหัวใจนายจอมกวน
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความวันนี้เป็นวันเสาร์ผมกลับมาหาคุณอาหรือเอาง่ายๆว่าแม่ไอ้ภัทรนั้นเอง ผมกลับมาที่ห้องเดิมที่ผมเคยอยู่ เนื่องจากใกล้สอบแหละต้องมีการเตรียมนำความรู้เข้าสมอง
ก๊อก ๆ
" อ้าวภัทร...มึงมาไร " ผมเดินออกมาเปิดประตูพร้อมกับเจอไอ้ภัทรหอบหนังสือกองโตมาที่ห้องผม
" ถามได้มาติวหนังสือสิ"ไอ้ภัทรมันเดินมาพร้อมกับวางหนังสือไว้ที่โต๊ะผม
" มึงไม่อ่านที่ห้องมึงว๊ะ"
" ชิดนี่ย์กูรู้ว่ามึงอ่อนประวัติศาสตร์กูจะติวให้มึงไง " เออ...มันก็จริงแต่พูดถึงผมก็อ่านเองได้ป๊ะว๊ะ เอาว๊ะตามน้ำมันไปก่อน
" มึงมาดีแบบนี้มึงต้องการอะไร "
" สอนอังกฤษกูหน่อย please"
ผมว่าแล้วมันต้องมีข้อแลกเปลี่ยน ผมเชื่อเลยว่ามันจบ ม.6ไปมันต้องเข้าเรียนบริหารแน่เลยไม่งั้นก็เศรษฐศาสตร์
ผมกับมันเริ่มเรียนประศาสตร์ชาติไทยและประวัติศาสตร์อารยธรรมกรีกกับโรมัน
ผมให้ไอ้ภัทรสรุปย่อเรื่องประศาสตร์ชาติไทยให้ผมฟังเพราะถ้าผมอ่านเองคงหลับแน่นอน แต่ผมยอมรับอย่างหนึ่งคือไอ้ภัทรมันสรุปให้ผมเข้าใจง่าย ไม่น่าเชื่อว่าคนอย่างมันจะมีมุมแบบนี้ด้วย
"ไอ้ชิดนี่ย์ "
" ..... "
" เงียบ ไอ้ชิดนี่ย์ "
" ..... "
" ไอ้เตี้ย"
" เตี้ยแป๊ะมึงดิ " ผมจะบอกว่าเตี้ยพ่อมึงดิก็ไม่ได้เพราะพ่อมันกับพ่อผมเป็นเพื่อนกัน
" มึงเข้าใจไหม"
" มึงกูเมื่อยอ๊ะ " ผมบิดขี้เกียจไปมา...ฟังมันพูดก็เพลินอยู่หรอก...แต่นั่งนานไปหน่อย
" มึงหิวป๊ะกูไปหาไรให้กิน " มันถามโดนใจผมมาก ผมเองก็เดาทางไอ้ภัทรไม่ถูกว่ามันมาอารมณ์ไหน
ผมนั่งรอมันจนจะหลับแล้วมั้ง กำลังเคลิ้มเลยแหละ แต่ต้องสะดุ้งเพราะได้ยินเสียงเปิดประตูห้อง ผมเงยหน้าขึ้นดูไอ้ภัทรถือผลไม้และขนมเค้กขึ้นมาด้วย
" กินก่อนมึงค่อยมาต่อ " ผมกับมันนิเริ่มกินผลไม้ก่อนเลย
" ชิดนี่ย์มึงรู้ปะส่วนไหนของส้มมีประโยชน์สุด"
" ก็เนื้อส้มไง มีวิตามินซี " ผมพูดดูมีหลักการใช่ไหมละ..แต่จริงๆแล้วมันเบสิคมากใครๆเขาก็รู้กัน
" ผิด...ไอ้ใยขาวๆ"ไอ้ภัทรไม่เพียงแต่พูดพร้อมกับชูเส้นใยนี้ให้ผมดู
" มั่วป๊ะมึง"
" เส้นใยขาวๆมีสารช่วยเร่งการเผาผลาญและอุดมไปด้วยวิตามมินต่างๆ"
ผมไม่คิดว่ามันจะมีความรู้เยอะขนาดนี้...มองดูผิวเผินมันเหมือนคนไม่เอาอะไรแต่ที่ไหนได้ความรู้เยอะดีนิ
" อิ่มยังมาต่อกัน"
" ก็ได้ " ผมวางมือจากผลไม้และมาต่ออีกรอบรอบนี้ผมสบายมากเพราะมันคือ อารยธรรมกรีกกับโรมัน
" มึงเริ่มที่กรีกก่อนเลย"
มันดีอยู่อย่างตรงที่มันสรุปเข้าใจง่ายผมเลยไม่แปลกใจที่มันไม่สนใจแต่เรียนดี ผมเข้าใจว่ามันเป็นลูกคนอุปถัมภ์โรงเรียนคิดว่าครูเกรงใจเลยให้คะแนนดี
" มึงบทมึงจะดีมึงก็ดีนะ ทำไมมึงไม่ทำต้วน่ารักแบบนี้ตั้งแต่แรก"
" มึงชมกูว่าน่ารัก กูไม่น่ารักหรอกกูหล่อ" แหมมันยังหันหน้ามาทำท่าทะเล้นใส่ผมอีก
" เออ...ไอ้หล่อ"ผมผลักหัวมัน ก็ผมหมั่นไส้มันนิ
" มา...ต่ออารยธรรมโรมัน"
" โรมันนะกูรู้ดีเลย..เพราะกูเคยอยู่อิตาลี่"
" ไหนมึงลองพูดให้กูฟังดิ"
" มึงรู้ไหมการเกิดฟองมันเริ่มต้นจากโรมัน"
" ฟองเบียร์นั่นนะ"
" ฟองเบียร์พ่องมึงอ๊ะ " พอผมพูดแบบนั้นมันก็เปลี่ยนทิศทางเก้าอี้ของมันหันมาทางผม
"เตี้ย...ไหนมึงลองพูดใหม่อีกรอบดิ " ผมก็ทำตามมันหันเก้าอี้ไปประจันหน้ากับมัน
" ใหม่ "ผมรู้แหละว่ามันให้ผมพูดที่ผมด่ามันแต่ผมแค่กวนตรีนมันเฉยๆ
" กวนตรีนกูเหรอเตี้ย"
" โอ๊ย...มึง " มันเอาเค้กสตอเบอรี่ที่ผมไม่ชอบมาป้อนผม
" มึงอย่า" ผมเหรอจะยอมก็ทำคืนต่างฝ่ายต่างตักเค้กป้อนกันแต่ป้อนมันจะเลอะๆ
" 555"
" ปากกูเปื้อนหมดแล้ว" ไอ้ภัทรมันค่อยๆเอาทิชชูมาเช็ดปากของมัน
" มึงมันยังออกไม่หมด "มันยื่นเอาทิชชู่ให้ผมเช็ดให้มันโดยมันยื่นหน้ามาใกล้ผม...มันหล่อจริงไรจริง หัวใจผมเต้นไม่เป็นจังหวะแล้ว
" ตื่นเต้นเหรอมึง หูแดงเชียว"
" เรียบร้อยแล้ว"
" มึงเขินกูเหรอ"
" เขินไรละ"
"ถ้ามึงไม่เขินมึงกล้าจ้องตากูไหม" ผมบอกเลยว่าผมอาจไม่กล้า
" กล้าดิทำไมจะไม่กล้า"
พอผมพูดจบเท่านั่นแหละ..ผมกับมันก็เริ่มจ้องหน้ากันผ่านไป20วิพอได้ แต่ผมบอกเลยผมเขินมาก
" มึง..สตอเบอรี่ติดปาก" ผมรีบหยิบทิชชู่เพื่อที่จะมาเช็ดปากแต่ทิชชู่ยังไม่ถึงปากเลย
" เดี๋ยวกูเช็ดให้ " มันจับมือผมไว้ทั้งสองข้าง
" มึงจับมือกูไว้มึงจะเช็ดได้ไง"
" มึงอยู่นิ่งๆ"ผมก็แปลกนะผมนิ่งตามมันบอก
มันค่อยๆยื่นหน้าเข้ามาใกล้ผม..ตอนนี้คือซ๊อคมาก มันยิ่งเข้าใกล้ขึ้นทุกที
แต่แล้วมันก็ใช้ปากมันกินสตอเบอรี่จากปากผม จนผมเคลิ้มเลยก็ว่าได้ ชาไปทั้งตัวเลย
" กูชอบมึงนะชิดนี่ย์" หลังจากที่มันถอนปากออกจากปากผม มันก็เอ่ยคำนี้กับผม
" ....."
" มึงเงียบแสดงว่ามึงรู้สึกดีกับกู"
แล้วมันค่อยๆฝังริมฝีปากมันลงมาประกบปากผมอีกรอบ
" มึงมีความรู้สึกเดียวกันกับกูใช่ไหม"
" อืมมม" ไอ้ภัทรมันกอดผมแน่นอีกรอบ
ก๊อก ๆ
" ภัทรค่ะ"ผมได้ยินเสียงคนเคาะห้องแต่ไม่ใช่ห้องผมนะ แต่เป็นห้องไอ้ภัทร เสียงเคาะนี่แหละที่ทำให้ผมสะดุ้ง และผลักตัวออกจากตัวไอ้ภัทร
" มึงไปเปิดประตูดิ"
"ภัทร"เสียงเรียกจากลิซ่ายังดังอย่างต่อเนื่อง
"มีงไปเปิดดิ..ไม่งั้นเคาะทั้งวันแน่"
" ไม่อ๊ะ...กูอยากอยู่กับมึง "
ไอ้ภัทรพูดพร้อมกับกอดผมอีกรอบ
" ภัทรมึงไม่ไป กูไปนะ"
" เออ..."ไอ้ภัทรเดินไปสบัดตูดไปเปิดประตู
" ลิซ่า"ผมได้ยินเสียงไอ้ภัทรเรียกลิซ่า ความสุขของผมมันช่างน้อยนิดเหลือเกิน
" หวัดดีชิดนี่ย์" ลิซ่าเดินมาตามคำเรียกของไอ้ภัทรแต่ที่แน่ๆนี่คือมาห้องผม
" หวัดดี" ผมลุกออกจากเก้าอี้เพื่อให้ลิซ่านั่งส่วนผมเองก็เนรเทศตัวเองไปนั่งบนที่นอน
"ลิซ่ามาทำไร"ภัทรเอ่ยถามแฟนเก่าตัวเอง..ไอ้นี้มีคนที่ชอบอยู่แล้วยังจะมาบอกชอบเราอีก
" มาหาภัทรไงคะ" ในใจผมนิร้อนรุ้ม
"ภัทรกูติวเสร็จแล้วกลับห้องมึงไป"
" เออ..กูเข้าห้องน้ำแป๊บ" ไม่มีปฏิเสธเลยที่มันบอกชอบผมคือมันโกหกป๊ะ
" อืม"
ไอ้ภัทรเดินเข้าห้องน้ำ ปล่อยให้ผมกับแฟนมันอยู่ด้วยกัน ความเงียบเลยบังเกิด ผมลุกออกจากเตียงเพื่อไปเก็บเอกสารบนโต๊ะ
"ลิซ่าช่วยคะ"
ผมกับลิซ่าเริ่มเคลียร์หนังสือและเอกสารบนโต๊ะเพื่อส่งคืนให้ไอ้ภัทร
" ชิดนี่ย์มึงลงไปข้างล่างป๊ะ"
" ไม่อ๊ะ.."
" กูไปแล้วนะ..กูบอกมึงตรงนี้เลยกูยังยืนยันคำเดิมนะ"
พอมันพูดจบเท่านั้นแหละ ไอ้ภัทรกับลิซ่าก็ลงไปด้านล่างส่วนผมนั่งหงอยกับความรู้สึกที่เกิดขึ้นเร็วมาก
ไลน์
( ผมหยิบโทรศัพท์มาดูปรากฏว่าเพื่อนรักผมส่งข้อความมา)
เลโอ: ชิดนี่ย์ช่วยกูด้วย
ชิดนี่ย์ : มีไร
เลโอ: สอนอังกฤษกูหน่อย
ชิดนี่ย์ : โอเคร...กำลังอยากออกข้างนอกพอดี
: รอแป๊บ
หลังจากที่ผมคุยกับไอ้เลโอเสร็จผมก็ไปอาบน้ำแต่งตัวเตรียมแพ็คหนังสือใส่กระเป๋าเพื่อไปหาไอ้เลโอ
"ไอ้ชิดนี่ย์ไปไหน" ผมวิ่งลงมาเพื่อที่จะไปบ้านไอ้เลโอแต่ต้องชะงักเพราะเสียงเรียกของไอ้ภ้ทร
ผมมองไปรอบๆไม่เจอลิซ่า " มึงมองอะไร"
" มองหาลิซ่า" ผมมองหาจริงๆนิ บางทีผมก็เจ็บใจว่าคนลิซ่ามาตรงเวลาเกิ๊น
" มึงหึงกูเหรอ"ก็หึงสิเพราะมึงเพิ่งบอกว่ารู้สึกดีกับกู
" เปล่า"
" มึงพร้อมยัง"
" พร้อมอะไร กูจะไปข้างนอก"
" กูไปด้วย..."
" กูจะไปหาไอ้เลโอไปติวอังกฤษให้มัน"
" ป๊ะน๊า"มันเดินมาถึงกระเป๋าจากมือผมไปโดยไม่ถามผมสักคำ
ผมเดินตามมันออกมาที่หน้าบ้าน
"มึงรอตรงนี้นะ"
ผมอยากรู้ความรู้สึกที่แท้จริงของไอ้ภัทรว่ามันรู้สึกกับผมจริงๆหรือมันแค่ล้อผมเล่น
" ชิดนี่ย์มา"
ผมเดินขึ้นรถมอเตอร์ไซร์มัน มันเอาหมวกกันน๊อคใส่ให้ผม
" ปล่อย กูทำเอง "มันไม่ยอมปล่อยมันใส่หมวกให้ผมเอง
" มึงจับดีๆนะ"ผมก็จับดีนะแต่จับตรงท้ายรถ
ไอ้ภัทร
รถเริ่มเคลื่อนตัวออกมาได้สักพักผมก็ต้องอารมณ์เสีย
" โอ๊ย..ไอ้ภัทร"
" ก็กูบอกแล้วจับดีๆ"มันเบรคซะหัวทิ่มเลย ไอ้บ้าเนี้ย
มันเอามือมันมาเกาะเอวมัน ผมว่ามันแปลกยังไงก็ไม่รู้
" มึงกูไม่กอดได้ไหมอ๊ะ"
" งั่นเอางี้แล้วกันห้ามต่อรอง"
มันเอามือผมไปเกาะไหล่มันทั้งสองข้างของมันแบบนี้ก็ดีกว่ากอดละว๊ะ
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้ฉันแต่งขึ้นเอง
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
