สะดุดหัวใจนายจอมกวน ( Yoai )
เขียนโดย 
1day2time
วันที่ 15 พฤศจิกายน พ.ศ. 2559 เวลา 19.08 น.
แก้ไขเมื่อ 11 ธันวาคม พ.ศ. 2562 19.33 น. โดย เจ้าของนิยาย
19) สะดุดหัวใจนายจอมกวน
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความวันนี้ก็มาห้องชมรม มาก็ไม่ได้ทำอะไร อีกอย่างวันนี้เป็นการซ้อมบาสของชมรม ผมเองก็ไม่ได้ลงแข่ง
คงเพราะผมตัวเตี้ยที่สุดในทีมมั้ง ผมเพียงได้นั่งดูข้างสนาม...แต่ที่เซ็งสุดๆคือลิซ่ามาดูไอ้ภัทรแข่งขันด้วย
ตอนนี้เขาแข่งขันกัน แต่ผมยอมรับเลยว่าไอ้ภัทรมันเก่งจริง...สมกับคำร่ำลือจริงๆ
" พี่ชิดนี่ย์ค่ะ...ฝากน้ำให้พี่ภัทรหน่อยค่ะ"สาวน้อยหน้าตาจิ้มลิ้ม ถือขวดน้ำเกลือแร่มาฝากผมเพื่อให้ไอ้ภัทร
" ครับ" ผมพูดอะไรได้ละ
พอหมดครึ่งแรกทุกคนต่างเดินมาข้างสนาม ไอ้ภัทรเดินผ่านผมเพื่อไปทำไฮไฟร์กับแฟนเขาผมได้เพียงแต่นั่งกุมน้ำเกลือแร่ไว้ในมือ
" ภัทรผ้า" ผมเห็นลิซ่าเขาเช็ดเหงื่อให้ภัทรผมอดอิจฉาไม่ได้
แต่แล้วผมก็ไม่ได้มีโอกาสคุย เพราะภัทรอยู่แต่กับลิซ่าจนถึงตอนลงสนามครึ่งหลังสุดท้าย
เมื่อการแข่งขันเสร็จสิ้นลงผมก็เดินตามไอ้ภัทรไปที่ห้องเปลี่ยนเสื้อผ้า โดยในมือก็ยังกุมน้ำเกลือแร่อยู่ ผมเดินตามมันอย่างเดียว โดยไม่ได้พูดอะไร
" ชิดนี่ย์..มึงมีไรปะ" ผมยืนนานไม่พูดอะไรจนมันเป็นฝ่ายถามผมก่อน
" เออ........"
" ภัทร..เสร็จยัง" ผมยังไม่ทันตอบอะไรเลย ลิซ่าก็เกาะแขนไอ้ภัทรออกไป
ผมก็ต้องเดินคอตกออกไปอย่างเงียบๆ..เพราะตั้งแต่ลิซ่ามาความใกล้ชิดของเราก็ห่างกัน แล้วผมจะทำอะไรละก็กลับหอสิ
.......
เลโอพูด
ผมบอกเลยผมกลับมาบ้านผมนิเบื่ออินมากเลยช่วงนี้นางมาหาผมบ่อยมาก วันนี้ก็เช่นกันกลับบ้านมาแทนที่จะได้มีความสุข
" ไอ้เลโอ....เพื่อนร๊าก" แหมมาเพื่อนรักเลยนะมึง
" มึงไม่มีเพื่อนเหรอ อิน "
" มีแต่กูมาที่นี่เพื่อมาตามหาหัวใจกู"
" ถ้ามึงตามหาหัวใจมึง มึงก็ไปตามที่อื่นสิ"
ผมนิทนกับความเพ้อของอินไม่ค่อยไหว ..เพราะมันคลั่งไอ้ชินมาก
" มึง...โทรนัดชินให้หน่อยสิ.." มันเขย่าแขนผมทั้งๆที่ผมทำการบ้านอยู่
" โทรให้มัมาทำไมว๊ะ...มันไม่มีธุระกับกู"
" นี่ไงมึง...การบ้าน" มันเอามือชี้ที่การบ้านของผม ลำพังทำการบ้านยังหนักพออยู่แล้วถ้ามันเอาไอ้ชินมาหาผมนิ...ตายลูกเดียวผม
" ไม่อ๊ะ"
" เออ...ไม่ก็ไม่" เออว่านอนสอนง่ายดี
" มีไรไหมมึง...กูจะทำการบ้าน"
" เดี๋ยวๆ กูกลับ"
ผมไม่ได้สนใจอะไรอินมันอยากทำอะไรทำไปเลย มันเดินรอบห้องผมเพื่อหาหนังสือมั้ง...จะดีกว่านี้ถ้ามันหยุดเดิน
" หวัดดีชิน" ฉิบหาย....มันหยิบโทรศัพท์ผมไปตอนไหน
" เอามา" ผมพยายามแย่งโทรศัพท์จากอิน
" อืม..มาดิ เลโอกำลังทำการบ้าน " ผมเซ็งอินเลยตอนนี้
"อะเคร...เอาไปแค่นี้ก็หวง" อินยื่นโทรศัพท์ให้ผม..ก็แหงละสิเล่นใช้เรียบร้อยแล้วนิ
ก๊อก ๆ
"ชินมาแว้ว"อินรีบลุกจากเตียงแล้ววิ่งไปเปิดประตูให้ชิน อินก็มีความพยายามในการรอชินมา
" หวัดดีชิน" ผมได้แต่เงยหน้ามองเพราะเมื่อไหร่ไอ้ชินมาภาระตกที่ผมตลอด
" หวัดดอิน เลโอ"
" อืม" ผมได้แต่ตอบไปแบบนั้น
" แหม...มึง...ยิ้มหน่อยสิ" ไอ้ชินเดินมาจับแก้มผมให้ผมยิ้ม
" น่ารักเน๊าะ" อยู่ๆอินก็พูดขึ้นมา
" น่ารักบ้าบออะไรละ เอาออก" ผมจับมือไอ้ชินออกจากแก้มผม
สรุปแล้วไอ้ชินมาก็เริ่มทำการบ้านเลย...ทำให้ไม่มีใครคุยกับอินเลย..ก็ผมบอกแล้วไม่ว่างๆ อินยังมากวนอีก
" มึง กูกลับแล้วนะ กลับแล้วนะชิน"
" กลับเร็วจังอิน...อยู่ต่อก่อนดิ"ไอ้ชินก็ทำท่าอาลัยอาวร อิน
" ไม่อ๊ะ...สุขใจแหละ"อินไม่ได้ฟังอะไร แล้วเดินออกไป
ก็กลับโหมดทำการบ้านต่อ...ผมทำซักพักนึงก็เสร็จแล้ว
" เสร็จแล้วโว๊ย"
" มึงเสร็จแล้วช่วยกูหน่อย"
" no way " ผมเดินไปนอนที่เตียง
" งั้นกูใช้คอมพ์มึงนะ"
" อืม"
ผมไม่ได้สนใจว่าไอ้ชินทำถึงไหนแต่ที่แน่ๆผมได้อ่านการ์ตูนสบายใจเฉิบเลยแหละ
" เลโอ...ตรงนี้มันทำไงว๊ะ"
ผมลุกขึ้นมาช่วยมันทำ มันก็ลุกออกจากเก้าอี้ให้ผมนั่ง
" มึงไปไหนมาดูกูทำ "
" ก็กูดูอยู่นี่ไง"
" มึงลากแบบนี้นะ ไหนลองทำดิ๊"
" อย่าลุกดิมึง"
ในขณะที่ผมกำลังจะลุกออกให้มันทำ แต่มันก็ไม่เป็นผลเพราะไอ้ชินมันคล่อมด้านหลังผม หน้ามันยิ่งใกล้คอมเท่าไหร่ หน้ามันก็ใกล้ผมเท่านั้น ไอ้ชินมันหล่อมาก เมื่อมันตั้งใจทำอะไรแล้วมันยิ่งดูเท่ห์
" แบบนี้ไหมมึง "
" แบบนี้ไหมมึง" มันคงถามผมแล้วผมไม่ตอบมัน มันเลยหันหน้ามาหาผม
" อืม"
" จ้องนานเชียว กูหล่อเหรอ"
" หล่อบ้าอะไรละ" ผมพูดพลางผลักมันออกและไปนอนที่เตียงเหมือนเดิม
" มึง...กูถามไรหน่อยดิ"
" ว่า"
" อินมีแฟนยังว๊ะ"
" ยัง มึงถามทำไม"
" ยังเหรอ...สวยๆแบบนี้ไม่มีเหรอว๊ะ"อยู่ๆทำไมไอ้ชินถึงมาถามแบบนี้..อาจเป็นเพราะไอ้ชินมันคงชอบอินสินะ
" มึงชอบเหรอ...กูติดต่อให้ "
" ไม่น่าเชื่อว่ายังไม่มี...หรือเขาจะมีคนที่อยู่ในใจแล้ว...แบบนี้ไม่ได้นะ " ดูท่าไอ้ชินจะเป็นเดือดเป็นร้อนเรื่องอินจังเลยนะ
" มึง..กูไปซื้อของก่อนนะ"
ผมคิดว่าไอ้ชินคงชอบอินแน่เลย...ผมเดินไปคิดไป
" เลโอลูก ลูกจะไปไหนจ๊ะ"ผมเดินมาเรื่อยๆพอผ่านแม่ แม่เลยรีบทักถามทันที
" ไปซื้อของข้างนอกครับ"
" เอากระเป๋าไปใส่ของด้วยสิ...จะได้ไม่ต้องใช้ถุงพลาสติก" แม่ผมเป็นนักอนุรักษ์สิ่งแวดล้อม
"ครับ" ผมเดินไปหยิบกระเป๋าและเดินออกไป
......
ผมกลับมาจากไปซื้อของเข้าห้องมาเห็นไอ้ชินหลับคาโต๊ะคอมพ์อยู่
" ไอ้ชิน ไอ้ชิน " ผมเขย่าตัวมันเพื่อให้มันตื่น
" อะไรมึง"
" มึงง่วงก็ไปนอน..."
" งานกูยังไม่เสร็จ"
" เออ...กูทำให้ "
เมื่อผมพูดแบบนั้นแล้วไอ้ชินมันก็เดินงัวเงียไปนอนที่เตียง
ผมนั่งทำงานให้ไอ้ชินจนเสร็จแล้วไปอาบน้ำ โดยผมเองก็ปล่อยให้ไอ้ชินนอนก่อน
" ก๊อก ๆ " ผมได้ยินเสียงประตู ผมเดินไปเปิดในขณะที่ใส่ผ้าขนหนูตัวเดียว
" ไอ้ชิดนี่ย์..มึงมาได้ไงว๊ะ"สิ่งที่ผมไม่คาดคิด คือผมเห็นไอ้ชิดนี่ย์ถือกระเป๋ามาหาผม
" กูก็นั่งรถมาสิ"
" กวนแล้วมึง"
ไอ้ชิดนี่ย์เดินเข้ามาในห้องผมพร้อมกับเป้...อย่าบอกนะว่ามันจะมานอนห้องผม
" เลโอมึงกับไอ้ชินทำอะไรกัน...ทำไมไอ้ชินมันนอนเหมือนศพแบบนี้"
" ทำห่าไรละ"
" ไอ้ชิน" ไอ้ชิดนี่ย์มันเอากระเป๋าฟาดไอ้ชิน
" ไอ้เหี้ย"
" สัตว์ ชิดนี่ย์" ทั้งคู่ผลักตัวออกจากกัน ไอ้ชินดึงแขนไอ้ชิดนี่ย์จนไอ้ชิดนี่ย์เสียหลักล้มทับตัวไอ้ชิน
" มึงทำอะไร...มึงคิดว่ากูคือไอ้เลโอเหรอ"
"ป่าวมึง...กูคิดก็บ้าแล้ว...ฟ้าผ่าพอดี" ผมนิใจเจ็บแป๊บเลย...คำพูดมันเหมือนมันทิ่มแทงหัวใจผมยังไงไม่รู้
ผมเริ่มสงสัยว่าทำไมพวกในสองไม่กลับบ้านมันสักที...มันมาทำไมกันวันนี้
" พวกมึง...เมื่อไหร่จะกลับ"
"แหมไอ้เลโอกูพึ่งมา"
" แล้วมึงมามีไร"
"เออ..ใช่...มึงมาไร"
" กูมานอนกับมึง"
" นอน"ผมกับไอ้ชินพูดขึ้นพร้อมกัน
" อืม"
ไอ้ชิดนี่ย์พูดกันยังไม่ทันเข้าใจเลย...มันเดินดุ่มๆไปอาบน้ำเรียบร้อยแล้ว
" ไอ้เลโอถ้าไอ้ชิดนี่ย์นอนกับมึงกูก็ขอนอนด้วยนะ" ไอ้ชินพูดพร้อมเกาะแขนผมเหมือนเด็กน้อย
" นอนทำไม...บ้านมึงใกล้แค่นี้ "
" ใจร้ายว๊ะมึงทีไอ้ชิดนี่ย์ยังนอนกับมึงได้เลย"
" มึงเอาผ้าไหนเปลี่ยน"
"กูกลับไปเอาแป๊บเดียว"
" ที่นอนมันแคบ"
" กูนอนพื้น"
"น๊า...มึงน๊า" ผมทนไม่ไหวกับพฤติกรรมเหมือนเด็กของไอ้ชิน
" เออ..เออ" ผมตอบตกลงตัดความรำคาญ
สรุปแล้วพวกผม3คนก็ต้องนอนที่นอนเดียวกัน...เบียดฉิบหาย..ตอนแรกผมกะจะนอนขอบแต่ได้ชินไม่ยอม ผมเลยต้องนอนตรงกลาง
" ไอ้เลโอมึงหันหน้ามาหากู" ผมหันหน้ามาทางไอ้ชิดนี่ย์ไอ้ชินเลยแขนผมให้หันหน้ามาหามัน
" ไอ้ชิน...มึงว่าจะนอนข้างล่างไม่ใช่เหรอว๊ะ"
" มึงเป็นไรนักหนาว๊ะ"ผมเห็นไอ้ชิดนี่ย์โยนหมอนลงไปนอนด้านล่าง
ตึ๊ด ๆ ๆ
" ไอ้ภัทรโทรมา" ผมชูโทรศัพท์ให้ไอ้ชิดนีย์ดู
" ว่าไงภัทร"
(ไอ้ชิดนีย์อยู่ไหม)ผมเห็นไอ้ชิดนี่ย์บอกว่าไม่อยู่เพราะผมเปิดโฟน
" ไม่อ๊ะ...มันไปซื้อของเปล่าว๊ะ "
(ไม่อะกูหาหมดแล้ว)
" มึงมีไรกันป๊ะ"
(ไม่นะ งั้นแค่นี้แหละ)
" ไอ้ชิดนี่ย์มึงบอกกูมา" ผมวางสายจากไอ้ภัทรแล้วกันหน้ามาทางไอ้ชิดนี่ย์
" เออ...มึงบอกพวกกูเลย"
" ไม่มีไรกูแค่อยากมาคุยกับมึง แต่เจอไอ้ชิน"
" คุยเรื่องไรว๊ะ...ทำไมกูฟังไม่ได้"
"ก็ไม่มีไรไง...กูนอนละ"
" ไอ้เลโอมึงดูมัน"ไอ้ชินมัน งอแง แล้วอินรักมันตรงไหน
" นอน ๆ" ผมเอาแขนล๊อคไอ้ชินนอนลง
" มึงกอดกูเหรอเลโอ "
" เงียบปากมึงเลย"
สรุปแล้วไอ้ชิดนี่ย์กับไอ้ภัทรมันมีอะไรกันแน่ลยไม่งั่นไอ้ชิดนี่ย์ไม่มาบ้านผมหรอก
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้ฉันแต่งขึ้นเอง
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
