สะดุดหัวใจนายจอมกวน ( Yoai )
9.5
เขียนโดย 
1day2time
วันที่ 15 พฤศจิกายน พ.ศ. 2559 เวลา 19.08 น.
30 ตอน
13 วิจารณ์
36.29K อ่าน
แก้ไขเมื่อ 11 ธันวาคม พ.ศ. 2562 19.33 น. โดย เจ้าของนิยาย
แชร์นิยาย
10) สะดุดหัวใจนายจอมกวน
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความวันนี้เป็นวันที่ผมต้องมาทดสอบความแข็งแรงของร่างกาย ว่าจะผ่านการเป็นนักกีฬาหรือเปล่า ผมต้องพร้อมทุกสถานะการณ์ พร้อมที่จะออกจากที่นั้น
" โหว..ดูแต่ล่ะคนสิ มีแต่คนตัวสูงๆทั้งนั้นเลย ทำไงดีล่ะ" ผมต้องสะดุ้งเพราะไอ้เสียงของไอ้ภัทร เพราะมันเป็นคนมาคุมทีม
" แล้วไงมึง มันก็แค่สูง แต่ความสามารถล่ะ
"ตุ๊บ ( เสียงลูกบาสกระทบกับพื้น)
" ไม่มั้งเตี้ย ดูเขาชู้ดดิ"
มันให้ผมดูไอ้คนที่ชู้ดลูกลงในระยะไกลผมไม่มีทางถอดใจแน่นอน แต่ก็แค่เริ่มหวั่นๆพอถึงคิวผมที่ต้องทดสอบผมทำเต็ม เพื่อที่จะย้ายออกจากบ้านหลังนั้นผมใช้ความสามารถของผมอย่างเต็มที่แล้วผลออกมาเป็นยังไง พรุ่งนี้รู้กัน เมื่อฝึกเสร็จก็กลับบ้านเพื่อพักผ่อน
........บ้านภัทร....
ผมกลับมาถึงบ้านได้ไม่นานผมไอ้ภัทรก็กลับมาเวลาไล่เรี่ยกับผมเพราะผมได้ยินเสียงมันเปิดประตูห้องผมหยิบหูฟังมาฟังเพลงแบบสบายๆเพราะวันนี้ผมเหนื่อยกับการทดสอบความแข็งแรง แต่ผมคิดว่าผมคงไม่ได้หรอก ดูแต่ละคนสิมีแต่แข็งเรงทั้งนั้น
" ไอ้เตี้ย มึงฟังอะไร " ไอ้ภัทรผู้เสียมารยาท มันเอาหูฟังผมไปฟัง
" เอาคืนมา มึงมาห้องคนอื่นได้ไงว๊ะ "
" โหว...ดูมึงฟังเพลงดิ แนวเศร้าเลย มึงกลัวมึงไม่ได้เข้าทีมเหรอ "
ไอ้ภัทรมันพูดพร้อมกับเอาเพลงผมไปฟังที่เตียงอีกผมลุกขึ้นเพื่อไปเอาเครื่องเล่นกับมัน แต่มันยื้อไว้ไม่ยอมให้ ผมก็พยายามแย่งมัน แต่เหตุการณ์ไม่คาดฝันก็เกิดขึ้น ผมกับมันต่างยื้อกันไปมาผมยืนดึงเอาของกับมัน มันนั่งอยู่ที่เตียง แต่แล้วผมก็พลาดท่าล้มทับมันผมอึ้งไปสิบวิ พอมองไอ้ภัทรใกล้มันหล่อน่ะเนี้ย แล้วใจผมก็เต้นแรง
" ไอ้เตี้ย มึงคิดว่ามึงเป็นนางเอก เอ็มวีเหรอ ออกจากตัวกูได้แล้ว " เมื่อมันพูดแบบนั่นแล้วผมก็เริ่มผลักตัวออกจากมัน
" นางเอกพ่องมึงเหรอ กูผู้ชาย"
" เป็นไงมึง ดูกูใกล้ๆหล่อไหม"
" โอ๊ย ไอ้หลงตัวเอง มึงเป็นไรมากป๊ะ มึงมาห้องกูทำไม "
" กูคิดถึงมึง กูเลยมาหา "
" มึงเอาดีๆดิ มึงมาหากูมีอะไร ถ้าไม่มีอะไร มึงมาทางไหนกลับทางนั้นเลย" ผมชี้หน้าด่ามันและชี้มือพร้อมบอกให้มันกลับห้อง
" กูจะชวนมึงไปเที่ยว มึงไปป่ะ"
" กูปฏิเสธได้ใช่ไหม"
" หึ ไม่มีทางที่จะให้มึงปฏิเสธ ไอ้ชินให้มึงไป"
" ทำไมกูต้องไปว๊ะ" ผมหันหน้าไปถามไอ้ภัทรว่าทำไมไอ้ชินถึงไม่ให้ผมปฏิเสธ
" เออน๊า....งั้นมึงตกลงน่ะ " ผมเกิดอาการ งง เลยทีเดียว ผมไปตกลงกับมันตอนไหน
" แบบนี้ก็มีเหรอว๊ะ "
" เออ ... วันนี้มึงเหนื่อยไหม? "วันนี้ไอ้ภัทรมาแปลกว๊ะ
" นิดหน่อย "
" ไงมึงพักผ่อนน่ะ กูไปล่ะ " เมื่อมันพูดจบ มันก็เดินไปกลับห้องมันเฉยเลย
.................. ชิน พูด
" ไอ้เลโอ มึงนอนยังว๊ะ"
" ยังทำไม กูเล่นเกมส์อยู่ มึงมีอะไร "
" กูต้องมีอะไรก่อนเหรอถึงคุยกับมึงได้"
" อืม...อยู่ดีๆมึงโทรมาโดยไม่มีอะไร มึงจะโทรมาทำไม "
" ได้เดี๋ยวกูโทรไปใหม่ให้กูมีอะไรกับมึงก่อนเดี๋ยวกูโทรไปใหม่"ผมรู้แหละว่าความหมายมันคือว่ามีอะไรต้องพูก่อนแต่ผมจะแกล้งไอ้เลโอสักหน่อยผมเดินตรงดิ่งไปที่ห้องไอ้เลโอเพราะผมกับครอบครัวมันสนิทกันดี
ก๊อก ๆ ๆ
" ครับแม่ มีอะไรกับเลโอเปล่า"
ก๊อก ๆ ๆ
" ครับ ๆ หนูเปิดแล้ว " คำว่าหนูเป็นคำที่ไอ้เลโอมันเรียกติดปากตลอดเวลามันอยู่กับแม่มัน
" ไอ้ชิน มึงมาได้ไง " นั้นคือคำถามที่มันถามผมเมื่อมันประตูออกมาผมผลักมันเข้าไปในห้อง แล้วผลักมันไปเรื่อยๆ แน่นอนผมตัวใหญ่กว่ามัน
" มึงเป็นเหี้ยอะไรไอ้ชิน "
" ก็มึงบอกว่าต้องมีอะไรกับมึงก่อนค่อยโทรหา" ผมพูดไปพลาง ผลักมันไป
" มึงจะบ้าเหรอไอ้ชิน ที่กูพูดคือมีเรื่องอะไร ไม่ใช่มีอะไรกับกู มึงโง่ป๊ะเนี้ย โง่เหมือน ..... "
" มึงจะด่าว่ากูโง่เหมือน ควาย ใช่ไหมกูรู้ทันแต่กูชิ่งตอบก่อนเพราะกูด่ากูเองไม่เจ็บเท่ากับมึงด่ากู "ผมค่อยๆคลายมือออกจากตัวมัน แล้วค่อยๆนั่งลงที่เตียง
" กูว่าควายยังฉลาดกว่ามึง เขาสอนมันไถนาสามสี่วันมันก็ได้แล้ว "
" เออ ....กูว่างั้นแหละทำไมคนชอบด่ากันว่าโง่เหมือนควาย กูว่า ถ้าแม่ควายมันพูดได้มันคงสอนลูกมันว่าอย่างโง่เหมือนคนเน๊าะ มึงว่าไหม"
" แล้วมึงมาเนี้ย มีธุระอะไร "
" มามีอะไรกับมึง" ผมค่อยๆยื่นหน้าไปหาไอ้เลโอทำท่าวาจะจูบมัน
" เล่นไม่เลิกน่ะมึงไอ้สัตว์ " มันพูดพร้อมเอามือผลักหน้าผมออก
" มึงด่ากูสัตว์ งั้นกูขอเลือกเป็นผีเสื้อแล้วกัน มันน่ารักดี"
" มึงเอาดีๆดิ มึงมาหากูมีเรื่องอะไร"
" กูจะชวนมึงกับไอ้ชิดนี่ย์ไปเที่ยวพรุ่งนี้กัน"
" ทำไมกูต้องไป "
" มึงสมกับเป็นเพื่อนไอ้ชิดนี่ย์เน๊าะ ตอบเหมือนกันเด๊ะเลย "
" แล้วสรุปไอ้ชิดนี่ย์ไปไหม "
" เห็นมันบอกว่า ถ้ามึงไป มันก็ไป มันบอกว่ามันอยากไปแต่กลัวมึงไม่ไป"ผมเลือที่จะโกหกไอเลโอเพราะมันเป็นคนที่ชอบเห็นใจคนอื่น
"ก็ได้ งั้นกูจะโทรๆปบอกชิดนี่ย์เอง " ไอ้เลโอมันกำลังหยิบโทรศัพท์เพื่อจะโทรหาชิดนี่ย์
" มึงอย่าโทรเลย " ผมเผลอเอามือไปดึงโทรศัพท์จากมือไอ้เลโอ
" มึงเป็นอะไร กูแค่จะโทรบอกมัน มึงแปลกๆน่ะ มึงโกหกกูป๊ะเนี้ย "
" ป่าวโว้ย กูไลน์ไปบอกไอ้ภัทรแล้ว "
"ช่างมึงดิ กูจะโทรหาชิดนี่ย์ "
"มึงอย่าน่ะ กูบอกให้แล้วไงว่ามึงตกลงแล้ว เนี้ยมึงดูสิ "ผมยื่นโทรศัพท์ให้ไอ้เลโอดู
" มึงชักแปลกๆน่ะ "
"อะไรของมึง กูไม่มีอะไร"
" ชินทำไมมึงไม่ให้กูโทรหามันว๊ะ "ผมไม่รู้จะยังไงต่อแล้ว จะรอดไหมเนี้ย
" ก็ ๆ ๆ"
ไลน์ ( เสียงข้อความไลน์)
" ที่กูไม่ให้มึงโทรไปเพราะจะกวนชิดนี่ย์เปล่าๆน่ะ " ผมพูดออกมาแบบโล่งใจ
" ทำไมว๊ะ"
" ก็ไอ้ภัทรมันบอกว่า ไอ้ชิดนี่ย์มันนอนแล้ว นี่ๆ มึงดูสิมันส่งไลน์มา " ผมยื่นโทรศัพท์ให้มันดูอีกแต่มันไม่ยอมดู
"เอ้อ....กูไม่โทรไปก็ได้ "
" มึงดูหน่อยน๊าๆๆๆ" ผมพยายามให้มันดูมันก็หันหน้าหนี
" มึงเสร็จธุระกับกูยัง กูจะได้อ่านการ์ตูน "ผมตีมึน ไม่สนใจมันพูดแต่ก็พยายามเอาโทรศัพท์ใก้มันดู
" ดูสิตัวเอง ดูสิ เค้าอยากให้ดู" ผมก็พยายามแกล้งมันอยู่นั้นแหละเพื่อความสบายใจของผม
" ยัง ยัง อีก "
" ยังไม่หยุดเหรอ"
"ป่าว...มึงยังไม่กลับอีก " ผมหยุดแกล้งมันแล้วเตรียมตัวจะกลับบ้าน
" เออ...กูกลับก็ได้"
"เออ...ดี งั้นมึงรีบๆกลีบเลย"ไอ้เลโอได้แต่ผลักผมดันไปที่ประตู
" อ้าว... ชินจะกลับแล้วเหรอ แม่อุ่นนมมาให้ " โอ้นั้นเสียงสวรรค์
" ครับ พอดีเลโอบอกให้ผมรีบกลับ เพราะจะอ่าน..."ผมต้องหยุดคำพูดไว้เพราะไอ้เลโอหยิกหลังผม
" อ่านอะไรชิน เลโอจะอ่านการ์ตูนอีกแล้วใช่ไหม"
" ป่าวครับ เลโอบอกจะอ่านหนังสือ "
ตึ๊ด ๆ ๆ ( เสียงโทรศัพท์เลโอ )
เลโอเดินไปเอาโทรศัพท์ แล้วกดรับสายอีกทั้งสายตาพิฆาตมิงมาทางผม
" ว่าไง ชิดนี่ย์ " ตายห่าแล้วไง ไหนไอ้ภัทรบอกว่าชิดนี่ย์นอนแล้วว๊ะ
(...........)
" อืมม... เข้าใจแล้ว"
( ..........)
"เดี๋ยวกูจัดการเอง" แล้วสายตาไอ้เลโอก็มองมาทางผมท่าทางไม่ค่อยดีแล้วงั้นเราขอตัวกลับก่อนแล้วกัน
" แม่ครับ.... ผมกลับแล้วน่ะครับ"
" จ๊ะ "
" เดี๋ยวไอ้ชิน ไหนมึงบอกไม่รีบไง อยู่ต่อก่อนสิ"
เอาแล้วไง........งานเข้าแล้ว
TBC>>>
" โหว..ดูแต่ล่ะคนสิ มีแต่คนตัวสูงๆทั้งนั้นเลย ทำไงดีล่ะ" ผมต้องสะดุ้งเพราะไอ้เสียงของไอ้ภัทร เพราะมันเป็นคนมาคุมทีม
" แล้วไงมึง มันก็แค่สูง แต่ความสามารถล่ะ
"ตุ๊บ ( เสียงลูกบาสกระทบกับพื้น)
" ไม่มั้งเตี้ย ดูเขาชู้ดดิ"
มันให้ผมดูไอ้คนที่ชู้ดลูกลงในระยะไกลผมไม่มีทางถอดใจแน่นอน แต่ก็แค่เริ่มหวั่นๆพอถึงคิวผมที่ต้องทดสอบผมทำเต็ม เพื่อที่จะย้ายออกจากบ้านหลังนั้นผมใช้ความสามารถของผมอย่างเต็มที่แล้วผลออกมาเป็นยังไง พรุ่งนี้รู้กัน เมื่อฝึกเสร็จก็กลับบ้านเพื่อพักผ่อน
........บ้านภัทร....
ผมกลับมาถึงบ้านได้ไม่นานผมไอ้ภัทรก็กลับมาเวลาไล่เรี่ยกับผมเพราะผมได้ยินเสียงมันเปิดประตูห้องผมหยิบหูฟังมาฟังเพลงแบบสบายๆเพราะวันนี้ผมเหนื่อยกับการทดสอบความแข็งแรง แต่ผมคิดว่าผมคงไม่ได้หรอก ดูแต่ละคนสิมีแต่แข็งเรงทั้งนั้น
" ไอ้เตี้ย มึงฟังอะไร " ไอ้ภัทรผู้เสียมารยาท มันเอาหูฟังผมไปฟัง
" เอาคืนมา มึงมาห้องคนอื่นได้ไงว๊ะ "
" โหว...ดูมึงฟังเพลงดิ แนวเศร้าเลย มึงกลัวมึงไม่ได้เข้าทีมเหรอ "
ไอ้ภัทรมันพูดพร้อมกับเอาเพลงผมไปฟังที่เตียงอีกผมลุกขึ้นเพื่อไปเอาเครื่องเล่นกับมัน แต่มันยื้อไว้ไม่ยอมให้ ผมก็พยายามแย่งมัน แต่เหตุการณ์ไม่คาดฝันก็เกิดขึ้น ผมกับมันต่างยื้อกันไปมาผมยืนดึงเอาของกับมัน มันนั่งอยู่ที่เตียง แต่แล้วผมก็พลาดท่าล้มทับมันผมอึ้งไปสิบวิ พอมองไอ้ภัทรใกล้มันหล่อน่ะเนี้ย แล้วใจผมก็เต้นแรง
" ไอ้เตี้ย มึงคิดว่ามึงเป็นนางเอก เอ็มวีเหรอ ออกจากตัวกูได้แล้ว " เมื่อมันพูดแบบนั่นแล้วผมก็เริ่มผลักตัวออกจากมัน
" นางเอกพ่องมึงเหรอ กูผู้ชาย"
" เป็นไงมึง ดูกูใกล้ๆหล่อไหม"
" โอ๊ย ไอ้หลงตัวเอง มึงเป็นไรมากป๊ะ มึงมาห้องกูทำไม "
" กูคิดถึงมึง กูเลยมาหา "
" มึงเอาดีๆดิ มึงมาหากูมีอะไร ถ้าไม่มีอะไร มึงมาทางไหนกลับทางนั้นเลย" ผมชี้หน้าด่ามันและชี้มือพร้อมบอกให้มันกลับห้อง
" กูจะชวนมึงไปเที่ยว มึงไปป่ะ"
" กูปฏิเสธได้ใช่ไหม"
" หึ ไม่มีทางที่จะให้มึงปฏิเสธ ไอ้ชินให้มึงไป"
" ทำไมกูต้องไปว๊ะ" ผมหันหน้าไปถามไอ้ภัทรว่าทำไมไอ้ชินถึงไม่ให้ผมปฏิเสธ
" เออน๊า....งั้นมึงตกลงน่ะ " ผมเกิดอาการ งง เลยทีเดียว ผมไปตกลงกับมันตอนไหน
" แบบนี้ก็มีเหรอว๊ะ "
" เออ ... วันนี้มึงเหนื่อยไหม? "วันนี้ไอ้ภัทรมาแปลกว๊ะ
" นิดหน่อย "
" ไงมึงพักผ่อนน่ะ กูไปล่ะ " เมื่อมันพูดจบ มันก็เดินไปกลับห้องมันเฉยเลย
.................. ชิน พูด
" ไอ้เลโอ มึงนอนยังว๊ะ"
" ยังทำไม กูเล่นเกมส์อยู่ มึงมีอะไร "
" กูต้องมีอะไรก่อนเหรอถึงคุยกับมึงได้"
" อืม...อยู่ดีๆมึงโทรมาโดยไม่มีอะไร มึงจะโทรมาทำไม "
" ได้เดี๋ยวกูโทรไปใหม่ให้กูมีอะไรกับมึงก่อนเดี๋ยวกูโทรไปใหม่"ผมรู้แหละว่าความหมายมันคือว่ามีอะไรต้องพูก่อนแต่ผมจะแกล้งไอ้เลโอสักหน่อยผมเดินตรงดิ่งไปที่ห้องไอ้เลโอเพราะผมกับครอบครัวมันสนิทกันดี
ก๊อก ๆ ๆ
" ครับแม่ มีอะไรกับเลโอเปล่า"
ก๊อก ๆ ๆ
" ครับ ๆ หนูเปิดแล้ว " คำว่าหนูเป็นคำที่ไอ้เลโอมันเรียกติดปากตลอดเวลามันอยู่กับแม่มัน
" ไอ้ชิน มึงมาได้ไง " นั้นคือคำถามที่มันถามผมเมื่อมันประตูออกมาผมผลักมันเข้าไปในห้อง แล้วผลักมันไปเรื่อยๆ แน่นอนผมตัวใหญ่กว่ามัน
" มึงเป็นเหี้ยอะไรไอ้ชิน "
" ก็มึงบอกว่าต้องมีอะไรกับมึงก่อนค่อยโทรหา" ผมพูดไปพลาง ผลักมันไป
" มึงจะบ้าเหรอไอ้ชิน ที่กูพูดคือมีเรื่องอะไร ไม่ใช่มีอะไรกับกู มึงโง่ป๊ะเนี้ย โง่เหมือน ..... "
" มึงจะด่าว่ากูโง่เหมือน ควาย ใช่ไหมกูรู้ทันแต่กูชิ่งตอบก่อนเพราะกูด่ากูเองไม่เจ็บเท่ากับมึงด่ากู "ผมค่อยๆคลายมือออกจากตัวมัน แล้วค่อยๆนั่งลงที่เตียง
" กูว่าควายยังฉลาดกว่ามึง เขาสอนมันไถนาสามสี่วันมันก็ได้แล้ว "
" เออ ....กูว่างั้นแหละทำไมคนชอบด่ากันว่าโง่เหมือนควาย กูว่า ถ้าแม่ควายมันพูดได้มันคงสอนลูกมันว่าอย่างโง่เหมือนคนเน๊าะ มึงว่าไหม"
" แล้วมึงมาเนี้ย มีธุระอะไร "
" มามีอะไรกับมึง" ผมค่อยๆยื่นหน้าไปหาไอ้เลโอทำท่าวาจะจูบมัน
" เล่นไม่เลิกน่ะมึงไอ้สัตว์ " มันพูดพร้อมเอามือผลักหน้าผมออก
" มึงด่ากูสัตว์ งั้นกูขอเลือกเป็นผีเสื้อแล้วกัน มันน่ารักดี"
" มึงเอาดีๆดิ มึงมาหากูมีเรื่องอะไร"
" กูจะชวนมึงกับไอ้ชิดนี่ย์ไปเที่ยวพรุ่งนี้กัน"
" ทำไมกูต้องไป "
" มึงสมกับเป็นเพื่อนไอ้ชิดนี่ย์เน๊าะ ตอบเหมือนกันเด๊ะเลย "
" แล้วสรุปไอ้ชิดนี่ย์ไปไหม "
" เห็นมันบอกว่า ถ้ามึงไป มันก็ไป มันบอกว่ามันอยากไปแต่กลัวมึงไม่ไป"ผมเลือที่จะโกหกไอเลโอเพราะมันเป็นคนที่ชอบเห็นใจคนอื่น
"ก็ได้ งั้นกูจะโทรๆปบอกชิดนี่ย์เอง " ไอ้เลโอมันกำลังหยิบโทรศัพท์เพื่อจะโทรหาชิดนี่ย์
" มึงอย่าโทรเลย " ผมเผลอเอามือไปดึงโทรศัพท์จากมือไอ้เลโอ
" มึงเป็นอะไร กูแค่จะโทรบอกมัน มึงแปลกๆน่ะ มึงโกหกกูป๊ะเนี้ย "
" ป่าวโว้ย กูไลน์ไปบอกไอ้ภัทรแล้ว "
"ช่างมึงดิ กูจะโทรหาชิดนี่ย์ "
"มึงอย่าน่ะ กูบอกให้แล้วไงว่ามึงตกลงแล้ว เนี้ยมึงดูสิ "ผมยื่นโทรศัพท์ให้ไอ้เลโอดู
" มึงชักแปลกๆน่ะ "
"อะไรของมึง กูไม่มีอะไร"
" ชินทำไมมึงไม่ให้กูโทรหามันว๊ะ "ผมไม่รู้จะยังไงต่อแล้ว จะรอดไหมเนี้ย
" ก็ ๆ ๆ"
ไลน์ ( เสียงข้อความไลน์)
" ที่กูไม่ให้มึงโทรไปเพราะจะกวนชิดนี่ย์เปล่าๆน่ะ " ผมพูดออกมาแบบโล่งใจ
" ทำไมว๊ะ"
" ก็ไอ้ภัทรมันบอกว่า ไอ้ชิดนี่ย์มันนอนแล้ว นี่ๆ มึงดูสิมันส่งไลน์มา " ผมยื่นโทรศัพท์ให้มันดูอีกแต่มันไม่ยอมดู
"เอ้อ....กูไม่โทรไปก็ได้ "
" มึงดูหน่อยน๊าๆๆๆ" ผมพยายามให้มันดูมันก็หันหน้าหนี
" มึงเสร็จธุระกับกูยัง กูจะได้อ่านการ์ตูน "ผมตีมึน ไม่สนใจมันพูดแต่ก็พยายามเอาโทรศัพท์ใก้มันดู
" ดูสิตัวเอง ดูสิ เค้าอยากให้ดู" ผมก็พยายามแกล้งมันอยู่นั้นแหละเพื่อความสบายใจของผม
" ยัง ยัง อีก "
" ยังไม่หยุดเหรอ"
"ป่าว...มึงยังไม่กลับอีก " ผมหยุดแกล้งมันแล้วเตรียมตัวจะกลับบ้าน
" เออ...กูกลับก็ได้"
"เออ...ดี งั้นมึงรีบๆกลีบเลย"ไอ้เลโอได้แต่ผลักผมดันไปที่ประตู
" อ้าว... ชินจะกลับแล้วเหรอ แม่อุ่นนมมาให้ " โอ้นั้นเสียงสวรรค์
" ครับ พอดีเลโอบอกให้ผมรีบกลับ เพราะจะอ่าน..."ผมต้องหยุดคำพูดไว้เพราะไอ้เลโอหยิกหลังผม
" อ่านอะไรชิน เลโอจะอ่านการ์ตูนอีกแล้วใช่ไหม"
" ป่าวครับ เลโอบอกจะอ่านหนังสือ "
ตึ๊ด ๆ ๆ ( เสียงโทรศัพท์เลโอ )
เลโอเดินไปเอาโทรศัพท์ แล้วกดรับสายอีกทั้งสายตาพิฆาตมิงมาทางผม
" ว่าไง ชิดนี่ย์ " ตายห่าแล้วไง ไหนไอ้ภัทรบอกว่าชิดนี่ย์นอนแล้วว๊ะ
(...........)
" อืมม... เข้าใจแล้ว"
( ..........)
"เดี๋ยวกูจัดการเอง" แล้วสายตาไอ้เลโอก็มองมาทางผมท่าทางไม่ค่อยดีแล้วงั้นเราขอตัวกลับก่อนแล้วกัน
" แม่ครับ.... ผมกลับแล้วน่ะครับ"
" จ๊ะ "
" เดี๋ยวไอ้ชิน ไหนมึงบอกไม่รีบไง อยู่ต่อก่อนสิ"
เอาแล้วไง........งานเข้าแล้ว
TBC>>>
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้ฉันแต่งขึ้นเอง
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.6 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9.4 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9.6 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
