[Jack Frost x Elsa]Tell me บอกคำว่ารักให้ฉันได้ยิน

 
 
     ตึก ตึก ตึก
ฉันเดินตามพ่อกับเเม่เข้ามาถึงภายในโรงเเรมหรูเเห่งหนึ่ง ซึ่งน่าจะเป็นโรงเเรมระดับห้าดาวเลยหละ เพราะดูจากการตกเเต่งทั้งด้านนอกเเละภายในเเล้ว มันออกจะดูดีมากๆเลย
 พ่อกับเเม่เดินมาหยุดอยู่ที่หน้าประตูสีน้ำตาลเข้มโดยมีพนักงานโค้งต้อนรับพวกเรา 
"เชิญด้านในเลยค่ะ" พนักงานหญิงคนหนึ่งพูดขึ้นก่อนจะผายมือไปทางประตู หลังจากนั้นพนักงานชายอีกสองคนก็เดินมาเปิดประตูให้ เมื่อประตูเปิดจนสุดพ่อเป็นคนเดินนำเข้าไปคนเเรก ตามด้วยเเล้วก็ฉัน
ฉันเเทบจะร้องว้าวออกมาเเต่ก็ทำร้องอยู่ในใจ=..=; เพราะหลังจากที่เดินเข้ามาในห้องนี้ฉันก็พบว่ามันไม่ใช่ห้องธรรมดาๆ มันคือห้องโถงที่ใหญ่กว่าห้องอาหารธรรมดาๆ ภายในห้องโถงนี้ตกเเต่งไปด้วยโทนสีขาวพร้อมกับมีโคมไฟรูปเพชรเม็ดเล็กๆห้อยระย้าเรียงกันอย่างสวยงาม มีทั้งพรมสีเเดงปูตั้งเเต่ทางเดินไปจนถึงโต๊ะอาหาร หลังจากที่ฉันเดินมาตามพรมเเดงพร้อมกับพ่อเเม่เเล้วหันมองนั่นบ้างนี่บ้างตามห้องโถงนี้ เพราะว่าของตกเเต่งมันค่อนข้างเยอะมากเเถมยังมีเเต่อันสวยๆซะด้วยสิ 
"สวัสดีครับท่าน คุณผู้หญิง เเล้วก็หนูเอลซ่า.. โอ๊ะๆไม่สิ ท่านประธานรุ่นล่าสุดของบริษัท'EJF' " เสียงทุ้มของใครบงคนทำให้ฉันหันขวับไปมองทางต้นเสียงทันที ชายสูงร่างท้วมพูดติดตลกกับประโยคเมื่อกี้ก่อนจะหัวเราะขึ้น นั่นทำให้ยิ้มส่งไปให้อย่างเป็นมารยาท
"เรียกเเบบนั้นมันเรียกยากนะคะ เรียกเอลซ่าเฉยๆก็ได้ค่ะ" ฉันพูดขึ้นบ้าง นั่นทำให้ชายร่างท้วมยิ้มจนตาหยีก่อนจะพูดขึ้น
"ฮ่าๆ ท่าทางใจดีจริงๆด้วย เอ้าๆ เชิญนั่งกันก่อนครับ" คุณลุง ( ขอเรียกว่าคุณลุงน่าจะดีกว่า ) ผายมือมาทางเก้าอี้เป็นการเชิญให้นั่ง ฉันยิ้มเป็นการขอบคุณเล็กน้อยก่อนจะหย่อนก้นนั่งลงที่เก้าอี้อย่างเสียไม่ได้ เเต่หลังจากที่ก้นฉันนั่งติดกับเก้าอี้ได้ไม่นานสายตาของฉันก็ปะทะเข้ากับดวงตาของใครบางคนเข้า..
นัยน์ตาสีน้ำข้าวที่เเสนคุ้นเคย ใบหน้าคมคาย เส้นผมสีขาวบางพริ้วไปตามเเรงขยับเล็กน้อย ริมฝีปากหนาสีชมพูพีชอ่อนๆยกยิ้มขึ้นมาเล็กน้อย... ใบหน้าเเละน้ำเสียงที่เเสนคุ้นเคยนี้ ฉันกลับมาพบมันอีกครั้งเเล้ว
"สวัสดี :)" นั่นคือคำเเรกที่เขาทักทายฉัน เพียงเเค่คำพูดนั้นทำให้ฉันที่ตกอยู่ในภวังค์เนิ่นนานกลับมามีสติอีกครั้ง ทำไมคนที่ฉันไม่อยากเจอหน้ากลับต้องมาเจอกันที่นี่ด้วยเนี่ย เเถมวันนี้ฉันต้องมาเจอคู่หมั้นฉันอีก.. เเต่เอ๊ะ อย่าบอกนะว่า...
"นี่ไงครับ ลูกชายหัวแก้วหัวแหวนของผม ดูท่าทางเหมาะสมกับหนูเอลซ่าไม่น้อยเลยนะเนี่ย ฮ่าๆ" คุณลุงคนนั้นพูดขึ้นพร้อมกับเอื้อมมือไปตบบ่าเขาคนนั้นเบาๆ 
"สวัสดีครับ ผม 'แจ็ค ฟรอส' ครับ ฝากตัวด้วยนะครับ" หมอนั่นกล่าวสวัสดีกับพ่อเเม่ของฉันเเล้วลุกขึ้นยืนก่อนจะโค้งให้พอเป็นพิธี
"นั่งลงเถอะจ้ะ เเหม่ ลูกชายคุณเนี่ยมารยาทดีจังเลยนะคะ ว่ามั้ยเอลซ่า" เเม่พูดกับคุณลงคนนั้นเเล้วหันมาพูดกับฉันต่อ
"ค่ะ.. มารยาทดีค่ะ" ฉันได้เเต่ตอบกลับไปอย่างเลี่ยงไม่ได้ เเต่พอหันกลับไปทางฝั่งตรงข้ามฉัน สายตาของฉันกับเขาก็ต้องปะทะกันเข้าทุกครั้งเรื่อยเลย..
เเต่ปัญหาอยู่ตรงที่ฉันจะต้องมาหมั้นกับหมอนี่จริงๆน่ะหรอ คนที่เคยพูดดูถูกฉันหลังจากที่พึ่งทำเรื่องเเบบนั้นกับฉันไปเนี่ยนะ.. ฉันอุตส่าห์จะไม่นึกถึงมันเเล้วเชียว :( บ้าที่สุด
"ฝากตัวด้วยนะ เอลซ่า.. หลังจากนี้เราคงได้เจอกันบ่อยขึ้นนะ" หมอนั่นพูดเเล้วกระตุกยิ้มมุมปากอย่างเจ้าเล่ห์ ฉันเกลียดยิ้มมุมปากเเบบนั้นจังเลย อยากจะเอากระเป๋าแบรนด์เนมที่ฉันพึ่งถอยมาใหม่นี่ฟาดหน้าเขาซะให้รู้เเล้วรู้รอด ไอ้ผู้ชายเฮ็งซวยนี่ !
 
Tell me 
End ep. 5