[Jack Frost x Elsa]Tell me บอกคำว่ารักให้ฉันได้ยิน

      ELSA TALK

ฟุ่บ เฮ้อ∼

ฉันทิ้งตัวลงบนเตียงนอนหนานุ่มก่อนจะถอนหายใจออกมาแรงๆเหมือนกับกำลังคิดหนัก ใช่เเล้วหละ... ฉันกำลังคิดหนัก คิดหนักเเบบหนักมาก เกิดมา23ปีฉันไม่เคยคิดหนักขนาดนี้มาก่อนเลยเเท้ๆ.. เเต่เพราะเรื่องเมื่อคืนมันทำให้ฉันเเทบอยากจะตายลงตรงนั้นด้วยความอับอายปะปนกับความรู้สึกเสียใจ ฉันได้ทำสิ่งที่พลาดที่สุดไปในชีวิตเเล้ว TT ฮือๆ มันเเย่มากเลยหละนะไอ้เรื่องเเบบนั้นสำหรับฉันน่ะ

ก๊อกๆ

เสียงประตูห้องนอนของฉันดังขึ้น ฉันรีบลุกเเล้วจัดเผ้าผมตัวเองก่อนจะเดินไปเปิดประตูห้อง 

แอ๊ดด..

ประตูห้องถูกเปิดออกอย่างช้าๆ พร้อมกับร่างหญิงสาวเรือนผมสีน้ำตาลที่ยืนอยู่หน้าห้องฉัน เมื่อประตูเปิดออกจนสุดเธอยิ้มกว้างๆมาให้กับฉัน

หมับ! 

"พี่เอลซ่า!>o<" 'อันนา' น้องสาวสุดที่รักของฉันโผเข้ากอดฉันเต็มเเรงจนฉันเซถอยหลังไปหลายก้าว

"ฉันคิดถึงพี่มากๆเลยหละ วันนี้ว่างๆเลยหาโอกาสมาหาพี่ พ่อกับเเม่บอกว่าวันนี้เห็นพี่กลับบ้านมานี่ พี่ลางานเเล้วสินะ" ลืมเรื่องงานสนิทเลย วันนี้ฉันต้องไปทำงานที่บริษัทนี่นา=[]=! ฉันไม่ควรจะมายืนเจ๋ออยู่นี่สิ งานก็ไม่ได้ลา เเถมยังมีประชุมช่วงบ่ายอีก ตายเเน่ฉัน! 

"พี่ต้องไปแล้วอันนา ไว้จะมาคุยด้วยทีหลังนะ!" ฉันร้อนรนวิ่งหาผ้าขนหนูเพื่อที่จะรีบเข้าห้องน้ำเเต่ก็ต้องชะงักด้วยเสียงเรียกของอันนา

"พี่จะไปไหนน่ะ"

"ไปทำงานน่ะสิ สายเเล้วด้วย"

"วันนี้พี่ไม่ต้องไปทำงานเเล้ว พ่อกับเเม่ให้ฉันไปทำงานเเทนพี่1วันน่ะ" 

O.O ว่าไงนะ? พ่อกับเเม่ลางานให้ฉันหรอ? นี่มันเรื่องอะไรกัน

"ทำไมหละ ทำไมวันนี้พี่ฉันไม่ได้ไปทำงาน" ฉันเดินไปหาอันนาเเล้วถามเธอ เเต่ฉันก็ได้เพียงเเค่รอยยิ้มบางๆกลับมา

"ก็ไม่รู้สินะ ฉันว่าตอนนี้พี่รีบไปอาบน้ำเปลี่ยนชุดก่อนดีกว่านะ ยิ่งพี่เเต่งตัวเสร็จเร็วเท่าไหร่ พี่ก็จะรู้เร็วเท่านั้น" 

"นี่มันเรื่องอะไรกันเนี่ย-0-" ฉันโพล่งถามอันนาออกไปเเต่ก็ยังได้เเค่รอยยิ้มกลับมาเหมือนเดิม อันนาบอกฉันเเค่ว่าพ่อกับเเม่ให้มาตามฉันลงไป หลังจากนั้นเธอก็เดินกลับออกไปทิ้งฉันกับความงวยงงไว้ที่ห้อง.. นี่มันเกิดอะไรขึ้นกับฉันกันนะ !

ตึก ตึก ตึก

ใช้เวลาเกือบชั่วโมงฉันก็จัดการเเต่งตัวตัวเองจนเสร็จสรรพ วันนี้ฉันใส่ชุดเดรสสีขาวยาวเหนือเข่านิดๆเนื้อผ้าเบาบาง มีโบว์สีฟ้าติดตรงเอว รองเท้าส้นสูงสีขาว ส่วนใบหน้าเเต่งเติมด้วยเครื่องสำอางอ่อนๆ ผมถูกเกล้ามวยขึ้นอย่างที่ฉันทำทุกวัน เเละในตอนนี้ฉันกำลังเดินลงมาจากบันไดเพื่อที่จะไปหาพ่อกับเเม่ที่กำลังรอฉันที่ห้องรับเเขก 

เมื่อเดินมาถึงห้องรับเเขกฉันก็เจอพ่อกับเเม่นี่นั่งรอฉันอยู่ก่อนเเล้ว พวกท่านหันมายิ้มให้ฉันเมื่อเห็นฉันเดินเข้ามา

"ว้าว สวยใช่ย่อยเลยเเฮะ ลูกสาวของพ่อ" พ่อพูดชมฉัน ทำให้ฉันยิ้มอ่อนๆก่อนจะตอบท่านไป

"สวยเหมือนเเม่นั่นเเหละค่ะ ฮ่าๆ" พวกท่านหัวเราะชอบใจก่อนจะเรียกฉันไปนั่งที่โซฟาเเล้วเริ่มเล่าเรื่องอะไรบางอย่างให้ฉันฟัง เเละเมื่อฉันเข้าใจในสิ่งที่พ่อกับเเม่เล่าให้ฉันฟัง ฉันก็เเทบอยากจะเดินหนีทันทีเพราะ..

"เเม่ว่ามันก็น่าจะถึงเวลาที่ลูกจะต้องเป็นฝังเป็นฝาเเล้วนะ วันนี้เเม่จะพาลูกไปดูตัวกับครอบครัวเพื่อนเเม่"

"..." ฉันนั่งเงียบอย่างพูดอะไรไม่ออก อยากจะค้านเเทบตายเเต่ฉันรู้ว่าถ้าค้านไปมันก็ไม่มีประโยชน์ เเละฉันก็คงต้องทำเพราะมันก็คงเกี่ยวกับเรื่องธุรกิจเหมือนเดิม นี่ไม่ใช่ครั้งเเรกที่ฉันโดนจับไปดูตัวกับคนนั้นที คนนี้ที เพราะด้วยการทำธุรกิจเเล้วมันเป็นเรื่องธรรมดาที่จะต้องให้สองครอบครัวมาปรองดองกันเพื่อผลประโยชน์ เเละฉันเองก็คือลูกคนโตของบ้านนี้ ภาระหน้าที่เลยต้องมาตกอยู่ที่ฉัน.. ฉันตลอดเลยสินะ

"เอลซ่า เอล-.."

"รีบไปดูตัวเถอะค่ะ ฝั่งนั้นเขาจะรอนาน" ฉันรีบพูดตัดบทเพราะเบื่อเรื่องพวกนี้เต็มที ฉันเบื่อที่พวกผู้ใหญ่จะต้องจับฉันไปคู่กับคนนั้นที คนนี้ที เเล้วก็ต้องมานั่งอธิบายให้ฉันฟังรอบที่ร้อยแปด ซึ่งฉันขี้เกียจฟัง ฉันเบื่อ ฉันก็เเค่อยากจะมีคนรักในเเบบที่ฉันต้องการ ไม่ใช่พ่อเเม่จับคู่ให้ฉันเเบบนี้..

 ทำไมต้องมีเรื่องให้ฉันปวดหัวมากมายด้วยนะ เรื่องเมื่อคืนก็จะบ้าตายอยู่เเล้ว โถ่เอ๊ย ชีวิตฉัน!