พิสูจน์รักแท้ ให้นายแวมไพร์...!!!!

     "แล้วนี้ใครอ่ะคิว? แฟนหรอ..ไม่นะคิววี่ต้องเป็นของโมโมะคนเดียว"
 
          หล่อนไปเอาความมั่นใจ เต็มร้อยนี้มาจากไหนกันนะเฮ้อ..
ฉันส่ายหัวเบาๆ แล้วมองหน้าโมโมะ พลางพูดว่า...
 
     "ปล่าวหรอก...ฉันจะไปแย่งของ ของเธอทำไมล่ะ?"
 
     "งั้นหรอ...อืมดีละ เพราะฉันจะไม่ให้เธอแย่งคิววี่ไปได้"
 
               ฉันถอนหายใจ เฮ้อ... ออกมาเบาๆ แล้วหันไปมอง
ก้อนเมฆมากมายบนท้องฟ้า แปลกเนอะ...ไม่รู้อะไร..ที่พาเรามาพบกัน
อีกครั้ง... แต่ทุกอย่างย่อมถูกชะตา ลิขิตไว้แล้ว 
จะเกิดอะไรก็เกิดเถอะ เพราะเราก็ไม่มีสิทธิ์เปลี่ยนมันอยู่แล้ว..
 
     "คุณเนปจูน..."
 
          ฉันที่กำลังนั่งมองเมฆอยู่ดีๆ ก็มีเด็กผู้หญิงที่เป็นรุ่นพี่เข้ามาสะกิด
ที่หลัง ไอคิวที่กำลังต่อล้อต่อเถียงกับโมโมะอยู่ ก็หันมาให้ความสนใจ
กับรุ่นพี่คนนี้ทันที...
 
     "คะ??? รุ่นพี่....จูเนียร์!!!!!"
 
     "พอจะมีเวลาซัก10นาทีรึปล่าว?"
 
          ให้ตายสิ! รุ่นพี่จูเนียร์ ที่สุดตะเรียนเก่ง กีฬาเลิศ ชวนฉันไปคุย
ฉันพยักหน้ารับคำอย่างรวดเร็ว ก่อนจะรีบเดินตามรุ่นพี่ไป
 
ที่ๆฉันและพี่จูเนียร์มาคือ สนามหญ้าของโรงเรียน ลมเย็นที่ลอยมา
แบบไหวๆ ทำเอาเส้นผมเล็กๆของฉัน ปลิวไปตามสายลม
ดวงตาสีแดงก่ำของฉันและพี่จูเนียร์ จ้องกันซักพัก...
 
     "คุณเนปจูนรู้ใช่ไหมคะ ว่าฉันเป็นแวมวูสและคุณก็เหมือนกัน.."
 
     "รู้ค่ะ...."
 
          ทำไมกัน? ทำไมพี่จูเนียร์ถึงพูดแบบนี้ ทั้งๆที่ผ่านมา2ปี
ที่อยู่ที่นี้ พ่เขาไม่เคยจะถามฉันเลย..
 
     "แล้วคุณรู้ไหมว่า..คุณไอคิวคือ....อ๊ะ!!!"
 
          ไอคิวที่ไม่รู้ว่าตามมาตอนไหน ได้ปิดปากจูเนียร์ที่กำลัง
ต้องการจะสื่อสารบางอย่างกับฉัน...
 
     "อะ...ไอคิว..คือ...ว่า"
 
     "เธอคิดจะทำอะไร..จูเนียร์"
 
          ฉันได้แต่มองทั้งสองปะทะกัน ทั้งๆที่ฉันอยากจะเข้าไปพูด
ห้ามแทบตายว่าไม่ใช่อย่างนั้น แต่ก็ทำอะไรไม่ได้ เพราะความตกใจ
ครอบคุมทุกอย่างไปแล้ว
 
จูเนียร์ที่ต้องยอมออกไปและไม่พูดอะไรกับฉัน 
โอ๊ยยยยย!!!! มันยังไงกันแน่วะ?
 
     "ยัยนั้น ยังไม่ได้พูดอะไรกับเธอใช่ไหม..?"
 
     "อะ..อืม"
 
          ฉันที่ตอบตามความเป็นจริงต่อไป ได้แต่นึกว่าเมื่อกี้เกิดเหตุการ์ณ
อะไรขึ้น ทำไมจำไม่ได้กันนะ..
 
     "มนต์ลบความทรงจำ ออกฤทธิ์เร็วกว่าคิดแฮะ"
 
          อะไรนะ! มนต์ลบความทรงจำ! นายนี้ทำอะไรกับฉันนะ
 
     "นายทำอะไรกับฉัน?!"
 
     "ปล่าวนิ.."
 
          หึ! ฉันไม่มีวันเชื่อ นายนี้ต้องทำอะไรแปลกๆแน่ๆ
 
และแล้ว...
 
หมับ!!
 
          เฮ้ย!!! ไอคิวที่อยู่ดีๆ ก็โผเข้ากอดฉันจากด้านหน้าอย่างจัง
บ้าไปแล้วนายนี่
 
     "ทะ..ทำไรน่ะ...หยุดนะเดี๋ยวมีคนมาเห็น"
 
     "ฉันคิดถึงเธอมาเลยนะ..เนปจูน"
 
     "0////0"
 
          ฉันที่เกิดอาการหน้าแดงในทันที ถึงกับผงะ เมื่อมีคนอีกคน
เข้ามา!
 
     "คิววี่!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!"
 
     "โมโมะ..."