ยัยนักข่าวจอม B*tch!! (18+)

 

(เวลาต่อมา......ข้ามเถอะยังไม่อยากแต่งนิยาย 20+ ...แต่ก็เกือบนะ..)

 

“ผมจะเสร็จอีกรอบแล้ว!!!!”

“แบบนั้นแหละ!!!!!”

   ฉันจิกไปบนแผ่นหลังแน่นในขณะที่เดลตันกำลังร้องโอดครวญขึ้นหลังจากที่เสร็จไปรอบที่ 4 ผู้ชายอะไรเนี่ยอึดเป็นบ้าเลย!!!!

“เฮ้อ.......เสร็จสักที” เดลตันที่หมดแรงนอนกอดฉันไปแบบนั้นทั้งที่กำลังเปลือยอยู่

“คุณเก่งมากเลยเดลตัน....เฮ้อ.....แต่เหนื่อยเป็นบ้าเลย.....”

“แล้ว.....นี่กี่โมงแล้ว.....” เมื่อได้ยินที่เดลตันพูดดังนั้นฉันจึงค่อยๆเอื้อมมือไปหยิบมือถือที่อยู่ในกระเป๋าออกมาเพื่อดูเวลา

“ตี 2 แล้ว ฉันว่าเรารีบใส่เสื้อผ้าแล้วก็ขึ้นนอนไปนอนพักที่ห้องนอนของคุณกันเถอะ”

“ผมก็ว่าแบบนั้นเหมือนกัน”

   ว่าแล้วทั้งฉันและเดลตันต่างก็พากันหอบเสื้อผ้าของตัวเองหอบขึ้นไปยังห้องนอนของเดลตันที่อยู่ชั้น 2 ของบ้านบอกเลยว่าตลอดทางที่ไปยังห้องนั้นทั้งฉันและต้องหัวเราะคิกคักตลอดทั้งทางเลย

    จนมาถึงยังห้องนอนของเดลตัน ฉันจึงรีบเดินตรงไปยังห้องน้ำทันทีเพื่ออาบน้ำสักหน่อยเหตุการณืเมื่อครู่มันร้อนจนทำให้ฉันเหงื่อท่วมไปทั้งตัวเลย ฉันเดินเข้าไปในห้องน้ำและเปิดฝักบัวเพื่อให้ละอองน้ำชโลมร่างกายของฉันให้ทั่ว เฮ้อ...อาบน้ำหลังเสร็จกิจมันช่างดีจริงๆเลย

 

“ผมขออาบด้วยคนสิ...เจสซี่..” จู่ๆเดลตัลที่โผล่มาจากทางด้านหลังก็เข้ามาสวมกอดฉันไว้จากทางด้านหลัง แหม...ติดใจฉันแล้วละสิ

“ฉันจะปฏิเสธได้ยังไงละก็ที่นี่เป็นบ้านของคุณนี่”

“นั่นสินะ” เดลตันจูบเข้าที่หลังคอของฉัน ฮึ้ย! พูดแล้วก็เสียวแว้บ!

“จริงสิพรุ่งนี้ตอนบ่ายคุณมีวัดตัวกับแผนกแฟชั่นเพื่อจะได้เตรียมชุดที่พอดีกับตัวคุณไว้ถ่ายแบบคอลเลคชั่นใหม่อาทิตย์หน้าส่วนวันพรุ่งนี้คุณจะต้องถ่ายแบบเพื่อเช็คมุมกล้องให้พร้อม”

“อื้ม ตกลงตามนั้นคุณจะไปที่บริษัทพร้อมกับผมมั้ยละ”

“คงไม่ดีกว่าเพราะฉันมีงานตอนเช้า”

“งั้น ผมขอไปส่งคุณถึงที่ทำงานดีมั้ยละ”

“นี่คุณกะจะไม่ให้ฉันกลับไปเอาชุดที่บ้านเลยหรอ” ฉันปิดฝักบัวอาบน้ำก่อนที่จะเดินไปหยิบผ้าเช็ดตัวที่แม่บ้านของเดลตันเตรียมไว้มาห่มที่ตัวของฉันไว้

“เดี๋ยวผมจะสั่งคนให้ไปซื้อชุดใหม่เตรียมไว้ให้คุณ” เดลตันพูดตามหลังของฉันมา

“ว้าว ถ้าเป็นแบบนั้นก็วิเศษมากเลย ว่าแต่คุณมีเสื้อกล้ามให้ฉันยืมใส่บ้างมั้ย”

“มีสิ คุณหยิบเอาได้เองเลยมันอยู่ในตู้เสื้อผ้า”

“ขอบคุณ” ฉันจัดการเปิดตูเสื้อผ้าของเดลตันที่เต็มไปด้วยเสื้อสูทมากมายชนิดที่ว่าเรียงสีได้สบายเลย แต่ช่างเถอะ ฉันหยิบเสื้อกล้ามสีขาวตัวใหญ่ของเดลตันมาสวมเอาไว้

   และส่องกระจกบานใหญ่ดูสักหน่อย อื้อหือ มันก็ใหญ่จริงๆนั่นแหละ แต่ก็เอาเถอะแค่ใส่นอนชั่วคราว ว่าแล้วฉันก็รีบกระโจนลงบนเตียงแสนนุ่มของเดลตัน อ่า นี่แฟละเตียงแบบนี้นี่แหละฟินที่สุด มันช่างเด้งเหลือเกินแถมยังนุ่มมากจนฉันจะละลายอยู่แล้ว แล้วดูผ้าห่มนี่สิ ช่างเป็นอะไรที่อบอุ่นเสียเหลือเกิน

“คุณชอบเตียงของผมมั้ยละ” เดลตันถามขึ้นพรางสอดตัวเข้ามาในผ้าห่มด้วย แต่ว่าผู้ชายนี่ชอบนอนใส่แต่ท่อนล่างจริงๆเลย

“ชอบมากเลยคะ แต่ว่าพวกเรารีบนอนกันเถอะคะนี่ก็ดึกมากแล้ว”

“นั่นสินะ ฝันดีนะครับคุณคนสวย” เดลตันเลื่อนตัวเข้ามาใกล้และสวมกอดฉันเอาไว้ในอ้อมแขนของเค้า โอ๊ย!!!! อกอีแป้นจะระเบิด!! ดูแขนกำยำที่กำลังโอบกอดฉันไว้สิ ฟินเวอร์!!!

 

(เช้าวันต่อมา)

 

               ในขณะนี้ฉันและคุณเดลตันกำลังอยู่บนรถสุดหรูของคุณเดลตันที่พึ่งมาจอดเทียบท่าหน้าบริษัทที่ฉันทำงานอยู่ ฉันพยายามบอกคุณเดลตันแล้วว่าไม่ต้องมาส่งฉันหรอก แต่เค้าก็ยังยืนกรานว่าจะมาส่งฉันให้ได้ และยังขอให้ฉันไปยืนเฝ้าเค้าตอนบ่ายอีกด้วย หลงยัยเจสซี่คนนี้จนหน้ามืดตามัวแล้วละสิ โฮะๆๆ!!!

 

“เสียดายที่เช้านี้ผมมีธุระที่ต้องไปนัดคิวถ่ายแบบอีกที่หนึ่ง เดี๋ยวตอนบ่ายผมจะรีบมาหาคุณนะครับเจสซี่ของผม”

“คะ แล้วเจอกันคะ” ฉันจูบร่ำลากับเดลตันก่อนที่จะก้าวลงจากรถอย่างสง่าผ่าเผย สวมแว่นดำเล็กน้อยก่อน แล้วเดินเชิ่ด! เข้าบริษัทไปเลยคะ!

    ซึ่งแน่นอนทุกคนที่อยู่ในบริษัทต่างพากันมองฉันกันเป็นตาเดียว มีงงบ้างมีซุบซิบนินทาบ้างแต่ก็....ไม่แคร์คะ!!!!! เอาเป็นว่าฉันรีบไปที่ห้องทำงานของฉันก่อนดีกว่า แต่ก็ยังไม่ทันจะกดเรียกลิฟต์ก็มีมือ

    มือหนึ่งที่ชอบทาเล็บสีแสบตากว่าชาวบ้านชาวช่องมาบังเอาไว้ และมันจะเป็นใครไปไม่ได้นอกเสียจาก อีตุ๊ดแดดเผาอย่าง มอร์แกน!!!

 

“สวัสดีตอนเช้าจ๊ะ มอร์กี้!!!” ฉันโบกมือทักทายไงมอร์แกนเล็กน้อย

“สวัสดีตอนเช้าเช่นกัน ยัยบิทเชส!! แหม!! นี่ชุดใหม่หล่อนหรอเนี่ย! ไปคุ้ยเอาในถังขยะไหนมาใส่กันยะ เพราะอย่างหล่อนคงไม่มีปัญญาซื้อชุดแพงๆแบบนี้อยู่แล้ว” อีตุ๊ดดัดจริตดีดนิ้ว หลังจากที่พูดจบ

    หึ! เดี๋ยวฉันจะได้เห็นคนน้ำตานองหลังจากนี้แหละ! ฉันจึงถอดแว่นดำออกและหันมายิ้มเบาๆใส่ยัยมอร์แกน ก่อนที่จะปัดมือนางออกและกดเรียกลิฟต์รอไว้

“ก็พอดีว่า....คุณเดลตันเป็นคนซื้อให้ฉันเองแหละ เพราะเมื่อคืนนี้ฉันเองก็ได้ไปค้างที่บ้านของเค้ามาด้วย นี่ๆแล้วรู้มั้ยว่าฉันชอบมากเลยที่ได้อยู่กับคุณเดลตัน 2 ต่อ 2 ในห้องนอนของเค้าก็ไม่รู้สินะว่าจะเกิดอะไรขึ้นต่อ เอาละขอไปทำงานก่อนนะ! สู้ๆนะมอร์กี้จะเป็นกำลังใจให้!!!”

“ฉันไม่เชื่อหล่อนหรอกยะ ยัยบิทช์!!!!!!!”

“จ้าๆ ไม่เชื่อก็ต้องเชื่อจ้า” ฉันเดินเข้าลิฟต์ไปและกดปิดลิฟต์ทันที เฮ้อ.....ค่อยโล่งอกไปหน่อยแล้วทำไมฉันถึงต้องมาเจอคนแบบนี้ทุกเช้าด้วยนะ และทันทีที่ลิฟต์ขึ้นมาถึงยังแผนกของฉัน

    ก็ต้องตกตะลึงอีกครั้งเมื่อคนในแผนกของฉันทุกคนต่างมารอจับจ้องฉันอยู่กันที่หน้าลิฟต์ ก็แหงละสิทุกครั้งที่ฉันเสร็จจากงานสัมภาษณ์ทุกคนก็จะมายืนรอว่าเมื่อคืนฉันได้ One Night Stand! กับคนที่ฉันไปสัมภาษณ์มามั้ย

    ก็เลยถอนหายใจเล็กน้อยก้าวออกจากลิฟต์ไปประจัญหน้ากับทุกคนและ.....ทำมือ OK แค่นั้นแหละทุกคนก็จะเฮ! แล้วก็กลับไปนั่งประจำที่โต๊ะของตัวเอง....คือแบบว่า.....ทุกคนก็จะมีข่าวสำหรับไปเม้ากับแผนกอื่นเล่นยังไงละ และนั่นแหละที่ทำให้ฉันโดนแคลร์ตำหนิบ่อยๆ

“ไหนเล่ามาให้ฟังหน่อยสิว่าเด็ดมากมั้ย!!!!” นอริสกระเทยป่วย เอ่ย ไม่มีเกย์ออกสาวประจำออฟฟิสของฉันกระโดดเข้ามาเกาะแขนของฉันเพื่อที่จะเม้ามอย ก็ช่วยไม่ได้นะ เพราะยัยนี่อ่ะทำงานดีมาก เสียอยู่อย่างเดียวขี้เสือกไปหน่อย

“10 น้ำคะ!!!”

“อุต๊ะ!!!!! เด็ดมากคะ!!!! แล้วจัดกันถึงกี่โมงคะเนี่ย”

“เกือบเช้าแหละคะ นี่ยังง่วงอยู่เลยนะขอไปพักข้างในห้องก่อนนะจ๊ะ”

“ได้คะ สู้ๆนะคะคุณเจสซี่!” ฉันโบกมือลากับนอริสก่อนที่จะเดินเข้าไปขางในห้องทำงานของฉัน และเมื่อฉันเดินมาถึงก็ต้องให้ฉันเข่าอ่อนเลยทีเดียว....เหนื่อย....พูดได้คำเดียวว่าเหนื่อย

   อยากบอกว่าหลังจากตอนนั้นเดลตันก็มีอารมณ์ขึ้นมาอีก จัดหนักให้ฉันอีกจนเกือบเช้า.....โอย....ขอนอนพักก่อนนะ และแล้วฉันฟุบหน้าหลับคาโต๊ะทำงานทันที

 

(เวลาต่อมา...)

 

“เจสซี่ที่รักตื่นได้แล้วครับ”

“ห๊ะ!!” ฉันสดุ้งตื่นขึ้นจู่ๆก็มีคนมาปลุกฉันให้ตื่นขึ้นจะเป็นใครไปไม่ได้สักอีกนอกจากเดลตัน....เมื่อเห็นดังนั้นฉันจึงรีบเช็ดหน้าเช็ดตาให้เรียบร้อยเสียก่อน

“ผมขอโทษด้วย ผมคงจะทำให้คุณเพลียมากเลยสินะ”

“ขอไม่ขนาดนั้นหรอกคะ ถ้ามีเวลาให้ฉันงีบสักหน่อยก็โอเคแล้วคะ”

“แน่ใจนะครับ”

“คะ แน่ใจคะ ขอบคุณเป็นห่วงนะคะ ว่าแต่ตอนนี้กี่โมงแล้วคะ”

“ตอนนี้ 12นาฬิกา 45 นาที”

“ถ้างั้นฉันว่าเรารีบไปที่แผนกแฟชั่นกันดีกว่าคะ”

“ก็ดีครับแต่ว่าผมขอประคองคุณหน่อยนะครับ เพราะผมกลัวคุณจะเป็นลมได้”

“อ๋อ ไม่ต้องหรอกคะ เอ่อ...เดี๋ยวฉันขอล้างหน้าล้างตาสักหน่อยก็แล้วคุณรออยู่ตรงนี้นะคะ”

“ได้ครับ” หลังจากพูดจบฉันจึงรีบเดินไปล้างหน้าในห้องน้ำรวมทันทีโดยที่จะไม่ลืมหยิบเครื่องสำอางมาด้วย คือหน้าฉันตอนนี้เป็นอะไรที่เยินมากเลย แม่จ้าววว ฉันอยากจะบ้า

    และเมื่อเดินมาถึงห้องน้ำฉันก็จัดการล้างหน้าให้สะอาดจากนั้นก็รีบเช็ดให้แห้งแล้วแต่งหน้าทันที โอ๊ยๆๆๆ ทำไมฉันถึงหลับไปนานขนาดนั้นได้นะ! ฉันรีบแต่งหน้าแค่พอดูสวยจากนั้นจึงกลับไปรับเดลตันที่ห้องทำงานและพาเข้าไปยังแผนกแฟชั่น เพื่อวัดตัว

   ถึงแม้ว่าฉันจะไม่อยากไปก็เถอะ! เพราะเมื่อไปถึงฉันจะต้องเจอกับยัยตุ๊ดคางคกนั่นละสิ!

   อ่า ฉันเดินกับคุณเดลตันมาเรื่อยๆจนถึงลิฟต์เพื่อจะไปยังแผนกแฟชั่นท่ามกลางสายตาของเหล่าพนักงานในแผนกฉัน เฮ้อ ลิฟต์มาไวไวทีสิ! และเมื่อลิฟต์เปิดออกฉันก็รีบพุ่งตัวเข้าไปในลิฟต์ทันทีโดยมีเดลตันเดินตามเข้ามาแบบติดๆ

 

“คุณรู้มั้ย ว่าขนาดคุณแค่แต่งหน้าเบาๆคุณก็ยังดูสวยมากเสียผมจะหักห้ามใจเอาไว้ไม่อยู่เลย”

“แหม คุณก็พูดเกินไปเดลตัน เมื่อคืนนี้คุณก็เห็นฉันจนหมดแล้วนี่”

“นั่นสินะ ว่าแต่คืนนี้เราจะไปจัดกันกี่ยกดีละ” เดลตันรวบตัวฉันเข้ามาใกล้เค้า

“เอ่อ....ใจเย็นหน่อยสิเดี๋ยวเราค่อยคุยเรื่องนี้กัน นี่เวลาทำงานนะ”

“ก็ได้ครับ” คำพูดของฉันทำให้เดลตันยอมปล่อยตัวฉันออก เฮ้อ ทำไมเค้านี่หื่นได้ตลอดเวลาจังเลย ฉันกลับมายืนในท่าทางที่สงบเสงี่ยมก่อนที่ประตูลิฟต์จะเปิดออก และฉันรีบพาเดลตันไปหายัยตุ๊ดแห้งที่กำลังยืนสั่งงานลูกน้องอยู่

“ไม่ใช่แบบนั้น!!!! นี่ดูฉันนี่ยัยบื้อ!!!!” โอ๊ย เสียงดังหนวกหูชะมัด!

“มอร์กี้!!!”

“ลมอะไรหะ..หอบ......โอ้ว มาย ก้อด!!!!!!”

  ยัยมอร์แกนที่กำลังจะด่าฉันถึงกับเปลี่ยนเป็นคำอุทานเสียงดังเมื่อนางเห็นว่าเดลตันนั้นกำลังยืนอยู่ข้างๆฉัน สังเกตุได้เลยขานางกำลังสั่นเป็นเจ้าเข้าเลยทีเดียว

“สวัสดีครับผมเดลตันครับ” เดลตันยื่นมาเพื่อทักทายยัยตุ๊กกากนี่ตามธรรมเนียม ด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม

“สะ....สวัสดีคะ คุณเดลตัน....ดะ...ดะ..ดิฉันมอร์แกน”

“ยินดีที่ได้รู้จักนะครับ ขอฝากตัวด้วยนะครับ”

“ด้วยความยินดีคะ”

    ว่าแล้วยัยตุ๊ดระเริงก็รีบวิ่งไปหยิบสายวัดตัวและสมุดจดอย่างรีบเร่งทันที เป็นงานเป็นการเหมือนกันแฮะยัยนี่ หลังจากนั้นยัยนี่ก็จัดการวัดตัวคุณเดลตันชนิดแบบทุกซอกทุกมุม

   ส่วนเดลตันเองก็หันมายิ้มหวานใส่ฉันที่กำลังยืนรออยู่ แหม่ แค่นี้ก็รู้ว่าหลงฉันขนาดไหน แต่เห็นใจหน่อยเถอะฉันยังอยากนอนต่ออยู่เลยนะ!!!

“เสร็จแล้วละคะ เพื่อไม่ให้เป็นการเสียเวลา ให้ยัย เอ่ย ให้เจสซี่เป็นคนพาคุณไปที่สตูดิถ่ายรูปเลยก็แล้วกันที่นั่นมีช่างถ่ายภาพรอคุณอยู่คะ

“ได้ครับ ขอบคุณมากครับ” หลังจากที่บอกลายัยตุ๊ดปอดแหก ฉันจึงรีบเดินนำคุณเดลตันไปยังสตูดิโอถ่ายภาพที่อยู่ไม่ไกลมากนัก

    และที่นั่นก็มีช่างภาพรอคอยพร้อมกับทีมงานอีกหลายชีวิตที่รอซัพพอร์ตรออยู่ในห้อง รวมทั้งแคลร์ด้วย มาทำไม!!!!!!!!! จริงสิยังมีคาร่าภรรยาของช่างถ่ายภาพที่ฉันสนิทด้วย อยู่ที่นี่เหมือนกัน

“อ้าว เจสซี่ของฉัน!!”

“คาร่า!” พวกเราเดินเข้าไปผลัดกันหอมแก้มเพื่อทักทาย

“เอ่อ นี่คือคุณเดลตันใช่มั้ย”

“ใช่ครับ”

“งั้น เดี๋ยวเชิญไปแต่งหน้าสักเล็กน้อยนะคะ เวลาทดสอบมุมกล้องจะได้ออกมาดูดีที่สุด!”

“ได้ครับ แล้วก็อย่าลืมหาที่นั่งให้กับหวานใจของผมด้วยนะครับ”

    เดลตันส่งสายตาหวานๆมาทางฉัน พระเจ้าช่วย!!! เค้าเรียกฉันว่าหวานใจต่อหน้าคนอื่นเนี่ยนะ!!! แถมเราพึ่งจะรู้จักกันเมื่อคืนนี่เอง!! ขอมีดสักเล่มได้มั้ยฉันอยากจะเอามาแทงตัวเองจัง!

 

“คะๆ ได้คะ” ว่าแล้วคาร่าก็จัดการยกเก้าอี้มาให้ฉันนั่งและขอเดาว่าคาร่าจะต้องมาถามเรื่องของฉันกับเดลตันแน่นอน

“นี่! ไหนเล่าให้ฉันฟังหน่อยสิ ยัยเจสซี่!”

“คือ...เอ่อ...เมื่อวานฉันมีสัมภาษณ์กับคุณเดลตันและหลังจากนั้นเราก็ทำอย่างว่ากัน..จากนั้นก็ดูเหมือนว่าคุณเดลจะหลงฉันจนหน้ามืดตามัวมาก ดูเค้าสิเรียกฉันว่าที่รักไปแล้ว”

“อะไรจะหลงปานนั้นถ้าเธอปฏิเสธฉันว่ามีนองเลือดแน่....”

“ฉันก็ว่าแบบนั้นเหมือนกัน”

“คอขาดแล้วยัยเจสซี่”

“ฉันก็ว่างั้น”

“แต่เธอก็ควรหาแฟนจริงๆจังๆสักทีนะ ฉันว่าคุณเดลตันก็ดีเหมือนกันทั้งหล่อ ทั้งรวย ดีกว่าอีตาอีริคของฉันเยอะเลย”

“คาร่าไม่เอาน่า!”

   ฉันตีไปที่แขนของคาร่าเบาๆก่อนที่หันกลับไปมองเดลตันที่กำลังถ่ายแบบอยู่ นี่ฉันต้องเจอกับเค้าไปอีกนานแค่ไหนกันเนี่ย! ภาวนาขอให้เป็นแค่อาทิตย์เดียวก็พอ

“คุยอะไรอยู่กันหรอครับสาวๆ” เดลตันที่ถ่ายแบบเสร็จแล้วรีบเดินตรงมาหาฉันกับคาร่าที่กำลังนั่งคุยกันอยู่

“ก็คุยตามประสาสาวๆแหละ” ฉันพูดขึ้น

“ใช่คะๆ คือพวกเราสนิทกันมานานแล้วแต่ไม่ค่อยจะมาหากันเท่าไหร่ก็เลยคุยกันนานนิดนึง”

“งั้นผมขอตัวคนสวยของผมคืนนะครับ” เดลตันจับมือของฉันเอาไว้เพื่อให้ฉันลุกขึ้นยืน ส่วนฉันที่กำลังทำอะไรไม่ถูกก็ได้แต่ส่งสายตาอ้อนวอนไปหาคาร่า ที่กำลังเดินลอยหน้าลอยตาไปหาสามีของเธอ

  โอเค เอางั้นก็ได้ฉันเดินนำคุณเดลตันออกไปนอกสตูดิโอเพื่อจะกลับไปยังห้องทำงานของฉัน

“เจสซี่คือผมกำลังคิดว่าทำไมคุณไม่ลองไปค้างที่บ้านของผมอีกสักคืนหนึ่งละ ไม่ก็สัก 1 อาทิตย์เลยก็ได้”

   คำพูดของเดลตันที่พูดออกมาจากปากทำให้ถึงกับตาค้างไปโดยทันที และเท่านั้นไม่พอพนักงานที่อยู่ในแผนกแฟชั่นต่างก็พากันลุกขึ้นมาดูฉันกับเดลตันสนทนากันอย่างพร้อมเพรียง รวมถึงยัยตุ๊ดปากหวอนั่นด้วย

“คือ...เอ่อ...เดลตัน”

“ครับ”

“ไม่คิดว่ามันจะเร็วไปหน่อยหรอคือเราพึ่งจะรู้จักกันเอง แล้ว.....คุณเองก็มีงานเยอะด้วย”

“ไม่หรอกเจสซี่ที่รักที่ผมอยากให้คุณลองไปค้างที่บ้านของผมนั่นก็เพราะว่า....ผมให้คุณเป็นผู้หญิงที่โชคดีที่สุด เพราะจะดูแลคุณให้ดีที่สุดชนิดที่ว่าไม่สามารถหาแบบนี้ได้จากที่ไหนได้อีกเลย”

  เดลตันรวบตัวฉันเอาไว้ให้อยู่ภายใต้อ้อมแขนของเขา จนหน้าอกของฉันไปแนบชิดกับอกของเดลตัน

“เอ่อ.....แล้วคุณหมายความว่ายังไง....ให้ฉันลองเป็นแฟนคุณ 1 อาทิตย์ใช่มั้ย?”

“ใช่ถูกต้องแล้ว ถ้าผมไม่ใช่สำหรับคุณก็สามารถไปจากผมได้เลย”

“งั้น...ตกลง”

“ขอบคุณครับที่รัก” ว่าแล้วเดลตันก็จัดการจูบฉันตรงนี้เลย!!! ท่ามกลางสายตาของพนักงานแฟชั่น และเสียงชัตเตอร์รัวๆของทุกคนที่ต่างพากันหยิบมือถือถ่ายฉันกับเดลตันเอาไว้

    ฉันกำลังคิดว่าหลังจากนี้งานเข้าแน่ๆ!!!! ฉันจึงรีบผละเดลตันออกเพื่อให้เค้าหยุดจูบฉันจากนั้น ฉันจึงรีบวิ่งไปที่ลิฟต์ทันทีโดยที่มีเดลตันวิ่งตามมาติดๆ โอ๊ย!!! ชีวิตฉัน ไม่นะ ฉันอายุแค่ 27 เองต้องเอาชีวิตมาทิ้งเพราะคนแบบนี้ฉันไม่ยอมแน่ แต่อย่างน้อยก็ได้ฟันดาราที่กำลังฮอตที่สุดในตอนนี้ถึง 1 อาทิตย์เชียวนะ ทำไมฉันถึงไม่รู้สึกดีเลยสักนิดละ ทรมานจัง...........