ยัยนักข่าวจอม B*tch!! (18+)

 
(เช้าวันถัดมา)
 
“สกู๊ปของเดือนนี้ไปถึงไหนแล้วคะ!!”
    นาตาชาถามฉันขึ้นขณะที่ฉันกำลังนั่งพิมพ์งานอยู่ที่โต๊ะทำงานของฉัน ให้ตายสิฉันแทบจะไม่มีเวลาสัมภาษณ์เค้าเลยเพราะมัวแต่เล่นเกมบ้าๆของแจ็คกับชาร์ลอยู่เนี่ย ที่ทำได้ตอนนี้ก็มีแค่ข้อมูลธรรมดาของชาร์ลเท่านั้นเอง!!
 
“ใจเย็นสินาตาชา!! ฉันกำลังทำอยู่!!”
 
“คะๆ ไม่เร่งก็ได้คะ ที่เร่งนี่ก็เพราะคุณแคลร์สั่งมาให้ฉันจี้คุณเพราะเห็นว่าพักนี้คุณชอบแอบอู้งาน แล้วพักนี้ทำไมคุณไม่ดื่มกาแฟเลยละ เห็นคุณดื่มแต่ชาร้อนอยู่นั่นแหละ!”
 
“ให้ฉันได้พักจากกาแฟบ้างเถอะนาตาชา กินทุกวันฉันก็เบื่อเหมือนกันนะ”
 
“ดิฉันเข้าใจว่าคุณอาจจะเบื่อบ้างแต่ก็ไม่ใช่แบบนี้นี่คะ ปกติฉันเห็นคุณกินมาตั้งแต่มาทำงานที่นี่พอคุณเล่นเปลี่ยนมาอย่างนี้ฉันก็แปลกใจสิ นึกถึงตอนที่ฉันลุ้นว่าจะท้องรึเปล่าฉันก็งดกาแฟแบบคุณนี่แหละ”
 
“อื้ม...งั้นหรอ” ฉันตอบคำถามของนาตาชาไปแบบงั้นๆ พรางยกแก้วชาร้อนขึ้นมาจิบสักเล็กน้อยให้รู้สึกร้อนคอ
 
“ว่าแต่ถามจริง คุณทำแบบนี้บ่อยๆไม่มีหลุดท้องบ้างเลยหรอ” คำพูดของนาตาชาเมื่อครู่ทำให้ฉันถึงกับสำลักน้ำชาออกมาจากปาก!!!!
 
“โอ๊ย!! นาตาชาพูดอะไรออกมาเนี่ย!!”
 
“ก็พูดเรื่องจริงนี่!! หรือว่าคุณ......ไม่สิบอกฉันมาเดี๋ยวนี้คุณเจสซิก้า!!!!!!!” นาตาชาทุบโต๊ะฉันอย่างเต็มแรง!! พร้อมกับจ้องมาที่ฉันด้วยสายตาอาฆาต ถามจริง!!!! นี่หล่อนเป็นแม่ฉันตอนไหน!!!!!
 
“ไม่!!! ไม่มีอะไรทั้งนั้นนาตาชา!!!!”
 
“ไม่ต้องมาโกหกเลยคะ คุณเจสซิก้าดิฉันทำงานกับคุณมานานคุณจะโกหกอะไรดิฉันก็จับได้หมดแหละ!!!”
 
“นาตาชา......”
 
“บอกฉันมาเดี๋ยวนี้คุณเจสซิก้า!!!!” นาตาชาตะโกนดุอัดหน้าฉันพร้อมกับทุบโต๊ะของฉันให้แรงกว่าเดิมจนถึงกับสดุ้งตกใจ!!!! นาตาชาโหมดคุณแม่น่ากลัวอ่ะ ใช่สิ เธอกำลังท้องอยู่นี่นา!!!!
 
“ว้าย!!!!!!!!! บอกก็ได้คะ!!!!!”
 
“เกิดอะไรขึ้นคะ!!!”
 
“คือวันนั้นฉันกับแดเนียล เราดื่มเบียร์ที่ห้องของฉันจนเมาและเราก็เลยมีเซ็กซ์กัน....แบบว่าตอนนั้นฉันเมาไม่รู้เรื่องเลยนะ!!!!!”
 
“ฉันละสงสารลูกคุณจริงๆเลย” นาตาชาถึงกุมขมับพร้อมกับถอนหายใจเฮือกใหญ่
 
“โธ่ นาตาชา.....ฉัน 27 แล้วนะถ้าฉันท้องตอนนี้ก็ไม่เป็นไรหรอก”
 
“แต่อย่างน้อยก็ทำให้ถูกต้องหน่อยก็ได้นี่คะ”
 
“เฮ้อ....นาตาชาก็รู้นี่ว่าฉันเจอกับอะไรมาบ้างกว่าจะมาถึงวันนี้ได้”
 
“แต่ฉันว่าถ้าเกิดว่าคุณท้องจริงๆขึ้นมา ฉันว่าก็ถึงเวลาที่คุณต้องพักกับเรื่องแบบนี้ได้แล้วนะคะ”
 
“ฉันก็อยากจะพักเรื่องแบบนี้เหมือนกันนาตาชา....แต่ว่าดูสิ...แต่ละคนรักฉันแค่เปลือกนอกแค่นั้น แต่ว่าก็คงต้องดูกันต่อไปเพราะฉันเองก็ยังสรุปอะไรไม่ได้ ตอนนี้ก็ทำอะไรได้ก็ทำไป”
 
“ดีแล้วคะ คุณเจสซิก้าว่าแต่.....”
 
“เจสซี่!!!!!!” แจ็คเดินพรวดพราดเข้ามาในห้องเป็นตัดบทสนทนาของฉันกับนาตาชา เยี่ยมเลย!!! มาทำไมตอนนี้เนี่ย!!!
 
“เอาเป็นว่าดิฉันขอกลับไปทำงานก่อนละกัน” นาตาชารีบจัดเอกสารบนโต๊ะทำงานของฉันก่อนที่จะเดินออกไปจากห้องทำงานของฉัน
 
“โอเค......วันนี้ถึงคิวของคุณสินะ”
 
“ใช่ แต่ว่าผมอยากมาชวนคุณไปเที่ยวด้วยกันสักหน่อยจะได้มั้ย”
 
“ฉันทำงานอยู่นะ แจ็ค......”
 
“ไม่ๆ ไม่ใช่ตอนนี้ สักประมาณเที่ยงถึงบ่ายกว่าๆก็พอผมอยากไปเดินเล่นกับคุณสักหน่อย”
 
“เอาแบบนั้นก็ได้”
 
“แล้วเอากาแฟสักแก้วมั้ยเจสซี่”
 
“ไม่!”
 
“ห๊ะ!!!!!! คุณเนี่ยนะไม่กินกาแฟ!!!” แจ็คเดินตรงมาที่เก้าอี้ที่ฉันนั่งอยู่
 
“ทำไมละ ฉันก็แค่งดกาแฟนิดหน่อยเอง!!!!! จะตกใจทำไมละ!” ฉันกอดอกและจ้องไปที่แจ็ค ที่กำลังโน้มตัวลงมาใกล้ฉัน
 
“อื้ม....เพราะเรื่องนั้นเองสินะที่ทำให้คุณงดกาแฟได้”
 
“นี่คุณ!!!!! แอบฟังงั้นหรอ!!!!”
 
“เปล่าหรอกผมก็แค่เดา ผมนี่เลือกว่าที่ภรรยาไม่ผิดคนจริงๆ” แจ็คส่งสายตาเจ้าเล่ห์มาทางฉัน โธ่ ให้ตายสิ!! นี่เค้าจะป่วนประสาทฉันไปถึงไหนกัน!!
 
“ใครว่าที่ภรรยาของคุณมิทราบ!!”
 
“ก็คุณนี่ไง!”
 
“เฮ้อ ไปเคลียร์กับว่าเจ้าสาวของคุณก่อนเถอะแจ็ค และถ้าเกิดฉันท้องขึ้นมาจริงๆคิดหรอว่าเรื่องมันจะจบคิดสิแจ็ค!!”
 
“ผมถึงได้ขอเวลากับคุณไง เจสซี่ขอเวลาให้ผมได้อยู่กับคุณ...อย่างน้อยแค่ช่วงเวลา 2 เดือนนี้แค่นั้นก็พอ”
     แจ็คคุกเข่าลงที่ตรงหน้าของฉันพร้อมกับดึงมือของฉันออกมากุมเอาไว้ ในช่วงเวลาที่เค้าคุกเข่าและส่งสายตาอ้อนวอนมาทางฉัน มันทำให้นึกถึงช่วงเวลาที่เค้าขอฉันเป็นแฟนครั้งแรก
    ดวงตาสีเขียวอ่อนคู่นั้น คู่เดิมที่เคยทำให้หัวใจของฉันเต้นรัว ณ วันนี้มันกลับมาทำให้หัวใจของฉันเต้นรัวอีกครั้ง ภาพอดีต ความทรงจำที่เคยมีร่วมกัน ความรักในวันนั้นเหมือนกลับมามีชีวิตอีกครั้ง แต่ในความรู้สึกดีดีนั้นก็ยังมีความเจ็บฝังอยู่ลึกๆข้างใน
   มันยังคงตะโกนบอกฉันไม่ให้กลับไปรักแจ็คอีกครั้ง จนในหัวของฉันในตอนนี้รู้สึกสับสนไปหมด และต้องคิดเดี๋ยวนี้ว่าควรจะทำยังไงต่อไป จะปล่อยให้นานไปแล้วตามหัวใจไป....หรือว่าจะหยุดอยู่แค่นี้และตัดสินใจให้เด็ดขาด ว่าฉันควรเลือกอะไร
 
“แต่แจ็ค.....คือฉัน.....”
 
“ผมรักคุณนะเจสซี่....”
 
“ฉันรู้แจ็ค....แต่ฉันละ...ฉันรักคุณรึเปล่า” ฉันถอนหายใจเล็กน้อยก่อนที่จะเบือนหน้าไปอีกทางเพื่อจะหลบสายตาของแจ็ค
 
“คุณอย่าปฏิเสธตัวเองเลยเจสซี่....ยิ่งคุณปฏิเสธมันมากเท่าไหร่ คุณก็ยิ่งรู้สึกเจ็บปวดมากขึ้นเท่านั้น”
 
“อย่าทำเป็นรู้จักฉันดีเลยแจ็ค...”
 
“เพราะผมรู้จักคุณดียังไงละเจสซี่....ผมรู้ว่าคุณพยายามเปลี่ยน เปลี่ยนตัวคุณเองแต่สุดท้ายมันก็ยังเป็นคุณคนเดิมเจสซี่ คนเดิมที่ผมรักเมื่อ 10 ปีก่อน...”
 
   คำพูดของแจ็คที่พูดออกมามันดังก้องไปทั่วทั้งใจของฉัน คำพูดที่แสนจะบางเบา แต่กลับดูมีน้ำหนักมากในหัวใจของฉัน ถ้าเป็นคนอื่นละก็คงจะร้องไห้ไปกันแล้ว แต่นี่คือฉันผู้หญิงที่เคยเจ็บปวดและเชื่อมาตลอดว่ารักนั้นสวยงาม จนกระทั่งวันที่เค้าบอกเลิกฉันทุกอย่างพังทลาย
   และหนำซ้ำฉันยังต้องเจอกับผู้ชายที่ทำให้ชีวิตของฉันพังไปยิ่งกว่าเดิม สาบานได้ถ้าฉันท้องจริงๆ ฉันอาจจะขอเลี้ยงลูกเองคนเดียวดีกว่า เพราะในส่วนลึกของฉันก็ยังเคยคิดนะ ถ้าเกิดในวันนั้นไม่เกิดเรื่องแบบนั้นขึ้น เค้าจะมาอยู่ที่ตรงนี้มั้ย ตรงหน้าของฉันในเวลานี้..
 
“แจ็ค.....ถ้าเกิดฉันไม่ได้ท้องละ คุณจะยังบอกรักฉันแบบนี้อยู่มั้ย”
 
“แน่นอนถึงจะไม่มีเหตุการณ์ในวันนั้น ผมก็ยังยืนยันคำเดิม คำเดียวสั้นๆว่าผมรักคุณเจสซิก้า......”
   แจ็คค่อยๆโน้มตัวลงและจูบที่หลังมือของฉันอย่างแผ่วเบา ราวกับว่ามือของฉันเป็นดอกไม้กลีบบางๆที่ง่ายต่อการบอบช้ำ แต่ว่ากลับเป็นหัวใจของฉันมากกว่าที่เป็นเหมือนกับกลีบดอกไม้ ช้ำได้ง่ายเสียยิ่งกว่ามือของฉันเสียอีก แต่ความอบอุ่นจากมือของแจ็คก็สามารถทำให้ใจของฉันรู้สึกอบอุ่นมาก......
 
“แจ็คถามจริงถ้าฉันเลือกคุณ คุณคิดว่าจะเกิดอะไรขึ้นต่อจากนี้ละ”
 
“ผมก็จะพาคุณไปพบกับแม่ของผมและพูดคุยเกี่ยวกับเรื่องนี้และ....ถ้ามันไม่ได้ผล ผมอยากจะให้คุณไปเริ่มต้นชีวิตใหม่ที่อื่นกับผม แค่สองคนและจะมีแค่ผมกับคุณแล้วก็ลูกของเราเท่านั้นเจสซี่.....นั่นคือสิ่งที่ผมได้คิดเอาไว้”
 
“แล้วคุณไม่ห่วงแม่กับน้องสาวของคุณหน่อยหรอแจ็ค พวกเค้ายังคงต้องการคุณนะ....”
 
“ผมเข้าใจ...เอาเป็นว่าวันนี้คุณอยากลองไปเที่ยวที่บ้านของผมดูมั้ยละ เผื่อแม่ของผมอาจจะชอบคุณนะ”
 
“อื้ม.......เอาจริงหรอ”
 
“เอาจริงสิ คุณเป็นคนแรกเลยนะที่ทำให้ผมกล้าออกปากชวน”
 
“เฮ้อ.....แล้วฉันจะไปในฐานะอะไรละ”
 
“ผู้หญิงที่ผมรักมากที่สุด...”
 
    แววตาของแจ็คสะกดให้หัวใจของฉันเต้นรัวมากยิ่งขึ้น และไม่คิดที่จะปฏิเสธหรือเบื้อนหน้าหนีเค้าแบบที่ฉันเคยทำเลยสักนิด ฉันรู้สึกได้ถึงความจริงใจที่ฉันตามหามานาน
   และดูเหมือนว่ามันจะมาอยู่เค้าคนนี้ คนที่อยู่ตรงหน้าของฉันและเค้าสามารถทำให้ฉันหลุดยิ้มออกได้ ไม่ใช่ยิ้มเพราะความสนุกแต่มันยิ้มออกมาจากใจ ใจที่กำลังผลิบานอย่างมีความสุข
 
“แต่แจ็ค....คือฉัน......ไม่รู้สิฉันไม่แน่ใจและฉันรู้สึกเหมือนกำลังถูกคุณขอแต่งงานยังไงอย่างนั้นเลย”
 
“เปล่าขอแต่งงานสักหน่อย ดูคุณสิคุณยิ้มให้ผมแล้ว”
 
“แหม...ก็คุณเล่นพูดแบบนี้นี่ ขอโทษละกันที่ฉันยิ้ม”
 
“ไม่ คุณยิ้มแบบนั้นดีแล้ว ผมชอบเวลาที่คุณยิ้มมากเลยรู้มั้ยเพราะมันทำให้คุณดูน่ารักมากเลย ไม่จำเป็นจะต้องแต่งหน้าสวยๆ หรือแต่งตัวเซ็กซี่ เพราะแค่นี้คุณก็ดูสวยที่สุดในสายตาของผมอยู่แล้วเจสซี่....”
 
“แจ็ค....ฉัน....”
 
“ให้ฉันเข้าไปข้างในเดี๋ยวนี้!!!!!!!!!” เสียงตะโกนของหญิงสาวคนหนึ่งตะโกนดังออกมาจากข้างนอกห้องทำงานของฉัน ทำให้บรรยากาศของฉันกับแจ็คหายไปทันที!!! เปลี่ยนเป็นความเงียบและสีหน้าของแจ็คที่ดูเคร่งเครียดมาก
 
“ผมว่าแบบนี้ไม่ดีแน่...” แจ็ครีบปล่อยมือออกจากมือของฉันก่อนที่จะลุกขึ้นยืนส่วนฉันก็หันกลับมาทางโต๊ะทำงานของฉัน
 
“ฉันก็ว่าแบบนั้นเหมือนกัน...”
 
“ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้!!!!!!!!!” ผู้หญิงผมสีแดงคนหนึ่งกระแทกประตูเข้ามายังห้องทำงานของฉันพร้อมกับยัยตุ๊ดมอร์แกนที่กำลังรั้งตัวของเธอเอาไว้!!!
 
“ไม่ได้นะคะ คุณมาเรียน่า!!!!!!!!!” ยัยมอร์แกนตะโกนขึ้นพร้อมกับรั้งผู้หญิงคนนี้เอาไว้ด้วยแรงของนาง
 
“ปล่อย!!!!!!! ฉันจะมาตามแดเนียลของฉัน!!!!!!”
 
“ปล่อยเค้าเถอะ มอร์แกนเดี๋ยวฉันจัดการเอง” ฉันพูดขึ้นเพื่อให้มอร์แกนปล่อยมาเรียน่าและออกไปจากของฉัน ซึ่งทำให้บรรยากาศในห้องแห่งนี้ดูมืดมนต์ยิ่งกว่าเดิม แถมยังมีแม่มดร้ายจ้องจะเอาชีวิตของฉันอีกด้วย พูดแล้วก็ขนลุก!!!
 
“คุณมาทำอะไรที่นี่มาเรียน่า!” แจ็คพูดขึ้น
 
“ก็มาตามว่าที่สามีตัวแสบที่มานั่งคลุกอยู่กับนังผู้หญิงชั้นต่ำแบบนี้ไง!!!!!!!!”
 
“มาเรียน่า!!!!!” แจ็คตะโกนขึ้น ส่วนฉันก็กำลังจะปรี้ดแตกเพราะเมื่อกี้หล่อนพูดได้หยาบคายมาก!!!!!
 
“เดี๋ยวๆๆ ผู้หญิงชั้นต่ำงั้นหรอ! โปรดระวังคำพูดของเธอสักนิดก็ดีนะคะ”
 
“ให้ระวังอะไร!!!!!! ฉันพูดเรื่องจริง!!!!! ผู้หญิงที่ผ่านผู้ชายมานับไม่ถ้วนอย่างเธอ!!!!! ก็พูดได้แค่นั้นแหละ!!!!!”
 
“เฮ้อ! เอางี้นะคะคุณมาเรียน่าผู้ชายพวกนั้นเค้าก็หลงดิฉันกันทั้งนั้นแหละคะ ยังไม่ทันจะทำอะไรพวกเค้าก็พากันถวายหัวมาให้ฉันและพร้อมจะให้ฉันเป็นเจ้าของได้ทุกเมื่อ ไม่เหมือนกับคุณไม่มีปัญญาหาสามีเองถึงขั้นต้องขอร้องให้พ่อช่วยหาสามีให้น่าสงสารนะคะ!!!”
 
   ฉันเดินออกไปประจันหน้ากับมาเรียน่าที่กำลังจะสติแตกด้วยอารมณ์โมโหแบบสุดๆ เอาสิ!!!!!! กล้ามาด่าฉันถึงที่นี่!!!! ก็ต้องโดนสวนกลับไปแบบเจ็บๆแบบนี้แหละ!!!!!!!!
 
“หึ!!!!!! แล้วจะทำไม!!!! ในเมื่อฉันมีเงิน ฉันมีอำนาจฉันจะทำอะไรก็ได้!!! แม้แต่ทำให้หล่อนตกงานก็ยังได้!!!!!! เพราะแคลร์ก็เป็นน้าของฉัน!!!!!!! หล่อนตกงานแน่นังเจสซิก้า!!!!!!!!!”
 
“เออ!!!!!! ตกก็ตกไปฉันไม่แคร์!!!!!!! เพราะฉันเองก็ไม่อยากจะทำงานแบบนี้อยู่แล้ว!!!!! และก็อีกอย่างถ้าหวงแดเนียลนักก็เชิญเอาไปเลย!!!!!!”
 
เพี๊ยะ!!!!!!!!!!
 
มาเรียน่าตบมาที่ใบหน้าของฉันอย่างเต็มแรง สายตาที่โกรธเกรี้ยวเปลี่ยนมาเป็นสายตาที่เย้ยหยันฉัน ได้!!!! จะเล่นแบบนี้ใช่มั้ย!!! ในเมื่อคุยไม่รู้เรื่องขอใช้กำลังหน่อยละกัน ตบมาตบกลับไม่โกงคะ!!!!!!!!
 
เพี๊ยะ!!!!!!!!!!!!
 
ฉันตบกลับมาเรียน่าจน เธอต้องล้มลงไปกับพื้น!!! บอกเลยคนที่สู้กับแรงกระเทยควายอย่างยัยมอร์แกนบ่อยๆอย่างฉันไม่มีทางแพ้แรงตบของผู้หญิงหรอก!!!!
 
“กรี้ด!!!!!!!!!!!!!!!”
    มาเรียน่าส่งเสียงกรีดร้องไปทั่วทั้งห้องพร้อมกับทำท่าแบบดิ้นชักยอไปมาราวกับเด็กที่กำลังถูกแย่งของเล่น ฉันจึงหยิบมือถือขึ้นมาและกดส่งข้อความไปหาชาร์ลเพื่อให้เค้ามารับฉันเดี๋ยวนี้ เพราะถ้าขืนฉันเลือกแจ็คฉันว่ามันคงจะไม่จบง่ายๆแน่!!
 
“โถๆๆ น่าสงสารเนอะโดนตบแค่นี้ถึงร้องเอาเป็นเอาตาย เอาเป็นว่าแดเนียลเธอเอาไปเถอะ เพราะฉันจะไปแต่งงานกับคนที่ต้องการฉัน!!!!!!!!”
    ฉันจิกหัวของมาเรียน่าขึ้นมาตบอีกสักหนึ่งที!!! ก่อนที่จะเดินเฉิดฉายออกมาจากห้องและไม่ลืมที่จะหยิบกระเป๋าออกมาด้วย!
 
“เดี๋ยวสิเจสซี่!!!!!”
 
   แจ็ควิ่งเข้ามารั้งแขนของฉันเอาไว้ ซึ่งนั่นมันทำให้ฉันต้องถอนหายใจเฮือกใหญ่ นี่เป็นการตัดสินใจครั้งใหญ่ของฉัน ฉันรู้สึกผิดหวังกับเรื่องที่เกิดขึ้น ฉันรู้ว่าฉันควรจะพาเค้าออกมาจากผู้หญิงคนนี้
   แต่ฉันกลับรู้สึกยังไม่พร้อมและกลัวสิ่งที่จะตามมาดังนั้นขอให้ฉันลองเลือกทางที่ผิดสักหน่อย เผื่อว่าทางที่ฉันคิดว่าผิดนั้นอาจจะดีก็ได้ แม้ว่ามันจะสวนทางกับหัวใจของฉัน.......
 
“อยู่กับว่าที่เจ้าสาวของคุณไปเถอะแจ็ค....ชีวิตฉันวุ่นวายพอแล้ว”
 
“แต่เจสซี่......”
 
“ความรู้สึกของฉันพังอีกครั้งก็เพราะคนของคุณ....”
   
   ฉันทิ้งคำพูดเอาไว้พร้อมกับแกะมือของแจ็คออกและเดินออกไปจากห้องทำงาน ท่ามกลางสายตาของคนในแผนกของฉัน และนาตาชาที่เดินมาโอบกอดฉันเอาไว้ ฉันรู้ว่าพวกเค้าได้ยินสิ่งที่เกิดขึ้นในห้องนั้นหมดแล้ว
 
“ฉันจะคิดถึงคุณ คุณเจสซิก้า คุณเป็นหัวหน้าที่ดีที่สุดของฉันเลยนะ”
 
“เธอเองก็เป็นเลขาที่ดีที่สุดของฉันเหมือนกันนาตาชา และทุกคนที่อยู่ในแผนกของฉันก็เป็นเพื่อนและพนักงานที่ดีสุดเหมือนกัน.....ฉันรักทุกคนนะ....”
 
“พวกเราก็รักคุณเหมือนกันเจสซิก้า”
 
“ขอบคุณ”
 
“นี่มันเรื่องอะไรกัน!!!!!!!!!!!” เสียงของแคลร์ตะโกนดังขึ้นมาจากหน้าประตูลิฟต์ ทำให้ทุกคนต้องหันไปมองเธอกันเป็นตาเดียว ส่วนมาเรียน่าที่ได้ยินเสียงแคลร์ก็รีบวิ่งตรงไปหาแคลร์ทันที!!! ก็แคลร์เป็นน้าของเธอนี่!!!
 
“น้าแคลร์...ฮือ..น้าแคลร์ยัยนี่มันทำร้ายหนู!!!!”
 
“ใจเย็นๆ หยุดร้องให้ก่อนนะมาเรียน่าของน้า..เดี๋ยวน้าจะจัดการให้”
 
    เมื่อฉันกับนาตาชาเห็นการกระทำของน้าหลาน พวกเราก็พากันกรอกตาขึ้นบน แบบว่าไม่มีคำบรรยายให้คู่น้าหลานคู่นี้เลย ฉันจึงเดินออกมาจากอ้อมกอดของนาตาชาและเดินตรงไปยังคู่น้าหลานจอมดราม่าที่ยืนอยู่หน้าลิฟต์
 
“คะ คุณแคลร์มีอะไรจะพูดก็ว่ามา”
 
“นี่เธอกล้าทำร้ายหลานของฉันได้ยังไง!!! มาเรียน่าเป็นผู้หญิงตัวบางๆเธอสู้ใครไม่ได้เธอก็ยังไปทำร้าย....”
 
“ดิฉันไม่ได้ทำร้ายเธอ!!!!!! เธอเดินเข้ามาอาละวาดฉันถึงในห้องทำงาน!!!! พูดจาหยาบคายทำให้ฉันเสียหายไม่พอ!!! แถมยังเป็นคนเริ่มตบหน้าฉันก่อน ฉันก็เลยต้องสู้!!!!”
 
“โกหก!!!!!!” มาเรียน่าตะโกนออกมา
 
“หรอ!!!!!!!!!! ยัยขี้ดราม่า!!!! อ่อนแอก็แพ้ไปสิ!!!!!!!! สู้คนอื่นไม่ได้ก็มาทำเรียกน้ำตา!!! คนอื่นเค้าเห็นเหตุการณ์กันทั้งนั้น!!!!!!!”
 
“อย่ามาเถียง!!!!!! ฉันไล่เธอออก!!!!”
 
“ไม่ต้องมาไล่ฉันออกหรอก!!!!!! ฉันออกเองได้!!!!!!!!”
 
“จะไปไหนก็ไปเลย!!!!!!! ไม่ต้องกลับมาให้ฉันเห็นหน้าอีกเด็ดขาด!!!!!!”
 
“ไม่ต้องห่วงหรอกฉันจะไม่กลับมาเหยียบอีกแน่!!! แต่ก่อนไปขอสักหน่อยเถอะ!!!!”
 
เพี๊ยะ!!!!!!!!!! เพี๊ยะ!!!!!!!!!!!
 
    ฉันจัดการตบสองน้าหลานไปอีกรอบ!!! ก่อนที่จะผลักทั้งคู่ให้ออกห่างจากลิฟต์เพื่อฉันจะได้ลงลิฟต์และออกไปจากที่นี่อย่างสะดวกเสียที!!!! เฮ้อ....จบสักที!!! พอแล้ว!!!
   สังคมดราม่าฟังแต่หลานตัวเอง แทนที่จะฟังคนที่ทำงานมาหลายปีแบบฉัน!!!!! โมโหโว๊ย!!!!!!!!!!!!!!!!!!! ฉันลงลิฟต์มาเรื่อยจนมาถึงฉันล่างและเดินออกมาจนถึงหน้าบริษัทตรงนั้นมีชาร์ลที่ยืนคอยฉันอยู่ ด้วยท่าทางขี้เก๊ก แหม....คงดีใจละสิท่า!!!
 
“ในที่สุดคุณก็เลือกผมสินะ”
 
“ฉันยังไม่ได้พูดเลยนะชาร์ล!”
 
“แต่ท่าทางคุณมันฟ้องนี่!”
 
“เจสซี่!!!!!!!” เสียงตะโกนของแจ็คดังไล่หลังของฉันมาแต่ยังไม่ทันจะได้หันกลับไปมองชาร์ลก็รีบดึงตัวของฉันเข้าไปจูบกับเค้าอย่างแนบแน่น จนฉันต้องรีบผลักเค้าออกเพราะไม่อย่างนั้นฉันขอเดาว่าชาร์ลคงได้โดนแจ็คต่อยอัดหน้าแน่
 
“รีบไปกันเถอะชาร์ล”
 
“นั่นสินะ! เชิญขึ้นรถเลยครับที่รัก”
 
“เจสซี่รอผมก่อน!!!!!!!”
   
     แจ็คตะโกนพร้อมกับวิ่งมาทางฉันที่กำลังก้าวขาขึ้นรถของชาร์ล แต่ก็ยังไม่ทันจะได้ถึงตัวชาร์ลก็รีบหันไปซัดหมัดใส่แจ็คจนต้องถอยห่างก่อนที่จะวิ่งอ้อมมาขึ้นรถและขับออกไปจากที่ตรงนั้น ทิ้งให้แจ็คยืนมองฉันอยู่แบบนั้น...บอกตามตรงฉันรู้สึกผิดกับเรื่องที่เกิดขึ้น ทุกอย่างมันเกิดขึ้นเร็วมาก เร็วมากเสียจนแทบจะตั้งรับไม่ทัน ฉันเห็นแก่ตัวมากที่หนีออกมาแบบนี้ แต่ฉันคิดว่ามันอาจจะเป็นทางเลือกที่ดีที่สุดแล้ว.....
 
“เจสซี่...ขอบคุณนะที่เลือกผม” ชาร์ลเอื้อมมาข้างหนึ่งมากุมมือของฉันเอาไว้ในขณะที่มืออีกข้างหนึ่งก็กุมพวงมาลัยเอาไว้
 
“ไม่หรอกชาร์ล ฉันแค่ต้องการหาทางที่ฉันว่าฉันทำแล้วสบายใจที่สุด”
 
“ผมรู้.....เอาเป็นว่าถ้าผมขอคุณแต่งงานตรงนี้คุณจะยอมแต่งกับผมมั้ย”
 
“แต่งก็แต่งสิ”
 
“จริงๆนะ!!!!”
 
“อื้ม....แต่ว่าฉันขอกลับบ้านไปหาพ่อกับแม่ของฉันสัก 3 วันก่อนได้มั้ยเสร็จแล้วหลังจากนั้นเราค่อยมาจัดการเรื่องงานแต่งกัน”
 
“ได้เลย ตกลงครับที่รัก”