ตาบ้าปากร้าย กับยัยวายร้ายตัวแสบ

 

วันนี้เป็นวันจบการศึกษาแล้วละสิ รู้สึกเศร้าอย่างงัยไม่รู้ เรียนมาหลายปี เฮ้อ ฉันบ่นพึมพำ ขณะกำลังเดินทางไปที่โรงเรียน

 

 ‘งั้นอยู่ต่ออีกสักปีมั้ยละ’พี่โอ๋พูดออกมา

..จะบ้าหรอ ใครจะอยากอยู่อีกปีละ พูดแบบนี้ วอนโดนซะละ ฉันพูดออกไปพร้อมสะบัดหน้าหนี

..เชอะ..

‘โอโห ไม่เอานะ ไม่งอน พี่ล้อเล่นนะ’พร้อมทั้งเดินมากระแซะที่ฉัน พร้อมทั้งยกนิ้วก้อยขึ้นมาเกี่ยวที่นิ้วฉันไว้ เราเดินกันไปแบบนั้น

 

ฉันคิดในใจขึ้นมา 

  ถ้าเรียนจบก็ไม่ได้เดินแบบนี้ไปโรงเรียน ไม่ได้เดินข้างๆกันทุกวันละสิ พร้อมทั้งเปลี่ยนจากนิ้วที่เกี่ยวกันไว้ เป็นประสานมือแทน พร้อมทั้งกำไว้แน่น

พี่โอ๋หันมามองหน้าฉันพร้อมถามขึ้นมาเบาๆ

‘เป็นอะไรหรอ กำซะแน่นเลย’

..ก็เรียนจนแล้วจะได้กำมือเดินแบบนี้หรือเปล่าไม่รู้ ..ฉันพูดแบบเฉยๆก้มหน้าลงเล็กน้อย

พี่โอ๋ค่อยๆยื่นมือมาลูบหัวฉันเบาๆพร้อมทั้งเลื่อนลงมาลูบที่แก้มฉัน จับที่คางเงยหน้าขึ้นมา

แล้วพูดว่า

 

‘ได้จับสิ ตลอดไปงัย จำไม่ได้หรอ’

 

  เขินละสิ หน้าฉันแดงขึ้นมาทันที วันนี้ดูน่ารักและอ่อนโยนมากๆ นึกไม่ถึงเลยความรักทำให้คนบางคนเปลี่ยนไปได้ขนาดนี้ รวมถึงฉันด้วย

 

 เราเดินมาถึงโรงเรียน เพื่อเตรียมตัวพิธีจบการศึกษาช่วงเวลาประมาณสิบโมง

พี่โอ๋แกเป็นนักเรียนดีเด่น วันนี้มีหน้าที่ กล่าวขอบคุณ ในพิธี ซึ่งพี่แกคงเตรียมตัวมาดี

 

ถึงเวลาพิธี

 พิธีการไม่มีอะไรมากแค่ขึ้นไปรับประกาศ รับรองเท่านั้น พอถึงเวลาเสียงอาจารย์ประกาศไมค์ เรียกพี่แกขึ้นไป ทันทีที่ขึ้นไป เสียงกรี๊ด ดังสนั่นหอประชุมที่ใช้จัดงานแทบระเบิด

ฉันมองจากตรงด้านล่างขึ้นไป เห็นพี่แก คนที่ฉันรักกำลังยืนอยู่ วันนี้ดูดีจริงๆ

 

 เอิ่ม เทสๆ สวัสดีครับ อาจารย์และ เพื่อนๆทุกคน ผมรู้สึกยินดีมากที่ได้ขึ้นมาในวันนี้

ฉอดๆๆๆๆ ๆๆๆๆๆ ๆๆๆๆ

..ฉันฟังอะไรไม่ค่อยรู้เรื่องเท่าไร ฉันจ้องหน้าพี่แกอย่างเดียว วันนี้แล้วสิที่จะได้ใส่ชุดแบบนี้

 

 เฮ้อ

ไม่นานนักพี่โอ๋ก็พูดจนจบ ... แต่สิ่งที่เขาทิ้งท้ายไว้ละสิ ทำเอาใจฉันสั่นไม่หยุดเลย

 

.. ‘สุดท้ายนี้ผมไม่มีอะไรจะพูดมาก แค่อยากจะบอกว่า ผมรัก และจะอยู่เคียงข้างเธอคนนั้น ตลอดไปหลังเรียนจบ ... ’

 

 พร้อมทั้งชี้นิ้วมาทางฉัน ทุกคนหันมองเป็นตาเดียวกัน ...พรึบ

 

‘ใช่แล้วแกนั่นแหละ ยัยลิงป่าของพี่’

 ฮาๆๆๆๆ เสียงหัวเราะดังสนั่นขึ้นมาอีกรอบ ฉันโมโหควันออกหูขึ้นมาทันที เลยตะโกนออกไปแบบลืมตัว

 

 ..ตาบ๊องจะมากไปแล้วนะ พูดอะไรออกมานะมายังลิงป่าอะไรตอนนี้ พร้อมทั้งชี้หน้ากลับ ง่ะ ไม่ทันละ สายตาทุกคู่จ้องมาทางฉัน

 

 เหอๆ จนได้ลืมตัว ฉันก้มหน้าทันที เพราะอาย ยัยมะนาวเดินมากระซิบฉัน

.พี่โอ๋กล้ามาก กล้าบอกรักออกสื่อเลยหรอ เท่สุดๆ

จะบ้าหรอ แบบนี้มันเขินนะ ดูสิมองกันใหญ่แล้ว ฉันกระซิบตอบกลับไป

 

เฮ้ยๆ ดูสิเดินลงมาแล้วๆ เสียงดังขึ้นมาจากด้านล่าง ฉันหันไปมอง พี่แกกำลังเดินมาทางนี้

อะไรอีกละทีนี้

 

  พี่โอ๋เดินมาพร้อมกับถือดอกกุหลาบสีแดงช่อหนึ่งอยู่ในมือ ตัวฉันเริ่มสั่น ไม่รู้ทำไมนะ

ไม่นานนักพี่แกก็มาหยุดตรงหน้าฉัน พร้อมทั้งพูดออกไมค์

 

 ‘ดอกไม้นี้แค่การเริ่มต้นของอนาคตของสองเราหลังจากนี้ ถึงตลอดไป’พร้อมทั้งยื่นช่อดอกไม้นั้นมาให้ฉัน

 

 ฉันรู้สึกดีมากที่พี่เขากล้าแสดงออกได้ขนาดนี้ ฉันยื่นมือไปรับในทันที

เสียงตบมือดังขึ้นมา.....พร้อมเสียงดังขึ้น ยินดีด้วยนะ..ยัยมะนาวพูดออกมา

 

ยังไม่จบ วันนี้พี่แกกล้าเกินไปละ

‘เอ้า มีอะไรจะพูดมั้ย’ พร้อมทั้งยื่นไมค์มาจ่อที่ปากฉัน

...ตาบ้า ใครจะไปพูด..ฉันพูดออกไปแบบนั้น

 

 หลังจากพูดจบพี่แกก็นั่งชันเข่าลง พร้อมกับพูดออกมาว่า

'ถามอะไรอย่างนึงสิ พี่อยากรู้'

ฉันตอบกลับไป ตอนนี้หรอ ฉันมองซ้ายมองขวา ทุกๆคนกำลังจ้องมองอยู่

..อะไรละ รีบๆเลย อายนะนี่

‘เอิ่ม แบบว่า ขออยู่ด้วยกันตลอดไปได้มั้ย’ พร้อมทั้งควักบางอย่างออกมาจากกระเป๋า เป็นกล่องใบเล็กๆ พร้อมทั้งเปิดออกแล้วยื่นมาที่ฉัน

 

 ฉันยกมือทั้งสองขึ้นมาปิดปาก น้ำตาฉันค่อยๆไหลออกมาแบบไม่ทันตั้งตัว มันมาเร็วมาก ทันทีที่ฉันมองลงไป เป็นแหวนสองวงที่อยู่ในกล่อง

 

  ‘ได้โปรดรับมันไว้ แล้วเราจะอยู่ด้วยกันตลอดไป’พี่แกพูดตะโกนออกมา ท่าทางจะเขินแบบสุดๆ

 

 ฉันยืนอึ๊งกับเรื่องราวตรงหน้า จนยัยมะนาวมาสะกิดฉัน

..เอ้า..ทำอะไรอยู่ หึหึ ฉันได้สติกลับมา

ฉันหันหน้าหนี แล้วค่อยๆยื่นมือออกไปหาเขาช้าๆ พร้อมพูดมาเบาๆว่า

.. พูดแล้วทำให้ได้นะ..ตลอดไป

 

 

  พี่โอ๋ค่อยๆจับมือฉัน แล้วถอดแหวนคู่ก่อนหน้านี้ออกมาใส่กระเป๋าเสื้อตัวเองไว้แล้วค่อยๆหยิบแหวนวงนั้นออกจากกล่องมาสวมที่นิ้วฉัน วินาทีนั้น ทุกๆสิ่งรอบตัวมันหายไปหมด เหมือนกับว่าโลกนี้มีแค่เราอยู่ตรงนั้น ฉันมองไม่เห็นสิ่งไดนอกจากเขา แหวนค่อยๆดันสวมมาที่นิ้วนางของฉันจนเรียบร้อย หลังจากนั้นเขาค่อยๆยกมือข้างนั้นมากุมไว้ แล้วก้มหน้าลงมาจูบที่แหวน

แล้วพูดบางประโยคออกมา ประโยคที่สามารถลบทุกๆสิ่งออกจากโลกใบนี้ได้เลย

 

‘พี่รักส้มที่สุดเลยนะจากนี้ถึงตลอดไป’

ฉันตอบกลับไป .ค่ะรักพี่โอ๋ที่สุดเหมือนกัน ตลอดไปค่ะ พร้อมทั้งยกมือขึ้นมาจูบที่แหวนวงนั้น

‘ค่ะ ตลอดไป’

เสียงปรบมือดังขึ้นทันที พร้อมทั้งเสียงยินดีตามมาไม่ขาดสาย

 

...หลังจากนั้น พี่แกก็จับมือฉันวิ่งออกมาจากงานพิธีทันที เพราะอะไรหรอ

ดูหน้าพี่แกสิ แดงแจ๋ยิ่งกว่าฉันอีก

เราวิ่งออกมาไกลพอสมควร พี่โอ๋หันมามองฉัน พร้อมทั้งเข้ามากอดฉัน

‘ที่ดีใจมากเลยวันนี้ ขอบคุณนะ’

 

 ..อะไรอีกละ เมื่อกี้ยังกล้าอยู่เลย ตอนนี้มาทำอาย รู้มั้ย ฉันอายแค่ไหน เชอะๆ

 

 ฉันพุ่งตัวเข้าไปสองแขนฉันคว้าไปที่ต้นคอเขา เราสองคนจ้องตากัน ความรู้สึกเราถูกส่งผ่านถึงกัน ฉันยื่นหน้าไปหาเขา แล้วค่อยๆหลับตาลง

 

     จุมพิษดั่งเทพนิยาย คนนี้งัยเจ้าชายของฉัน และของฉันคนเดียวเท่านั้น

 

 แสงแดดตอนบ่ายมันร้อนมาก แต่วินาทีนี้ ทุกๆสิ่งที่เขาทำให้ฉันในวันนี้ มันทำให้ฉันร้อนมากที่สุดในชีวิตเลยก็ว่าได้ ฉันไม่คิดเสียใจเลยที่เลือกคนนี้ ผู้ชายคนนี้ และคนนี้แหละคนที่ฉันจะใช้คำๆนี้

คำว่า ตลอดไป

 รักที่สุดเลย..... เจ้าชายของฉัน

 

 

 

       ฉันเคยฝันถึงเจ้าชายคนหนึ่ง มานานแค่ไหนไม่รู้

    แต่มีสิ่งหนึ่งที่ฉันรู้ได้ คือ เมื่อฉันตื่นขึ้นมา

 ฉันจะเจอเขาอยู่ข้างๆฉัน ตลอดไป

รัก....จากนี้..ถึงตลอดไป..

 

 

 

 

 

                                                                ๑กัสจัง๑

                                                               9/11/16

 

 

ขอบคุณทุกๆการอ่าน ผิดพลาดประการใด ขออภัยด้วยนะคับ