ตาบ้าปากร้าย กับยัยวายร้ายตัวแสบ

 

  วันสอบ เป็นวันที่ฉันตื่นเต้นมากเลย ส่วนมากนะหรอ เวลาทำข้อสอบฉันจะค่อยๆนอน ไม่สิ ค่อยๆทำ และทุกๆครั้งคะแนนออกมาไม่ค่อยจะดีเท่าไร

 

 แต่คราวนี้มีพี่โอ๋มาช่วยติว คงจะดีขึ้นละมั๊ง เหมือนที่อ่านๆไปไม่ค่อยจะเข้าหัวเลย อย่างงัยก็ต้องลุ้นดูละกัน

 

 ออด... เสียงเริ่มสอบดังขึ้น ฉันพลิกกระดาษคำตอบขึ้นมา ต้องตกใจสุดขีด

..ตรงมาก สมแล้วที่เรียนเก่งขนาดนั้น ฉันนั่งหัวเราะ

 

 เพื่อนข้างๆคงคิดในใจว่า เอาอีกแล้วละสิ แต่ไม่ใช่วันนี้ 5555+

หลังจบสอบวันแรก ฉันกับพี่โอ๋ แฟนฉัน  เรียกแบบนี้น่ารักว่าเนอะ ก็กลับบ้าน

พอถึงหน้าบ้าน เราสองคนต่างแยกย้ายเข้าบ้านไป ฉันอาบน้ำแต่งตัวหาอะไรกินเรียบร้อย

ก็ลงมืออ่านหนังสือต่อ แต่ ทำไมนะมันไม่เข้าหัวเลย ฉันเลยหิ้วหนังสือที่จะใช้อ่านสอบเดินไปหน้าบ้านพี่โอ๋ พร้อมทั้งกดกริ่ง

 

 ติ๊งหน่องๆๆ ไม่นานนักพี่แกก็เดินมาเปิด พี่แกใส่บ๊อกเซอร์ตัวเดียวกับเสื้อแขนกุด ฉันรีบหันหลังกลับพร้อมเอามือปิดหน้า

 

 .. ตาบ๊องไปใส่กางเกงก่อนเลย หน้าด้านมากเลยนะ ใส่ออกมาแบบนี้ อี้ หน้าไม่อาย

 ‘ก็ใส่นอนอยู่บ้านนะยัยเพี้ยน จะให้ใส่สูทนอนหรอ ก็ต้องชุดนี้สิ’พี่แกพูดแบบมึนๆพร้อมทั้งเอามือเกาหัว

 

 ..เอ่อ ว่างมั้ย ช่วยเอาข้อสอบมาให้อ่านหน่อยสิ

‘นี่แกเค้าให้อ่าน มาเอาอะไรข้อสอบ ขี้เกียจไปไหนเนี้ย’

..โอ๊ย ก็มันง่วงนะยิ่งอ่านยิ่งง่วง ฉันพูดออกไป

 

พี่แกมองที่มือฉันที่มีสมุดนังสือมาด้วย เลยพูดขึ้นมาว่า

‘เข้ามาก่อนสิ เดี๋ยวช่วยติวให้’พร้อมทั้งเดินเข้าบ้านไป

 

 ฉันเดินเข้าไปในบ้าน ไปนั่งตรงห้องรับรอง พร้อมทั้งไล่ให้พี่แกไปใส่กางเกง

.ไป ชิ่วๆ ไปหาอะไรใส่ก่อนน่าเกลียดมาก . .พร้อมทั้งเหลือบมอง - -* ไม่สิฉันรีบเมินหน้าหนี เอามือปิดตา

 

 ‘ตามสบายเลยนะ คิดว่าเป็นบ้านตัวเองก็ได้’พี่แกพูดพร้อมทั้งเดินขึ้นบ้านไป

..คำพูดนี้ทำให้ฉันนึกถึงประโยคที่พี่โอ๋พูดเอาไว้ ว่า

 

 ถ้าแต่งกันก็ต้องย้ายมาบ้านพี่สิ ขึ้นมาทันที ง่า..รู้สึกใจเต็นขึ้นมาอีกแล้ว พร้อมทั้งยกสองมือขึ้นมาตีหน้าเบาๆ ใจเย็นๆ พร้อมทั้งยกหนังสือขึ้นมาอ่าน

สิบนาทีผ่านไปพี่แกก็เดินลงมา ประโยคแรกที่พี่แกพูด

 ‘เฮ้ยตื่น ไม่ทันไรหลับซะละ’พร้อมทั้งเอาสันสมุดมาเคาะหัวฉันทีนึง

โอ๊ย! มันเจ็บนะ พร้อมทั้งมองซ้ายมองขวา ด้วยท่าทีงัวเงีย - -*

 

 ‘อ่อ ถ้ายัยซาร่าหรอ ไปนอนแล้ว ไม่ต้องห่วงไม่มีใครมากวนหรอกวันนี้’

..โห ตาบ้า คิดอะไรนะ อย่ามาทะลึ่งจะได้มั้ย โรคจิต บ้ากาม 9ล9

‘เดี่ยวก่อนๆ แกคิดอะไรอยู่ละเนี้ย แนะๆ’พร้อมทั้งหัวเราะเอามือปิดปาก 5555+

..พลั๊ก ฉันเผลอตัวมือไปทุบหลังพี่แก พี่แกถึงขั้นร้องโอยโอยนั่งตัวงอเลย เพราะอะไรนะหรอ น่าจะรู้ ว่าไปตั้งเยอะ เข้าตัวหมดเลย   - -*

 ..ง่ะ ขอโทษนะ ลืมตัวไปนิด..ฉันรีบเข้าไปง้อพี่แกทันที ถ้าโมโหคง อดข้อสอบแน่ๆ

 

 พี่โอ๋สูดลมหายใจเข้าลึกๆหนึ่งครั้ง ...ฮึ๊ย! พร้อมละ แล้วหันมามองหน้าฉันแบบเคืองหน่อยๆ

 ‘เอามาเริ่มกันดีกว่า’พี่แกค่อยยื่นหน้ามาใกล้ๆมองด้วยสายตาชวนฝันมากๆ น่ารักขึ้นทุกวันๆ

‘เอามาเริ่มอ่านกันเลย ตรงนี้น่าจะออกสอบนะ’พี่โอ๋พูดเอาจริงเอาจังมาก

 ฉันเอามือเท้าคางมองหน้าพี่แก แล้วยิ้ม คนอะไรน่ารักน่ากอด เหอๆ

 

 อ้าว! ลืมตัว ก่อนจะหันไปสนใจที่พี่แกบอกแล้วค่อยๆจดเนื้อหาที่สำคัญเอาไว้

เวลาผ่านไปไวมากๆๆสักประมาณห้าทุ่มแล้ว ฉันเห็นว่าดึกแล้วเลยขอตัวกลับบ้าน

ซึ่งพี่เขาก็เดินออกมาส่งตามปกติ

ก่อนเดินเข้าบ้านพี่โอ๋เรียกฉัน แล้วเดินเข้ามาหา

‘เพี้ยง สอบได้ทุกข้อนะส้มที่น่ารักของพี่’ เสียงของเขากระซิบผ่านหูฉัน มันสะดุ้งขนลุกไปหมดเลย แล้วฉันก็รีบเข้าบ้านมา

 โอ้โหคืนนั้น แทบนอนไม่หลับเลย มันวิ๊งๆอยู่ในหัว กับคาถาอาคมพี่แกรุนแรงมาก เพี้ยง!!

 วันรุ่งขึ้นสอบเช่นเคย .. มันสบายมาก ไม่เหมือนเมื่อก่อนเลย เห็นข้อสอบเหมือนเห็นกระดาษเปล่า คงเพราะมีคนช่วยติวหรือว่า เพราะมีเขาคอยเป็นกำลังใจให้กันนะ

 

 จบสอบวันสุดท้าย ฉันชวนพี่แกมาบ้านเพื่อเลี้ยงขอบคุณที่ช่วยติว วันนี้แม่อยู่บ้านพอดี

ฉันจัดแจงทำกับข้าวและทุกๆอย่าง พอออกมาจากครัว เห็นพี่โอ๋กับแม่คุยกัน หัวเราะคิกคัก

แต่ไม่ได้สนใจอะไร เพราะแม่ก็เห็นพี่เขามาแต่เล็กๆและแม่ก็รู้เรื่องแล้วด้วยว่าเราคบกัน

ซึ่งแม่ก็ไม่ได้ห้ามอะไร

   ผมขอตัวกลับก่อนนะคับคุณน้า เริ่มดึกแล้วเดี๋ยวไปดูน้องซาร่าด้วย พร้อมทั้งลากลับบ้าน

 

........

แม่หันมาพูดกับฉัน

แม่ดีใจนะ ที่ลูกแม่คบกับเจ้าโอ๋นะ

ฉันถามแม่ ทำไมหรอ

แม่ฉันตอบมาว่า .ลูกไม่รุ้หรอว่าเจ้าโอ๋นะ แอบมองลูกมานานมากแล้ว ขนาดแม่ไม่ค่อยอยู่บ้านเท่าไรยังรู้เลย.

แล้วคุยอะไรกันหรอแม่เห็นหัวเราะกันใหญ่วันนี้

..ไม่มีอะไรจ๊ะลูก แม่พูดพลางยิ้มเอามือปิดปากแล้วเดินขึ้นห้องนอนไป

 

???????

   

  จนถึงวันประกาศผลสอบ ฉันตกใจมากที่คะแนนทุกวิชาออกมาดีเกินคาด

ยัยมะนาวรีบวิ่งมาหาฉันทันที

 

 ‘เฮ้ยแก ทำไมคะแนนดีจังนิ   หึ หึ หรือจะเป็นเพราะว่าพลังแห่งรัก พลังแห่ง หึ หึ’

 

 ..อะไรของแกอีกเนี้ยพลังแห่ง หึหึ..ฉันหันเหลือบไปมองแววตาที่เกินจินตนาการของยัยมะนาว เหอๆ มโนได้โล่อีกแล้วนะแก

 

 ไม่นานนักพี่โอ๋ก็เดินมาแสดงความยินดีด้วยที่ฉันได้คะแนนเกินคาด

ยัยมะนาวขอตัวแยกออกไปทันทีพร้อมบอกว่า ‘เพราะว่าพลังแห่ง หึหึ’

‘อะไรหรอ พลังแห่ง หึหึ’พี่โอ๋ถามฉัน

ไม่รู้เหมือนกัน หึ หึ ฉันตอบพี่แกแบบว่าตัวฉันก็ยังงงกะยัยมะนาว พร้อมทั้งเดินกลับบ้านเหมือนทุกวัน

 

 พี่แกพูดขึ้นมาว่า วันนี้วันสุดท้ายแล้วนิที่เราเรียนที่นี่ ต่อไปจะทำอะไรดีนะ

ฉันตอบกลับไปว่า ..อยากทำอะไรก็ทำสิ ไม่มีใครว่าอะไรหรอก เรียนเก่งก็เก่ง กีฬาก็ดี..

 

 'หรอ งั้น นึกได้จะบอกคนแรกเลยนะ เตรียมตัวไว้ด้วยละ' พี่แกพูดออกมาลอยๆ

????อะไรนิ ทั้งแม่ทั้งพี่แก มีแต่เรื่องให้งง ก่อนพี่แกจะเดินเข้ามาใกล้ จับมือฉันขึ้นมากุมเอาไว้

 

 ‘เออ นี่ เผื่อว่าวันนึง เอ่อ คือแบบว่า ...เอ่อ’

เอ้า มีอะไรก็พูดออกมาสิ.. ฉันถามออกไป

 

 ‘รักส้มที่สุดเลยนะ’แล้วยกมือทั้งสองของฉันขึ้นมาแล้วก้มลงจูบที่หลังมือฉันตรงที่ฉันใส่แหวนคู่อยู่

ฉันยืนมองดูสิ่งที่เขาทำ มันโรแมนติกมาก แต่นี่มันกลางถนนนะ ไม่อายคนอื่นมั่งหรอ ฉันพูดออกไปพร้อมทั้งชักมือกลับ

 

 พี่เขาพูดตอบฉันขึ้นมาทันที

‘ตอนนี้มันมีแค่เรื่องของเรานะ’ พร้อมทั้งดึงฉันเข้าไปกอด

 

 .. ช่วงเวลาที่ทุกๆสิ่งหยุดหมุนทุกๆอย่างรอบตัวหยุดเคลื่อนไหวมันเป็นอย่างงัย ฉันเข้าใจมันดีตั้งแต่วันนั้น วันที่เขากอดฉันในครั้งแรก  หลังจากนี้ จะเป็นอย่างงัยต่อนะ กับอนาคตของสองเราในวันพรุ่งนี้

 

 ฉันกอดเขาไว้แน่นไม่สนใจกับสิ่งรอบตัว ก็จริงอาจมีผู้คนกำลังมองฉันอยู่ แต่ที่ฉันเห็นมีแค่ใบหน้าเขากับอ้อมกอดที่แสนอบอุ่น เพราะอะไรนะหรอเขาคนนี้คือคนที่ฉันรักและ สัญญาว่า ตลอดไปนั่นเอง

..ส้มก็รักพี่มากๆค่ะ..

 

 ‘อะไรนะ ฟังไม่ถนัด’ฉันดันตัวเองออกมาทันทีพร้อมทั้งพูดตะคอกใส่พี่แก

โห...อะ อะ อุย

 

 ฉันพูดออกมาได้แค่นี้ เพราะริมฝีปากเขาตอนนี้มาประกบที่ปากของฉัน เสียงของฉันมันค่อยๆหายไป หายไปทีละน้อย จบเงียบลง ฉันหลับตาลงกอดเขาเอาไว้พร้อมทั้งพูดไปทั้งแบบนั้น

...อับอี้อี้อุบเอย....

 

 

 

          บางครั้งเราอาจทะเลาะกันบ้าง

     บางทีมันน่าโมโห และอยากอยู่ห่างๆ

   แต่ทุกครั้ง มันมักจะจบด้วยความใกล้ชิด

   ที่มากขึ้น มากขึ้นเรื่อยๆ จนเหมือนกับว่า

 ..นี่คือเป็นสิ่งที่เราสองคนเท่านั้นจะทำมันได้..

        . ความรักเป็นสิ่งที่ยากจะเข้าใจ .

 อาจมีแค่เธอเท่านั้นที่รู้ว่า รักของฉันเป็นอย่างไร

         เพราะมีเธอเพียงคนเดียวที่รู้ดี

           ว่าฉันรักเธอ มากแค่ไหน