Nekane เนคาเน่

ณ ทำเนียบขาว วอชิงตันดีซี สหรัฐอเมริกา

“สหรัฐอเมริกาคือดินแดนที่ยิ่งใหญ่ พวกเราใฝ่ฝันถึงสันติภาพของโลกใบนี้อยู่ตลอดเวลาถึงแม้ในตอนนี้มันยังไม่เกิดขึ้น แต่มันจะเกิดแน่นอน ณ ที่แห่งนี้ ผมให้สัญญาว่าพวกเราจะต้องก้าวหน้าไม่แพ้ชาติใดในโลก อุปสรรคต่างๆกระแสของสงครามจะไม่ทำให้อเมริกาสั่นคลอน ในนามของประธานาธิปดีผมจะเดินหน้าพัฒนาประเทศภายใต้นโยบายอเมริกาอัปเกรด ท้ายที่สุดผมขอขอบคุณทุกเสียงที่ไว้ใจผม”

เสียงปรบมือดังสนั่นไปทั่วบริเวณหน้าทำเนียบขาวหลังจากจบการกล่าวปาฐกถาของประธานาธิปดีคนใหม่

‘ไรอัน ลอเรเนีย’ ต่อหน้านักข่าวและประชาชน

ชายวัย 40 ผู้มีอุดมการณ์และจิตใจที่เปี่ยมไปด้วยคุณธรรมคนนี้กำลังจะอยู่ในหน้าประวัติศาสตร์ผู้นำอเมริกาคนใหม่ ไรอันได้รับความนิยมจากประชาชนมากมายตั้งแต่ครั้งแรกที่เขาขึ้นพูดบรรยายเรื่องสันติภาพและความเท่าเทียม มีคนมากมายที่กล่าวนิทาว่าเขาพูดเรื่องไร้สาระและลวงโลก และในที่สุดก็ถึงเวลาที่จะได้พิสูจน์ว่าสิ่งที่เขาพูดเป็นสิ่งที่ทำได้จริงและไม่ใช่เรื่องไร้สาระ  

“ใครมีคำถาม เชิญถามได้เลย?” ไรอันเปิดโอกาสให้นักข่าวและประชาชนถามคำถามกับนโยบายของเขา

“คุณมีแผนจะทำอะไรเป็นอย่างแรกคะ!” “คุณมีความเห็นยังไงต่อการบริหารของผู้นำคนเก่าครับ?!” “ทำไมคุณถึงยึดมั่นในแนวทางสันติภาพคะ?!” “ทำไม….”

นักข่าวยิงคำถามอย่างไม่หยุด คำถามมากมายเข้ามาหาไรอันจนเลือกตอบไม่ถูก

“ทุกคนฟังผมก่อน!” ไรอันพูดเสียงดังเพื่อให้ทุกคนหยุดถามก่อน “ใครจะถามยกมือก่อนนะครับ แหะๆ”

พรึบ! นักข่าวเกือบทุกคนยกมือขึ้นพร้อมกันจนไรอันเลือกไม่ถูก แต่ก็ดีกว่าการยิงคำถามมาเรื่อยๆแบบเมื่อกี้ละนะ ไรอันเหลือบไปเห็นสุภาพบุรุษสูงวัยคนหนึ่งเป็นผู้ที่สวมเสื้อโค้ชสีน้ำตาลและผ้าพันคอสีฟ้าชวนสะดุดตา ท่าทางของชายชราผู้นี้ดูน่าเชื่อถืออย่างบอกไม่ถูก เขาติดบัตรของสำนักข่าวไฮริช(Hiresh)ไว้ที่หน้าอก ไรอันชี้ไปที่เขา เป็นนัยว่าเชิญถามมาได้เลย

“คุณไรอันครับ คุณมีแผนจะจัดการกับมาเฟียนิวยอร์ก…ผมหมายถึงแก๊งค์เฮเวล(Hevel) รึเปล่าครับ”

เสียงของผู้คนในละแวกนั้นเงียบหายไปพร้อมๆกัน ทุกคนหันหน้าไปหาชายชราผู้ที่พึ่งถามคำถามที่ไม่ควรถามกับไรอันเมื่อซักครู่ บางคนรีบหันหลังและถอยห่างจากฝูงชนเพราะกลัวว่าจะมีชายใส่สูทชักปืนขึ้นมายิงชายชราผู้นั้นต่อหน้าประชาชน คำถามเมื่อซักครู่ทำให้ทุกคนคาดหวังกับคำตอบของไรอันมากขึ้น แต่สิ่งที่ทุกคนรู้ดีคือหลังจากนี้สำนักข่าวไฮริชคงจะไม่ได้ทำข่าวหรือขายหนังสือพิมพ์อีก อย่างน้อยก็ในนิวยอร์ก…

.

.

.

.

“แน่นอนครับ ผมมีแผน”