E-Ped Story สวัสดีความรัก

 
            หลังจากเรียนเสร็จก็เป็นกิจกรรมที่พี่ ๆ จัดขึ้น ซึ่งนั่นคือ ‘การจับบัดดี้’ โยจะมีกล่องให้น้อง ๆ จับฉลาก พอเปิดกระดาษนั้นออกมาพบว่าเป็นชื่อใคร ก็ให้ไปตามหา พอหาได้ปุ๊บ เราก็จะทานอาหารเที่ยงร่วมกัน โดยที่พวกเรากินฟรี หึหึ!
            และฉันจับได้พี่ ‘นนท์’ เป็นพี่บัดดี้ เขาเป็นผู้ชายตัวเล็ก ๆ พูดน้อย ดูท่าจะเข้ากันยาก เราคงไม่ต้องพึ่งพาอะไรพี่เขามากหรอกมั้ง...
            คนที่ฉันอยากเป็นบัดดี้ด้วยคือพี่เจน พี่ของฉันต่างหาก =_=
            คนอื่น ๆ ได้พี่บัดดี้แล้วดูมีความสุขกันจัง พูดคุยกับพี่ แลกเปลี่ยนความคิดเห็น แล้วฉันล่ะ?
            ...
            นั่งเงียบกันทั้งคู่ แล้วชาตินี้จะได้รู้จักกันไหมนอกจากชื่ออะ -_-
            “เอ่อ...น้องเป็ด เป็นน้องของเจนเหรอ?” แล้วพี่นนท์ก็เริ่มชวนคุยสักที
            “ใช่ค่ะ เหมือนเป็นเพื่อนบ้านกันนั่นแหละ รู้จักกันสมัยประถมอะค่ะ”
            “อ๋อ เหรอ...”
            แล้วก็เงียบ...
            ฉันก็ไม่รู้จะคุยอะไรด้วยสิ เอาไงดีวะ ลุกออกไปจากตรงนี้เลยดีไหม มันจะเสียมารยาทไปรึเปล่าวะ -_-
            “พี่เรียนไม่ค่อยเก่งหรอกนะ...แต่ถ้ามีสงสัยก็ถามได้ อะไรที่พี่พอช่วยได้ก็จะช่วย”
            “ขอบคุณมากค่ะ ^^”
 
            จบจากเหตุการณ์นั้น ฉันก็ใช้ชีวิตตามปกติ ตกเย็นก็เดินไปโรงอาหารกับหลิงหลิง นั่งรอเดอะแก๊งตรงโต๊ะประจำของพวกเราที่หน้าเวที
            “ชะนี มานานแล้วเหรอ” เสียงแหลมของกระเทยเจสซี่ดังมาแต่ไกล นางมาพร้อมกับ บอม(เกย์) ฟิวส์ และโลตัส
            “สักพักละ สั่งข้าวกำลังได้เนี่ยะ” ฉันตอบแล้วตักข้าวเข้าปาก
            “เออ เดี๋ยวกูไปสั่งข้าวแป๊บ ฝากของที” ฟิวส์วางกระเป๋าลงบนโต๊ะแล้วลากเพื่อน ๆ ไปร้านอาหาร
            เฮ้ยยยย!!!
            เฮ้!!
            เฮฮา!!
            เสียงเอะอะโวยวายดังมาจากหน้าโรงอาหารทำให้ฉันต้องหันไปมอง
            ...
            แล้วก็พบกับ...
            พวกวิศวะปี1เป็น10คน และในกลุ่มนั้นก็มีเมย์กับกวางอยู่ด้วย -O-
            “เฮ้ยพวกมึง มานั่งนี่เพื่อนกูจองโต๊ะไว้ละ” กวางเรียกเพื่อนผู้ชายของหล่อนมานั่งโต๊ะเดียวกับพวกฉัน
            เอาจริง? พวกนั้นโคตรน่ากลัวเลยนะ ขนาดพวกนั้นอยู่ในชุดนักเรียน นักศึกษา หน้าตายังดูอันธพาลยังกะนักเลงข้างถนน แต่ละคนตัวสูง ๆ ใหญ่ ๆ กันทั้งนั้น -O-
            “ไม่อ่ะ พวกกูเยอะ เดี๋ยวเพื่อนมึงกลัว  กูนั่งโต๊ะข้าง ๆ มึงดีกว่า เพื่อนมึงจะกินข้าวไม่ลงเพราะพวกกูเอา” เพื่อนกวางที่ตัวอ้วน ๆ ดำ ๆ สูง ใหญ่ ท่าทางเหมือนยักษ์พูดไปหัวเราะไป
            เออ กินไม่ลงจริง ๆ =_=
            “ตามใจนะ” กวางตอบก่อนจะหันมาหน้ามาคุยกับฉัน “ไม่ต้องกลัวพวกมันนะ ถึงหน้าจะโหดแต่อยู่ในโหมดคิตตี้เสมอ ^^” พูดจบ นางก็เดินไปสั่งข้าวทันที =_=
            แล้วทิ้งให้ฉันกับหลิงนั่งกินข้าวกันสองคน โดยที่มีโต๊ะข้าง ๆ เป็นผู้ชายหน้าโฉดนับ 10 คนเนี่ยนะ
            โคตรจะทำร้าย!!!
            แต่....
            ผ่านไป 20 นาที พวกเรากับกลุ่มผู้ชายพวกนั้นก็เข้ากันได้เฉย โชคดีที่พวกเขาเป็นมิตรจึงหาเรื่องคุยกับพวกเรา โดยเริ่มถามหลิงที่นั่งด้านนอกสุด ซึ่งใกล้กับโต๊ะพวกนั้น
            พวกเขาถามเกี่ยวกับ ‘น็อต’ ผู้ชายตัวเล็กที่คุยกับหลิงหลิงอยู่ ถามไปเรื่อยเปื่อยว่าคุยกับน็อตเป็นยังไงบ้าง เหมือนช่วยเชียร์ให้น็อตกับหลิงได้กัน พอพวกฟิวส์มา พวกนั้นก็แซวฟิวส์เรื่อง ‘พร้อม’ ผู้ชายใส่แว่นที่ฟิวส์ชอบ ซึ่งพร้อมก็อยู่ในโต๊ะนั้นด้วย
            แหม...มีแววว่าสองคนนี้จะได้คบกันในเร็ว ๆ นี้นะ
            หลังจากทานข้าวเสร็จ พวกผู้ชายก็เดินไปส่งพวกฉันกลับหอพัก มากันเป็นกลุ่มยังกับขบวนแห่อะไรสักอย่าง และแน่นอน มันเป็นจุดสนใจของคนอื่น ๆ เป็นอย่างมาก
 
            19.30
            หน้าหอพักหญิง 1 (หอหน้า)
ฉันพร้อมรูมเมทอีก2คนพากันมานั่งรอสวดมนต์หน้าหอพัก ซึ่งในตอนนี้ยังไม่มีใครเลย มีแค่พวกฉันที่มานั่งรอเป็นกลุ่มแรก
            “แหม มีความสุขจังเลยเนอะ เดี๋ยวอีกหน่อยก็ไม่หัวเราะกันแบบนี้แล้ว” อาจารย์ชวินทรงผมยุค 90 เดินมาทักพวกเราที่นั่งจับกลุ่มคุยกัน
            “ทำไมเหรอคะ?” กวางถาม
            “พวกแกเรียนคนละสาขากันใช่ไหม?”
            “ค่ะ” ฉันตอบ เพราะฉันสถาปัต กวางวิศวะ ฟิวส์บริหาร เราเรียกกันคนแผนกเลย
            “ส่วนใหญ่พวกต่างสาขาแบบพวกเธอจะอยู่ด้วยกันแบบนี้ได้ไม่นาน ตอนแรกอาจจะออกหอพร้อมกัน หลัง ๆ มาก็จะแยกตัวไปอยู่กับพวกสาขาเดียวกัน”
            “โห่จารย์! อย่าพูดแบบนั้นดิ พวกเราจะอยู่ด้วยกันแบบนี้แหละ!” ฟิวส์เถียงบ้าง
            “เดี๋ยวอีกหน่อยพวกเธอก็ต้องย้ายห้องไปนอนกับพวกสาขาเดียวกันเพราะมีงานที่ต้องทำด้วยกัน บางคนก็ทะเลาะกัน แยกห้องกัน อยู่กันแบบนี้ไม่ถึงเทอมหรอก”
            แล้วจารย์จะพูดแบบนี้ทำไมวะ? อยากให้แตกคอกันเองเหรอ? -_-
            “ไม่เชื่อก็ลองดูต่อไปละกันนะ ผมอยู่ที่นี่มานาน เห็นอะไรมาเยอะ แรก ๆ รักกัน หลัง ๆ มาแตกคอ มันเป็นไปได้หมดแหละครับ” พูดจบ เขาก็เดินเข้าห้องตัวเองไป
            ...
            ต้องการอะไรวะ?
            “เราจะไม่เป็นแบบนั้นเว้ย!” ฉันบอกเพื่อน ๆ
            “เออ จารย์ชวินแม่งแปลกว่ะ -_-” ฟิวส์ว่าตาม
            เฮฮา เฮฮา
            คึกครื้น คึกครื้น
            ไม่นานคนก็เริ่มทยอยมาเข้าแถวเพื่อรอเช็คชื่อและสวดมนต์
            “ฮ่า ๆ เหรอคะหลิงว่าไม่หรอก ^^” แล้วหลิงหลิงก็เดินมากับกลุ่มพี่ ๆ สถาปัตย์และบริหาร
            นางไปรู้จักกันตอนไหนวะ?
            “เป็ด อีหลิงมันไปสนิทกับพี่เขาตั้งแต่เมื่อไหร่วะ?”กวางถาม
            “ไมรู้ว่ะ ตอนเที่ยงมั้ง มันชอบเข้าหารุ่นพี่นะ เห็นตั้งแต่ตอนจับบัดดี้ในห้องละ” ฉันตอบ
            เอาจริง ๆ หลิงเป็นคนอัธยาศัยดีนะ หล่อนชอบเข้าหาคนอื่นโดยเฉพาะรุ่นพี่ พี่คนไหนอยู่ใกล้หน่อยก็จะชวนคุยหมดไม่เว้นแม้แต่พี่ผู้ชาย ก็ดีนะที่เป็นคนเข้ากับคนอื่นได้ง่าย แต่ฉันรำคาญ รำคาญตรงที่ฉันอยู่กับหลิงตลอด แล้วเวลาที่หลิงเจอใครก็จะทักไปหมด ทักไม่พอคุยกันยาวอีก ฉันต้องยืนรอให้ยัยนี่ไปคุยกับพี่ ๆ คนอื่นให้จบเรื่องก่อน แล้วเราถึงจะไปไหนต่อได้
            เมื่อถึงเวลาสวดมนต์ ฉันก็กลับไปนั่งกับเพื่อนในสาขาเพื่อให้ง่ายต่อเช็คชื่อ
            “เป็ดดดด >_<” หลิงเขย่าแขนฉันด้วยความตื่นเต้น นางไปเจออะไรมาวะ? -_-
            “หลิงชอบพี่ทิวว่ะ >_<”
            “ฮะ? -O-”
            “พี่เขาเล่นบาสด้วยเป็ด ถึงว่าทำไมสูงจัง โอ๊ยเขิน!! >_<” ยิ่งหลิงเขินมากเท่าไหร่ นางยิ่งบีบแขนฉันแรงมากเท่านั้น
            โอ๊ย! กูเจ็บ!
            “รู้ได้ไงว่าพี่เขาเล่นบาสวะ?”
            “ไปถามพวกพี่ ๆ สถาปัตย์มา ถามพี่เจนด้วย >_<”
            “ไปถามแบบนั้นงั้นพี่เขาก็รู้ดิว่ามึงชอบพี่ทิวอ่ะ”
            “เออว่ะ...” หลิงทำหน้าช็อคเหมือนเพิ่งรู้ตัวว่าทำอะไรพลาดไปสักพัก แล้วนางก็ทำเสียงเล็กดี๊ด๊าดีใจต่อ
            “แต่ช่างมันเถอะ พี่เขารู้ก็ดี พี่เจนจะได้ไม่แย่ง >_<” ก็เพิ่งบอกไปเมื่อตอนที่แล้วว่าพี่เขาอาจจะเป็นเพื่อนกันก็ได้ อีนี่ก็คิดมาก -_-;
            “แล้วน็อตอะ คุยกันอยู่ไม่ใช่เหรอ?” สิ้นคำถามของฉัน หลิงที่ทำตัวดี๊ด๊าก็เริ่มสงบลง
            “กูไม่ได้ชอบน็อตอ่ะ”
            “แล้วคุยกันต่อทำไม?” ฉันถามเพราะงงใจอีนี่จริง ๆ
            “ไม่กล้าบอก กลัวน็อตเสียใจอะ แต่ช่วงนี้หลิงก็พยายามไม่คุยกับน็อตแล้วนะ”
            “น็อตไม่ดีเหรอ ทำไมหลิงไม่ชอบอะ?”
            “...มันตัวเล็กอะ เตี้ยกว่าหลิงด้วยมั้ง ไม่หล่อด้วยอะ ดูเหมือนเด็ก... หลิงไม่ชอบ” จะว่าเข้าใจก็เข้าใจนะ คนมันไม่ชอบอ่ะ ทำไงได้ แต่ไม่รู้จะพูดยังไงว่ะ...แล้วแต่หลิงแล้วกัน