Miss of memory ความทรงจำที่หายไป

                         และแล้วกริ่งคาบแรกก็ดังขึ้น นักเรียนในโรงเรียนกำลังเรียนไปตามคาบต่างๆ.......
 
 
 
"กริ่ง" เสียงกริ่งหมดคาบสาม ได้เวลาอาหารกลางวัน
ฉันไม่มีเพื่อนเลย ต้องทานอาหารอยู่คนเดียวตลอด
"ฉันนั่งด้วยนะ" คิวมานั่งทานข้าวกับฉัน ฉันรู้สึกของ
ความอิจฉาแรงมาก มองมาที่ฉัน 
"ไม่ ! ฉันไม่อยากนั่งกับนาย ออกไป" ฉันไล่คิวอย่างกะหมูกะหมา
"ก็ได้ หากเธอต้องการ" คิวทำเสียงเศร้าๆแล้วลุกออกไป   ใจจริงฉันก็อยากนั่งกับเขามาก แต่ฉันไม่ควรนั่งกับเขา ฉันไม่คู่ควรจะยุ่งกับห้อง2 ฉันทำถูกแล้วใช่มั้ย   .........................
ฉันรู้สึกอยากไปเข้าห้องน้ำ ฉันก็เดินเข้าไป ทำธุระเสร็จ "กึก กึก" ประตูโดนล็อกจากข้างนอก
"เฮลินนะหรอ อย่าหวัง คิวเป็นของฉัน เขา เป็น"
เสียงผู้หญิงมาจากข้างนอก แล้วก็เงียบไป 
"นี้เธอเป็นใคร ปล่อยฉันไปนะ ปล่อยฉัน ใครก็ได้ช่วยฉันที ได้โปรด"
ฉันพยายามเรียกหาคนช่วย แต่มันก็ไม่มีใครได้ยิน
คงเป็นเพราะ เป็นห้องน้ำที่ไม่มีใครผ่านมา มีแต่พวกนักกีฬาเท่านั้นแหละ 
"เฮ้ยๆ พี่คิว ของเรา ชอบสาวน้อยห้อง4 ฮิ้วๆ"
เสียงของนักกีฬาคนหนึ่งเอ่ยขึ้น
"เป็นบ้าอะไรของนาย อย่าพูดไปทั่ว" เสียงของคิวเหมือนอยู่หน้าประตูห้องน้ำเลย
"ช่วยฉันด้วย ใครก็ได้ช่วยฉันด้วย" ตอนนั้นฉันหวังว่าจะมีคนได้ยินนะ
"ใครนะ พวกเรากำลังไปช่วย" เสียงของกลุ่มนักกีฬา
พยายามเปิดประตูให้ "ตึ๊ง" ประตูถูกถีบด้วยคิว
"เป็นอะไรมั้ย ฉันช่วย"
"ไม่! ฉันไม่เป็นอะไร เป็นเพราะนายคนเดียว ทำให้ฉันติดอยู่ที่นี้" ฉันด่าคิวไป น้ำตามันก็เริ่มคลอออกมา
"ใครทำเธอล่ะ" 
"อย่ามายุ่งกับฉัน   ฉันเกลียดนาย " ฉันผลักคิวล้มลง
แล้ววิ่งหนีออกไป 
"ฮือๆฮือๆ ฉะ..ฉัน...ข..ขอ...โทษ " ฉันล้างหน้าแล้วเงยหน้ามองตัวเอง "ฉันไม่มีอะไรดีสักอย่าง ทำไมเขาถึงชอบฉันนะ" ฉันพูดใส่ตัวเองในกระจก 
"เธอรู้ตัวแล้วก็ดี แล้วอย่าให้ฉันเห็นว่าเธออยู่กับคิว"
เสียงผู้หญิงคนนั้นที่ปิดประตูขังฉัน
"เธอเป็นอะไรกับคิวงั้นหรอ "
"ฉันเป็นว่าที่แฟนในอนาคต"
ผู้หญิงคนนั้นพูดออกมาได้เต็มปาก  แล้วฉันก็เดินกลับไปที่ห้องเพื่อเตรียมตัวเรียนในคาบบ่าย
ระหว่างทาง คิวยืนดักรอฉันอยู่
"ทำไมเธอ ถึงเกลียด ฉันมากล่ะ"
คิวทำเสียงเข้ม เหมือนจะจริงจัง
"นายทำให้ฉันต้องโดนขังในห้องน้ำ นายก็รู้ตัวดีอยู่แล้วนิ ใครๆก็หมายปองนาย ยิ่งนายมายุ่งกับฉัน 
ฉันก็จะเดือดร้อน และฉันจะเกลียดนายด้วย"
ฉันพูดจบ ก็จะเดินผ่านไป แต่คิวไม่ยอมให้ฉันผ่าน
"เธอบอกฉันมาสิ ใครแกล้งเธอ" คิวหาข้อเสนอแลกเปลี่ยน
"ฉันไม่สนใจหรอกนะ มีทางขึ้นอีกฝั่งนึง ฉันขึ้นฝั่งนั้นก็ได้" แล้วฉันก็เดินลงไป แต่คิวจับข้อมมือฉันไว้
"ฉันจะไม่ปล่อยเธอ บอกฉันมาสักที"
"เอามือของนาย ออกจากข้อมือของฉันนะ "
ฉันสะบัดจนมือเขาหลุด
"ฉันขอนะ นายอย่ามายุ่งกับฉันเลย "
แล้วฉันก็เดินไปขึ้นอีกฝั่ง แต่ใช้ว่าฉันจะขึ้น ฉันสับขาหลอก วิ่งไปขึ้นฝั่งเก่าแล้วเข้าห้อง ก่อนกริ่งพอดี