ฮันเตอร์xฮันเตอร์ กาลเวลาและสายสำพันธ์
7.4
เขียนโดย สึนามิยะ
วันที่ 7 ตุลาคม พ.ศ. 2559 เวลา 14.33 น.
23 บท
0 วิจารณ์
26.32K อ่าน
แก้ไขเมื่อ 7 ตุลาคม พ.ศ. 2559 16.49 น. โดย เจ้าของนิยาย
14) ความแค้นของคุราปีก้าต่อแก๊งแมงมุม(ตอนที่1.)
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความความเดิมตอนที่แล้วคุราปีก้าได้เดินมาชื่อโทริยากิที่ร้านค้าที่หนึ่งและได้คุยกับป้าขายโทริยากิชึ่งป้าคนนั้นบอกว่ามีความคล้ายกับเด็กผู้หญิงคนหนึ่งที่พึ่งเดินมาชื่อและเดินจากไปแต่แล้วเด็กผู้หญิงคนนั้นก็ได้เดินกลับมา
เรปีก้า"คุณป้าทอนตังเกินค้าาาา"ตะโกนออกไป
ป้า"นั้นไงละ พูดถึงก็มาพอดีขอบใจมากจะหนูน้อย"
เรปีก้า"ไม่เป็นไรคะ ฮะๆ"พอฉันพูดจบฉันก็เห็นคุณพ่อยืนดูฉันอยู่ขณะที่ฉันกำลังทักออกไปคุณพ่อก็ดูมีอาการยืนผิดปกติตาเริ่มเปลี่ยนเป็นสีแดง
คุราปีก้า"เธอนะ เป็นผู้รอดตายจากเผ่าคูลงั้นหรอ"(โอโห้เสียงเย็นชาชะมัด/เรปีก้า)
เรปีก้า"เปล่าวคะ แ.. ว้ากกกกกกก"ไม่ทันที่ฉันจะพูดจบคุณพ่อก็หยิบกระบองสองด้ามขึ้นมาและใช่มันไล่ตีฉัน
คุราปีก้า"งั้น ก็ตายชะ!!!!!"พูดจบพร้อมกับวิ่งตามฉัน
เรปีก้า"เดี่ยวก่อน ไม่คิดที่จะถามอะไรเลยหรอคะ"
คุราปีก้า"ไม่เว้ยย ตายชะ"
เรปีก้า"เอิ่ม....คุณเมิงคะ"ฉันที่กำลังวิ่งไปด้วยคิดไปด้วยขณะที่วิ่งแต่คิดไม่ออก(-_-)ทำไมสมองมันถึงมา สตันตอนนี้ฟะ
คุราปีก้า"ฉันจะถามเธออีกครั้งให้แน่ใจ"พูดไปด้วยวิ่งไปด้วย
เรปีก้า"อือหือ ไม่ต้องถามแล้วมั้งขนาดนี้"วิ่งต่อไป
ใช่ฉันกับพ่อวิ่งต่อไปเรื่อยๆจนกระทั้ง หนูเจอทางตั้น มายยยยยย
คุณพ่อวิ่งมาหยุดตรงหน้าฉันและห้วเราะออกมาแบบแสระยิ้ม
คุราปีก้า"หึ หึ หึ ในที่สุด"
เรปีก้า" หยุด หยุด ชีวิต หยุดกับคนนี้~ ไม่เอาอย่าเข้ามาาาาาาา"หลังจากนั้นฉันก็สลบไปเพราะโดนกระบองสองด้ามของคุณพ่อตีใส่
ผ่านไป1ชั่วโมง
ฉันกำลังลืมตาขึ้นอย่างช้าๆ เอะ ที่เดิมนิที่เดิมที่ฉันวิ่งมา
คุราปีก้า"ไง ตื่นแล้วหรอกว่าจะจับได้อยากจริงๆเล่นวิ่งกันมา22กิโลกว่า
เรปีก้า("อันที่จริงฉันฝึกวิ่งไกลเพื่อเวลาแบบนี้แหละ?)
คุราปีก้า"เค ตอบปัญหาที่ฉันถามเธอออกมาให้หมด"
เรปีก้า"(แล้วทำไม มึ.. ไม่ถามก่อนที่ มึ..จะจับ)"
ผ่านไป5นาที
คุราปีก้า"สรุปก็คือเธอเป็นลูกสาวของผู้รอดชีวิต(เมิงนั้นแหละ/เรปีก้า)จากเผ่าคูลสินะ โอเคฉันขอโทษกับเรื่องเมื่อกี้เรปีก้า แต่ถ้าเธอโกหกฉันละก็ ฉันจะฆ่าเธอชะ!!!"
เรปีก้า"คุณป้าทอนตังเกินค้าาาา"ตะโกนออกไป
ป้า"นั้นไงละ พูดถึงก็มาพอดีขอบใจมากจะหนูน้อย"
เรปีก้า"ไม่เป็นไรคะ ฮะๆ"พอฉันพูดจบฉันก็เห็นคุณพ่อยืนดูฉันอยู่ขณะที่ฉันกำลังทักออกไปคุณพ่อก็ดูมีอาการยืนผิดปกติตาเริ่มเปลี่ยนเป็นสีแดง
คุราปีก้า"เธอนะ เป็นผู้รอดตายจากเผ่าคูลงั้นหรอ"(โอโห้เสียงเย็นชาชะมัด/เรปีก้า)
เรปีก้า"เปล่าวคะ แ.. ว้ากกกกกกก"ไม่ทันที่ฉันจะพูดจบคุณพ่อก็หยิบกระบองสองด้ามขึ้นมาและใช่มันไล่ตีฉัน
คุราปีก้า"งั้น ก็ตายชะ!!!!!"พูดจบพร้อมกับวิ่งตามฉัน
เรปีก้า"เดี่ยวก่อน ไม่คิดที่จะถามอะไรเลยหรอคะ"
คุราปีก้า"ไม่เว้ยย ตายชะ"
เรปีก้า"เอิ่ม....คุณเมิงคะ"ฉันที่กำลังวิ่งไปด้วยคิดไปด้วยขณะที่วิ่งแต่คิดไม่ออก(-_-)ทำไมสมองมันถึงมา สตันตอนนี้ฟะ
คุราปีก้า"ฉันจะถามเธออีกครั้งให้แน่ใจ"พูดไปด้วยวิ่งไปด้วย
เรปีก้า"อือหือ ไม่ต้องถามแล้วมั้งขนาดนี้"วิ่งต่อไป
ใช่ฉันกับพ่อวิ่งต่อไปเรื่อยๆจนกระทั้ง หนูเจอทางตั้น มายยยยยย
คุณพ่อวิ่งมาหยุดตรงหน้าฉันและห้วเราะออกมาแบบแสระยิ้ม
คุราปีก้า"หึ หึ หึ ในที่สุด"
เรปีก้า" หยุด หยุด ชีวิต หยุดกับคนนี้~ ไม่เอาอย่าเข้ามาาาาาาา"หลังจากนั้นฉันก็สลบไปเพราะโดนกระบองสองด้ามของคุณพ่อตีใส่
ผ่านไป1ชั่วโมง
ฉันกำลังลืมตาขึ้นอย่างช้าๆ เอะ ที่เดิมนิที่เดิมที่ฉันวิ่งมา
คุราปีก้า"ไง ตื่นแล้วหรอกว่าจะจับได้อยากจริงๆเล่นวิ่งกันมา22กิโลกว่า
เรปีก้า("อันที่จริงฉันฝึกวิ่งไกลเพื่อเวลาแบบนี้แหละ?)
คุราปีก้า"เค ตอบปัญหาที่ฉันถามเธอออกมาให้หมด"
เรปีก้า"(แล้วทำไม มึ.. ไม่ถามก่อนที่ มึ..จะจับ)"
ผ่านไป5นาที
คุราปีก้า"สรุปก็คือเธอเป็นลูกสาวของผู้รอดชีวิต(เมิงนั้นแหละ/เรปีก้า)จากเผ่าคูลสินะ โอเคฉันขอโทษกับเรื่องเมื่อกี้เรปีก้า แต่ถ้าเธอโกหกฉันละก็ ฉันจะฆ่าเธอชะ!!!"
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
7.7 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
7 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
7.7 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ