ฮันเตอร์xฮันเตอร์ กาลเวลาและสายสำพันธ์

จิน"ก่อนที่ลูกจะมาลูกสังเกตุถึงความผิกปกติบนฟ้ารึป่าว"
กอร์น"ก็ เหมือนจะมีฝนตก เมฆคลึม และก็เกิดสุริยะ ด้วยละครับ แต่ผมเรียกไม่เต็มปากอะไรนะที่มาบังดวงอาทิตร์จนเต็มดวง"
จิน"ใช่แล้วละ หนึ่งปีจะมีแค่หนึ่งครั้งแต่ครั้งนี้สุริยะ ได้พาคนมาจากอนาคตด้วย"
กอร์น"พ่อครับ ....พ่อเอาอะไรมาพูดเนี่ยย ช่วยอธิบายหน่อยสิครับคือแบบว่าผมไม่เข้าใจ"
จิน"หึ ไม่แน่แกอาจได้เจอลูกของแกในอนาคตก็ได้นะใครจะไปรู้"
กอร์น("เอะ จะว่าไป")
                   ย้อนกลับไปที่คำพูดของมอญ
มอญ"หนูชื่อ มอญ พรีคส์คะ หนูเป็นลูกสาวของคุณพ่อมาจากอนาคตในอีก22ปีข้างหน้าคะ"
กอร์น"แล้วถ้าเกิดว่ามันเป็นจริงละ"
จิน"อะไรนะ"
กอร์น("อะ เผอลพูดออกมาได้ไงเนี่ย")ไม่มีอะไรหรอกหะ
จิน"กอร์น ลูกคิดว่าถ้าเกิดว่าสักวันลูกมีลูก แล้วลูกอยากให้ลูกเป็นคนยังไงหรอ"
กอร์น"ถ้าผมมีลูกงั้นหรอ ผมก็อยากจะให้เขาเป็นคนเก่งแบบผมละมังครับ ดูแลตัวเองได้ และก็ระมัดระวังอยู่เสมอ ผมไม่สนว่าจะได้ลูกชายหรือลูกสาว แต่ผมคิดว่าอยากให้ลูกนิสัยเหมือนผมครับ จะได้ไม่ต้องทำให้คนอื่นเป็นห่วงครับ"
จิน"ฮ่าๆๆ งั้นหรอ งั้นพ่อก็ขอให้เป็นอย่างที่ลูกพูดนะ
เอาละพ่อไปก่อนนะ โชดดีละ"
                   ระหว่างที่จินกำลังเดินออกไป
จิน"ไง แม่สาวน้อย หลงทางหรอ"
มอญ" ("มาตั้งแต่เมื่อไรเนี่ยย")คือหนูป่าวหลงทางคะ หนูแค่มารอคุณพ่อเท่านี้นเอง"
จิน"คุณพ่อ... ว่าแต่เจ้าหนูเธอชื่ออะไรละ"
มอญ"หนูชื่อ มอญ พรีคส์ คะ"
จิน"ถ้าฉันจำไม่ผิด ฉันว่าฉันมีลูกแค่คนเดี่ยวนะ อะ หรือว่า"
มอญ"อะไรหรอคะ"
จิน"เธอมาจากไหรหรอ"
มอญ"หนูมาจากอนาคตคะ หนูเป็นลูกสาวของกอร์น"
จิน"คิด ไว้ไม่มีผิด จริงๆสินะที่เจ้ากอร์นมันได้เจอกับลูกตัวเองในอนาคต ถ้าอย่างงั้นหลานไปหาพ่อได้แล้วละปู่คุยธุระเสร็จแล้ว"
มอญ"คุณปู่เชื่อที่หนูพูดด้วยหรอคะ"
จิน"ต้องเชื่ออยู่แล้วละ ก็เธอเป็นหลานของฉันนิ"
หลังจากนั้นมอญก็เดินเข้าไปหากอร์นพร้อมกับมีท่าทางที่เศร้าเหมือนกับจะร้องไห้ออกมา
จิน"ฉันคิดไปเองหรือเปล่าว เหมือนกับว่าหลานฉันมันจะร้องไห้เนี่ยแหละ แต่ก็ทำให้ฉันรู้นะว่าหลานฉันเป็นผู้หญิง"