บัลลังก์ฉิมพลี

“ เอี๊ยด..!!!! ”
เสียงล้อรถยนต์เบรกดังจนน่าเสียวฟัน
พร้อมกลิ่นเหม็นไหม้ของยางสีดำลอยล่องออกมาให้ได้รับรู้
 
 
“ ปล่อยนะ! ”
“ พราวเจ็บนะคะพี่เต้!! ”
“ เจ็บก็อย่าดิ้น!!! ”
“ ปล่อย!! ”
 
เสียงดังคล้ายคนทะเลาะเบาะแว้งปึงปังกันเข้ามาในบ้าน
มาลัยและใบตองรีบวิ่งออกมาดูด้วยความตกใจ
 
“ อะไรกันค่ะๆ ” แม่บ้านมาลัยน้ำเสียงตกใจ
“ คุณพราว! ” เด็กสาวใบตองเบิกตากว้างที่เห็นเพชรเกล้ากลับมากับตรีทิพย์
 
ใบหน้าสวยหันมองกลับมายังต้นเสียงของเด็กน้อย
ตรีทิพย์จ้องตารุกวาวด้วยความโมโหดุดันต่อร่างเล็กที่ยืนดูสถานการณ์อันคับขันในตอนนี้
 
“ กลับเข้าไปในห้องกันให้หมด! ” นางแบบสาวเอ่ยบอกเสียงเย็น
“ แต่ว่าคุณพราว..! ”
“ ถ้าเธอไม่อยากโดนไล่ออก!! ก็ทำตามที่ฉันสั่ง!!!! ”
 
ใบตองจะเอ่ยทักท้วงเพื่อจะช่วยเหลือเพชรเกล้าที่กำลังพยายามงัดแงะข้อมือ
จากการบีบกำให้ออกจากการรัดกุมจนน่าสงสาร
แต่กับถูกตรีทิพย์ตวาดดังลั่นจนน้าหลานสะดุ้งตกใจไปตามๆกัน
มาลัยเห็นท่าไม่ดีเพราะเจ้านายคนสวยกำลังอยู่ในโหมดที่ใครห้ามยุ่ง
เธอจึงรีบนำตัวใบตองออกไปทันที โดยที่เด็กสาวก็สร้างความแปลกใจให้กับน้าของเธอ
ที่ยังพยายามขึงขังรั้งตัวอยากจะออกไปช่วยเพชรเกล้าให้ได้...
 
 
“ คิดเหรอว่าจะหนีฉันพ้น!! ” น้ำเสียงห้วนๆเอ่ยถามออกไป
“ พราวอยากกลับบ้านให้พราวกลับเถอะนะคะ ”
ร่างบางปล่อยน้ำตาล่วงหล่นลงร้องขอต่อคนตรงหน้า
 
“ ฉันไม่เชื่อหรอกว่าเธอจะกลับบ้าน!! ผู้หญิงอย่างเธอมันลนลานอยากที่จะไปหาผู้ชาย!!! ”
“ ไม่ค่ะ..ไม่ใช่แบบนั้น พราวอยากกลับบ้านพราวคิดถึงคุณแม่ ”
สาวน้อยร้องไห้หนักส่ายหัวปฏิเสธ
“ แม่เลวๆของเธอน่ะเหรอป่านนี้เสวยสุขอยู่กับใครต่อใครแล้วมั้ง! เขาคิดถึงเธอบ้างหรือเปล่าหรอกโยนให้มากับผู้ชายตั้งแรกถ้าทางคงจะหมดห่วง!! ”
“ พราวรู้ว่าคุณแม่ไม่ทำเรื่องแบบนั้นแน่แล้วคุณแม่ก็ไม่มีทางที่จะไม่เป็นห่วงพราว คุณแม่รักพราวที่สุด พราวก็รักคุณแม่ที่สุดไม่ว่าพี่จะพยายามพูดให้คุณแม่ดูไม่ดียังไง พราวก็ไม่มีวันเชื่อ!!! ”
“ ปฏิเสธที่จะรับความจริงน่ะสิ..เลว! ปิ่นรักเป็นคนเลว! ชั่ว! มารยาที่สุด!!! ”
ตรีทิพย์เริ่มเถียงไม่ได้เธอจึงใช้ถ้อยคำด่าทอถึงปิ่นรักไปให้รู้แล้วรู้รอด
 
“ อย่ามาว่าแม่พราวนะ!! ”
“ เลว!! แม่เธอน่ะสำส่อนแย่งผัวชาวบ้าน!!! ”
“ เพี๊ยะ!! ”
“ คนปากร้าย!!! ”
“ แม่พี่เต้ก็ขี้แพ้! ขี้แพ้ที่สุด..อื้อ!! ”
 
ด้วยความอดทนที่หมดขีดจำกัดเพชรเกล้าจึงตบเข้าไปที่ใบหน้าสวย
และกล่าวถึงมารดาของตรีทิพย์บ้าง นางแบบสาวโกรธเคืองเป็นอย่างมาก
เช่นนั้นเธอจึงดึงเอาร่างบางเข้ามาประกบจูบทันที เรียวปากบดขยี้ได้เพียงชั่วครู่
ก็ถูกสาวน้อยผลักดันออกมาเสียก่อน เพชรเกล้าทุบตีเรือนร่าง
ที่กำลังกอดรัดเธออยู่ด้วยความไม่พอใจ
 
“ ผลักทำไม! น้องพราวชอบไม่ใช่เหรอคะ..จูบของพี่เต้อ่ะ ”
ตรีทิพย์ยิ้มหวานปนร้ายเจ้าเล่ห์ทำเอาสาวน้อยโมโหทุบตีผลักดันเพื่อให้หลุดพ้นจ้าละหวั่น
“ หยุดพูดแบบนี้นะเมาก็ไปนอนซะ! ”
เพชรเกล้าดิ้นอยู่ในอ้อมแขนซ้ายของนางแบบสาว
ผู้ที่หันไปคว้าขวดเหล้านอกกลิ่นฟุ้งขึ้นมากระดกดื่มอย่างมืออาชีพ
 
“ นอนแน่ แต่คืนนี้จะนอนกับพราว... ”
ริมฝีปากสวยยิ้มบอกดวงตาหยาดเยิ้มก่อนจะยกแอลกอฮอล์ขึ้นดื่มอีกอึก
และหันมาประจูบให้กับสาวในอ้อมแขน ใบหน้าเรียวหลับตาปี๋
เมื่อรสชาติขมบาดคอไหลเข้าสู่โพลงปากอย่างรวดเร็ว..เพชรเกล้าปล่อยลมหายใจเฮือกใหญ่
ในเวลาต่อมาหลังจากที่ได้ลิ้มรสดีกรีจัดจ้านเป็นครั้งแรกเพราะถูกบังคับ
ร่างบางไอค่อกแค่กเนื่องจากไม่คุ้นชินกับของพวกนี้
 
“ ถึงเวลาของเธอแล้วล่ะ..เพชรเกล้า ”
“ เวลาอะไรคะ..! ”
เพชรเกล้ารั้งตัวอย่างระแวงเมื่อตรีทิพย์พยายามจะดึงเธอให้เดินตามไป
 
“ เดี๋ยวก็รู้...ไป! ” นางแบบสาวลากเอาเรือนร่างเล็กเข้ามากอดก้มบอกระยะประชิด
“ ไม่..ไม่ไป ” เสียงเล็กเอ่ยบอกพร้อมกับดีดดิ้นออกจากวงแขนก้าวขาถอยหลังระวังตน
 
 
ลบเนื้อหาบางส่วน