บัลลังก์ฉิมพลี

“ เอี๊ยด..!!!! ”

เสียงล้อรถยนต์เบรกดังจนน่าเสียวฟัน

พร้อมกลิ่นเหม็นไหม้ของยางสีดำลอยล่องออกมาให้ได้รับรู้

“ ปล่อยนะ! ”

“ พราวเจ็บนะคะพี่เต้!! ”

“ เจ็บก็อย่าดิ้น!!! ”

“ ปล่อย!! ”

เสียงดังคล้ายคนทะเลาะเบาะแว้งปึงปังกันเข้ามาในบ้าน

มาลัยและใบตองรีบวิ่งออกมาดูด้วยความตกใจ

“ อะไรกันค่ะๆ ” แม่บ้านมาลัยน้ำเสียงตกใจ

“ คุณพราว! ” เด็กสาวใบตองเบิกตากว้างที่เห็นเพชรเกล้ากลับมากับตรีทิพย์

ใบหน้าสวยหันมองกลับมายังต้นเสียงของเด็กน้อย

ตรีทิพย์จ้องตารุกวาวด้วยความโมโหดุดันต่อร่างเล็กที่ยืนดูสถานการณ์อันคับขันในตอนนี้

“ กลับเข้าไปในห้องกันให้หมด! ” นางแบบสาวเอ่ยบอกเสียงเย็น

“ แต่ว่าคุณพราว..! ”

“ ถ้าเธอไม่อยากโดนไล่ออก!! ก็ทำตามที่ฉันสั่ง!!!! ”

ใบตองจะเอ่ยทักท้วงเพื่อจะช่วยเหลือเพชรเกล้าที่กำลังพยายามงัดแงะข้อมือ

จากการบีบกำให้ออกจากการรัดกุมจนน่าสงสาร

แต่กับถูกตรีทิพย์ตวาดดังลั่นจนน้าหลานสะดุ้งตกใจไปตามๆกัน

มาลัยเห็นท่าไม่ดีเพราะเจ้านายคนสวยกำลังอยู่ในโหมดที่ใครห้ามยุ่ง

เธอจึงรีบนำตัวใบตองออกไปทันที โดยที่เด็กสาวก็สร้างความแปลกใจให้กับน้าของเธอ

ที่ยังพยายามขึงขังรั้งตัวอยากจะออกไปช่วยเพชรเกล้าให้ได้...

“ คิดเหรอว่าจะหนีฉันพ้น!! ” น้ำเสียงห้วนๆเอ่ยถามออกไป

“ พราวอยากกลับบ้านให้พราวกลับเถอะนะคะ ”

ร่างบางปล่อยน้ำตาล่วงหล่นลงร้องขอต่อคนตรงหน้า

“ ฉันไม่เชื่อหรอกว่าเธอจะกลับบ้าน!! ผู้หญิงอย่างเธอมันลนลานอยากที่จะไปหาผู้ชาย!!! ”

“ ไม่ค่ะ..ไม่ใช่แบบนั้น พราวอยากกลับบ้านพราวคิดถึงคุณแม่ ”

สาวน้อยร้องไห้หนักส่ายหัวปฏิเสธ

“ แม่เลวๆของเธอน่ะเหรอป่านนี้เสวยสุขอยู่กับใครต่อใครแล้วมั้ง!
เขาคิดถึงเธอบ้างหรือเปล่าหรอกโยนให้มากับผู้ชายตั้งแรกถ้าทางคงจะหมดห่วง!! ”

“ พราวรู้ว่าคุณแม่ไม่ทำเรื่องแบบนั้นแน่
แล้วคุณแม่ก็ไม่มีทางที่จะไม่เป็นห่วงพราว คุณแม่รักพราวที่สุด
พราวก็รักคุณแม่ที่สุดไม่ว่าพี่จะพยายามพูดให้คุณแม่ดูไม่ดียังไง พราวก็ไม่มีวันเชื่อ!!! ”

“ ปฏิเสธที่จะรับความจริงน่ะสิ..เลว! ปิ่นรักเป็นคนเลว! ชั่ว! มารยาที่สุด!!! ”

ตรีทิพย์เริ่มเถียงไม่ได้เธอจึงใช้ถ้อยคำด่าทอถึงปิ่นรักไปให้รู้แล้วรู้รอด

“ อย่ามาว่าแม่พราวนะ!! ”

“ เลว!! แม่เธอน่ะสำส่อนแย่งผัวชาวบ้าน!!! ”

“ เพี๊ยะ!! ”

“ คนปากร้าย!!! ”

“ แม่พี่เต้ก็ขี้แพ้! ขี้แพ้ที่สุด..อื้อ!! ”

ด้วยความอดทนที่หมดขีดจำกัดเพชรเกล้าจึงตบเข้าไปที่ใบหน้าสวย

และกล่าวถึงมารดาของตรีทิพย์บ้าง นางแบบสาวโกรธเคืองเป็นอย่างมาก

เช่นนั้นเธอจึงดึงเอาร่างบางเข้ามาประกบจูบทันที เรียวปากบดขยี้ได้เพียงชั่วครู่

ก็ถูกสาวน้อยผลักดันออกมาเสียก่อน เพชรเกล้าทุบตีเรือนร่าง

ที่กำลังกอดรัดเธออยู่ด้วยความไม่พอใจ

“ ผลักทำไม! น้องพราวชอบไม่ใช่เหรอคะ..จูบของพี่เต้อ่ะ ”

ตรีทิพย์ยิ้มหวานปนร้ายเจ้าเล่ห์ทำเอาสาวน้อยโมโหทุบตีผลักดันเพื่อให้หลุดพ้นจ้าละหวั่น

“ หยุดพูดแบบนี้นะเมาก็ไปนอนซะ! ”

เพชรเกล้าดิ้นอยู่ในอ้อมแขนซ้ายของนางแบบสาว

ผู้ที่หันไปคว้าขวดเหล้านอกกลิ่นฟุ้งขึ้นมากระดกดื่มอย่างมืออาชีพ

“ นอนแน่ แต่คืนนี้จะนอนกับพราว... ”

ริมฝีปากสวยยิ้มบอกดวงตาหยาดเยิ้มก่อนจะยกแอลกอฮอล์ขึ้นดื่มอีกอึก

และหันมาประจูบให้กับสาวในอ้อมแขน ใบหน้าเรียวหลับตาปี๋

เมื่อรสชาติขมบาดคอไหลเข้าสู่โพลงปากอย่างรวดเร็ว..เพชรเกล้าปล่อยลมหายใจเฮือกใหญ่

ในเวลาต่อมาหลังจากที่ได้ลิ้มรสดีกรีจัดจ้านเป็นครั้งแรกเพราะถูกบังคับ

ร่างบางไอค่อกแค่กเนื่องจากไม่คุ้นชินกับของพวกนี้

“ ถึงเวลาของเธอแล้วล่ะ..เพชรเกล้า ”

“ เวลาอะไรคะ..! ”

เพชรเกล้ารั้งตัวอย่างระแวงเมื่อตรีทิพย์พยายามจะดึงเธอให้เดินตามไป

“ เดี๋ยวก็รู้...ไป! ” นางแบบสาวลากเอาเรือนร่างเล็กเข้ามากอดก้มบอกระยะประชิด

“ ไม่..ไม่ไป ” เสียงเล็กเอ่ยบอกพร้อมกับดีดดิ้นออกจากวงแขนก้าวขาถอยหลังระวังตน

ลบเนื้อหาบางส่วน