เสน่ห์รักเจ้าเมืองเหนือ

          หลังจากที่กันต์เดินหงุดหงิดออกมาจากคุ้มหลวงร่างบางยืนนึกคิดไม่รู้จะไปที่ไหนอารมณ์ตอนนี้มันขึ้นๆลงๆซึ่งเธอเองก็รู้ตัวดีจึงแยกตัวออกมาเพื่อสงบสติให้เย็นลงอยู่ดีๆ นิสัยงี่เง่าแบบนี้มาเกิดขึ้นกับเธอได้อย่างไร.....กันต์ถอนหายใจออกมาเบาๆก่อนจะหันมุ่งเดินไปทางเรือนเจ้าย่าบัวเงินสองเท้าก้าวขาเดินมาเรื่อยๆพลางหันมองสิ่งสวยงามความร่มรื่นตลอดเส้นทาง ริมฝีปากบางอมยิ้มนิดๆพอได้เห็นดอกไม้หลากสีสันผีเสื้อที่โบยบินเด็ดดมเกสรก็ทำให้รู้สึกดีขึ้นมาท้องฟ้าครึ้มปกปิดแสงแดดทำให้บรรยากาศในวันนี้ดูอบอุ่นไม่น้อย กันต์ย่างกายเข้ามานั่งลงยังโต๊ะพักพิงสีขาวใต้ต้นไม้ใหญ่สลักลวดลายสวยงามเพลิดเพลินไปกับหลายสิ่งที่น่าชวนมอง

“ ทำไมถึงมานั่งอยู่คนเดียวล่ะจ๊ะ ”

ใบหน้าเรียวหันมองตามเสียงก่อนจะยิ้มออกมาเมื่อเจ้าของคำถามนั้นเป็นเจ้าย่าบัวเงินนั่นเอง

“ กันต์คิดว่าเจ้าย่ายังไม่กลับเสียอีกค่ะ ”

“ ย่าก็พึ่งกลับมาถึงได้ไม่นานหรอกจ้ะ ” เจ้าย่าบัวเงินโอบกอดหลานสาวเบาๆก่อนจะผละออกมาพร้อมกับพูดขึ้น

“ กันต์ยังไม่ตอบคำถามของย่าเลยนะจ๊ะ ว่าทำไมมานั่งอยู่คนเดียว ”

“ กันต์เดินเล่นมาเรื่อยๆน่ะค่ะ ” ร่างบางลดสายตาลงพูดออกมาเบาๆ

“ ทำไมถึงไม่พาเพาภิรมย์มาด้วยล่ะจ๊ะ ” ผู้เป็นย่ายิ้มถาม

“ ป่านนี้คุณเพาเค้าคงเบื่อกันต์แล้วล่ะค่ะ ” ร่างบางเงียบไปสักครู่ก่อนจะตอบเจ้าย่าของเธอ

“ ไม่จริงหรอกจ้ะ เพาภิรมย์ไม่มีทางเบื่อกันต์หรอกเธอรักหลานสาวของย่าที่สุดอยู่แล้ว ” เจ้าย่าบัวเงินเอื้อมมือลูบข้างแก้มหลานรักอย่างอ่อนโยน

“ แล้วทำไมคุณเพาถึงหายไปจากชีวิตของกันต์ตั้งหนึ่งเดือนล่ะคะ ไม่คิดถึงกันต์ ไม่อยากเจอหน้ากันต์บ้างเลยเหรอ ” กันต์เอ่ยถามออกไป.....ด้วยเหตุผลนี้ซินะถึงทำให้เธอหงุดหงิดไม่เลิกยามนึกถึงเรื่องนี้ขึ้นมา

“ ไม่มีวันไหนหรอกลูกที่เพาภิรมย์จะไม่คิดถึงกันต์... ” เจ้าย่าบัวเงินยิ้มพูดออกมา ใบหน้าเรียวนิ้วหน้าสงสัย ทำไมเจ้าย่าของเธอถึงพูดคล้ายกับที่เพาภิรมย์พูดกับเธอ

“ เจ้าย่ารู้ได้ยังไงคะ ” กันต์ถามอีกครั้ง

“ ตามย่ามาซิจ๊ะ ” บอกเสร็จเจ้าย่าบัวเงินก็เดินนำไปทางหนึ่ง กันต์จึงรีบลุกขึ้นและเดินตามไปทันที

เจ้าย่าบัวเงินเดินนำมาหยุดอยู่ตรงหน้าต้นไม้เขียวชอุ่มที่สูงประมาณเอว

“ นี่มันต้นชมรักของกันต์นี่คะ ”

ใบหน้าเรียวยิ้มพูดออกมาอย่างตื่นเต้นเพราะต้นไม้ชนิดนี้จะเติบโตอยู่กลางหุบเขาของเชียงรัฐ ดอกของมันจะมีกลิ่นหอมที่สุดและที่สำคัญเธอเป็นคนปลูกด้วยตัวเองเมื่อครั้งก่อนจะไปอังกฤษเพื่อเป็นตัวแทนเมื่อเจ้าย่าบัวเงินคิดถึงเธอแต่ต้นไม้ชนิดนี้กับไม่ยอมออกดอกออกผลให้ชื่นใจเหมือนเฉกเช่นที่เจริญงอกงามอยู่ในป่าลึก.....มาคราวนี้ต้นชมรักของเธอนั้นกับมีดอกสีชมพูเล็กๆขึ้นมาบ้างแล้ว

กันต์ย่อตัวลงมองบางสิ่งบางอย่างที่น่าแปลกใจที่สุดในตอนนี้นั้นก็คือลูกเม็ดเล็กๆสีแดงสดมันวาวรูปทรงคล้ายๆหัวใจถูกเจาะรูด้านบนอย่างปราณีตเพื่อให้ร้อยเชือกสีขาวเส้นเล็กเข้าไปได้ แขวนอยู่บนกิ่งรอบๆต้นอย่างสวยงาม จึงเอื้อมมือแตะดูเบาๆผิวของมันแข็งหากล่วงลงมาคงจะไม่แตกกระจายเหมือนผลของต้นไม้ชนิดอื่นเป็นแน่

“ เจ้าย่าคะ นี่คืออะไรเหรอคะ ” กันต์ถามขึ้นทันทีเพราะยังไงก็ไม่ใช่ผลผลิตจากต้นชมรักอยู่แล้ว

“ ถั่วแดงจ้ะ ส่งตรงจากประเทศจีนเลยนะ ” เจ้าย่าบัวเงินสีหน้าปลื้มปริ่ม

“ ถั่วแดง? ” ริมฝีปากบางถามกลับด้วยความสงสัย

“ ถั่วแดง...ตัวแทนแห่งความคิดถึง ” เสียงเพาภิรมย์ดังขึ้น ใบหน้าเรียวหันมองด้านข้างเห็นคนรักยืนยิ้มอยู่.....ไม่รู้ว่ามาตั้งแต่เมื่อไหร่

************************

ลบเนื้อหาบางส่วน