เสน่ห์รักเจ้าเมืองเหนือ

          กรุงเทพมหานคร....
 
ย่านสุขุมวิทเผยโฉมคฤหาสน์หลังโตหรูหรา บนเนื้อที่ 5 ไร่ 20 ตรว. ห้องนอนที่ตกแต่งสไตล์คลาสสิคถูกจัดไว้เป็นระเบียบเรียบร้อยถัดมาหน้ากระจกหญิงสาวที่กำลังแต่งตัวด้วยชุดราตรีสีแดงเลือดนกกับเครื่องประดับเพชรระยิบระยับ ริมฝีปากสีแดงสดทำให้ใบหน้าดูโดดเด่นขึ้นมาอย่างน่าชวนมอง เพาภิรมย์ โรจนรัตติกร คือชื่อของเธอ
“ เร็วเข้า ลุงสม..เสร็จหรือยัง อย่าให้มีคราบด่างๆดวงๆแม้แต่นิดเดียวเลยนะ ” เอื่อย แม่บ้าน บอกอย่างกังวนใจ
“ เออน่า ไอ้เอื้อย เอ็งจะย้ำอะไรหนักหนาว่ะ แค่นี้ก็มือไม้ข้าก็สั่นไปหมดแล้ว ! ” ลุงสม คนขับรถกล่าวขณะเร่งรีบเช็ดกระจกหน้ารถให้ไร้คราบฝุ่นละออง
“ ก็เดี๋ยวคุณเพาลงมา ยังไม่เรียบร้อยก็โดนดุกันหมดอะซิ เร็ว ๆ เข้า ” เอื้อยบอกอย่างรีบร้อน
“ อุบ่ะ!! เร่งจังเว้ย เออๆๆ ” ลุงสมตอบแบบรำคาญใจ
“ เรียบร้อยหรือยัง ” น้ำเสียงนิ่งเรียบ เอ่ยถามเอื้อยหญิงสาวรับใช้ขึ้นจากด้านหลัง “ ใกล้แล้วล่ะ ” เอื้อยตอบอย่างไม่ได้หันไปมอง และสะดุ้งขึ้นอีกครั้ง พร้อมกับหันไปตามเสียงที่แว่วมา
“ อุ้ย!! คุณเพา เออๆ ขอโทษค่ะ แฮะๆ พอดี หนูมัวแต่มองลุงสมแกน่ะค่ะ ” เอื้อยยิ้มแหย๋ๆแก้เขิน เพาภิรมย์อมยิ้มพร้อมกับส่ายหน้าหน่อย ๆ อย่างไม่ถือสา และเดินไปที่รถ Maserati GranTurismo MC Stradale สีดำฟิล์มดำสนิทป้ายแดงที่จอดรออยู่
“ ไปพักผ่อนเถอะนายสม เดี๋ยวฉันขับไปเอง ” เพาภิรมย์ เอ่ยบอกนายสมที่กำลังรอเปิดประตูรถ “ อ๋อ..ครับ ” นายสมก้มหัวเล็กน้อย ก่อนที่จะถอยหลีกไปอีกทางหนึ่ง
“ บรื้นนนนน ” เสียงรถป้ายแดง แล่นออกจากบ้านไปอย่างรวดเร็ว รถของเพาภิรมย์แล่นเข้ามาจอดหน้าบาร์สำหรับหญิงล้วนแห่งหนึ่ง เสียงโทรศัพท์ดังขึ้น “ ฮัลโหลค่ะ พี่พร...มาถึงแล้วค่ะ พึ่งถึงเดี๋ยวนี้เอง ค่ะๆๆ เดี๋ยวเพาจะรีบเข้าไปเดี๋ยวนี้เลย ” เพาภิรมย์อมยิ้มก่อนที่จะเอื้อมมือไปหยิบกระเป๋าและรีบลงจากรถ และเร่งรีบเดินอย่างเร็วขณะที่ยัดโทรศัพท์เพื่อจะเก็บในกระเป๋าไปด้วยโดยไม่ได้มองทาง
“ ปรี๊ดดดดดดดดดดดดด!!!! ” เสียงแตรรถตู้ขนสินค้าคันหนึ่งดังขึ้น เพาภิรมย์เงยหน้าขึ้นมองตามเสียงดังนั่นร้องตกใจสุดขีดเพราะรถคันนั้นกำลังพุ่งตรงเข้ามาที่ตัวเธอ
เสี่ยววินาทีที่เธอตัดสินใจทำอะไรไม่ถูก กับมีมือนุ่มนิ่มข้างหนึ่งดึงตัวเธอเพื่อหลบหลีกอันตรายเข้าไปสู้อ้อมกอดอุ่นๆ ทำให้เธอปลอดภัยเพียงพริบตา................... เพาภิรมย์หายใจแรงตกใจกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น
“ เป็นอะไรหรือเปล่าคะ? ” น้ำเสียงสงบดูอบอุ่นเอ่ยถามเบาๆ เพาภิรมย์เรียกสติคืนมาก่อนที่จะค่อยๆเงยหน้าขึ้นไปมองตามเสียงอบอุ่นนั้น เพาภิรมย์อึ้งเงียบตกตะลึงกับผู้หญิงที่อยู่ตรงหน้า ใบหน้าที่เรียวงาม มนตร์เสน่ห์แห่งดวงตาที่กลมโตเหมือนตุ๊กตา จมูกโด่งเป็นสันดุจผลชมพู่ ริมฝีปากสวยอวบอิ่มได้รูป ทำให้เพาภิรมย์ไม่อยากละสายตาไปทางอื่นก่อนจะรู้สึกตัวอีกทีขณะที่ถูกริมฝีปากน้อยเรียกซ้ำอีกครั้ง
“ คุณ…. ”
“..อ.. อ๋อ..ค่ะ ไม่...ไม่เป็นอะไรค่ะ ” เพาภิรมย์ ถอยห่างจากอ้อมกอดก่อนที่จะตอบอย่างตะกุกตะกัก หญิงสาวพยักหน้าเล็กน้อยก่อนที่จะเดินหลีกไปอีกทางหนึ่ง เพาภิรมย์หันตามไปและตัดสินใจพูด
“ เดี๋ยวก่อนค่ะ ”
หญิงสาวหยุด....?
************************
ลบเนื้อหาบางส่วน