[Man Vandalism] นรกร้าย ผู้ชายป่าเถื่อน

 
 
 
AuThor : นามิ
 
 
 “หนูชื่ออะไรจ้ะ” ป้านมถามขึ้นระหว่างที่พาเด็กหนุ่มเดินไปส่งที่ห้อง
 
“จัสมินฮะ” เด็กหนุ่มตอบ
 
“จัสมินหรอ” ป้านมถามต่อ
 
“ฮะ เรียกสั้นๆ ว่ามินก็ได้” จัสมินคลี่ยิ้มให้ป้านม
 
“อ่อจ้ะ ว่าแต่หนูมินนี่หน้าเหมือนผู้หญิงนะ ป้าเห็นครั้งแรกนึกว่าผู้หญิงซะอีก” ป้านมชวนคุยเพราะไม่อยากให้เด็กหนุ่มรู้สึกอึดอัด
 
“ผมชินแล้วและฮะ เพราะส่วนมากมีแต่คนพูดแบบนี้ ผมกับพี่คริสเลยไม่คิดอะไรมาก” จัสมินพูดคุยกับป้านมอย่างสบายๆ มากขึ้น เมื่อรู้ว่าป้านมเป็นคนใจดีมากคนหนึ่ง
 
“พี่คริส?” ป้านมคิ้วขมวดเพราะไม่รู้จัก
 
“อ่อ พี่ชายของมินเองฮะ ชื่อคริสตัลเป็นฝาแฝดของมินเองฮะ” จัสมินอธิบายให้ป้านมฟัง
 
“เรามีฝาแฝดด้วยหรอ” ป้านมถามขึ้นด้วยความสงสัย
 
“ใช่ฮะ พี่คริสเป็นคนโต ส่วนมินเป็นคนเล็ก” จัสมินยิ้มหน้าระรื่นโดยลืมเรื่องก่อนหน้านี้ไปแล้ว ป้านมเห็นจัสมินยิ้มแล้วก็รู้สึกดีขึ้นมาหน่อย
 
“ป้าอยากจะเห็นหน้าของพี่ชายของหนูมินแล้วแหละ ว่าหน้าตาเป็นแบบไหน” ป้านมพูดขึ้น
 
“ก็หน้าเหมือนมินนี่แหละฮะ มินกับพี่คริสเป็นฝาแฝดกันนี่นา” จัสมินตอบอย่างขำๆ
 
“นั่นสิ ป้าคิดอะไรของป้าเนี่ย” ป้าพูดยิ้มๆ พอดีกับที่เดินมาถึงห้องพักของคนใช้
 
“นี่ห้องของหนูนะ ขาดเหลืออะไรบอกป้าได้นะ” ป้านมมองจัสมินที่เดินเข้าไปในห้องอย่างสำรวจ
 
“ขอบคุณนะฮะที่มาพาส่งที่ห้อง ไว้ขาดเหลืออะไรมินจะเรียกนะฮะ” จัสมินหันมายิ้มให้กับป้านม
 
“แล้วนี่เราไปทำอีท่าไหนทำไมถึงได้ถูกส่งมาขัดดอกละ” ป้านมถามขึ้นด้วยความสงสัยเพราะส่วนมากลูกหนี้ที่ไม่จ่ายเงิน จีซัสจะลงมือสั่งสอนทันที
 
“แม่ของมินไปยืมเงินมาส่งมินและพี่คริสเรียน แต่แม่ไม่มีเงินใช้คืน มินเลยต้องมาขัดดอกให้ฮะ” จัสมินน้ำตาคลอเมื่อนึกถึงหน้าแพนและตริสตัลว่าตอนนี้จะเป็นยังไงบ้าง
 
“ก็ดีแล้วแหละที่คุณจีไม่ได้ทำอะไร แต่ป้าก็ยังสงสัยนะว่าทำไมคุณจีถึงไม่ทำอะไรแม่หนู ธรรมดาถ้าเป็นคนอื่นนอนโรงพยาบาลไปแล้ว” ป้านมเอ่ยขึ้นอย่างสงสัย
 
“ก็แม่ของมินเป็นผู้หญิงนี่ฮะ พี่จีเลยไม่ทำ” จัสมินพูดตามที่ตนเองคิด
 
“ไม่หรอก ถ้าเป็นผู้หญิงคุณจีจะยึดของสำคัญในบ้านทุกอย่างจนกว่าจะหาเงินมาไถ่คืน” ป้ายังตอบด้วยความสงสัย จัสมินก็สงสัยเช่นกัน
 
 “แต่ก็ช่างเถอะ หนูมินรีบไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าเถอะ จะได้ไปเตรียมอาหารให้คุณท่านกัน” ป้านมเปลี่ยนเรื่องเพราะคิดไปก็ปวดหัว
 
“นายท่าน?” จัสมินทำหน้าสงสัยว่านายท่านคือใคร
 
“อ๋อ พ่อของคุณจีจ้ะ” ป้านมเฉลยให้จัสมินถึงเข้าใจ
 
“งั้นผมอาบน้ำเสร็จแล้วจะไปรอที่ครัวเลยนะฮะ” จัสมินบอกก่อนที่ป้านมจะเดินออกไปจากห้อง
 
หลังจากที่ป้านมเดินออกไป จัสมินก็เข้าไปอาบน้ำ เด็กหนุ่มแปลกใจเล็กน้อยที่มีทั้งแชมพู สบู่ เตรียมไว้ให้เรียนร้อย ทั้งๆ ที่ห้องนี้ไม่เคยมีใครมีใครมาอยู่เลย
 
พออาบน้ำเสร็จจัสมินก็แปลกใจอีกที่มีทั้งโทรทัศน์ โซฟา โน้ตบุ๊ค พร้อมกล่อง wi-fi เหมือนเตรียมไว้ให้คนที่มาอยู่ห้องนี้โดยเฉพาะ
 
“พี่จีเตรียมไว้ให้เราหรอ คงไม่ใช่หรอกม้าง” จัสมินไม่อยากคิดเข้าข้างตนเอง ก่อนที่จะเลิกสนใจของพวกนั้น จัสมินก็รีบแต่งตัวแล้วเดินออกจากห้องเพื่อไปห้องครัวในคฤหาสน์ของจีซัส จัสมินพอจะรู้ว่าห้องครัวอยู่ตรงไหน เพราะตอนที่จัสมินมาถึงครั้งแรกจัสมินเห็นป้านมเดินออกมาจากข้างในบ้านโดยที่ใส่ผ้ากันเปื้อนอยู่ จัสมินจึงรู้ว่าตรงนั้นเป็นห้องครัว
 
“หนูมินมาช่วยป้ายกอาหารไปเร็ว คุณท่านกลับมาแล้ว” ป้านมที่เห็นจัสมินเดินเข้ามาในครัวจึงเรียกขึ้น
 
“ฮะ” จัสมินเดินไปถือกับข้าวก่อนที่จะยกไปวาง จัสมินชะงักเล็กน้อยที่เห็นจีซัสและอีกคนที่คาดว่าจะเป็นคุณท่านที่ป้านมพูดถึงนั่งรอทานข้าวอยู่แล้ว
 
“นี่หรอ เด็กที่เอามาขัดดอก” คุณท่านถามขึ้น จีซัสหันมามองร่างบางเล็กน้อย
 
“ครับ” จีซัสตอบรับสั้นๆ ก่อนจะหันไปสนใจอาหารตรงหน้า
 
“หึหึ น่ารักดีนิ” คุณท่านมองจัสมินด้วยความเอ็นดู
 
“ชื่ออะไรละหืม” คุณท่านถามขึ้น จัสมินที่กำลังเหม่อๆ สะดุ้งเล็กน้อย
 
“จะ จัสมินฮะ” จัสมินตอบเสียงสั่นๆ จีซัสที่ได้ยินชื่อจัสมินแบบเต็มๆ ก็เงยหน้าขึ้นมามองจัสมินทันที
 
“จัสมิน?” คุณท่านทวนชื่ออีกรอบ เพราะชื่อน่ารักพอๆ กับหน้าตาเลย
 
“เรียกสั้นๆ ว่ามินก็ได้ฮะ” จัสมินยิ้มออกมาน้อยๆ แต่ต้องหุบยิ้มเมื่อหันไปเจอจีซัสที่กำลังมองตนเองอยู่
 
“ฉันชื่อไมยราพ เรียกสั้นๆ ว่า ไมย์ก็ได้” คุณท่านตอบยิ้มๆ
 
“มินขอเรียกว่าคุณท่านนะฮะ” จัสมินเอ่ยขอแบบคนสนิทกันอย่างลืมตัวก่อนจะนึกได้ว่าทำอะไรลงไป จัสมินกำลังจะเอ่ยขอโทษ ส่งผลให้ไมยราพยิ้มน้อยๆ
 
“หึหึ ได้สิ” ไมยราพตอบกลับทำให้จัสมินรู้สึกดีใจลึกๆ ที่อย่างน้อยคุณท่านก็ไม่ใจร้ายเหมือนใครบางคนแถวนี้
 
“งั้นมินขอตัวนะฮะ” จัสมินก้มหัวเล็กน้อยก่อนจะเดินออกไป
 
..
 
..
 
..
 
หลังจากที่คุณท่านและจีซัสทานอาหารเสร็จ จัสมิน ป้านมและคนใช้คนอื่นๆ ก็ช่วยกันเก็บจานไปล้าง จัสมินที่พึ่งมาใหม่ก็อาสาล้างจานเอง ทำให้คนใช้ในนั้นเอ็นดูจัสมินไม่น้อย
 
“เหนื่อยมั้ยมิน” พลอยหลานสาวป้านมถามขึ้นเมื่อเห็นว่าจัสมินล้างจานเสร็จแล้ว
 
“ไม่ฮะแค่นี้สบายมาก คิคิ” จัสมินฉีกยิ้มให้พลอย ก่อนจะหัวเราะออกมา
 
“งั้นดีเลย พรุ่งนี้ตื่นแต่เช้าไปซื้อของสดที่ตลาดเป็นเพื่อนพี่หน่อยสิ พี่ไปคนเดียวทุกวันมันเหงา ได้เด็กน่ารักๆ สดใสแบบนี้ไปเป็นเพื่อนค่อยน่าไปหน่อย” พลอยเอ่ยชวน เพราะที่ผ่านมาตนเองต้องไปซื้อของที่ตลาดคนเดียว พอได้จัสมินเข้าช่วยงาน พลอยก็รู้สึกถูกชะตากับเด็กคนนี้มาก
 
“ได้เลยฮะ” จัสมินตอบตกลงทันทีโดยไม่ลังเล
 
“งั้นมินไปพักผ่อนเถอะ พรุ่งนี้ต้องออกไปซื้อแต่เช้านะ” พลอยขยี้หัวจัสมินเบาๆ
 
“ฝันดีนะฮะพี่พลอย” จัสมินยิ้มน้อยๆ ก่อนจะเดินออกจากครัว
 
“ฝันดีนะเด็กน้อย” พลอยมองจัสมินที่กำลังเดินกลับห้อง ส่วนตนเองก็เดินกลับไปที่ห้องเช่นกัน
 
“เตียงนุ่มจังเลยยยยยยย” จัสมินกลิ้งไปมาบนเตียขนาดพอดีกับตนเอง
 
“ทุกคนก็ไม่ได้ใจร้ายนี่นา ตรงข้ามกลับใจดีทุกคน ยกเว้นก็แต่.....” จัสมินเงียบไปเมื่อนึกถึงใบหน้าของจีซัส
 
“คนอะไรไม่รู้ หน้านิ่งก็ยังดูดี” ใบหน้าหวานขึ้นสีเล็กน้อย
 
 
..อีด้านหนึ่ง..
 
“หึหึ มึงคิดว่าจะสบายได้แค่ไหนกันเชียวเด็กน้อย”  จีซัสที่มองเด็กน้อยกำลังคุยกับพลอยอย่างสนุกปาก ริมฝีปากหนาฉีกยิ้มเมื่อได้ยินประโยคที่จัสมินเอ่ยขึ้น   
 
“ไม่ฮะ แค่นี้สบายมาก คิคิ”
..
 
..
 
..
 
 
“อ้าวมินตื่นเร็วจัง มาก่อนพี่อีกนะเนี่ย” พลอยตื่นแต่เช้าเดินเข้ามาในครัวก็เจอจัสมินกำลังยืนล้างผักช่วยป้านมอยู่
 
“มินตื่นเวลานี้ตลอดฮะ เพระตอนเช้ามินกับพี่คริสจะออกไปซื้อของสดที่ตลาดพร้อมแม่ แล้วค่อยแต่งตัวไปโรงเรียน” จัสมินหันมาบอกพลอย มือก็ล้างผักไปด้วย
 
“มินมีพี่ด้วยหรอ ผู้ชายหรือผู้หญิง” พลอยถามขึ้นทันที
 
“มีฮะ เป็นผู้ชายชื่อคริสตัล” จัสมินส่งยิ้มให้ก่อนจะหันกลับไปล้างผักต่อ โดยมีป้านมยืนฟังอยู่เงียบๆ พลอยตาเป็นประกายทันที
 
“แล้วหน้าตาพี่ชายมินหน้าตาแบบไหนละ” พลอยเดินมายืนข้างๆ เด็กหนุ่มและมองเด็กหนุ่มกำลังล้างผักอย่างคล่องแคล่ว
 
“เหมือนมินนี่แหละฮะ” จัสมินตอบกลับแบบง่ายๆ ทำให้พลอยคิดว่าน้องน่ารักขนาดนี้ แล้วพี่ชายจะหล่อขนาดไหน
 
“แล้วหน้าตาแตกต่างจากมินมากมั้ย หล่อแค่ไหน อายุเท่าไหร่ มีแฟนหรือยัง พี่ยังโสดอยู่นะ” พลอยถามยาวเหยียด โดยที่จัสมินได้แต่อมยิ้มอยู่อย่างนั้น
 
“มัวแต่สงสัยอยู่นั่นแหละ รีบไปซื้อของได้แล้วเดี๋ยวคุณท่านต้องตื่นไปทำงานแต่เช้า” ป้านมหันไปสะกิดหลานสาว พลอยทำหน้ามุ่ยเพราะถูกขัดจังหวะ
 
“งั้นเราไปกันเถอะมิน” พลอยเดินไปหยิบตระกร้าในตู้เก็บของมา 2 ใบ ก่อนจะยื่นไปจัสมินใบหนึ่ง แล้วทั้ง 2 ก็ขี่มอเตอร์ไซค์ออกไปโดยให้จัสมินนั่งซ้อนท้ายส่วนพลอยเป็นคนขี่
 
“มินยังไม่ตอบคำถามพี่เลยนะ” พลอยถามขึ้นขณะที่กำลังเลี้ยวซ้ายไปทางตลาดสด
 
“ตอบอะไรหรอฮะ” จัสมินแกล้งถาม เพราะรู้ว่าพลอยจะถามเรื่องอะไร
 
“ก็เรื่องพี่ชายของมินไง ที่ถามในครัวอะ แต่ป้านมมาขัดซะก่อน” พลอยบอกด้วยน้ำเสียงตื่นเต้นที่จะได้รู้เรื่องพี่ชายของจัสมิน
 
“พี่พลอยถามอะไรบ้างหรอฮะ มินลืมแล้ว” จัสมินแสร้งทำหน้าเหมือนลืมจริงๆ ก่อนพลอยจะขี่รถจะเข้ามาจอดโรงรถด้านในของตลาด จัสมินกระโดดลงจากรถทันทีที่รถจอด
 
“ก็พี่ชายของมินหน้าตาแตกต่างจากมินมากมั้ย” พลอยถามด้วยความตื่นเต้น
 
“หน้าตาเหมือนมินเด๊ะๆ เลยฮะ” จัสมินตอบ แต่พลอยกลับไม่เข้าใจเท่าไหร่ เพราะยังไงพี่น้องหน้าตาก็ต้องแตกต่างกันบ้างสิ ถ้าไม่ใช่ฝาแฝด...
 
“แล้วหล่อแค่ไหน” พลอยถามต่อ
 
“จะบอกว่าหล่อก็ไม่ใช่ มินว่าน่ารักมากกว่า” จัสมินยืนนึกอยู่สักพักก่อนจะตอบพลอย
 
“อ้าว! น่ารักหรอ แต่ก็อยู่ในเกณฑ์หล่อก็แล้วกัน” พลอยคิดเองเออเอง จัสมินก็แอบยิ้มขำเพราะกำลังแกล้งพลอยอยู่ ทำไมจัสมินจะมองไม่ออกว่าพลอยกำลังสนใจคริสตัลอยู่ แต่พลอยยังไม่รู้ว่าครัสตัลเป็นฝาแฝดของตนเอง และพลอยคงคิดว่าคริสตัลคงจะสูง หล่อ เท่ ไม่ใช่ตัวเล็ก หุ่นเพรียว น่ารักแบบนี้
 
“อายุเท่าไหร่หรอพี่คริสเนี่ย” พลอยยังถามต่อ และเรียกคริสตัลว่า “พี่” เพราะเห็นว่าเป็นพี่ชายคริสตัลเลยคิดว่าน่าจะอายุมากกว่าพลอยด้วย
 
“16 ฮะ” จัสมินแกล้งตอบอย่างซื่อๆ แต่ก็อดที่จะขำไม่ได้
 
“ห้ะ!! 16 ก็เท่ากับมินนะสิ” พลอยตะโกนลั่นแต่ก็ไม่เสียงดังมาก แต่ก็ดังพอที่จะทำให้คนในโรงจอดรถหันมามอง แต่คนที่อยู่ข้างนอกโรงจอดรถไม่ได้ยิน
 
“ใข่ฮะ” จัสมินเกือบจะหลุดขำออกมา เมื่อเห็นพลอยทำหน้ามึนประติดประต่อเรื่องราวอยู่
 
“อ้าว! แล้วจะเป็นพี่ของมินได้ไงละ ก็อายุเท่ากันไม่ใช่หรอ” พลอยหันมาถามจัสมินอย่างสงสัย ก่อนจะเล่าเรื่องพี่ชายให้พลอยฟัง
 
“พี่คริสเป็นฝาแฝดของมินเองฮะ” จัสมินอมยิ้มและบอกพลอยไป
 
“อ้อ! เพราะแบบนี้อายุเลยเท่ากัน” พลอยถึงบางอ้อทันทีพร้อมกับใจสลายเมื่อรู้ว่าคริสตัลเป็นฝาแฝดกับจัสมิน เพราะพลอยคิดว่าจัสมินมีพี่ชายที่หล่อและเท่ พลอยกะจะให้จัสมินติดต่อพี่ชายของจัสมินให้ แต่พอรู้ว่าเป็นฝาแฝดพลอยก็เลิกคิดเรื่องนี้ทันที เพราะจัสมินน่ารักขนาดนี้ คริสตัลก็คงน่ารักไม่ต่างกัน
 
“ใช่ฮะ ว่าแต่พี่พลอยถามทำไมหรอ” จัสมินแกล้งถาม แต่ก็ยิ้มมุมปากนิดๆ
 
“ไม่มีอะไรหรอก รีบไปซื้อของกันเถอะ” พลอยบอกปัดๆ ก่อนละลากจัสมินเข้าไปในตลาด
 
“พี่พลอยเดี๋ยวมินมานะฮะ” หลังจากที่มาถึงตลาดพลอยก็พาไปเดินตลาดพร้อมกับบอกอาหารที่คนในบ้านชอบทานแต่สายตาของร่างบางดันเหลือบไปเห็นร้านๆ หนึ่งเข้า...
 
“จ้ะ อย่าไปนานนะ” พลอยหันไปบอกก่อนจะเลือกซื้อของต่อ ส่วนจัสมินก็ตรงดิ่งไปที่ร้านนั้นทันที
 
“พี่ฮะ ผมเอาฝอยทองหนึ่งปอนด์ฮะ” จัสมินเดินมาถึงร้านก็จ๊ะเอ๋กับเค้กฝอยทองของโปรดเข้าพอดี จัสมินไม่รอช้าจัดการสั่งเค้กชิ้นโปรดอย่างไม่ลังเล
 
“ได้ครับ” เจ้าของร้านหันมายิ้มให้ ก่อนจะหยิบเค้กออกมาจากตู้โชว์จัดการแพ็คใส่กล่องให้พร้อมกับมีดตัดเค้ก
 
“รับเทียนเพิ่มมั้ยครับ มีเทียนแบบเป่าไม่ดับด้วยนะ” เจ้าของร้านแนะนำสินค้าต่อ เพราะคิดว่าจัสมินจะซื้อไปงานวันเกิด
 
“ไม่ฮะ พอดีผมซิ้อไปทานเอง” จัสมินส่งยิ้มให้
 
“อ่อครับ นึกว่าจะซื้อไปงานวันเกิดเพื่อน” เจ้าของร้านจึงส่งยิ้มกลับ
 
“ว่าแต่ชื่ออะไรหรอครับ หน้าไม่คุ้นเลย ไม่ใช่คนแถวนี้หรือเปล่า” เจ้าของร้านถามต่อ
 
“ชื่อจัสมินฮะ เรียกสั้นๆ ว่ามินก็ได้ พอดีมาทำงานแถวนี้ฮะ” จัสมินเลี่ยงที่จะตอบว่ามาขัดดอกให้กับจีซัส
 
“ครับ พี่ชื่อภูมิครับ ขอแทนตัวเองว่าพี่นะครับ เพราะดูเรายังเด็กอยู่เลย” ภูมิมองไปตามใบหน้าหวานด้วยความเอ็นดู แต่ไม่ได้ไปเชิงชู้สาวแต่อย่างใด
 
“ยินดีที่ได้รู้จักฮะ งั้นมินขอตัวก่อนนะฮะ” จัสมินยิ้มให้ ก่อนจะรีบออกไปจากร้าน เพราะกลัวพลอยจะรอนาน
 
“ครับ ยินดีที่ได้รู้จักเช่นกัน” ภูมิส่งยิ้มกลับ และมองเด็กหนุ่มที่เดินออกจากร้านไป
 
 
 
+++++++++++++++