[Man Vandalism] นรกร้าย ผู้ชายป่าเถื่อน

 
 
 
AuThor : นามิ
 
 
..วันต่อมา..
 
“งั้นไปหาอะไรกินดีกว่าชักหิวแล้วสิ” สไมล์ชวนขึ้นหลังจากที่นัดกันมาที่ห้างแล้ว
 
“ไปสิ” คริสตัลเห็นด้วยเพราะตนเองและน้องชายยังไม่ได้ทานอะไรเลยตั้งแต่เช้า นี่ก็ 11 โมงแล้วด้วย
 
“มินจะนั่งงตรงนี่นะพี่คริส” จัสมินหน้างอขึ้นเมื่อคริสตัลนั่งลงตรงฝั่งด้านที่ที่ตนเองจองไว้แล้ว
 
“นั่งตรงไหนก็เหมือนกันแหละน่า” คริสตัลหันไปมองน้องชายที่ตอนนี้หน้างอเป็นที่เรียบร้อยแล้ว
 
“ไม่เอาอะ นั่งตรงฝั่งกระจกคนมองเห็นเยอะ มินเขินอะเวลาเรานั่งทานข้าวแล้วมีคนเดินผ่าน” จัสมินบอกเหตุผลของตนเองออกไป ทำให้สไมล์หัวเราะออกมาส่วนคริสตัลก็ทำหน้าเซ็งกับเหตุผลน้องชาย
 
“เขิลทำไมมิน ไม่ใช่แฟนซะหน่อย ฮ่าๆๆๆ” สไมล์ยังระเบิดหัวเราะต่อไม่หยุด
 
“ไม่ต้องมาหัวเราะนะไมล์ เดี๋ยวจะจับตีก้น” จัสมินขู่ไม่จริงจังนัก ก่อนจะหันไปอ้อนคริสตัลอีกครั้ง
 
“เอ้า! จะนั่งก็ไปนั่ง” คริสตัลลุกขึ้นก่อนจะเดินอออกมาให้จัสมินเข้าไปนั่งด้านในแทน
 
“จริงๆ เลยนะนายเนี่ย” คริสตัลนั่งลงก่อนที่ทั้งสามจะสั่งอาหารเต็มโต๊ะและอาหารทั้งหมดก็ลงไปอยู่ในกระเพาะทั้งสามอย่างรวดเร็ว
 
“อิ่มจัง” จัสมินนั่งลูบท้องป่องๆ ของตนเองเอนหลังพิงเก้าอี้หลังจากที่ทานเสร็จ
 
“อร่อยด้วย” สไมล์ก็นั่งลูบท้องบ้างก่อนจะนั่งนึกถึงอาหารที่เขมือบไปเมื่อกี้
 
“ไปชั้นสี่กันนะ มีเกมส์ให้เล่นเยอะแยะเลย” คริสตัลที่เตรียมตัวมาเล่นเกมส์โดยเฉพาะเอ่ยขึ้น
 
“จัดไปเลยยยย” สไมล์ที่ร่าเริงผิดปกติจึงรีบจูงมือ สองพี่น้องขึ้นไปชั้นสี่ทันที
 
ทั้งสามต่างพากันไปแลกเหรียญที่เคาน์เตอร์ ก่อนจะแยกย้ายไปเล่นเกมส์ที่ตนเองชอบ
 
จัสมินเลือกเล่นเกมส์ตีกบ มีช่องวงกลมสามช่องเรียงแนวนอนจะมีกบโผล่มาตามช่องนั้นๆ ทีละตัว โดยเวลากบโผล่มาเราก็ใช้ไม้ตี กติกาของเกมส์คือรอบแลกตีถูก 30 ตัวขึ้นไป (นับต่อจากรอบแรก) ก็ผ่านเข้าสู่รอบสอบ รอบ 2 ตีถูก 60 ตัวขึ้นไปก็ผ่านเข้าสู่รอบสาม รอบสามตีถูก 90 ตัวขึ้นไป รอบที่ 2 จัสมินตีได้ 59 ตัว ทำให้จัสมินเซ็งอย่างมากที่อีกแค่ตัวเดียวจะผ่านรอบ 2 แล้ว
 
คริสตัลและสไมล์เลือกเล่นโยนบาสเพราะตนเองชอบเล่นบาสมาก เกมส์มีให้เลือกผู้เล่นหนึ่งคน กับ 2 คน คริสตัลจึงกดเล่น 2 คน กติกาของเกมส์คือรอบแรกชูตได้ 50 ลูกขึ้นไปก็ผ่านเข้าไปสู่รอบ 2  และรอบ 2 ต้องชูตได้ 100 ลูกขึ้นไป (นับต่อจากรอบแรกเลย) ก็ผ่านเข้าสู่รอบ 3 และรอบ 3 ต้องชูตผ่าน 150 ขึ้นไป คริสตัลและสไมล์เล่นครบ 3 รอบแบบสบายๆ เพราเล่นกันตั้ง 2 คน
 
“เหนื่อยจัง” สไมล์นั่งบีบนวดแขนหลังจาดโยนลูกบาสในรอบที่สาม
 
“เหนื่อยแต่สนุก” จัสมินนั่งนวดมือตนเองเพราะเล่นไป 4 รอบ
 
“ใช่ วันหลังมาอีกนะ” สไมล์เห็นด้วยเพราะสนุกมากๆ ส่วนคริสตัลก็พยักหน้า
 
ทั้งสามนั่งพักให้หายเหนื่อยสักพักก่อนจะเดินเล่นทุกชั้นของห้างและจากนั้นก็แยกย้ายกันกลับบ้าน โดยที่จัสมินและคริสตัลไปส่งสไมล์ขึ้นรถกลับบ้าน
 
“มินปวดฉี่อะพี่คริส” จัสมินเอ่ยหลังจากที่ส่งสไมล์ขึ้นรถแล้ว
 
“แต่เราออกมาจากห้างแล้วนะ แถวนี้ก็ไม่มีห้องน้ำซะด้วย” คริสตัลมองหาห้องน้ำแต่ไม่เจอเพราะทั้งคู่ยืนรออยู่ป้ายรถเมล์
 
“ไม่ไหวแล้วอะ ไปเข้าที่ห้างแปปนะ” คริสตัลมองหน้าน้องชายที่กำลังไม่ไหวจึงพยักหน้าไป จัสมินจึงรีบวิ่งกลับเข้าไปที่ห้างทันที โชคดีที่ป้ายรถเมย์อยู่ใกล้ๆ แถวห้าง
 
“พี่รออยู่นี่นะ” เสียงคริสตัลตะโกนตามหลังมา แต่จัสมินไม่ได้หันไปตอบเพราะไม่ไหวแล้ว
 
“อ่า โล่งเลย” จัสมินเดินมาล้างมือที่ห้องน้ำหลังจากที่ทำธุระเสร็จ โดยไม่ได้สังเกตว่ามีคนกำลังยืนมองตนเองผ่านทางกระจกอยู่
 
“หึหึ แลสบายใจดีนะ” เสียงปริศนาดังขึ้นแต่จัสมินกลับจำเสียงนั้นได้ดี
 
“พะ พี่จี” จัสมินตาเบิกกว้างที่เจอจีซัสที่นี่ พอหันไปมองที่ประตูก็ล็อกลงกลอนเรียบร้อยแล้ว
 
“เป็นอะไร ทำหน้าเหมือนเห็นผี” จีซัสเดินเข้าไปหาจัสมินเรื่อยๆ จัสมินรีบถอยหลังทันที
 
“หึหึ” จีซัสหัวเราะในลำคอเพราะแผ่นหลังของจัสมินใกล้จะชิดกับกำแพงของห้องน้ำแล้วแล้ว
 
“อ๊ะ” จัสมินสะดุ้งทันทีที่เมื่อแผ่นหลังชิดกำแพง จีซัสไม่รอช้าวางมือขนานกับกำแพงกันร่างบางตรงหน้าหนี
 
“จะทำอะไรฮะ” จัสมินหน้าแดงทันทีเมื่อจีซัสค่อยๆ ก้มหน้าลงมาเรื่อยๆ จนปลายจมูกชนกัน
 
“หึหึ” จีซัสหัวเราะอีกครั้งก่อนจะก้มประกบปากจัสมินทันที
 
“อ๊ะ...อื้อออ” จัสมินตกใจไม่น้อยที่จีซัสทำแบบนี้  2 มือระดมทุบหน้าอกจีซัสแต่ก็ไม่เป็นผล
 
จีซัสจัดการรวบข้อมือทั้ง 2 ของจัสมินด้วยมือเดียวของตนเอง แล้วแลกลิ้นกับจัสมิน ลิ้นหนาค่อยๆ สอดเข้าไปหยอกล้อกับลิ้นเล็กเลาะเล็มไปตามซี่ฟันขาว ก่อนจะปล่อยมือทั้ง 2 ข้างของจัสมินเมื่อเห็นว่าจัสมินเริ่มเคลิ้มไปกับบทจูบของเขาแล้ว
 
“อ๊า..อื้อออ” จัสมินครางกระเซ้าเมื่อจีซัสก้มลงเลียยอดอกผ่านเสื้อของตนเอง ลิ้นร้อนเลียวนรอบฐานหัวนมอย่างช้าๆ มืออีกข้างก็บีบหัวนมไปด้วย
 
“อื้ออ...พะ พอ..อ๊า” จากที่เลียช้าๆ ก็แปรเปลี่ยนเป็นเร็วและเลียแรงๆ ส่งผลให้จัสมินต้องแอ่นอกขึ้นทันที
 
จีซัสเล่นที่ยอดอกของจัสมินสักพักจึงผละออกอย่างเสียดาย จัสมินทรุดลงกับพื้นทันทียังดีที่จีซัสประคองเอวบางไว้ได้ทัน
 
“แค่นี้ก็เข่าอ่อนซะแล้ว” จีซัสมองด้วยเหยียดๆ จัสมินจึงเม้มปากไว้
 
“เป็นอะไร ไม่เสร็จหรือไงถึงเม้มปาก” คำที่จีซัสพูดออกมา ส่งผลให้จัสมินหน้าแดงทันที
 
“ไม่ใช่ฮะ” จัสมินก้มหน้าตอบเพราะอาย แต่ต้องอายเพิ่มขึ้นมาอีกเมื่อมองไปเห็นน้ำลายของจีซัสที่เปียกชุ่มตรงน่าอกของตนเอง
 
“หึหึ” จีซัสที่พอรู้ว่ามินเห็นอะไรจึงหัวเราะในลำคอ
 
Tru Tru Tru...
 
เสียงโทรศัพท์ของจัสมินดังขึ้น จึงรีบเอาออกมาดูก็เป็นคริสตัลที่โทรมา
 
“ฮะ พี่คริส” จัสมินกดรับสาย
 
“กำลังไปฮะ” จัสมินพูดออกไปก่อนจะวางสาย
 
“งั้นกูไปละ แล้วเจอกัน หึหึ” จีซัสพูดก่อนจะเดินออกจากห้องน้ำไป
 
หลังจากที่จีซัสออกจากห้องน้ำไป มินก็รีบวิ่งออกจากห้องน้ำทันทีเพราะคริสตัลรออยู่ ก่อนจะวิ่งไปที่ป้ายรถเมล์ก็คริสตัลยืนรอหน้าบูดบึ้งอยู่
 
“ไปนานจัง” คริสตัลถามพลางทำหน้างอ
 
“ขอโทษฮะ” จัสมินรีบขอโทษ
 
“แล้วเป็นอะไรทำไมหน้าแดง” คริสตัลจ้องหน้าน้องชายไม่วาง
 
“ปะ ป่าวนี่ฮะ ก็ ก็ ก็อากาศมันร้อน” จัสมินตอบเสียงตะกุกตะกัก
 
“แน่ใจ” คริสตัลยังคงคิ้วขมวดสงสัยกับท่าทางน้องชาย
 
“แน่ใจสิฮะ กลับกันเถอะหิวข้าว” จัสมินรีบเปลี่ยนเรื่องก่อนที่พี่ชายจะสงสัยไปมากกว่านี้
 
..
 
..
 
..
 
“ไปโรงเรียนแล้วนะฮะ” จัสมินแอบย่องมาข้างหลังแล้วหอมแก้มและกอดที่เอวของแพนที่นั่งอ่านหนังสือพิมพ์ในห้องรับแขกตอนเช้า
 
“อุ้ย! แม่ตกใจหมดเลยมิน” แพนสะดุ้งเพราะไม่ทันตั้งตัว เมื่อรู้ว่าถูกลูกชายแกล้งจึงหันหลังไปบีบจมูกรั้นของจัสมินด้วยความหมั่นเขี้ยว
 
“งื้อออ เจ็บ” จัสมินจับที่จมูกตนเองที่มีรอยแดงจากการบีบ ทำให้แพนอดที่จะขำไม่ได้
 
“คริสยังไม่ลงมาหรอมิน” แพนถามหาลูกชายอีกคน เพราะเห็นแค่จัสมินเดินลงมาจากข้างบนแค่คนเดียว
 
“ยังฮะ พี่คริสบอกให้มินออกไปรอที่หน้าบ้านเลย” จัสมินบอก แพนจึงพยักหน้ารับ
 
“นี่ก็จะสายแล้วนะ แล้วแบบนี้จะกินข้าวทันหรอ” แพนถามขึ้นเพราะตอนนี้จะแปดโมงแล้ว
 
“เดี๋ยวมินกับพี่คริสไปซื้อขนมปังกินรองท้องที่โรงเรียนก็ได้ฮะ” จัสมินตอบเพราะถ้าวันไหนที่ทั้งคู่ไปโรงเรียนสายก็มักจะทำแบบนี้อยู่แล้ว
 
“ก็ยังดี รองท้องไว้ดีกว่าปล่อยให้ท้องว่าง เดี๋ยวเป็นโรคกระเพาะเอา” แพนพูดเพื่อให้จัสมินนึกถึงตอนที่จัสมินเป็นโรคกระเพาะ ตอนนั้นจัสมินไม่ค่อยทานข้าวให้ตรงเวลาจึงทำให้ปวดท้อง จากที่ปวดเบาๆ ก็ค่อยๆ แรงขึ้นเรื่อยๆ จนไม่สมาธิเรียน คริสตัลจึงรีบโทรไปบอกแพนและลาอาจารย์ให้จัสมิน เพราะแพนต้องพาจัสมินไปหาหมอ สรุปจัสมินต้องหยุดเรียนไปสามวัน และต้องมาตามงานทีหลังจนสมองตีกันให้วุ่น เพราะช่วงนั้นเป็นช่วงใกล้ปิดเทอมงานจึงเยอะมากกว่าเดิม
 
“ฮะ” จัสมินตอบสั้นๆ เพราะนึกถึงเรื่องที่ตนเองเคยเป็นโรคกระเพาะแล้วรู้สึกเข็ดหลาบไปเลย
 
“งั้นมินออกไปรอพี่คริสที่หน้าบ้านนะฮะ” จัสมินยกมือไหว้แพน แพนจึงพยักหน้ารับและจัสมินก็เดินออกไปรอคริสตัลที่หน้าบ้าน
 
“คริสไปโรงเรียนแล้วนะแม่” คริสตัลเดินลงมาจากชั้นบนแล้วหอมแก้มแพนแต่ไม่ได้แกล้งเหมือนจัสมิน
 
“จ้า ทำไมวันนี้ลงมาช้ากว่าน้องละ ปกติลงมาก่อนน้องอีกไม่ใช่หรอ” แพนที่เห็นคริสตัลเพิ่งเดินลงมาจากห้อง แต่จัสมินไปรอที่หน้าบ้านแล้วจึงถามขึ้น
 
“ตื่นสายครับแฮะๆ” คริสยิ้มแหยๆ ไม่กล้าบอกที่ตื่นสายเพราะเล่นเกมส์จนดึก
 
“เล่นเกมส์ดึกใช่มั้ย” แพนถามขึ้นอย่างรู้ทัน ทำให้คริสตัลชะงักเล็กน้อย
 
“ก็นิดนึงครับ” คริสตัลกอดแพนอย่างอ้อนๆ เพราะกลัวจะถูกดุเอา
 
“ไม่ต้องมายิ้มเลย รีบๆ ไปเรียน สายแล้วนะคริสน้องรออยู่หน้าบ้านแล้ว” แพนกอดตอบลูกชาย แล้วผละออกมองนาฬิกาก็เห็นว่าใกล้เข้าแถวเคารพธงชาติแล้ว
 
“คร้าบบบบ” คริสตัลยอกมือไหว้แพนก่อนจะรีบวิ่งออกไปหน้าบ้านทันที
 
“ช้าจังพี่คริส” จัสมินบ่นอุบอิบเพราะมารอได้สักพักแล้ว ใบหน้าหวานทำหน้างอเหมือนเด็กน้อยที่ถูกแม่ดุ
 
“ขอโทษฮะ” คริสตัลล้อเลียนพูดของจัสมิน ทำให้จัสมินอดที่จะขำไม่ได้ จากที่ตอนแรกกำลังหน้างออยู่
 
“ไม่ต้องมาล้อเลียนมินเลยนะพี่คริส ไปโรงเรียนกันได้แล้ว” จัสมินจับมือพี่ชายแล้วพาเดินมุ่งตรงไปที่โรงเรียนทันทีเพราะไปถึงก็คงเคารพธงชาติพอดี
 
 “โย่ว! คู่แฝด” สไมล์เดินมาถึงหน้าโรงเรียนพร้อมกับจัสมินและคริสตัลพอดีจึงทักทายทั้งคู่ก่อน
 
“อ้าวไมล์มาพร้อมกันเลย” คริสตัลเป็นฝ่ายทักกลับ
 
“ไปเข้าแถวกันเถอะไว้ค่อยคุยกัน” จัสมินพูดแทรกเพราะอาจารย์ที่เฝ้าหน้าประตูกำลังมองทั้งสามด้วยสายตาดุๆ เพราะเสียงสัญญาณเพลงมาร์ชของโรงเรียนดังขึ้นเพื่อให้ไปเข้าแถว แต่ทั้งสามกลับยืนคุยกันอยู่
 
“งั้นไปกัน” สไมล์จึงจูงมือของจัสมินและคริสตัลไปที่แถวทันที ตลอดการเรียนทั้งวันจัสมินแทบไม่มีสมาธิเรียนเพราะมัวแต่นึกถึงเรื่องที่จีซัสทำกับตนเองที่ห้างเมื่อวาน จัสมินรู้สึกร้อนๆ ที่ใบหน้าเมื่อนึกถึงเรื่องนี้ คริสตัลที่สังเกตจัสมินอยู่ก็สงสัยกับท่าทางของจัสมินแต่ก็ไม่ได้ถามอะไร เพราะคิดว่าอากาศคงร้อนเลยทำให้หน้าแดง
 
 
..วันศุกร์..
 
วันแห่งความทรมานก็มาถึง จัสมินนั่งเครียดอยู่ในห้องของตนเอง ขณะที่จัดเตรียมกระเป๋า ร่างเล็กนั่งจัดประเป๋าเงียบๆ โดยไม่พูดจากับใครพลางนึกถึงเรื่องที่ตนเองต้องไปอยู่กับพวกมาเฟียขอบตาก็ร้อนผ่าวขึ้นมาทันที
 
“มิน” แพนสังเกตอาการลูกชายมาสักพักก่อนจะเดินมานั่งข้างๆ แล้วลูบหัวลูกชายเบาๆ แพนอดที่จะว่าตนเองไม่ได้ที่ทำให้ลูกชายต้องมานั่งน้ำตานองแบบนี้
 
 มินโผลเข้ากอดทันที น้ำใสๆ ค่อยๆ ไหลออกมาจากดวงตาอย่างช้าๆ
 
คริสตัลที่มองดูน้องชายตนเองสักพัก จึงเดินเข้าไปกอดน้องชายไว้ ก่อนที่น้ำตาจะไหลออกมาจากดวงตาตนเองบ้าง
 
“แม่...อึกๆ...พี่..อึก..คริส..มินไม่อยาก..อึก...ไป” มินจัสพูดไปสะอื้นไป แพนใจแทบขาดเมื่อเห็นความทรมานของลูกชายที่เป็นแก้วตาดวงใจของตนเอง
 
“แม่ก็ไม่อยากให้มินไป..อึกๆ..เป็นความผิดของแม่เองที่ไปยืมเงินจากพวกนั้น” แพนนึกน้อยใจตนเองที่ไม่มีเงินจะจ่ายค่าเทอมจึงต้องแบกหน้าไปขอยืมเงินพวกมาเฟียโดยไม่รู้ว่าชะตากรรมข้างหน้าว่าตนเองต้องให้ลูกชายที่เป็นแก้วตาดวงใจไปขัดดอกให้
 
“ไม่...แม่ไม่ผิด..อึกๆ...มันไม่ใช่ความผิดแม่นะครับ” คริสตัลพูดปลอบผู้เป็นแม่ เพราะคริสตัลคิดว่าเป็นเพราะพวกเขามากกว่าที่ทำให้แพนต้องไปยืมเงินมาส่งพวกเขาเรียน
 
“ใช่ฮะ...อึกๆ..เป็นเพราะพวกเรา...ต่างหาก..อึกๆ...อึกๆ..ทำให้แม่มีค่าใช้จ่ายเยอะ...แถมพวกเรายังไม่เคยช่วยอะไรแม่เลย” จัสมินพูดความในใจออกมา เพราะวันๆ ทั้งคู่ก็เอาแต่เล่น และช่วยงานบ้านแค่นั้น มีแต่แพนที่เป็นคนหาเงินมาสู่ครอบครัวเพียงคนเดียว
 
“ฮื้อๆ..แม่ขอโทษนะคริส...แม่ขอโทษนะมิน” แพนกอดกระชับลูกชายทั้งสองแน่นเมื่อรู้ว่าอีกไม่กี่ชั่วโมงลูกชายจะจากตนไปแล้ว
 
ปี๊บๆ ปี๊บๆ
 
เสียงบีบแตรรถดังขึ้นเป็นสัญญาณว่าคนพวกนั้นมาถึงหน้าบ้านแล้ว จัสมินผวาแพนแน่น ร่างเล็กสั่นไปทั้งตัวแต่แพนกลับช่วยอะไรลูกชายไม่ได้เลย
 
“แม่...อึกๆ...มินกลัว...ฮื้อๆ” จัสมินซุกไปอกของแพนด้วยความกลัว แพนจึงทำได้กอดปลอบเท่านั้น
 
 
 
+++++++++++++++