เกมวิวาห์เจ้าสาวมาเฟีย

นีลวางแผงแล้วนะคะ หาซื้อได้ตามร้านนายอินทร์ ร้านซีเอ็ด ร้านบีทูเอส สั่งซื้อที่หน้าเว็บไซต์ของสำนักพิมพ์โรแมนติคมีส่วนลด 20% แถมได้หนังสือไวมากๆ

หรือข้อความมาสั่งซื้อกับศิริพาราได้ตลอดเวลาค่า วันนี้มีรีวิวจากนักอ่านที่รักมาแปะให้ประกอบการตัดสินใจด้วยค่า

*************

1. คุณKanchana 27 ตุลาคม 2559 12.22 น.

#เกมวิวาห์เจ้าสาวมาเฟีย #ศิริพารา #สำนักพิมพ์โรแมนติค ลูกตาล ศิริพารา รายาฤดี

#นีล_คอนเนลิโอ เวนโตล่า มาเฟียหนุ่มแห่งซิซิลี เจ้าของบริษัทประกันภัยทุกรูปแบบ

#พราว_พราวพุธ สาวสวยขาเรียวยาว ขวัญใจดอนเวนโตล่า(ทั้งพ่อและลูก)

เปิดเรื่องโดยที่คุณพราวได้ช่วยเหลือพ่อพระเอกจากมาเฟียคู่อริ ทำให้คุณพ่อมาเฟียประทับใจในความมีน้ำใจของสาวน้อย

และแน่นอนเรื่องนี้นางเอกมีชื่อเรียกพิเศษอีกแล้ว ถ้าไม่มีนี่ถือว่าไม่ใช่นิยายของศิริพารานะคะ เรื่องนี้พระเอกเรียกคุณพราวว่า #ฟอร์จูน่า เทพีนำโชค

#ความรู้สึกหลังการอ่าน

สนุกมากๆค่ะ เพราะเนื้อเรื่องมันมีปมหลายๆอย่างให้ลุ้นทั้งเรื่องในอดีตและปัจจุบัน ถือว่าพี่ตาลทำการบ้านมาดี ทั้งเรื่องห้องลับใต้ดินและไดอารีของแม่ เพราะมันลุ้นทุกตอนว่าใครคือคนบงการจริงๆ

ชอบตอนพระเอกนางเอกเจอกันครั้งแรก คือเคมีคู่นี้นี่ลั่นเปรี๊ยะๆตอนเจอกันหน่อยๆแล้ว แต่พอมาเจอกันอีกทีในผับนี่ โอ้ววว คุณพราวนี่สเปกของนีลจริงๆเพราะสวยและขาเรียว(พระเอกจีบขานางเอกแทน)

แล้วพอมาบทสนทนาของคู่นี้คือทันกันอ่ะ แบบคุยกันแล้วรู้เลยว่าเล่ห์เหลี่ยมแพรวพราวพอๆกัน ชอบตอนที่นีลไลน์แอ๊วคุณพราวตอนแรกๆอ่ะค่ะ มีความมุ้งมิ้งปนหยอดนิดๆให้สาวใจสั่นแต่ก็ไม่ทิ้งลายความเป็นมาเฟีย

ชอบ#ดอนดิโน่ ด้วยค่ะ คุณพ่อมาเฟีย ที่แก่แล้วแต่ยังเร้าใจอยู่ ชอบตอนที่พ่อลูกคุยกัน มันมีความไม่ลงรอยกันแต่ก็แฝงไว้ด้วยความห่วงใยของพ่อลูก

สงสาร #กาบี้ เพื่อนสนิทที่แอบหลงรักคุณพราว ตอนอ่านๆนี่ เพลงนี้ขึ้นมาในหัวเลยค่ะ "ถึงกูจะร้ายกูก็รักไม่น้อยกว่าเขา แล้วเหตุใดเล่าจึงเป็นตัวเราที่แพ้เสมอ" (เป็นตัวร้ายก็ต้องแพ้พระเอกนะจ๊ะกาบี้)

#ที่สุดของความชอบ คงเป็นคืนเข้าหอของทั้งคู่เพราะทั้งนีลและคุณพราวต่างก็มีเรื่องมาเซอร์ไพรส์ให้กันตลอดเวลา แต่บอกเลยว่าเปรี้ยวมาก!!! เซอร์ไพรส์ที่ว่าคือคุณพราวสักชื่อนีลที่บั้นเอวว่าเขาคือรักแท้ โอ้ยยยน้อออ คือเปรี้ยวอะไรเบอร์นี้คะแม่คุณ?!!

ในส่วนของเลิฟซีนนั้นมีความแซบและหื่นสไตล์ศิริพารา อ่านไปเขินไปน่าจะต้องเอาผ้าห่มมาซับกำเดาเพราะคิดว่าทิชชูคงไม่พอ กร๊ากกกกก

สรุปคือชอบเรื่องนี้มากค่ะ เลเวลความสนุกของนิยายพี่ตาลเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ ไม่มีดรอป แถมบทส่งท้ายก็ยังมีลูกๆของพี่ๆนางเอกมาให้อ่านพอให้หายคิดถึงเด็กๆอีกด้วย

ปล.อยากอ่านน้องลูกพลับต่อแล้วค่ะ

ปล.อีกที เพื่อความอรรถรสแนะนำให้อ่านเรียงกันตั้งแต่เล่มพี่สาวของคุณพราวนะคะ(คุณเพลง+คุณพรีม)

#fcsiripara

#รีวิวนิยายบายหนูก้าง

#ตอนเรียนหนูทุ่มเทอย่างนี้ไหมลูกกกกกกก

 ---------------------

‘ทำไมปากถึงได้น่าจูบแบบนี้นะ’

          ความคิดที่สองที่มีต่อนางโชว์นั้นเกิดขึ้นมาอย่างรวดเร็ว ลิปสติกสีแดงกำมะหยี่ที่เคลือบอยู่บนริมฝีปากอิ่มยิ่งทำให้เขาจ้องใบหน้าของเธอไม่กะพริบตา

          ‘ว้าว... ผมบลอนด์ซะด้วย’

          ว่ากันว่าสาวอเมริกันผมบลอนด์มักเซ็กซ์จัด ลีลาเร่าร้อนน่าดูชม คิดตามประสาผู้ชายทั้งยังไม่รู้ตัวว่าตอนนี้เกิดรอยยิ้มพึงใจ สีหน้าบ่งบอกว่าชอบนางโชว์บนเวทีเป็นอย่างมาก โดยที่ไม่รู้ตัวเลยว่าเมกอัพและวิกผมนั้นทำให้สาวเอเชียร่างระหงกลายเป็นนางโชว์ผู้น่าหลงใหล

          การลิปซิงค์ เต้นรำไปตามจังหวะเพลงถือเป็นโชว์คุณภาพแย่แต่มาเฟียหนุ่มกลับยอมรับว่า... ผู้หญิงคนนี้ทำให้เวลาเกือบสี่นาทีผ่านไปอย่างรวดเร็ว ห่างไกลจากคำว่าน่าเบื่อหน่ายเป็นปีแสงซึ่งสวนทางกับความคิดของนางโชว์จำเป็นยิ่งนัก

          “เดินไปข้างหน้านะ แล้วโปรยยิ้มหวานๆ ให้ลูกค้า” มีอา คู่เต้นรำกระซิบบอกในช่วงสุดท้ายก่อนที่เพลงจะจบลง “ยิ้มหวานๆ แบบเรียกราคา โก่งค่าตัวให้ได้มากที่สุด”

          ถ้าเป็นเวลาปกติพราวพุธคงจะตอกกลับไปอย่างไม่ไว้หน้า แต่ย้ำเตือนตัวเองอยู่เสมอว่าตอนนี้กำลังรับหน้าที่ช่วยให้โรเซ่ วาเคชั่นคลับ ผ่านวิกฤตไปให้ได้จึงเดินออกไปข้างหน้าแล้วโปรยยิ้มหวานที่สุดเท่าที่เคยทำมา ทว่าแรงกระตุกบางอย่างที่เกิดขึ้นพร้อมกับความเย็บวาบบริเวณช่วงขาก็ทำให้พราวพุธก้มลงสำรวจตัวเองในทันที

          “ยิ้มเข้าไว้พราว ยิ้มเดี๋ยวนี้” มีอาซึ่งกระตุกชายกระโปรงกรุยกรายระพื้นออกซึ่งเป็นช่วงเวลาสำคัญที่ทำให้ลูกค้าครางฮือกับภาพเรือนร่างของนางโชว์

          พราวพุธจึงอยู่ในสภาพน่าอับอายนักเพราะนี่เป็นกระโปรงที่สั้นที่สุดในชีวิตของเธอ ทั้งความพองฟูยังทำให้คนที่นั่งมองอยู่ข้างล่างครางฮือทั้งยังมองด้วยสายตาจาบจ้วง ไร้ซึ่งความเกรงใจ

          ‘อย่าลืมนะพราว ผู้ชายที่นั่งอยู่ตรงหน้าเวทีที่สิบสองนาฬิกาคือคนที่คลั่งไคล้โชว์ในคืนนี้มากที่สุด’ คำพูดของมิกิดังขึ้นในใจอย่างถูกเวลา อีกทั้งการที่มีอาถอดเสื้อสูทแล้วเหวี่ยงลงไปข้างล่างก็ทำให้ลูกค้าปรบมือเกรียวกราว นั่นเป็นเพราะตอนนี้เนื้อตัวของมีอา มีเพียงปกเสื้อเชิ้ตผูกโบไทและบราเซียร์ลูกไม้สุดยั่วราคะแล้วเดินออกไปข้างหน้า ทิ้งตัวลงสู่อ้อมกอดของลูกค้ารายหนึ่ง

          คอนเนลิโอครางฮือกับเรียวขางดงาม ความสั้น พองฟูของกระโปรงประกอบกับตำแหน่งที่เขานั่งอยู่นั้นต่ำกว่าเธอจึงได้เห็นช่วงขางามชนิดที่ทำให้ขนอ่อนในกายลุกชัน ทว่ายังมีกระดาษโน้ตแผ่นต่อไปขัดจังหวะความรื่นรมย์

          ‘ขอให้มีความสุขกับบาร์บี้สาวสวย’

          แน่นอนว่ามาเฟียหนุ่มลุกขึ้นจากเก้าอี้แล้วเดินมารอบาร์บี้สาวสวยตรงขอบเวที หากการก้าวเดินอันมั่นคง แววตาที่จ้องมองเธอนั้นเป็นประกาย ร้อนแรงจนทำให้พราวพุธหัวใจเต้นโครมคราม หากทำอะไรไม่ได้มากไปกว่าการเดินเข้าไปใกล้แล้วยอมให้เขาอุ้มลงจากเวที

          “เท่าไหร่จ๊ะ คนสวย”

          ความหล่อเหลาที่เธอไม่อาจปฏิเสธได้นั้นถูกความหมั่นไส้เข้าครอบคลุม คนบ้ากามอะไรแบบนี้ คำแรกก็ถามค่าตัวเพื่อจะพาขึ้นเตียงเลย “คุยกันก่อนสิคะ”

          คอนเนลิโอหัวเราะร่วนเมื่อได้ยินเสียงหวานนั้นตอบกลับ เขาไม่รู้หรอกว่าท่าทางเช่นนี้ทำให้คนมองตาค้าง ผู้ชายคนนี้หล่อเหลาอย่างร้ายกาจ เขามีความน่าเกรงขาม ดิบเถื่อนที่ซ่อนเอาไว้ไม่มิด

          ว่ากันว่าความอันตรายจะทำให้ผู้ชายมีเซ็กซ์แอพพีลเพิ่มขึ้นจนน่าใจหาย ซึ่งพราวพุธออกจะเห็นด้วยกับคำพูดนั้นเมื่อได้ตกอยู่ในอ้อมแขนของเขา

          “อึ๊บไปคุยไปก็ได้นี่” เว้นระยะในคำพูดก่อนจะเหลือบสายตามองร่องอกที่เบียดตัวกันชิด ไม่ได้คิดจะรักษามารยาทเลยสักนิด “ดูท่าว่าได้รอบเยอะ น่าจะทำให้เราสนุกขึ้น”

          “ความจริงแล้วฉันชอบคุณภาพมากกว่าปริมาณนะคะ รูปหล่อ...” ลากเสียงยาวอย่างออดอ้อนทั้งที่ความจริงแล้วอยากจะซัดให้คนปากเสียเลือดกบปาก แต่ยังไงเสียเธอก็ต้องทำตามคำพูดที่มิกิย้ำนักย้ำหนา “นั่งก่อนสิคะ อุ้มฉันแบบนี้หนักแย่เลย”

          ถ้าหากเธอเป็นนางนกต่อหรือหมากตัวหนึ่งที่ศัตรูวางกับดักเอาไว้ คอนเนลิโอก็ยอมรับได้อย่างง่ายดายว่าเป็นหมากตัวสำคัญที่ทำให้เขาเผอเรอ ถอยหลังกลับไปนั่งอยู่บนเก้าอี้ตัวเดิมทั้งที่ไม่รู้ว่าจะยกเครดิตนี้ให้ศัตรูหรือแม่นางโชว์เนื้อตัวนุ่มนิ่มซึ่งนั่งซ้อนอยู่บนตัก

          “ก็ไม่ได้เบาเหมือนปุยนุ่นแต่ก็ไม่ได้เปลืองแรงผมเกินกว่าจะทำรอบได้เยอะๆ หรอก อย่ากังวลใจในเรื่องนั้นเลย” คอนเนลิโอไม่จำเป็นต้องอ้อมค้อมให้มากความ บางครั้งเซ็กซ์ที่ต้องจ่ายอาจจะเร้าใจและโลดโผนได้โดยไร้ซึ่งข้อจำกัด

          คำพูดหยาบกระด้างด้วยน้ำเสียงจองหอง อวดดีนี้ทำให้พราวพุธแทบจะร้องกรี๊ดๆ ใส่หน้าเขา แต่กลับต้องโปรยยิ้มตั้งใจจะตะล่อมให้เขาดื่มเหล้าซึ่งพนักงานวางเอาไว้บนโต๊ะทรงกลม ทว่าริมฝีปากหยักลึกที่กดลงตรงหัวไหล่ของเธอนี้กลับสร้างความซ่านสยิวไปทั่วสรรพางค์กาย

          ผู้ชายคนนี้กำลังทำให้อารมณ์ของเธอแบ่งแยกออกเป็นสองขั้วอย่างชัดเจน ขณะที่กำลังหลงใหลไปกับท่าทีผยอง โอหังของเขา แต่คำพูดหยาบกระด้าง ตรงไปตรงมาเสียจนทำให้ใบหน้าร้อนผ่าวด้วยความอับอายระคนโมโหได้อย่างรวดเร็วเช่นกัน

          Passion Vertigo เสน่หาอันร้อนแรงที่เกิดขึ้นจากผู้ชายคนนี้ทำให้ระบบความคิดของเธอล่มสลายไปชั่วขณะ เป็นครั้งที่พราวพุธเข้าใจอย่างถ่องแท้ว่า... ลุ่มหลงจนโลกทั้งใบหมุนกลับนั้นให้ความรู้สึกเช่นไร

          พระเจ้า! ถ้าเป็นไปได้เขาจะอุ้มเธอเดินออกไปจากคลับแล้วตกลงค่าตัวในขณะที่แทรกลึกเข้าหาเธอครั้งแล้วครั้งเล่า การรอคอยมันช่างทรมานและเป็นเรื่องที่ไม่ควรเกิดขึ้นในเวลาเช่นนี้นัก

          พราวพุธเองก็ต้องดึงตัวเองออกมาจากความลุ่มหลงที่ผู้ชายคนนี้หยิบยื่นให้โดยที่เขาไม่ได้ทำอะไรไปมากกว่ามอบรอยยิ้มที่มุมปากอย่างคนถือดี จุมพิตตรงหัวไหล่แล้วใช้ปลายลิ้นตวัดเข้ากับผิวเนื้อเธอ มันน้อยนิดมากหากเทียบกับความรู้สึกหลากหลายที่เกิดขึ้นในใจนี้

          คอนเนลิโอคลายอ้อมแขนแล้วปล่อยให้นางโชว์ขยับตัวนั่งเพื่อผสมเหล้าในแก้วช็อตได้สะดวก แอบซินธ์สีเขียวมรกตหนึ่งออนซ์ถูกเติมด้วยน้ำซึ่งไหลผ่านก้อนน้ำตาลวางค้างอยู่บนแผ่นสแตนเลสเหนือปากแก้วจนได้เหล้าดีกรีแรงพร้อมดื่ม

          เขาไม่ได้ใส่ใจกับเหล้าที่เธอกำลังผสมนักแม้จะเห็นกรรมวิธีในการผสมก็ยังคิดแค่ว่ามันเป็นแค่พวกแปร์โนด์ เป็นเหล้ายาใช้ดื่มก่อนรับประทานอาหาร ดีกรีแรงและมึนเมาได้รวดเร็วแต่น้อยกว่าแอบซินธ์หลายเท่านัก ทั้งหมดนั้นอาจเป็นเพราะเขากำลังเพลิดเพลินอยู่กับแผ่นหลังบอบบางของเธอ ไม่เพียงแค่ได้เสพความงดงามทางสายตา แต่ฝ่ามือยังวางไว้บนหน้าขาเรียวอย่างถือวิสาสะ

          วาบหวิว เคลิบเคลิ้มปะปนมากับความอยากรู้อยากเห็นจนพราวพุธต้องกะพริบตาถี่ๆ เรียกสติของตัวเองกลับคืนมาอยู่บ่อยครั้ง ในจังหวะที่ปลายนิ้วซุกซนไล้สูงขึ้นไปยังช่วงโคนขาเธอจึงเลื่อนมืออีกข้างหนึ่งตะคุรบมือของเขาเอาไว้แล้วฉีกยิ้มหวานจับใจ ถือแก้วช็อตแล้วยื่นให้เขา

          “ไหนบอกว่าชอบคุณภาพมากกว่าปริมาณ รู้ไหมว่าความเมาอาจทำให้คุณได้เซ็กซ์ที่เอาแต่ใจจากผม” ถึงจะตอบเช่นนั้นแต่ก็ยอมหยิบแก้วช็อตมาถือไว้เสียเอง

          “ช็อตเดียวจะทำให้คุณเมาไม่รู้เรื่องเชียวเหรอคะ เอาไว้หลอกเด็กดีกว่าน่า...” ลากเสียงยั่วเย้าอย่างที่ไม่เคยทำมาก่อน แล้วต้องยิ้มออกมาอย่างดีใจเมื่อเขายกแก้วช็อตดื่มรวดเดียวจนหมดแก้ว

          ความซ่าในปากอาจจะไม่ต่างกันแต่ความเข้มข้น ซับซ้อน หลากหลายมิติในรสชาติที่สัมผัสได้นั้นทำให้คอนเนลิโอรู้ว่านี่คือแอบซินธ์ เพียงเท่านั้นเขาก็รั้งร่างระหงให้อยู่ในอ้อมแขนแล้วบดจุมพิตร้อนแรงลงบนริมฝีปากอิ่มราวกับอดใจต่อไปไม่ได้แม้เพียงเสี้ยววินาที

          จิอานนี่ซึ่งเฝ้าดูเหตุการณ์อยู่ชั้นบนถึงกับยิ้มกว้าง เมื่อทุกอย่างเป็นไปตามแผนการที่ตนวางไว้ แต่เรื่องนี้จะต้องทำอย่างลับๆ ไม่สามารถเปิดเผยให้การ์ดคนอื่นๆ ในคลับได้รับรู้เพราะเขาเองก็ไม่แน่ใจว่าชายร่างสูงใหญ่ที่สามารถขอความช่วยเหลือได้หากให้มิกิเป็นคนเอ่ยปากนั้น แท้จริงแล้วจะทำงานอยู่ในสังกัดแก๊งมาเฟียใดหรือไม่

          เขาจึงต้องทำเรื่องนี้เพียงลำพังและเงียบที่สุด ในช่วงเวลาที่ต้องละสายตาจากดอนเวนโตล่าเพื่อเดินจากชั้นบนลงมายังจุดนัดหมายนั้น เขาไม่รู้หรอกว่ากำลังเดินเข้ามาในหลุมพรางของมาเฟียแห่งซิซิลี

          พราวพุธไม่รู้ว่าจุมพิตเอาแต่ใจหรือความหวานชุ่มคอที่ไหลเข้ามาในปากนั้นทำให้มึนงงเช่นนี้ แต่ที่รู้ตัวอย่างแน่ชัดคือผู้ชายคนนี้จูบเก่งเหลือเกิน

          “แล้วเราจะไปต่อกันที่ไหน แม่ตัวดี”

          “หลังม่านดำ ห้องสุดท้าย ขวามือค่ะ” สมองเริ่มปะติดปะต่อเรื่องราวรอบตัวไม่ได้ แต่จิตใต้สำนึกยังท่องจำตำแหน่งได้และบอกออกไปอย่างถูกต้อง

          ในคลับแสงไฟสลัวและบนเวทียังมีโชว์วาบหวิว ลูกค้าหลายคนเริ่มดื่มได้ที่และมองหาการปลดปล่อยอารมณ์ตามใจปรารถนา แล้วจะมีใครบ้างที่สนใจในการกระทำของคนคู่หนึ่งซึ่งอุ้มนางโชว์หุ่นดีหายเข้าไปหลังผ้าม่านสีดำ เช่นเดียวกับคนที่ถูกบังคับให้ดื่มเหล้าดีกรีแรง แม้เพียงครึ่งช็อตแต่เธอไม่ใช่คอเหล้าจึงเริ่มมึนงง ดวงตาพร่าเลือน หัวเราะออกมาอย่างสนุกสนานเพราะปลายเท้าที่ไม่ติดพื้นดินทำให้รู้สึกเหมือนล่องลอยอยู่กลางอากาศ

          เสียงหัวเราะนั้นช่างยั่วยวนเหลือเกินในความรู้สึกของมาเฟียหนุ่ม แน่นอนว่าเขาไม่ได้เดินตรงไปยังตำแหน่งห้องที่เธอบอกแต่กลับเลือกใช้ห้องที่อยู่ใกล้ที่สุด

          คอนเนลิโอจัดการวางร่างระหงลงบนเตียงนุ่มแล้วเดินกลับมาล็อกประตูพร้อมๆ กับต่อสายถึงคนสนิท “ห้องสุดท้าย ขวามือ”

          “ครับดอน” เลโอรับคำอย่างหนักแน่นแล้วทำตามแผนของเจ้านายที่สั่งการไว้ตั้งแต่แยกกันอยู่หน้าคลับ เมื่อครึ่งชั่วโมงที่ผ่านมา