Bunny Dead | วายร้ายขนปุย

            แสงอาทิตย์ยามเย็นสาดส่องไปทั่วเมืองพร้อมกับกลุ่มเมฆที่ร่องรอยเคลื่อนผ่านท้องฟ้าไปอย่างพลิ้วพล้าวเวลานี้เป็นเวลากลับบ้านของนักเรียนและผู้ใหญ่วัยทำงานทั้งหลาย วันนี้เป็นวันดีวันหนึ่งที่ท้องฟ้าและอากาศเป็นใจกลุ่มเมฆสีดำที่เคลื่อนตัวเข้ามาปกคลุมเมืองแสดงถึงความวังเวงและหน้ากลัวพร้อมกับความมืดสลัวที่ค่อยๆปกคลุมเมืองอย่างช้าๆรถโรงเรียนสีเหลืองอมส้มแล่นเข้าสู่เขตป่าใหญ่และภูเขา เป็นสัญญานว่าถึงเวลาอาหารของกระต่ายน้อยน่ารักแล้ว
"ว้าว..เหยื่อมาแล้ว..เย้ๆ" ชายร่างเล็กผอมบางในชุดกระต่ายบันนี่มองรถโรงเรียนสีเหลืองส้มที่แล่นเข้ามายังภูเขาเพื่อต้องการไปส่งเด็กนักเรียนในอีกเมืองหนึ่งมีทางเดียวที่จะไปก็คือภูเขานี้เท่านั้น ในมือของเขาถือขวานสำหรับประหารชีวิตนักโทษสมัยก่อนอย่างหื่นกระหาย
"อืย..กลิ่นความหวาดกลัวนี้มันหอมจริงๆ.ซูดดด" ชายหนุ่มพูดไปพลางน้ำลายไหลย้อยไป
 
.
.
โครม.. ตูม ...                  ต้นไม้ขนาดใหญ่ล้มลงมาตามแรงลมที่พัดอยู่ตลอดเวลา มันล้มขวางทางผ่านของเหยื่อผู้เคราะห์ร้ายเอาไว้ เมื่อรถแล่นมาถึงก็ต้องหยุดชงักลง พร้อมกับมีชายชราแก่ๆรูปร่างท้วมเปิดประตูรถลงมาดูสภาพต้นไม้ที่มาขวางทางรถของเขา"ลุงครับ มีอะไรหรอครับ"  เด็กหนุ่มหน้าตาน่ารักผิวสีขาวเนียนหน้าตาก็ถือว่าดีตั้งคำถามขึ้นมาทันทีเพราะเห็นว่ารถกำลังหยุด"ต้นไม้มันล้มไปต่อไม่ได้..วันนี้คงจะกลับถึงบ้านช้าหน่อยโทรบอกพ่อแม่ด้วยล่ะ" ชายแก่ตอบเด็กที่กำลังนั่งหน้าบูดอย่างเสียอารมณ์อยู่ทางด้านหลัง"ลุงค่ะ..จะไปใหนหรอ" เด็กสาวผมสีทองน่ารักถามขึ้นเพราะเห็นว่าชายชรากำลังเดินลงจากภูเขาไป
"จะไปหาคนแถวนี้มาช่วยสะหน่อย..มันน่าจะไวกว่ารอเจ้าหน้าที่..เออมินะฝากดูแลพวกน้องๆด้วยนะเดี๋ยวลุงจะรีบกลับมา" มินะพยักหน้ารับเพราะในรถเธออายุมากที่สุดส่วนที่เหลือเป็นเด็กประถามทั้งนั้นเธอจึงต้องดูแลพวกน้องๆระหว่างที่ลุงคนขับไปตามคนมาช่วยเหลือ           ระหว่างที่เธอลงมาจากรถเพื่อสำรวจต้นไม้ที่ล้มลงมาขวางทางเด็กสาวก็สั่งเกตุเห็นอะไรบางอย่างกำลังจ้องเธออย่างห่างๆจากพุ่มไม้บนภูเขาด้วยความสงสัยสาวร่างบางจึงค่อยๆเดินขึ้นไปเพื่อไขความข้องใจของตัวเอง บรรยากาศรอบๆก็เริ่มมืดลงเรื่อยๆหมอกหนาสีขาวหน้าเริ่มก่อตัวขึ้นจึงทำให้มองเห็นภาพไม่ชัดเท่าไร          สวบ .. สวบ .. เสียงฝีเท้าเล็กๆกำลังเดินตรงไปที่พุ่มไม้ สายตาปริศนานั่นก็ยังจ้องเธอไม่หายความตื่นเต้นเริ่มเพิ่มขึ้นเด็กสาวกวาดสายตาไปทั่วบริเวณรอบๆตัวเอง 'หมอกหนามากมองอะไรแทบไม่เห็นเลย' เด็กสาวเดินไปหยุดที่หน้าพุ่มไม้ก่อนที่จะค่อยๆก้มหน้าเข้าไปดูฟับ...  มือปริศนาพุ่งเข้ามาจับที่หัวไหล่ของเธอ
 
"ว้าย" เด็กสาวเผลอกรี๊ดเสียงดังออกมาจนทำให้คนข้างหลังเธอตกใจไม่น้อยก่อนที่จะหันกลับไปดู
"โถ่ อิเนะตกใจหมดมาไม่ให้ไม่ให้ซุ่มให้เสียง"เด็กสาวละจากพุ่มไม้แล้วหันกลับไปหาเด็กน้อยที่ยืนจับหัวไหล่ของเธออยู่"คือหนูปวดฉี่อะ..อยากเข้าห้องน้ำ" เด็กน้อยพูดน้ำเสียงอ่อยๆพร้อมกับยืนบิดไปบิดมา"ปวดมากใหม..อันไว้ได้ใหม" เธอพูดตอบเด็กน้อยไปเพราะว่ารอบตัวของเธอมีแต่ต้นไม้กับพุ่มไม้เต็มไปหมด"ไม่ไหวแล้วพี่..หนูจะราดแล้ว"  เด็กน้อยสุดจะทนเต็มทีแล้วพี่สาวที่แสนดีจึงต้องพาเด็กน้อยขึ้นมาบนเนินเขาเพื่อให้ทำธุระส่วนตัวแต่หารู้ไม่ว่านักล่าที่กระหายเลือดกำลังจ้องมองการกระทำของพวกเธออยู่"เสร็จแล้วเรียกพี่น่ะ" เด็กสาวเดินออกมาห่างๆจากที่เด็กน้อยกำลังทำธุระอยู่ระหว่างที่เธอกำลังยืนรอก็มีมือปริศนาเข้ามาจับที่ไหล่ของเธอ "โถ่อิเนะ ชอบมาเงียบๆอีกล่ะ" ด้วยความคิดที่ว่าเป็นน้องของเธอจึงรีบหันกลับไปอย่างรวดเร็ว"ว๊ายย" เสียงกรีดร้องดังขึ้นพร้อมกับรีบสลัดมือใหญ่ๆนุ่มๆที่เต็มไปด้วยเลือดสีแดงสดออกไปจากไหล่ของเธอ ร่างของเด็กสาวล้มลงไปนั่งอยู่ที่พื้นดินด้วยอาการตกใจอย่างสุดขีด เบื้องหน้าของเธอตอนนี้คือคนปริศนาในชุดกระต่ายบันนี่ในมือของเขาถือขวานสำหรับประหารชีวิตฆาตกรสมัยก่อนส่วนมืออีกข้างหนึ่งมีศรษะของเด็กน้อยที่ถูกตัดออกมาเฉพาะส่วนหัว"อืย..อุก" เธอพยามดันตัวให้ลุกขึ้นแล้วรีบวิ่งหนีออกมาตามทางเดินที่มีคนเคยทำทางไว้บนภูเขา
สิ่งที่เธอคิดตอนนี้คือวิ่งอย่างเดียวอย่าหยุดเด็ดขาดควับ !!!!.. ร่างของเด็กสาวล้มลงจนก้นไปกระแทรกกับพื้นดิน "โอ้ย.." เสียงครวนครางของเด็กสาวดังขึ้นเป็นสัญญาณให้บันนี่รู้ว่าเหยื่อของเขาติดกับแล้วเด็กสาวก้มมองไปที่ขาซ้ายของเธอที่ตอนนี้มันถูกอะไรสักอย่างงับไว้ เด็กสาวพยามแกะมันออกแต่ก็ไม่ได้ผลมันเป็นอุปกรณ์สำหรับดักจับสัตว์แม้จะดึงเท่าไรมันก็ไม่ออกสวบ .. สวบ .. เสียงฝีเท้าค่อยๆเดินตรงเข้ามาที่เธอ "อย่าเข้า.ม..มานะ" เด็กสาวพยามขว้างปากิ่งไม้และก้อนหินใส่ชายที่กำลังยืนอยู่ตรงหน้าของเธอ             ด้วยอาการขัดขืนของเด็กสาวและสายตาที่ไม่ยอมแพ้ทำให้บันนี่รู้สึกสนุกอย่างบอกไม่ถูกเขารีบเดินตรงเข้าไปหาเหยื่อเพื่อดูแบบไกล้ๆ
ซูด.. เสียงสูดหายใจดังขึ้น  กลิ่นหอมของเด็กสาวมันกระตุ้นอารมณ์ของเขาได้อย่างดี
 
"อย่านะปล่อยหนูไปเถอะ" เสียงข้อร้องอ้อนวอนและน้ำตาใสๆจากเด็กสาวไม่ได้ทำให้เขาหวั่นใจหรือใจอ่อนแม้แต่น้อยแต่มันยิ่งกระตุ้นอารมณ์เขามากกว่าเดิมเสียอีก               ด้วยอารมณ์ที่พุ่งพ่านอย่างสุดจะทนของเขาตอนนี้ บันนี่จึงหยิบอุปกรณ์เสพสุขของเขาออกมาพลางจับเหยื่อของเขาไปด้วย เขาใช้มือใหญ่ๆของเขาบีบที่มุมปากของหญิงสาวเพื่อให้ปากของเธออ้าออก ด้วยความออนเพียและเสียเลือดมากเด็กสาวจึงยอมอ้าปากเพื่อให้ชายหนุ่มแต่โดยดีเขาหยิบตัวอะไรบางอย่างมันเหมือนกับปลิงแต่ก็ไม่ใช่มันมีลักษณะคล้ายหนอนผีเสื้อลำตัวมีสีดำสนิด
บันนี่ค่อยๆจับมันเพื่อยัดเข้าไปในปากเล็กๆของเธอ"อย่า.." เด็กสาวพูดออกมาในลำคอเบาๆน้ำตาที่ไหลอยู่แล้วกลับไหลออกมามากกว่าเดิมชายหนุ่มรู้สึกดีใจไม่น้อยกับผลงานที่เขาทำ"อื้อ..อากก..อืด.." เสียงครางอย่างทรมานดังออกมาหลังจากที่เขายัดสิ่งนั้นเข้าไปในปากของเธอมันค่อยๆดิ้นลงไปในลำคออย่างรวดเร็ว ร่างเล็กดิ้นอย่างทรมานดวงตาเบิกโพง น้ำลายไหลออกมาเหมือนคนไม่มีสติ เมื่อเธอแน่นิ่งไป เขาจึงจัดการชำแหละร่างน้อยๆของเธอ
 
"ฮิฮิ..ฮ่าๆ..." ชายหนุ่มพูดกับตัวเองเบาๆก่อนที่จะนำศรีษะของเด็กสาวทั้งสองมากอดเอาไว้