Fic Reborn ฉันจะจับ(ใจ)นายให้ได้! วองโกเล่เดชิโม่!

7.3

เขียนโดย Ormsin2541

วันที่ 30 กันยายน พ.ศ. 2559 เวลา 02.59 น.

2 ตอน

0 วิจารณ์

6,568 อ่าน

แก้ไขเมื่อ 30 กันยายน พ.ศ. 2559 03.05 น. โดย เจ้าของนิยาย

1) บทนำ กรมตำรวจ

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

ณ ประเทศอิตาลี คฤหารณ์มาเฟียแห่งนึง

ปัง!!!!

เสียงปืนดังขึ้น ณ หน้าประตูคฤหารณ์มาเฟียแห่งนี้ในเวลาช่วงบ่ายเศษๆ สักพักเหล่าลูกน้องมาเฟียต่างพากันวิ่งออกมาจากคฤหารณ์เพื่อมาดูกันกันว่าเกิดอะไรขึ้น โดยต่างถืออาวุธครบมือ เช่น ปืนพก , ปืนกล , มีด , ดาบ , หอกเป็นต้น

"เสียงปืนดังมาจากแถวหน้าประตู" ชายหนุ่มที่ดูเหมือนจะเป็นหัวหน้าวิเคราะห์แล้วจ้องมองประตูฟน้าคฤหารณ์ด้วยสีหน้าหวาดระแวง แล้วเดินมาใกล้ประตู โดยมีลูกน้องสองถึงสามคนที่ตามมาอย่างรู้งาน

"แกสองคนไปเปิดประตูสิ"

"ครับ" ลูกน้องทั้งสองพยักหน้าพร้อมกัน จากนั่นลูกน้องทั้งสองคนเดินไปใกล้ๆแล้วค่อยๆเปิดประตูช้าๆ ตูม!!!! แต่พอเปิดประตูได้ครึ่งเดียวก็เกิดระเบิดขึ้นอย่างแรงจนทำให้ชายหนุ่มกับลูกน้องที่ยืนอยู่ข้างหลังกระเด้นไปกระแทกกำแพงคฤหารณ์เต็มๆ บ้างคนก็หมดสติไปแต่บ้างคนก็ยังคงมีสติอยู่

ส่วนลูกน้องสองคนที่ไปเปิดประตูเมื่อกี่ก็ถูกแรงระเบิดเข้าไปเต็มๆจนกลายเป็นเศษเนื้อกระจายอยู่หน้าประตูคฤหารณ์ที่เหลือแต่ซาก

"กะ เกิดอะไรขึ้นน่ะ?!!" พวกลูกน้องที่เหลือที่ไม่ได้หมดสติก็พากันตกใจกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเมื่อกี้ แล้วรีบยกอาวุธขึ้นมาและระวังตัวมากขึ้น แล้วหันหลังชนกันเพื่อระวังหลังให้กันและกัน

"กะ แกเดินไปดูที่ประตูสิ" ลูกน้องหัวล้านคนนึงสะกิดลูกน้องหนุ่มคนข้างๆแล้วขี้ไปที่ซากประตูด้วยสีหน้าจริงจัง ลูกน้องหนุ่มมองซากประตูแล้วรีบส่ายหน้ารั่วๆจนคอแทบหลุดด้วยความกลัวตาย

"บอกให้ไปก็ไปสิเฟ้ย!!" ลูกน้องหัวล้านทำหน้าขัดใจแล้วถีบชายหนุ่มคนนั้นจนกระเด้นออกไปจากกลุ่มนิดๆ ชายหนุ่มหันมามองลูกน้องหัวล้านด้วยสายตาเคืองนิดๆ เขาหันกลับมามองซากประตูแล้วค่อยๆเดินไปช้าๆอย่างระวังตัวสุดๆ

ปัง!

แต่เมื่อเขาก้าวเท้าออกมหนึ่งก้าวจู่ๆก็มีเสียงปืนดังขึ้น จากนั้นร่างของลูกน้องหนุ่มคนนั้นก็ล้มลงไปนอนกับพื้นโดยมีรอยกระสุนอยู่ที่กลางกะบาล พวกลูกน้องที่เหลือตามมองร่างชายหนุ่มนั้นอย่างตกใจสุดๆ แล้วต้องยิ่งตกใจเข้าไปอีกเมื่อรอยกระสุนที่กลางกะบาลของลูกน้องหนุ่มจู่ๆไฟสีเหลืองลุกขึ้นมาจากนั้นร่างนั้นก็ค่อยๆย่อยสลายไปทีล่ะนิด ทีละนิด

"นะ นี้มัน....ไฟดับเครื่องชน!!" พวกลูกน้องพูดพร้อมกันและมองตาค้าง แล้วสักพักก็มีเสียงเดินของใครบ้างคนดังมาจากทางหน้าซากประตู พกวลูกน้องต่างเงยหน้ามองที่ซากประตูแล้วเจอกับ หญิงสาวอายุราวๆ 18 - 20 ปี ผมยาวถึงกลางหลังสีส้มอมน้ำตาลอ่อน ดวงตาสีส้มอ่อน สวมแว่นกักแดดสีฟ้า ใบหน้าอ่อนหวาน สวมเสื้อสูทสีเหลืองทับเสื้อเชิ้ตสีขาวสะอาดผูกเนทไทสีแดง สวมกระโปรงสั้นเหนือเข่ากับรองเท้าหนักสีน้ำตาล ยืนถือปืนพก 9มม. สีเหลืองมีลวดลายรูปดวงตะวันอยู่ที่สันปืนจ่อพวกลเขามาเฟียด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม

"นะ นะ นั้นมัน!!!!" ลูกน้องมาเฟียคนนึงมองหญิงสาวด้วยสายตาตกใจสุดขีด พวกที่เหลือก็ตกใจไม่แพ้กันเพราะเธอคนนี้คือ

"มือปราบมาเฟีย!!!!"

"ถูกต้องจ้า~" หญิงสาวหลับตาพร้อมยิ้มน่ารักสุดๆจนเห็นมีออร่าส่องประกายออกมา พวกลูกน้องมาเฟียมองรอยยิ้มของหญิงสาวตรงหน้าด้วยสายตาเคลิบเคลิ้มจนเผลอลดปืนลง จากนั้นหญิงสาวหุบยิ้มลงพร้อมลืมตาขึ้นมาแล้วจากนั้นก็มีไฟสีเหลืองลุกขึ้นบนหัวแหวนเพชรสีเหลืองอ่อนบนนิ้วนางข้างขวาของเธอ แล้วอาศัยจังหวะที่พวกลูกน้องมวลแต่เคลิบเคลิ้มอยู่กระหน่ำยิงใส่จุดสำคัญต่างๆบนร่างกายของพวกลูกน้องทุกคนแบบไม่ทันตั้งตัวจนหมดแม็ก เธอยกปากกระบอกปืนขึ้นระดับริมฝีปากแล้ว

"ฟู่~" เป่าควันที่ลอยออกมาจากกระบอกปืนเบาๆด้วยท่าทางสบายๆ พร้อมกับร่างของพวกลูกน้องทั้งหมดลงไปนอนกับพื้นพอดิบพอดี เธอยิ้มพอใจแล้วเงยหน้ามองหน้าต่างที่เป็นห้องบอสมาเฟีย

เธอกดปลดแม็กกาซีนเก่าออกโดยไม่ละสายตาจากหน้าต่างห้องแล้วหยิบแม็กกาซีนสีเหลืองที่มีสัญลักษณ์รูปดวงตะวันสีแดงสลักไว้มาใส่ปืน หญิงสาวยกปืนเล็งไปที่ห้องบอสมาเฟียด้วยท่าทางนิ่งๆโดยไม่สั่นแม้แต่นิดเดียว

"Operation K" เธอพึมพำเบาๆจากนั้นปืนของเธอก็เรืองแสงสว่างสีเหลืองออกมาจนเทียบเท่าดวงอาทิตย์และแว่นตาของเธอก็ปรากฏแทบวัดค่าบ้างอย่างและตัวล็อกเป่าหมายขึ้นมา

"รับทราบครับ สารวัตร" เสียงเอไอผู้ชายดังออกมาจากแว่นตาของหญิงสาวจากนั้นก็มีลูกบอลไฟสีเหลืองเล็กๆลอยอยู่หน้ากระบอกปืน หญิงสาวจ้องมองแถบเส้นตรงที่ที่ค่อยๆมีแถบสีเขียวอ่อนๆเลื่อนขึ้นมาช้าๆ

"พลังไฟ 80,000 FV" เสียงเอไอดังขึ้นอีกครั้งพร้อมกับลูกบอลไฟค่อยๆขยายใหญ่ขึ้นเรื่อยๆ แถบเสีเขียวเลื่อนมาถึงตรงกลางก็เปลี่ยนสีเป็นสีเหลืองอ่อนแล้วแถบยังคงเลื่อนขึ้นไปอีก

"ยังไม่พอ......ต้องมากกว่านี้" หญิงสาวกัดริมฝีปากแน่น ใบหน้าหวานเริ่มมีเหงื่อไหล่ออกมาและเริ่มหอบเบาๆ

"พลังไฟ 160,000 FV" แถบสีเหลืองอ่อนเลื่อนขึ้นมาอีกจนกลายเป็นสีแดงอ่อนแล้วหยุดลงตรงนี้ ลูกบอกไฟเองก็หยุดขยายตัว หญิงสาวจ้องแถบในแว่นตาด้วยสายตาไม่พอใจแต่ก็ไม่มีเวลาให้มากความเมื่อพวกลูกน้องที่อยู่หลังคฤหารณ์กำลังวิ่งมาหาเธอพร้อมอาวุธครบมือ

"ชะ ช่วยไม่ได้" หญิงสาวทำหน้าไม่พอใจแล้วเธอก็ขยับขาซ้ายมาข้างหลัง เธอจับปืนด้วยมือสองข้างจากนั้นก็เลื่อนปืนมาเล็งพวกลูกน้องมาเฟียแทน เธอสูดหายใจเข้าลึกๆแล้วค่อยๆปล่อยออกมาช้าๆจากนั้นเธอจับปืนแน่นพร้อมมองด้วยสายตามุ่งมั่น

"K Shot" หญิงสาวพูดเบาๆแล้วลั่นไกปืนจากนั้นลูกบอลไฟที่ปากกระบอกปืนก็เปลี่ยนรูปร่างกลายเป็นลำแสงสีเหลืองพุ่งเข้าหาพวกลูกน้องมาเฟียที่กำลังวิ่งเข้ามา

"เฮ้ย! นั้นมันอ-" ลูกน้องคนนึงพูดยังไม่ทันจบก็ถูกลำแสงสีเหลืองดูดกลืนหายไปกับพวกที่เหลือต่อมาลำแสงก็พุ่งทะลุคฤหารณ์ไปจนเกิดรูขนาดใหญ่

ไม่กี่นาทีต่อมา

"แฮ่ก แฮ่ก แฮ่ก" ลำแสงค่อยๆหดลงจนหายไป หญิงสาวก้มหอบแล้วเซเล็กน้อยแต่เธอก็ยังฝืนทนยืนต่อ เธอเงยหน้าขึ้นมองซากคฤหารณ์มาเฟียที่ถล่มลงมาทับพวกลูกน้อง ผู้พิทักษ์และบอสมาเฟียตายด้วยสายตาพอใจนิดๆ เธอยืนตรงขึ้นแล้วยกมือแตะขาแว่นข้างซ้ายจากนั้นสักพักก็มีภาพของชายสูงอายุโผล่ขึ้นมาในแว่นกักแดดของเธอ

"นี้ ซาซางาวะ เคียวโกะ ภารกิจเสร็จสิ้นแล้วค่ะ"

"ดีมาก สารวัตรเคียวะโกะ กลับมาได้แล้วละ"

"ค่ะ" หญิงสาวหรือซษซางาวะเคียวโกะพยักหน้าแล้วเอามือออกจากขาแว่นเพื่อยกเว้นการติดต่อกับผบ.กรมตำรวจอิตาลี เธอมจ้องมองซากคฤหารณ์มาเฟียด้วยสายตานิ่งๆสักพักสายตาก็เปลี่ยนความโกรธและความรู้สึกอีกอย่างที่ชัดเจนที่สุด....ความแค้น เธอกำมือแน่นจนเลือดไหลออกมาจากมือ

"พวกมาเฟียต้องถูกทำลายทั้งหมด...ไม่ว่าจะมีพวกไหนหนุนหลังอยู่...ฉันจะทำลายให้หมด...เพื่อตอบแทนกับสิ่งที่พวกมันทำกับฉันมาตลอดสี่ปี" เคียวงะโกะพึมพำเบาๆด้วยความรู้สึกโกรธและความแค้น เธอหันหลังแล้วเดินไปจากหน้าคฤหารณ์พร้อมเก็บปืนเข้าซ่องปืนที่อยู่ข้างหลัง ซึ่งพอดีกับรถตำรวจและรถกู้ภัยมาถึงพอ

________________________________________________________________________

สึบาสะ : จบไปแล้วจ้า~ กับบนนำของเคียวโกะ

เคียวโกะ (ต้นแบบ) : นะ นั้นฉันจริงๆเหรอค่ะ!? // มองทำหน้าตกใจสุด

สึบาสะ : ถูกต้องจ้า~ // ยิ้มสดใส

เคียวโกะ : มะ ไม่อยากเชื่อเลยค่ะ // ทำหน้าตกใจไม่หาย

สึบาสะ : บทนำของเคียวโกะเป็นยังไง ก็ช่วยคอมเมนต์กันด้วยน่ะคร้าบ~

เคียวโกะ (ต้นแบบ) : ช่วยกันหน่อยน่ะค่ะ // ยิ้มอบอุ่นราวกับดวงตะวัน

ตัวละคร

สารบัญ

ตอน 2