พ่ายรักซาตานเถื่อน

“นายมีธุระอะไรกับฉัน” ไอรีนยื่นแก้วกาแฟให้อย่างไม่เต็มใจนัก

“มีแน่” คริสเตียนยิ้มอย่างมีเลศนัย

“นายปฐพีแฟนของเธอกู้เงินจากกาสิโนของฉันไปสิบล้าน เบี้ยวไม่ยอมจ่ายฉัน”

“แล้วมันเกี่ยยวอะไรกับฉันล่ะ ฉันกับพี่ดินมันคนละคนกัน”

“เกี่ยวสิ เกี่ยวมากด้วย ปีเตอร์” คริสเตียนส่งยิ้มให้ไอรีน แต่มันช่างเป็นรอยยิ้มที่แฝงไปด้วยความโหดร้ายพร้อมที่จะขย้ำเหยื่อ ปีเตอร์ส่งเอกสารให้หญิงสาวดู ไอรีนหยิบขึ้นมาอ่านดวงตากลมโตเบิกกว้างด้วยความตกใจ นี่มันโฉนดที่ดินร้านกาแฟของเธอนี่ ทำไมพี่ดินทำกับเธออย่างนี้เพราะความไว้ใจอย่างเดียวสินะ ดวงตาเริ่มมีน้ำใสๆคลอเบ้า ก่อนจะกลั้นไม่ให้มันไหลออกมา

“แล้วคุณจะให้ฉันทำยังไง”

“ก็ไปตามตัวมันมาให้ฉัน หรือเธอจะใช้หนี้แทนมันล่ะ” ตอนนี้สายตาของคริสเตียนแข็งกร้าวดูน่ากลัวหากปฐพีอยู่ตรงหน้าตอนนี้เขาอาจตายไปแล้วก็ได้

“แต่ฉันกับพี่ดินเราเลิกกันแล้ว” ไอรีนตอบตามความเป็นจริง เธอคงไปตามตัวปฐพีมาให้เขาไม่ได้หรอกเพราะเธอเองก็ไม่รู้ว่าเขาอยู่ที่ไหนกับใคร

“งั้นฉันจะยึดร้านนี้แล้วกัน ถึงมูลค่ามันจะไม่ถึงครึ่งกับเงินที่กู้ไป”

“ไม่ได้นะ นี่ร้านฉันนายจะยึดไม่ได้”

“ทำไม หรือเธอจะหาเงินมาใช้คืน” คริสเตียนพลางยิ้มยียวนให้อีกฝ่าย

“ฉันขอผ่อนนายเป็นงวดๆได้ไหมอ่ะ” หญิงสาวยื่นมือออกไปจับแขนของอีกฝ่ายพลางทำสายตาปิ๊งปิ๊ง

“อืม งั้นก็ได้ฉันให้เธอผ่อนสองงวดๆละห้าล้านภายในเดือนนี้”

“ห๊ะ เดือนนี้แล้วฉันจะหามาจากไหนเนี่ย”

“งั้นฉันก็จะยึดร้านนี้” ไอรีนทำท่าเหมือนจะร้องไห้ที่จะโดนยึดร้าน เธอจะยอมไม่ได้ร้านนี้เป็นความฝันของเธอเลยนะ

“ฉันมีข้อเสนอให้เธอ ถ้าเธอตกลงฉันก็จะยกหนี้ให้และไม่ยึดร้านนี้”

“ข้อเสนออะไร” หญิงสาวทำท่าตื่นเต้น

“ง่ายๆสบายๆ งานบนเตียงสนใจมั๊ย”

“ไปตายซะ! ไอ้คนเส็งเคร็ง ไอ้หน้าทุเรียน ไอ้ลามก ไอ้โรคจิต ไอ้ อื้อ..” ยังไม่ทันที่ไอรีนด่าจบริมฝีหนาก็ทาบลงมาบนริมฝีปางมือหนาบีบคางมนให้อ้ารับสัมผัสก่อนจะส่งลิ้นสากเข้าไปทักทายความอ่อนนุ่มภายในปาก หญิงสาวจูบตอบเขาอย่างเงอะงะสร้างความพึงพอใจแก่ชายหนุ่มอย่างยิ่งร่างบางอ่อนระทวยกับรสจูบที่เขามอบให้ อา ทำไมมันรู้สึกดีอย่างนี้ ชายหนุ่มผละจากริมฝีปากบางอย่างช้าๆ จูบนี่ช่างหอมหวานนัก

“อืม หวาน”

 เพี๊ยะ!!!

“เธอทำอะไรลงไปรู้ตัวหรือเปล่า” ชายหนุ่มพยายามสงบสติอารมณ์ที่กำลังพลุ่งพล่าน มือหนาบีบเข้าที่แขนของไอรีนจนรู้สึกเจ็บ สายตาแข็งกร้าวจนทำให้หญิงสาวรู้สึกกลัว

“ปล่อย ฉันเจ็บ” ตอนนี้เธอเจ็บจนน้ำตาจะไหล แต่เธอจะไม่อ่อนแอเด็ดขาด

“ปล่อยแน่ มานี่!” คริสเตียนกระชากร่างบางให้ตามเขาไป หญิงสาวไม่สามารถสู้แรงของชายหนุ่มได้ ชายหนุ่มกระชากลากถูให้ไอรีนขึ้นรถ แต่เธอกลับดื้อดึงทำให้ชายหนุ่มโมโหจับร่างบางยัดเข้าไปในรถอย่างทุลักทุเล ก่อนจะสอดตัวตามเข้าไป

“กรี๊ด! ปล่อยฉันนะ นายจะพาฉันไปไหน” หญิงสาวตวาดแว้ดเสียงใส่ชายหนุ่มจนเขาเริ่มจะรำคาญกับเสียงแหมๆนี่เหลือเกิน

“หุบปาก ถึงแล้วก็จะรู้เอง ออกรถได้แล้ว” คริสเตียนมองไอรีนตาเขียวก่อนจะออกคำสั่งกับคนขับรถ

มะลิที่ได้ยินเสียงเอะอะโวยวายจึงเดินออกมาหน้าร้านเห็นชายหยุ่มรูปร่างกำยำฉุดกระชากลากถูไอรีนไปขึ้นรถ หญิงสาวอยากจะเข้าไปช่วยแต่ก็ไม่กล้าเพราะดูจากชายชุดดำที่ตามกันมาเป็นขบวนอย่างกับมาเฟียขืนออกไปตอนนี้มีหวังโดนยิงไส้แตกแน่ ร่างบางถูกกระชากออกจากรถแล้วตรงไปยังลิฟต์ส่วนตัว

“นี่นาย! ปล่อยนะ”

“อย่าดิ้น เธอกำลังทำให้อะไรๆตื่นนะสาวน้อย” ชายหนุ่มกระซิบข้างหูด้วยเสียงแหบพร่าแล้วสูดดมกลิ่นหอมๆจากซอกคอ ไอรีนตัวแข็งทื่อไม่กล้าแม้จะขยับตัว ประตูลิฟต์ถูกเปิดออกร่างหนาก้าวยาวๆออกมาพลางลากหญิงสาวออกมาด้วย

“ฉันไม่ไป ปล่อยฉัน” ไอรีนบอกพร้อมนั่งลงกับพื้นประท้วง

“ลุกขึ้น!” คริสเตียนตะโกนออกไปด้วยความโมโห

“ไม่!” เสียงแหลมๆนี่ทำให้เขารำคาญอยากจะปราบพยศยัยตัวเล็กนี่เหลือเกิน ชายหนุ่มไม่รอช้าเดินเข้าอุ้มไอรีนขึ้นพาดบ่า เพี๊ยะ เพี๊ยะ ชายหนุ่มตีก้นไอรีนด้วยความหมั่นเขี้ยว

“กรี๊ด ปล่อยฉันลงเดี๋ยวนี้” คริสเตียนไม่ฟังคำของหญิงสาวรีบก้าวเท้ายาวๆก่อนจะใช้คีย์การ์ดเปิดประตูเข้าไปในห้อง

ตุ้บ

“โอ๊ย” ร่างบางถึงกับตัวงอด้วยความจุกเมื่อชายหนุ่มทุ่มเธอลงบนเตียงขนาดใหญ่ มือหนาเริ่มปลดกระดุมพร้อมกับย่างเข้าไปหาหญิงสาว ไอรีนถดถอยหนีด้วยความตกใจ ไม่รอช้าคริสเตียนจับเข้าที่ข้อเท้าของไอรีนลากลงมาแล้วใช้ร่างของเขาทับเอาไว้ไม่ให้เธอหนี

“ฮือๆ อย่าทำอะไรฉันเลย” หญิงขอร้องทั้งน้ำตาเธอคงไม่รอดเงื้อมมือผู้ชายตรงหน้านี้

“ทีเมื่อกี้นี้ทำเป็นปากเก่ง ฉันอยากรู้จริงๆว่าอย่างอื่นจะเก่งด้วยเปล่า” ชายหนุ่มพูดพลางใช้สายตาโลมเลียตามร่างกาย

เพี๊ยะ มือเรียวฟาดไปที่ใบหน้าคริสเตียนอย่างแรง ชายหนุ่มขบกรามแน่นจนเส้นเลือดนูนสัน ริมฝีปากหนาบดจูบอย่างรุนแรงและป่าเถื่อนรู้สึกถึงกลิ่นคาวเลือด ลิ้นสากควานหาน้ำหวานภายในปากพลางเกี่ยวกระหวัดหยอกล้อกับความอ่อนนุ่มภายในที่เขาเคยลองชิมมาแล้วครั้งหนึ่ง หญิงสาวหอบหายใจถี่เมื่อเขาถอนริมฝีปากออก

“อืม หวาน” คริสเตียนพูดเสียงแหบพร่า จมูกซุกไซร้ไปตามซอกคอพลางขบเม้มจนเกิดรอยแดงไปทั่ว มือหนาเคล้นคลึงที่เต้าอวบอิ่มผ่านชุดเดรสสวย ส่วนอีกข้างก็ไม่ว่างเว้นลูบไล้ที่ต้นขาขาวสร้างความซาบซ่านให้หญิงสาวที่ด้อยประสบการเป็นอย่างมาก แควก ชายหนุ่มฉีกเสื้อผ้าไอรีนออกจากร่าง “กรี๊ด อย่า ได้โปรด ฮือๆ” หญิงสาวกรีดร้องด้วยความตกใจ มือบางยกขึ้นมาปิดบังอกอวบที่ปิดยังไงก็ไม่มิด

“เอามือออกไป” คริสเตียนบอกอย่างขัดใจก่อจะกดมือบางลงกับที่นอนเผยให้เห็นดอกบัวคู่งามภายใต้บราเซียสีดำที่กระเพื่อมขึ้นลงตามแรงหายใจ

“สวย” เสียงแหบพร่าพึมพำพลางลูบไล้อกอวบไปมาเขาไม่เคยเห็นของใครสวยเท่านี้มาก่อน มือหนากระชากบราเซียตัวออกจากร่างทันที ปากอ้างับเม็ดบัวราวกับทารกหิวกระหาย พลางขบเม้มจนเกิดรอยแดงไปทั่ว

“อ๊ะ ได้โปรดหยุดเถอะ” ไอรีนไม่รู้ว่าที่เธอรู้สึกนี้เขาเรียกว่าอะไร มันหวิวๆบอกไม่ถูก

ปัง! ปัง! ปัง!

“แม่ง ใครตายวะ” คริสเตียนสบถคำหยาบเมื่อถูกรบกวนจากเสียงเคาะประตูจากด้านนอก ร่างหนาลุกขึ้นมาเปิดประตูอย่างหัวเสีย

“มีอะไร!” ชายหนุ่มตะโกนถามลูกน้องที่เข้ามาขัดจังหวะ 

“เอ่อ...ขอโทษที่รบกวนครับ ที่กาสิโนรายงานว่าเกิดเพลิงไหม้ครับ” ปีเตอร์รายงาน

“เดี๋ยวฉันตามไป” ชายหนุ่มกล่าวก่อนจะปิดประตูลงแล้วก้าวเท้าไปหาร่างบางที่นอนอยู่บนเตียงโดยเอาผ้าห่มมาคลุมตัวไว้

“ฉันมีธุระด่วน ห้ามหนีไปไหนเพราะถ้าเธอหนีไป ฉันนี่แหละจะเป็นคนลากเธอมาลงนรกเอง” ตริสเตียนกล่าวจบก่อนจะหยิบเสื้อขึ้นมาสวมแล้วออกจากห้องไปโดยไม่หันมามองคนที่อยู่นอนบนเตียง  20.30 น. หญิงสาวพลิกตัวไปมาบนเตียง ดวงตาแดงก่ำที่ผ่านการร้องไห้อย่างหนักจนเผลอหลับตื่นขึ้นมาอย่างัวเงีย ไอรีนก้มลงเก็บเสื้อผ้าพลางมองดูชุดที่เธอใส่มาบัดดี้มันขาดวิ่นด้วยน้ำมือผู้ชายใจร้ายคนนั้น

“แล้วจะใส่อะไรเนี่ยไอรีน” บ่นพึมพำกับตัวเองก่อนจะเดินไปเปิดดูตู้เสื้อผ้า หวังว่าจะมีอะไรที่เธอพอจะใส่ได้นะ ไอรีนหยิบเสื้อเชิ้ตสีขาวมาใส่ และพับแขนเสื้อขึ้น ชายเสื้อยาวจนคลุมเข่าทำให้ปิดบังอะไรๆได้บ้าง ก่อนจะเดินไปหยิบกระเป๋าเพื่อจะออกไปจากที่นี่

“โอ๊ย อยากจะบ้าตาย” เมื่อพบว่าต้องใช้คีย์การ์ดเพื่อเปิดประตูถึงจะออกไปได้ นี่เธอต้องอยู่ที่นี่หรอเนี่ย