พ่ายรักซาตานเถื่อน

สนามบินสุวรรณภูมิ

ไอรีนชะเง้อหาเพื่อนของเธอที่บอกว่าจะมาถึงเที่ยวบินนี้ เธอยกแขนขึ้นมามองดูนาฬิกา

มันถึงเวลาแล้วนี่นา ทำไมยัยน้ำหวานยังไม่มา หญิงสาวคิดในใจ ขณะที่ไอรีนกำลังมองหาเพื่อน สาวผมทองใส่เดรสรัดรูปสีแดงเพลิง รองเท้าส้นสูงสีเดียวกับชุด ใส่แว่นกันแดดอันใหญ่ ก็มายืนอยู่ตรงหน้าเธอ

“โทษนะคะ รบกวนหลีกทางให้หน่อยค่ะ” ไอรีนเอ่ยบอกหญิงสาว พลางชะเง้อมองหาเพื่อน

“ยัยไอรีน นี่แกมองหาใครเนี่ย!” น้ำหวานเอ่ยถาม เมื่อเห็นเพื่อนของตัวเองเอาแต่มองหาอะไรก็ไม่รู้ทั้งที่เพื่อนตัวเองยืนหัวโด่อยู่ตรงนี้

“ยัยน้ำหวาน!!!” ตะโกนอย่างตกใจ

“เบาๆสิ อายคนอื่นหน่อย” เพื่อนสาวอดที่จะเอ็ดไอรีนไม่ได้

“ก็ฉันจำแกไม่ได้นี่ ไม่เจอกันแค่ไม่กี่เดือนแกเปลี่ยนไปมากเลย แล้วแกทำอะไรกับผมแกเนี่ย”

“ก็เปลี่ยนลุคอ่ะ เดิมๆมันเบื่อ แล้วแกจะยืนถามฉันอีกนานไหมเนี่ย ปวดขาแล้วนะ” น้ำหวานบ่นอุบอิบ

“เออๆ ปะ ไปหาอะไรกินก่อน หิวแล้วอ่ะ แกเลี้ยงฉันนะ” ไอรีนเอ่ยชวนเพื่อนเพราะเธอยังไม่ได้ทานอะไร

“อืม ไปร้านXXXนะ”

น้ำหวาน อาริศรา  วงศ์พันธ์ไพศาล เรียนจบบริหารจากอเมริกาต้องกลับมาช่วยพ่อและพี่ชายบริหารงานในโรงแรม แต่หญิงสาวกลับยังไม่ต้องการทำงาน เพราะยังรักสนุก ไหนจะต้องโดนพ่อแม่บังคับให้แต่งงานกับลูกชายเพื่อนของพ่ออีก แต่หญิงสาวก็ปฏิเสธมาโดยตลอด

ร้าน XXX

“จะรับอะไรคะ” พนักงานบริการเอ่ยถาม

“เอาต้มยำกุ้ง ปลาทับทิมราดพริก แกงหน่อไม้ ผัดผักรวม แล้วก็น้ำกระเจี๊ยบเย็น2แก้วค่ะ” น้ำหวานบอกกับพนักงาน

“รอสักครู่นะคะ”

“จะกินหมดไหมเนี่ยน้ำหวาน” ไอรีนเอ่ยถามเพื่อนสาว เพราะเห็นเพื่อนสั่งมาเยอะกลัวจะกินไม่หมด

“เอ้า ก็แกบอกว่าหิวนี่” น้ำหวานแหวใส่เพื่อน

“อืม เดี๋ยวฉันไปห้องน้ำก่อนนะ” หญิงสาวบอกเพื่อนก่อนจะลุกออกจากเก้าอี้แล้วเดินไปเข้าห้องน้ำ

ระหว่างที่เดินออกมาจากห้องน้ำเธอไม่ทันมองทำชนเข้ากับของแข็งอะไรซักอย่าง จนทำให้เธอเสียหลักจนล้ม

“นี่เธอ! เดินยังไงหัดดูตาม้าตาเรือบ้างสิ” คริสเตียนบอกออกไปอย่างโมโห พลางมองดูร่างบางที่กำลังลุกขึ้นจัดแจงเสื้อผ้าให้เข้าที่

“ขอโทษค่ะ” ไอรีนกล่าวพลางเงยหน้ามองคู่กรณีของเธอ เขาหล่อ ดวงตาสีน้ำตาล จมูกโด่งเป็นสัน ริมฝีปากเรียวบาง ผิวขาว ใช่เขาหล่อ หล่อมากด้วย

“ขอโทษหรอ อ้อวางแผนมาอย่างดีเลยนี่ จะเอาเท่าไหร่ล่ะ” ชายหนุ่มเอ่ยถามเพราะผู้หญิงส่วนมากที่เข้าหาเขาส่วนมากต้องการแค่เซ็กส์กับเงินเท่านั้น

“อะไร เท่าไหร่” หญิงสาวอดที่เอ่ยถามไม่ได้เพราะไม่เข้าใจความหมายที่ชายหนุ่มสื่อ

“ก็ค่าตัวเธอไง จะเอาเท่าไหร่ หรือจะให้ฟรีฉันก็ไม่ว่า แฟร์ดีต่างคนต่างมีความสุข” คริสเตียนพูดพลางยักไหล่ขึ้น ก่อนจะเอื้อมไปหวังจับใบหน้าของไอรีน แต่หญิงสาวก็ปัดมือเขาออก

“ไอ้คนเฮงซวย ไอ้หื่นกาม ไปตายซะ!!” ไอรีนก่นด่าชายหนุ่มด้วยความโมโห ก่อนจะเตะเข้าไปที่กลางดวงใจของชายหนุ่ม แล้วเดินหนีไป คนบ้าอะไรขอโทษแล้วยังจะว่าวางแผนมาเดินชนตัวเองอีก

“โอ๊ย ยัยบ้าเอ๊ย อย่าให้เจออีกนะ ฉันจะลงโทษจนคลานลงจากเตียงเลยคอยดู” คริสเตียนพูดพลางใช้มือกุมที่เข้าที่เป้าตัวเอง

“จะใช้งานได้ไหมเนี่ย ลูกพ่อ” ชายหนุ่มเอ่ยขึ้นเบาๆ

“เป็นอะไรหน้างอมาเชียว” เมื่อเห็นเพื่อนสาวทำหน้างอไม่สบอารมณ์

“กลับเถอะ ไม่กินแล้ว” เธออยากจะรีบออกไปจากตรงนี้ไม่อยากเห็นหน้าไอ้โรคจิต

“เออๆ” น้ำหวานไม่กล้าถามอะไรเพื่อนมากกลัวว่านางจะงาบหัวให้ จึงรีบเก็บของวิ่งตามไอรีนไป

บ้านน้ำหวาน

“ไอรีน แกโอเคป่ะวะ” แม้อยากจะถามเพื่อนไปเจออะไรมา แต่น้ำหวานเลือกที่เก็บคำถามนี้ไว้ เวลามันสบายใจขึ้นมันคงเล่าเองแหละ เธอคิด

“อืม โอเค”

“เดี๋ยวคืนนี้ ฉันโทรนัดเพื่อนๆไปเจอที่ผับXXXดีไหม” น้ำหวานเอ่ยถามเพื่อขอความคิดเห็นจะได้ไปเลี้ยงฉลองที่เธอกลับมาซะหน่อยไม่ได้เจอเพื่อนซะนาน

“ได้ ไว้เดี๋ยวฉันแวะมารับแกแล้วกัน” ไอรีนตอบรับคำก่อนจะขับรถกลับไปยังคอนโดของตัวเองที่อยู่ไม่ไกลจากบ้านน้ำหวานนัก ร่างสูงที่กลับจากร้านอาหารอย่างหงุดหงิดตรงเข้าไปยังเพ้นท์เฮ้าส์สุดหรูที่ซื้อไว้เวลามาประเทศไทยเพราะเขาต้องไปๆมาๆระหว่างอเมริกากับไทย มือหนาถอดเนคไทที่คอออกพลางถอดสูทแล้วโยนลงไปบนโซฟา ก่อนจะทิ้งตัวตามลงไป

“ที่กาสิโนมีปัญหาอะไรไหม” คริสเตียนเอ่ยถามคนสนิทพลางหลับตาด้วยความเหนื่อยหน่ายจากเหตุการณ์เมื่อตอนกลางวัน คิดแล้วยังแค้นไม่หาย

“มีนิดหน่อยครับ”

“เรื่องอะไร”

“มีคนกู้เงินจากกาสิโนมา10ล้านแต่เบี้ยวไม่ยอมจ่ายครับ” ปีเตอร์รายงานพร้อมกับยื่นแฟ้มประวัติให้เจ้านายหนุ่มดู คริสเตียนอ่านดูประวัติของลูกหนี้พลันสายตาไปสะดุดกับรูปหญิงสาวสวยใบหน้ารูปไข่ จมูกโด่งรั้น ตาโต ริมฝีปากสีชมพู กับรอยยิ้มที่สดใส

“ปีเตอร์นี่ใคร” ชายหนุ่มถามพลางชี้ไปที่รูปของหญิงสาว

“แฟนของเขาครับ”

“อืม” ชายหนุ่มยิ้มมุมปาก นี่เจ้านายเขาจะมาไม้ไหนกันได้แต่ความสงสัยเอาไว้แล้วเดินออกจากห้องไป

ผับXXX

“เฮ้ ชะนี ทางนี้จ้ะ” จักรพลหรือพล ร้องเรียกพลางยกมือกวักเรียก

“นั่นไง ทางนั้น”

“พล แกเป็นไงบ้าง” น้ำหวานเอ่ยถามเพื่อนเมื่อนั่งลงบนเก้าอี้

“พอลล่าจ้ะชะนี ฉันสบายดี ว่าแต่หล่อนเถอะเปลี่ยนไปเยอะนะ” เขาเปลี่ยนชื่อเป็นพอลล่านานแล้วแต่ยัยชะนีนี่ยังเรียกพลอยู่เลย

“แล้วยัยพลอยล่ะ” ไอรีนเอ่ยขึ้นเมื่อไม่เห็นพลอยพรรณ

“มันไปเข้าห้องน้ำน่ะ”

“เอ้า ชน ไม่เมาไม่กลับนะ” ทั้งสี่สาวชนแก้วกัน พลอยพรรณดึงแขนเพื่อนลุกออกไปเต้นอย่างสนุกสนาน พลันสายตาของจักรพลก็ไปสะดุดกับชายหญิงคู่หนึ่งที่กำลังนัวเนียกันอยู่บนโซฟาอีกฟากหนึ่ง

“ไอรีน นั่นใช่พี่ดินแฟนแกป่ะ” จักรพลสะกิดให้ไอรีนหันมาพลางชี้ไปที่มุมที่คู่นั้นกำลังกอดจูบกันอยู่ ไอรีนไม่ตอบอะไร เธอเดินตรงไปที่มุมนั้นทันที

“พี่ดิน” ร่างทั้งคนผละออกจากกัน ปฐพีมองหน้าไอรีนอย่างอึ้งๆ ไม่คิดว่าจะเจอเธอที่นี่

“ไอรีนฟังพี่ก่อนนะ มันไม่ใช่อย่างที่เธอคิดนะ”

เพี๊ยะ ไอรีนหมุนตัวเดินออกจากตรงนั้นทันที คบกันมา3ปีหมดแล้วความไว้ใจที่มีให้ น้ำตาที่กลั้นไว้ค่อยๆไหลลงมาอาบแก้มนวล มือเรียวยกขึ้นปาดน้ำตาให้ตัวเอง

“ฮือ...” จักรพลทำหน้าที่โอบกอดเพื่อนเอาไว้พลางลูบหลังเบาๆ จนกระทั่งเสียงสะอื้นหายไป

“อย่าเสียใจเลย แค่ผู้ชายเฮงซวย” น้ำหวานเอ่ยปลอบใจ

“ดื่มเพื่อลืมผู้ชายเฮงซวย” ไอรีนยกแก้วขึ้นชนกับเพื่อนแล้วดื่มจนหมด

“ฮือ ไอ้พี่ดินบ้า ไอ้คนเฮงซวย” ไอรีนที่ขณะนี้เมาไม่ได้สติพุบหน้าลงกับโต๊ะ เพื่อนๆพากันพยุงร่างที่เมาไม่ได้สติกลับขึ้นรถพาไปส่งยังคอนโด

ร่างบางที่นอนอยู่บนเตียงใหญ่บิดขี้เกียจไปมาก่อนจะค่อยๆลืมตาปรับรับแสงก่อนจะลุกขึ้นนั่งพลางใช้มือกุมขมับ

“ปวดหัวจัง” หญิงสาวลุกออกจากเตียงเดินไปยังตู้เย็นเปิดเอาน้ำมาดื่มพลางเหลือบมองนาฬิกาตอนนี้ก็บ่ายสองกว่าๆนี่เธอหลับยาวขนาดนั้นเลยหรือนี่ ร่างบางในชุดเดรสแขนกุดสีขาว รวบผมหางม้า ใบหน้าแต่งแต้มเครื่องสำอางเพียงเล็กน้อยก็ทำให้เธอสวยขึ้นมาก ก่อนออกจากคอนโดไม่ลืมหยิบกระเป๋าคู่ใจออกมาด้วยแล้วขับรถมายังร้าน

“ยุ่งไหมคะพี่มะลิ” เธอเดินมาหลังร้านเมื่อเห็นพี่มะลินั่งกินขนมอยู่

“ไม่เท่าไหร่หรอกค่ะ”

“วันนี้ปิดร้านเร็วหน่อยละกันพี่มะลิจะได้พักผ่อน” หญิงสาวเดินไปหน้าร้าน เจอกับชายร่างใหญ่ประมาณสี่ห้าคนเดินตรงมายังร้านของเธอ

“วันนี้ร้านปิดแล้วค่ะ” เสียงหวานเอ่ยบอกไป

“แขกมาถึงหน้าร้านแล้ว จะไม่เชิญเข้าไปนั่งดื่มกาแฟสักหน่อยเหรอคุณ” คริสเตียนเดินมาหยุดอยู่ตรงหน้าหญิงสาวพลางยิ้มหวานหยดย้อยให้หญิงสาว ไอรีนอ้าปากค้างไม่คิดว่าจะมาเจอไอ้คนโรคจิตอีก

“นาย!” พูดพลางชี้หน้าชายหนุ่ม