The World Wars 3 วิกฤตเปลี่ยนโลก

†
การหลบหนี 2
เรื่องที่เกิดขึ้น
 
     แอ๊ด...
     เสียงประตูเหล็กบานใหญ่ถูกเปิดขึ้น เผยให้เห็นหญิงสาวหน้าตาคล้ายชาวเอเซีย ผิวสีขาวในชุดกระโปรงยาวสีขาวสะอาดเรียบร้อยโดยมีเสื้อนอกสีดำทับไว้อีกชั้น กับรองเท้าส้นสูงสีขาวเช่นเดียวกัน หน้านิ่ง ไม่แสดงอารมณ์ เธอเดินเข้ามาในห้องก่อนที่จะหยุดยืนตรงหน้าของฉัน
     "สวัสดีค่ะ คุณยูเรเซีย แวม" เธอเอ่ยขึ้นอย่างสุภาพ "ก่อนอื่นดิฉันต้องขออภัยกับความรุนแรงที่เกิดขึ้นกับคุณด้วยนะคะ คุณคงจะกำลังสับสนและไม่เข้าใจกับเรื่องที่เกิดขึ้นกับคุณ ดิฉันจะขออธิบายเรื่องราวที่เกิดขึ้นให้คุณเข้าใจเองค่ะ"
     "และคุณคือ?" ฉันลุกขึ้นนั่งบนเตียง เพื่อตั้งใจที่จะฟังสิ่งที่ผู้หญิงตรงหน้ากำลังจะพูดอธิบายเรื่องบ้าๆ ที่เกิดขึ้น จนฉันปวดหัวไปหมด
     "ดิฉันชื่อ เจน สมิธ ค่ะ" เธอแนะนำตัวเอง "แต่ตอนนี้ไม่ใช่เวลาที่จะมาพูดแนะนำตัวหรอกนะคะคุณยูเรเซีย"
     ที่ผู้หญิงคนนี้พูดนี่มันหมายความว่ายังไงกันแน่ มันทำให้ฉันสับสนเข้าไปใหญ่ ไม่ใช่เวลางั้นเหรอ มันเกิดอะไรขึ้นบ้างกัน คุณพ่อก็ไม่รู้จะเป็นยังไงกันบ้าง หวังว่าจะไม่เกิดเรื่องเลวร้ายอะไรกับคุณพ่อนะ แถมคุณแม่ที่อยู่ที่บ้านอีก พวกเขายังปลอดภัยดีรึเปล่า...
     "คุณกำลังหมายความว่ายังไงกันแน่" ฉันพูดขึ้นเสียงแข็งอย่างลืมตัว
     "ตอนนี้โลกของเรากำลังแย่ค่ะ"
     อะไรของผู้หญิงคนนี้กันนะ โลกกำลังแย่งั้นเหรอ และมันเกี่ยวอะไรกับที่ฉันมาอยู่ที่นี่กันล่ะ อย่าบอกนะว่าตอนนี้ฉันกำลังอยู่ที่จรวดอวกาศกัน มันไม่น่าเชื่อถือเอาซะเลย
     "คุณกำลังพูดเรื่องบ้าอะไรของคุณ และเรื่องที่ห้องผ่าตัดนั่นคือ..."
     "ตอนนี้โลกของเรากำลังจะเกิดสงครามโลก ครั้งที่ 3 ค่ะ" สีหน้าของเธอเริ่มมีความเครียดปรากฏบนใบหน้าของเธออย่างชัดเจน จนฉันเริ่มนึกเครียดไปกับเธอด้วยไม่ได้
     "สงครามโลก?" 
     "ใช่ค่ะ และการที่คุณอยู่ที่นี่เพราะคุณได้รับการปกป้องของทางเรานั่นเองค่ะ โดยคนที่พาตัวคุณมาที่นี่คือคุณพ่อของคุณเองค่ะ ซึ่งการที่คุณรู้สึกตัวขึ้นมาในกล่องเพราะคุณพ่อของคุณใช้ยาสลบใส่คุณ เพื่อเป็นการไม่ให้ข้อมูลเรื่องที่อยู่ของที่นี่รั่วไหลนั่นเองค่ะ"
     "และตอนนี้คุณพ่อกับคุณแม่ของฉันเป็นยังไงบ้าง" 
     "พวกเขาทั้งสองคนปลอดภัยดีค่ะ แต่ตอนนี้คุณพ่อของคุณกำลังทำหน้าที่ของเขาอยู่ค่ะ ส่วนคุณแม่คุณก็กำลังได้รับการปกป้องจากเจ้าหน้าที่ที่ศูนย์ความปลอดภัยอื่นอยู่นะคะ คุณวางใจได้เลยค่ะ" 
     "งั้นเหรอ"
     และแน่นอน ฉันยังไม่ไว้ใจผู้หญิงแปลกหน้าคนนี้อยู่ดี  ทั้งเรื่องสงครามโลก เรื่องคุณพ่อกับคุณแม่ ทุกอย่างดูไม่น่าไว้ใจ การที่มีคนมาพูดโดยไม่มีหลักฐานแบบนี้ มันช่างเชื่อยาก และดูเหมือนเธอก็จะเดาใจฉันถูก เธอจึงเอื้อมือไปหยิบของในกระเป๋าเสื้อนอกของเธอ
     สิ่งของในเสื้อนอกของเธอนั้นก็คือรูปภาพสองสามรูป เธอยื่นมาส่งให้ฉัน แต่ละรูปมีรูปแม่ของฉันที่นั่งอยู่ในห้องพักคล้ายๆ ห้องที่ฉันอยู่ตอนนี้ไม่มีผิด โดยในรูปเหมือนจะถูกถ่ายไว้ผ่านทางกล้องวงจรปิด กับรูปที่สองที่คุณพ่อของฉันที่อยู่ในชุดเครื่องทหารยืนอยู่พร้อมกับทหารนายอื่นๆ โดยในมือทั้งสองข้างของทหารแต่ละคน โดยมือข้างขวาถืออาวุธปืน ส่วนมือข้างซ้ายถือหน้ากากกันแก๊ส
 
     "และทีนี้ ยังจะเชื่อสิ่งที่ดิฉันพูดมารึยังคะ" เธอพูด ก่อนที่จะยิ้มที่มุมปาก
     "และที่ห้องผ่าตัด พวกคุณทำอะไรกับร่างกายของฉันกัน"
     "มันเป็นหนึ่่งในการสร้างความปลอดภัยให้แก่ร่างกายของคุณค่ะ เพราะตอนนี้โลกขอเรานั้นเกิดการเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่ จากสารมลพิษต่างๆ ที่เกิดขึ้น ทำให้เกิดการเชื้อไวรัสขึ้นสองอย่าง ไวรัสอย่างที่หนึ่งจะทำใหร่างกายของผู้ได้รับไวรัสเกิดการเปลี่ยนแปลงให้มีลักษณะเหมือนสัตว์ มีอาการดุร้าย และจะทำอันตรายต่อผู้คนทุกเมื่อ อย่างที่สองนี้ ร่างกายจะผู้รับไวรัสจะมีอาการเหมือนผีดิบ มีอาการดุร้าย ปัจจุบันไม่มียารักษา และตอนนี้ผู้ได้รับไวรัสนั้นเริ่มขยายตัวขึ้นเรื่อยๆ ซึ่งได้มีคนร้ายใช้ประโยชน์จากไวรัสเพื่อสร้างผลประโยชน์ของตัวเองขึ้น ทางรัฐบาลของสหรัฐอเมริกาจึงเริ่มตั้งฐานทัพ และสถานที่ป้องกันภัยอันตรายเพื่อความปลอดภัยแก่ประชาชนขึ้นค่ะ"
     "ไม่น่าเชื่อ..."
     นี่มันเรื่องจริงงั้นเหรอเนี่ย...