stop it หยุดใจไว้ที่นาย

บทที่ ๒

หมาป่าในคาบลูกแกะ

 

อ่า……ตั้งแต่อ่านมาทุกคนคงรู้จักผมมาพอคร่าวๆแล้ว  งั้นขอทวนชื่อ อีกที ผม ไอน้ำ  แต่คงพล่ามมากไม่ได้เพราะว่า…ความจริงมเพียงหนึ่งเดียวเท่านั้น!

 

ล้อเล่นครับคือตอนนี้…ความซวยบังเกิดซะแล้ว

 

ทำไมนะหรือ

 

"‘เราเรียน ห้องใหน…..แล้วตอนนี้อยู่ตรงใหน ฟระ!"

 

ถึงจะสำรวจไปแล้วบางส่วนแต่นั่นอยู่แค่ในส่วนของหอพักเท่านั้นเอง ความที่ว่าห้องพักนั้นหรูหราจนดีเกินไป ตึกเรียนต่างๆ ก็ตามๆกัน แล้วประจวบเหมาะ

 

ผม ลืม ดู ห้อง เรียน ของ ตัว เอง

 

เป็นสาเหตุที่ต้องมาเดินหา ห้องพักครูอยู่อย่างนี้จนกินคาบแรกแล้วครับคุณผู้อ่าน

 

“นาย”ใครนายกูผู้หญิง(ปลอมๆ)เว้ย!!!

 

 “มานี่”

 

อีกฝ่ายไม่รอช้าแขนของผมก็ถูกชุดกระชากลากถูไปหลบมุม อับๆใกล้ทางเดินเป็นที่เรียบร้อยแล้ว..

 

เออ! ไม่ถามความสมัคใจกูก่อนเลย!

 

 “เอ่อ......มีอะไรรึปล่าว”

 

ผมเอียงคอทำแอ็บแบ้วน่ารัก♡ตามประสาผู้หญิง(ที่เคยเห็น)

 

ไม่ตอบครับ....ที่ได้กลับมาคือการเกา..แกรกๆ ตรงหัวมัน= = คือคุณมรึงไม่ได้สระหัวใช่ใหม?!......ประเด็นไม่ได้อยู่ตรงนี้เดี๋ยวก่อนน

 

 “เอ่อ...มะ”

 

“เฮ้ย!...ไอกร โดดแต่เช้าเชียว”

 

แทนทีผมจะได้ถามอีกฝ่ายแต่ถูกคนที่มาใหม่ขัดจังหวะเสียก่อน

 

คนที่เดินเข้ามายิ่มร่าพร้อมโบกมือทักทาย...คุณคิดว่าเพื่อนใช่ใหมครับ....ผิดครับ!!....ตรงหน้าผม คือสิ่งมีชีวิต ที่เรียกว่า  อาจารย์ ครับ  อืม! ...ร่าเริงจริงเชียว ว่าแต่...หมอนี่โดดเรียนนะครับ'จารร ไม่คิดจะด่า หรือจิกหัวมันไปเรียนหน่อยหรอ'จาร!

 

แต่ก็...ได้แต่คิดละนะ

 

สำรวม...ต้องสำรวมเดี๋ยวไม่สวย

 

 ก่อนอื่นต้องถามทางก่อน....

 

“อ้าวๆ...สาวน้อยนี่ใครเอ่ย...หน้าโครตแมนเลยวะ555”

 

 แดก จุด สิรอไร..

 

 “ผมไม่ได้โดดครับไอคุณอาจารย์ เอ็น”

 

 “แหลได้โล่...ไปๆไปใหนก็ไป...”

 มันพยักหน้าเล็กน้อย'จารเดินจากไป...พร้อมโบกมือบ้ายบายง่ายไปใหม'จาร

 

“เออ...นายหลงห้องชะ? ตามมา”

 

หลังจากที่บทสนธนาเมื่อครู่จบลงมันเดินออกไปจากมุมอับๆตรงทางเดิน พร้อมจับมือผมพาไปที่ห้องเรียน   

 

...สวยชิมิล่าาผู้ชายลุมล้อมเหมือนแมลงวันตอมดอกไม้(เอาที่สบายใจ)

 

ว่าแต่ประโยคคำถาม หรือ คำสั่ง อะเมื่อกี้

 

 ระหว่างเดินผมคุยกับคนอ่านก่อนดีกวะ...

 

 ปัง!

 

สลัดผัก!ขัดกูจริม!

 

"พามาแล้วค้าป~ 'จาร"

 

กรพูดกับบุคลที่อยู่หน้าห้องเรียนแล้วเดินไป

 

หย่อนตูดที่นั่งริมหน้าต่างทิ้งผมไว้อย่างเดียวดาย 

 

แต่สายตาอันแสนดีของผม กลับมองไปบุคคลข้างๆกรแทน...................ซีซ่า

 

 หมอนี่อยู่ห้องนี่หรอ 

 

 รู้สึกร้อนๆที่หน้าจัง

 

สงสัยอากาศ แน่เลย ยิ่งร้อนๆอยู่นี่แหละนะเมืองไทย

 

‘อ้าว! ไอน้ำไม่สบายหรอหน้าแดงๆใหวมั้ย’

 

'จารเ­ข้ามาประคบประหงม แตะเนื้อต้องตัวผม

 

'จาร ผมก็เป็นผู้ชายคนหนึ่งนะ….

 

“หึ”

 

?

 

ใครหัวเราะในลำคอ….ผมหันซ้ายหันขวา มองล่อแล่กไปทั้งห้องเพื่อหาต้นเสียที่หัวเราะ…แต่ชั่งเถอะไม่ค่อสนใจอยู่แล้ว

 

“เอ่อ…ไม่เป็นไรคะอาจาร”แน่นอนครับโปรยยิ้มที่แสนน่ารัก คิขุ อะฮ่าตรูสวยยย

 

‘จารแกอึ้งเล็กน้อยพอตั้งสติได้ เลยให้ผมแนะนำตัว

 

ผมชื่อ ไอน้ำ ภานุพงศ์โชคคราม ตอนนี้ ม.๕ แต่ความจริงต้อง ม.๖ เพราะเกม ที่เล่นกับพ่อเลยต้องดร็อปไว้ แล้วเริ่มเรียนใหม่

 

แต่ผมไม่พูดหมดหรอก พูดแค่ชื่อเดียวคนอื่นเค้ารู้หมด

 

คนสวยเซ็ง……

 

ว่าแต่…ผ่านเกมนี่ไป คงไม่กลายเป็นผู้หญิงจริงๆหลอก……มั้ง

 

มั้งนะมั้ง

 

“อ่า…..หนูไอน้ำเป็นผู้หญิงคนแรกและคนเดียวในโรงเรียนตอนนี้นะจะ แต่ปีหน้าคงมากขึ้น เพราะเอาหนูไอน้ำมาเป็นผู้ทดสอบนะจะ’’

 

‘จารย์ แกก็พล่ามต่างๆนาๆต่อไป เอาซะผมปวดขากันเลยทีเดียว กลับไปคงต้องนวดหน่อยซะแล้วมั้ง

 

ส่วนที่นั่งผมนะหรอ?อยู่ข้างหลังซีซ่า ๒ โต๊ะ หมอนี่สูงชะมัดบังซะไม่เห็นอะไรเลยยิ่งเรียนไมรู้เรื่องอยู่ด้วย

 

“นี่เธอเป็นอะไรกับซีซ่าอะ?’’

 

คนที่นั่งข้างๆละสายตาจากอาจารย์ที่อยู่หน้าห้องแล้วหันมาพูดกับผมด้วยใบหน้าสดใส ส่วนออร่าที่เปร่งปลั่งออกมา

 

สีม่วง นะ

 

“ปล่าวจะมีอะไรหรอ…เอ่อ…นาย”

 

เห็นหน้าแบบนี้ผมมีมารยาทนะ!

 

มารยาทในการพูด ไม่ใช่การฟัง

 

“เรา นีน่า อย่าพึ่งคิด เราเป็นเพื่อนสนิดมันอะ เห็นจ้องหน้ากันคิดว่าเป็นแฟนกันซะอีก”

 

นีน่า ทำหน้าอย่างกับคนอึไม่ออกมาหายวัน และยังบ่นต่อไปเรื่อย อย่างไม่สนใจรังสีอำมหิตที่มาจากหน้าห้องซักกะติดเดียว

 

ป็อก!

 

“ถ้าว่างถึงขนาดคุยก็ออกมาทำข้อนี้ซะ!”

 

เสียงช็อกกระทบกับเหม่ง ของบุคลที่บ่นอยู่ข้างพร้อมกับคำประกาศจากสววรค์ ที่มาจากอาจารย์ที่ยืนหัวโด่อยู่หน้าห้อง

 

หรือคำประกาศจาก นรก ดี?

 

แต่ไม่ว่ายังไงฉันจะภาวนา ให้นายจงเป็นสุขเป็นสุขนะ นีน่า

 

“ไอ อย่าเหม่อสิลูก ออกมาทำแก้เหม่อหน่อยซิ”

 

และคนฉลาดๆอย่างผมก็โดนเรียกออกไปจนได้ทำไงได้คนมันเก่ง นี่นะ

 

แต่โจยท์บทกระดานนี่มัน

 

…..ซวยแล้วสิตรู

 

----------------------------stop ใจไว้ตรงนี้แล้วเจอกันตอนหน้านะคะ

 

ตอน ๑ ตอน ๒ พระเอกเราค่าตัวแพงคะเลยไม่ค่อยมีบท ๕๕๕ ออกมาตอนต่อไปแน่นอน ช่วงนี้ยุ่งๆด้วย เปิดเทอม 'ตั้งนานแล้ว' การบ้าน งานนี่ บานตะไทเลยคะ ขอฝากลูกในซีรี่ รักน๋อรักด้วยนะคะะะะ 

 

//ลงในเด็กดีด้วยอย่าลืมไปตามอ่านนะคะ! เม้นให้กำลังใจเค้าด้วยนร้าาา

                     และห้ามลืม

        #เมียผมมันน่ารัก

                              และ

         #ผมสวย    

                                   นะคร้าาาาาา