คุณอาร้ายรัก

 

ฝากติดตามในรูปแบบอีบุ๊คด้วยนะคะ

คุณอาร้ายรัก กันย์ญา www.mebmarket.com “ผมไม่อยากฟัง มาเมื่อไหร่ยัยบ้านั่นกับลูกเจอดีแน่” คำลั่นวาจาของเขา ลูคัส ก้องภพ โดมินิค บอกกับบิดาและมารดาหลังจากทราบข่าวว่ามีชายกำลังจะพาเมียใหม่เข้าบ้าน แต่เหนือสิ่งอื่นใดคือการที่หญิงคนนั้นผ่านการมี ‘ผัว’ และ ‘ลูก’ แต่มันเหมือนจะเข้าข่าย ‘เกลียดอย่างไหน ได้อย่างนั้น’ กับ‘เกลียดตัวกินไข่ เกลียดปลาไหลกินน้ำแกง’ เพราะเขาเกลียดแม่ แต่กลับรู้สึกดีกับลูก ซึ่งร่ำร้องเรียกเขา ‘คุณอาขา คุณอาขา’ เขาจึงต้องถอยห่างออกไปเพื่อตั้งหลักนานนับสิบปี แต่ใจเจ้ากรรมระยะห่างที่ว่า มันกลับสร้างความอาวรณ์ เพิ่มขึ้นเป็นเท่าทวี“โถ่เว้ย! มึงเป็นไรวะลูซ อย่าบอกนะมึงจะกินหลานมึงน่ะ” ชายหนุ่มยันกายลงขึ้นเดินเข้าห้องน้ำเปิดน้ำจากก๊อกกวักล้างใบหน้าซ้ำๆ “มึงคิดอะไร มึงเป็นอะไร” เขาร่ำร้องเพราะเริ่มรู้แล้วว่าตนเองไม่ได้คิดกับยาหยีในสภาพหลานดังเดิม และความโกรธเมื่อรู้ว่ามีคนมาพรากให้เธอจากไป เขาจึงเปลี่ยนสถานะของเธอกับเขา จาก ‘อากับหลาน’ มาเป็น ‘สามีกับภรรยา’“อื้อ คะ คุณอา อ้า ยาหยีรู้สึกแปลกๆ อ๊ะ” ตอนนี้เธอรู้สึกประหลาดเหมือนไฟฟ้าวิ่งไปทั่วร่างกายจนต้องเล็บจิกเข้ากับผ้าปูที่นอนหายใจเข้าออกรัวเร็ว “นี่ยังน้อยเธอจะได้รับอะไรมันมากกว่านี้”“อื้อ อ๊า คุณอา” ไม่มีเสียงตอบรับมีแต่เสียงความกระสั่นที่เริ่มจู่โจมเธออีกระรอก

 

 

 

ผมเกลียดสองคนนั่น

อาทิตย์ต่อมา

ตระกลูโดมินิคทุกคนต่างออกมายืนหน้าคฤหาสน์เพื่อต้อนรับลูกชายคนโตและสะใภ้ใหญ่คนใหม่ จะมีก็แค่ลูคัสที่ยืนเบ้ปากด้วยความเสียอารมณ์เพราะความหมั่นไส้บิดาและมารดาที่เริงร่าเกินพิกัดคิดแล้วก็เจ็บใจเพราะเมื่อหลายวันก่อนเขาพยายามที่จะไปเกลี้ยกล่อมมารดาหากแต่ผลออกมาล้มเหลว นึกถึงตอนนั้นแล้วแค้นไม่น้อย

“ม๊าครับ ม๊ารับได้เหรอ ผู้หญิงคนนั้นไม่มีอะไรดีซักอย่างเป็นม่ายผัวตายที่สำคัญหิ้วลูกมาฝากอีกคน”

เฟย์เซียยิ้มอย่างอ่อนอกอ่อนใจให้กับลูกชายคนเล็กผู้ที่ได้นิสัยพ่อมาเต็มเปี่ยม

“ไม่ดีตรงไหนลูซ หึ”

 ลูคัสมองหน้ามารดาที่เดินเข้ามาจับมือเขา “ก็ตรงที่เคยมีผัว และลูกแล้ว”

“แม่จะพูดยังไงดีนะลูซ เราเลือกเกิดไม่ได้หรอก ถ้าสามีเขาไม่ตายเขาคงไม่ต้องมาเป็นพี่สะใภ้ของเราหรอก แล้วอีกอย่างคนเคยมีสามีแล้วไม่ใช่คนหรือลูก การมีสามีมันทำให้ศักดิ์ศรีความเป็นคนลดลงหรือลูซ”

“เลือกเกิดไม่ได้ผมรู้ แต่ถ้าจะเป็นพี่สะใภ้ผม ผมไม่รับ ไม่เห็นจะมีดีคู่ควรกับพี่เลซสักกะนิดเดียว” ปัดมือแม่ของตัวเองออกเบาๆเดินกอดอกทิ้งตัวลงนั่งบนเตียงของมารดา

“ดีสิ ดีตรงที่เอาหลานสาวมาให้แม่ แม่อยากมีลูกผู้หญิง ซึ่งอันนี้เป็นอันที่แม่ชอบมากตาเลซไม่ต้องปั๊ม ไม่ต้องรอนาน ได้ปุ๊บมาปั๊บ พูดคุยกันได้เลยแล้วที่สำคัญนะตาเลซแต่งงานมาตั้งหลายปีจนกระทั่งเมียตายก็ยังไม่มีลูกเพราะฉะนั้นแม่พอใจที่สุด”

“ม๊า ผมไม่รับ”

“ลูซ ม๊าจะไม่พูดเรื่องนี้อีก โอเคนะ”

“ม๊า”ร่างโปร่งร้องลั่น

“รู้เรื่อง” เฟย์เซียตัดบทเดินลงไปหาสามีของเธอที่ชั้นล่างลูกชายเธอคนนี้นี่จริงๆเลยหัวรั้นที่สุด

 

คิดแล้วก็เจ็บใจทุกคนหลงกันแม่นั่นหมดไม่ยอมฟังเสียงของเขาเลย เจ็บมาเมื่อไหร่นะพ่อจะซ้ำให้แหลก

เฟย์เซียมองลูกชายคนเล็กที่ยืนหน้าตูม “ลูซ ช่วยยิ้มแย้มหน่อยจะได้ไหม”

“ครับ” รับปากหากใบหน้ายังคงบึ้งตึงแล้วยิ่งตึงเข้าไปอีกเมื่อเห็นรถไปรับพี่ชายเขาวิ่งเข้ามา จอดลงบริเวณส่วนหน้าคฤหาสน์

“มากันแล้วคุณ”ท่านเซอวาสเรียกภรรยาคู่ชีวิตให้หันไปดูลูกชายและลูกสะใภ้ที่ก้าวลงมาจากรถพร้อมกับหลานสาวตัวน้อย

“คุณน่ารักจัง”เฟย์เซย์บอกกับสามีรีบสาวเท้าเข้าหาแม่หนูน้อยที่แสนน่ารักคนนั้น

“ชื่ออะไรคะลูก” ยาหยีเอียงคอมองคนตรงหน้าก่อนจะถอยหลังเดินไปจับมือมารดาเธอไม่ชอบคนแปลกหน้า “อย่ากลัวสิคะ”

“หยีสวัสดีคุณท่านสิลูก”ธาราบอกกับลูกสาวที่ยืนแอบหลังเธอจับร่างน้อยให้เดินเข้าหาเฟย์เซียที่นั่งชันเข่ารออยู่

“สวัสดีค่ะ คุณท่าน”

“ตายแล้วน่ารักจริงๆ หลานย่า เรียกย่าสิคะยาหยี” คุณเฟย์เซียยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ชอบใจที่สุด

เด็กน้อยหันมองหน้ามารดาอีกครั้งและเมื่อเห็นว่ามารดาพยักหน้าก็หันมายิ้มกับคนตรงหน้า“ค่ะ...คุณย่า”

เสียงเล็กที่เรียกแม่เขาว่าคุณย่าทำเอาลูคัสมองหน้าเด็กคนนั้นตาถลน “แหวะคุณย่า เหอะ หลานนอกไส้สิไม่ว่า”

ธาราเงยหน้ามองคนที่ยืนพิงประตูพร้อมเบ้ปากใส่เธอ อย่างใจหาย

“ช่างเถอะจ๊ะ เข้าบ้านกันดีกว่าหลานตัวน้อยของปู่ ”ท่านเซอวาสเดินเข้ามาอุ้มหนูน้อยที่หน้าเสียไปกับคำพูดของลูกชายตน

“ไปกันดีกว่าจ๊ะ เลซ เอ่อ ธารา” คุณเฟย์เซียเดินเข้าไปพยุงลูกสะใภ้พาเดินผ่านลูกชายที่หน้าหงิกหน้าบูดยังกับจวัก

เลโอเดินเข้าบ้านตามมารดาก่อนจะหยุดตรงหน้าน้องชาย “เป็นไงวะแกไอลูซ”

“อย่าลูบหัวฉัน ฉันโตแล้วไม่ใช่เด็ก” ลูคัสปัดมือพี่ชายที่แก่กว่าเขาถึงสิบเอ็ดปีออกไปจากศีรษะ

“น่าเชื่อมากไอ้ลูซ แกยี่สิบแล้วแต่ทำตัวเหมือนห้าขวบ”

“พี่ อย่าพูดเลย หลงเมียใหม่ล่ะสิ”ลูคัสกอดอกมองหน้าพี่ชาย

“ก็ไม่รู้สิ”เลโอยักไหล่

“ผู้หญิงผ่านผู้ชายมาแล้ว พี่เอาไปได้ไง” เขาถามคนที่กำลังจะเดินผ่านหน้าเขาเพื่อเข้าบ้าน

เลโอชะงักกายหันมามองหน้าน้องชาย“ก็ไม่รู้สิ ฉันชอบของแปลกก็นะ...เพราะฉันคือเลโอ ก้องฟ้า โดมินิค” ยกยิ้มมุมปากให้น้องชายวัยละอ่อนก่อนจะเดินเข้าบ้านไป

ลูคัสเดินตามพี่ชายเข้ามายังห้องโถงก็พบเข้ากับบิดามารดารวมทั้งพี่ชายและคนในบ้านที่ถูกเรียกมาดูตัวลูกสะใภ้และหลานสาวคนใหม่!

“ลอร่าดูสิน่ารักหรือเปล่า หลานสาวคนใหม่ของฉัน”

“ค่ะ น่ารักปากนิดจมูกหน่อย” ลอร่าแม่บ้านประจำคฤหาสน์บอกกับนายหญิงใหญ่ของบ้านที่นั่งกอดแม่ตัวน้อยไม่ห่างกาย

“สวัสดีค่ะ” ยาหยียกมือไหว้คนที่มาล้อมรอบกายเธอ

“อุ๊ย! มารยาทงามเสียด้วย นี้แหละที่เขาว่าคนไทยไหว้สวยและงามอย่างมีเอกลักษณ์”

“ขอบใจนะจ๊ะหนูธารที่พาหลานสาวน่ารักแบบนี้มาให้ม๊า”

“ให้ป๊าด้วย”ท่านเซอวาสยิ้มให้กับลูกสะใภ้ที่นั่งอยู่ใกล้ลูกชายโตของท่าน

“ลูซลูกจะไม่นั่งเหรอ ม๊าเห็นเรายืนมองนานแล้วนะ”

“ครับ”ลูคัสเดินเข้ามาทิ้งตัวข้างมารดาส่วนตาก็จ้องมองคนในอ้อมกอดนั้นไปด้วย

“อ้อหนูธารนี่ลูคัสลูกชายคนเล็กของฉัน”

ธารยิ้มให้พร้อมยกมือไหว้  “ไม่ต้องไอ้ลูซมันอ่อนกว่าคุณ”

“คะ”ธาราชะงักมือ “ก็..”

“ลูซเป็นลูกหลงของป๊ากับม๊าจ๊ะ” เฟย์เซียยิ้มให้ลูกสะใภ้ “เขาห่างกับตาเลซสิบเอ็ดปี”

“ค่ะ”

“ยาหยีคะ ต่อไปนี้เรียกคนนี้ว่าคุณอานะคะ”นายหญิงแห่ง        โดมินิคบอกกับคนในอ้อมกอด

“สวัสดีค่ะคุณอา”

“เออ...หวัดดี”ลูคัสบอก

“ตาลูซ...เอ่อ...ตาเลซพาเมียเราไปพักก่อนไป”ต้นเสียงดุลูกชายคนเล็กที่พูดจาไม่น่ารักก่อนจะใช้ให้ลูกคนโตพาเมียขึ้นไปพักผ่อน “ส่วนแม่หนูน้อยนี่แม่ขอยึดตัวไว้ก่อน”

เลโอพาธาราเดินขึ้นไปขั้นบนเพื่อพาเธอไปพักตามที่มารดาของตนบอก

ลูคัสนั่งมองแม่หนูน้อยที่กลายเป็นขวัญใจของคนทั้งบ้านอย่างหมั่นไส้ก่อนจะเอ่ยถามออกไป

 “ชื่อไรล่ะเรา” ตอนนี้ทั้งห้องนั่งเล่นเหลือแค่เขากับหลานนอกไส้เพราะคนงานต่างแยกย้ายกันไปส่วนมารดาและบิดาเห่อจัดรีบวิ่งไปเดินห้างซื้อเสื้อผ้ารับขวัญหลานทั้งที่จริงสั่งห้องเสื้อเอาก็ได้ แต่ก็ยากจะขัดใจกับคุณท่านทั้งคู่

“ชื่อยาหยีค่ะ คุณอาขา”

“ใครชื่ออาขาฮะ”ลูคัสตะคอกเมื่อได้ยินชื่อตัวเองผิดแปลกไปก่อนจะลดเสียงลง เหตุเกิดจากเด็กตรงหน้าทำหน้าเบ้ดวงตาเริ่มปริ่มๆไปด้วยหยาดน้ำตา “เรียกอาลูซสิ อาลูซ”

“ลูซ”ปากเล็กทวนคำ

“ใช่ลูซ”ลูคัสย้ำ

“เหมือนน้องหมาตัวที่ยาหยีรักเลย” ร่างน้อยยิ้มหวาน

แต่ลูคัสหน้าบึ้ง ผับผ่าสิ ชื่อเขาเหมือนหมาของเธอ “อาลูซ ลูซ ลูซ”

เรียกลูซซ้ำๆยังไม่พอแม่เด็กใจเด็ดยังขยับกายมานั่งใกล้ก่อนจะกอดเขาเต็มรักพร้อมเอนตัวไปมาด้วยความชอบใจ”ลูซ ลูซ อาลูซ อารู้หรือเปล่ายาหยีดีใจมากๆเลยที่มีคุณอากับเขาน่ะ”

“พอๆๆ เลิกเรียกเลยลูซนะ” ยิ่งเธอเรียกยิ่งโยกตัวเขาไปมาไหนจะมือที่กอดแล้วลูบหลังนั่นอีก นี่แม่หล่อนนึกว่าขาเป็นหมาหรือไร อีลูซอยากจะบ้าตาย

“แล้วให้ยาหยีเรียกว่าอะไร”ผละตัวออกเอียงคอเอ่ยถามอย่างสงสัย

“เอิ่ม...เรียกว่าอาก้อง เป็นไง” ลูคัสนั่งคิดอยู่ครู่หนึ่งเรียกลูซไม่ได้ก้องนี้แหละดีที่สุด

“ค่ะ...คุณอาลูซ เอ๊ย..ก้อง”

“ดีมาก และที่สำคัญเรานะเป็นผู้หญิงห้ามกอดกับผู้ชายสุ่มสี่สุ่มห้ารู้ไหม”เขาบอกเมื่อนึกขึ้นมาได้

“ทำไมคะ ก็คุณพ่อวรินทร์บอกหนูว่าการกอดเป็นการแสดงความรักอย่างหนึ่งซึ่งความรักเป็นสิ่งที่ดี”หนูน้อยเถียงตามที่เธอรู้มา

“เออนะ นี่จะไม่เชื่อกันว่างั้น”

“ก็ได้..ว่าแต่ห้ามกอดหมดเลยเหรอ คุณปู่ก็ห้ามกอดเหรอ แล้วคุณพ่อเลโอ แล้ว..”

“พอ”ลูคัสรีบหยุดเสียงแจ้วที่จำนันจานั่น

“ค่ะ”

หงอยอีกละ ลูคัสคิด ให้ตายเหอะ นี่คงต้องพูดว่า ‘ใสใสอะแก ป๊ะเนี่ย’

“ไม่ง่วงหรือไงเรานะ เพิ่งมาไม่ใช่เหรอ”

“ง่วงแต่กลัวคุณอาเหงาค่ะ” โอ้ แม่พระผู้ประเสริฐ มีกลัวเขาเหงาด้วย แม่เจ้าโว้ย! ควรมอบรางวัลหลานดีเด่นให้ด้วยไหมเนี่ย

“ไปนอนกันไหม อยากดูห้องป๊ะละ ป๊ากับม๊าจัดให้เธอแล้ว”

“ไปค่ะไป ยาหยีง่วงแล้ว”

“ตามมา”ร่างในชุดสีหวานเดินตามคุณอาคนใหม่ของเธอขึ้นไปชั้นบน

“ว้าว สวยจัง สวยที่สุด”ทันทีที่เห็นห้องยาหยีก็อุทานออกมาด้วยความตื่นตะลึง

“ไปนอนไป”บอกทำท่าหันหลังเดินออกไปจากห้องหากแต่อ้อมกอดเล็กๆนั่นรั้งเขาให้หยุดก้าวเดิน

“อยู่เป็นเพื่อนหยีก่อนนะคะคุณอา ฮึก”

“เห้ย! ร้องทำไมเนี๊ยฮะ เดี๋ยวเขาก็หาว่าฉันทำอะไรเธอหรอก”

“นะคะ คุณอา” กอดแน่นไม่ยอมปล่อย

“เออๆ เอาก็เอา ไปนอนไป” ลูคัสถอนหายใจจำต้องเดินไปนอนที่เตียงสีชมพูแหวว ไม่ช้านางฟ้าตัวน้อยก็คลานขึ้นมาซุกบนเตียงแถมกอดเขาเอาไว้แน่น

กรรม เกลียดก็เกลียด ไม่ชอบก็ไม่ชอบ แต่ต้องมานอนกอดด้วย อยากจะบ้า ชายหนุ่มนอนมองเพดานห้องไปเรื่อยก่อนจะหลับตามร่างแน่งน้อยไปในที่สุด

 

 

ช่วงเย็นของวัน

ลูคัสเดินลงมาจากชั้นบนหลังจากตื่นขึ้นมาจากการงีบหลับ แล้วก็ต้องรีบสาวเท้าเดินเข้ามาในครัวเมื่อเห็นว่าพี่สะใภ้มือสองของเขาเดินเข้าไป

“ป้าลอร่ากับพวกเธอออกไปก่อนครับผมมีเรื่องจะคุยกับพี่สะใภ้คนใหม่”หลังจากได้ยินคำสั่งของเจ้านายคนเล็กของบ้านทุกคนก็ทยอยเดินออกไปจากห้องครัว

“ไงครับพี่สะใภ้” ลูคัสเอ่ยกับคนที่กำลังล้างผัก

“คุณลูซมีอะไรจะคุยกับพี่คะ”ละมือจากงานที่ทำอยู่หันมาคุยกับน้องสามี

“มือสอง”

“คะ”ธาราชะงัก

“เธอคิดยังไงที่มาอยู่กับพี่ฉันนะ”

“...”

“เงียบทำไมไม่ตอบว่าผู้หญิงมือสองอย่างเธอมาเข้าใกล้พี่ชายของฉันทำไม”

“พี่..”หญิงสาวกลืนก้อนสะอึกลงลำคอมองหน้าคนที่เรียกเธอว่าผู้หญิง ‘ผู้หญิงมือสอง’

“อย่าเรียกแทนตัวเองกับฉันว่าพี่เพราะฉันไม่นับผู้หญิงที่ผ่านการใช้แล้วมาเป็นพี่สะใภ้ อ้อ ขอถามอะไรหน่อยนะอยากมากหรือขาดไม่ได้ถึงมาจับพี่ฉัน ได้ข่าวว่าสมบัติผัวก็มีพอได้นี่ ทำไมไม่ซื้อล่ะ”

“พอเถอะค่ะ พี่ขอพี่ไม่ได้ต้องการจับคุณเลโอนะคะ”

“จะให้เชื่อเหรอ เล่นหอบลูกหอบเต้ามาซะขนาดนี้”

“ถ้าคุณไม่พอใจพี่จะไป”ธาราก้มหน้าหยาดน้ำตาใสๆเริ่มไหลเอ่อ ลูคัสกอดอกยืนมอง

“เสแสร้งหรือเปล่า ถ้าเธอไปตอนนี้ทุกคนก็ต้องโทษว่าเพราะฉัน มารยาขั้นเทพจริงๆนะ”

“เธอเห็นดอกไม้ในแจกันนี้ไหม”ลูคัสเดินไปหยิบแจกันดอกไม้ที่ประดับอยู่ที่ตู้เย็นใบโตนำมันมาว่างที่ตรงหน้าคนที่ก้มหน้านิ่งร้องไห้

มารยาจริงๆ

“ดอกไม้สดนะมันใช้แค่ครั้งเดียวทิ้งแต่เธอรู้ไหมแจกันใบนี้นะแม่บ้านลืมเปลี่ยนเลยต้องใช้ของเก่าซ้ำ”ขณะที่พูดมือก็รวบดึงดอกไม้ออกจากแจกัน “มันจะเหม็นเน่า และฉันว่ามันคู่กับเธอ”

“คุณลูซพี่...”คำพูดของธาราขาดหายเมื่อลูคัสยกแจกันใบโตราดรินน้ำในนั้นลงบนศีรษะเธอ

“ดอกไม้เน่ายังทำปุ๋ยได้นะ แต่เธอนี่ไม่ คิดจะโมดิฟายด์ตัวเองใหม่ น่าสมเพศ”

 

 

ตุบ

ดอกไม้ทั้งหมดถูกโยนใส่หน้าของคนที่เปียกไปทั้งตัว “จำเอาไว้ธาราว่าฉันเกลียดเธอและลูกของเธอ”

ธาราทรุดตัวลงนั่งบนพื้นอย่างอ่อนแรง นี่เธอต้องเจออะไรอีก สองพี่น้องไม่ต่างกันเลยพวกเขาช่างโหดร้ายและใจดำเหมือนกันทั้งคู่