Demon's Boy รักร้ายนายเย็นชา

    วันนี้...ฉันตัดสินใจมาโรงเรียน จากที่ไม่ได้ไปมาหนึ่งอาทิตย์เต็มๆ (รอให้ข่าวซา)
    ฉันมาเพื่อจะแก้ข่าว แต่ไม่รู้ว่าผู้ชายที่โทรมาหาพี่น้ำหวานจะมาสร้างข่าวให้ฉันอับอายเพิ่มขึ้นหรือเปล่า ก็คงต้องรอดูอย่างเดียวล่ะนะ เพราะไม่รู้ว่าหมอนั่นเป็นใคร 
    แต่จะบอกให้ว่าฉันอาจจะเคยรู้จักหมอนั่น...น้ำเสียงเย็นชา แต่นิสัยโคตรกวนอย่างนั้นน่ะ มันคุ้นมากกกกกก! คุ้นจนนึกไม่ออกอ่ะ -_-* นึกกี่ทีก็นึกไม่นึกออก 
    เฮ้อ...เป็นไปตามที่คิดเลย ไม่มีใครอยากยุ่งกับฉันสักคน บางคนก็เอาแต่นินทาว่าร้าย บ้างก็
รังเกียจเดียจฉัน บ้างก็...
    ปึ้ก!
    "ว้าย =[]="
    ตุ้บ~
    แงๆๆ ใครมาเดินชนฉันเนี่ย ไม่ดูตาม้าตาเรือเอาซะเล้ยยย ล้มเลยเนี่ย T^T 
    "ขอโทษนะครับ เป็นอะไรมั้ย" เขายื่นมือมาดึงมือฉันให้ลุกขึ้น
    เอ๊ะ...น้ำเสียงเย็นชาคนผู้ชายคนนี้ ทำไมมันคุ้น คุ้นขึ้นไปอีกล้านเท่า!!! ยิ่งเห็นหน้าตาก็ยิ่ง...คุ้นเข้าไปอีกอ่ะ นี่เขาคือคนที่ประกาศข่าวของฉันใช่มั้ย
    "กรี๊ด! อย่าเอามือเลวๆของนายมาแตะต้องฉันนะ"
    "หึๆ...รู้แล้วสินะ" เขาพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชาดุจดั่งน้ำแข็ง แต่ฉันเห็นว่าเขาแอบยิ้มจางๆแบบชั่วร้ายมาก
    แปลว่า...หมอนี่คือคนที่ประกาศจริงๆ O_O
    "นายชื่ออะไรอ่ะ"
    "คาเรน"
    "ว่าไงนะ O_O!!!"
    "ฉันไม่ชอบพูดซ้ำนะ ได้ยินแล้วทำไมยังถามอีก"
    "คาเรน...ทำไมนายถึงทำอย่างนี้..."
    น้ำตาของฉันเริ่มไหลรินลงมาอาบแก้ม ความเสียใจปนความโกรธมันจุกอยู่เต็มอก 
    คำว่ามิตรภาพของฉันกับเขามันจืดจางไปในหัวใจของเขาแล้วสินะ...
    "ฉันทำ แล้วมันทำไมหรอ หนักหัวเธอตรงไหน อย่างน้อยฉันก็ไม่เคยเป็นเพื่อนเธอแล้วกัน"
    "ใครบอกนายว่าเราไม่เคยเป็นเพื่อนกัน"
    "ห๊ะ??"
    "นายลืมไปแล้วจริงๆ นายถึงได้ทำแบบนี้กับฉัน นายจำฉันไม่ได้ มิตรภาพของเรา นายก็จำไม่ได้"
    "อย่ามาใช้มุขงี่เง่านี่กับฉัน"
    "ฉันโยเกิร์ตไง จำได้มั้ย!!!"
    "วะ...ว่าไงนะ โยเกิร์ตหรอ O_O!"