FFBR เพราะชีวิตผมมันน่าเบื่อ

"นี่เธอหายไปไหนมาเนี้ย ทิ้งชั้นอยู่กับโรงเรียนเขาวงกตนี่ได้ไง"  ผมเงยหน้าและถามเธอขณะที่ยังหอบจากการวิ่งหนี
"นายนั่นแหล่ะ หายไปไหนมา ชั้นก็ตามหานายแทบแย่เหมือนกัน นึกว่ากลับบ้านไปซะแล้ว" เธอพูดด้วยสีหน้าเหมือนจะเคืองผม
"ก็ชั้นไม่รู้ว่านี่ ว่าห้องเรียนมันอยู่ไหนน่ะ แถมยังเจอแต่เรื่องซวยๆ"
"เอาน่า ไม่เป็นไร เดี๋ยวชั้นจะเป็นไกด์ให้นายเองไม่ต้องห่วง" เธอยิ้มและยื่นมือมาให้ทางผม
"ฝากตัวด้วยนะ" ผมยืดตัวขึ้นและพูดแต่ไม่ได้จับมือเธอ
โครก~ ครากกก~~ "เอ่ออ.. ขอโทษที พอดีไม่ได้กินอะไรตั้งแต่เช้าแล้วน่ะ" น่าอายชะมัด ผมลืมกินนมกับขนมปังที่พกจากบ้านมาซะสนิทเลย
"ฮ่าๆๆๆ เราไปกินข้าวกันเถอะ นี่ก็เที่ยงแล้ว" เธอหัวเราะและเดินนำหน้าผมไป
"อื้อ" ผมตอบด้วยความอายมาก
"อ้อ ชั้นลืมถามอะไรไปอย่างน่ะ นายชื่ออะไรหรอ?" เธอหันกลับมันแล้วตะโกนถาม
"ข้าว ชั้นชื่อข้าวน่ะ ...แล้วเธอล่ะ?"
"ชั้นชื่อเมย์จ้ะ ยินดีที่ได้รู้จักนะ ข้าว"
"อื้ม ยินดีที่ได้รู้จัก เมย์" ทำไมตอนนี้ผมถึงรู้สึกดีแบบนี้นะ
 
 
"ท้องหายร้องรึยังล่ะ กินไปตั้ง 3 จาน นี่นายเป็นมนุษย์รึเปล่าเนี้ย" เธอถามผมขณะที่เดินไปส่งอาคารเรียนของ ม.5
"ก็ชั้นหิวนิ"
"นายกินชั้นได้แน่ ถ้านายหิวมากกว่านี้น่ะ" เธอพูดหยอกล้อผม
"ข้าว นี่ตึกเรียนของชั้น ม.5 นะ ตึกที่ 7 น่ะ จำไว้ด้วยล่ะ มีเลขบอกที่ข้างอาคารให้ด้วย"
"ชั้นรู้แล้วน่า ชั้นไม่ได้โง่ซะหน่อย"
"จ้าๆ งั้นชั้นเข้าห้องก่อนนะ ไว้เจอกัน" เธอพูดแล้วก็รีบวิ่งขึ้นอาคารไป
"แล้วเจอกันนะ" ผมพูดเสียงเบาๆ
 
      ก่อนหน้านี้เมย์บอกว่า ห้องที่เรียนจะเรียงตามชั้นสินะ เราอยู่ 5\3 ...งั้นชั้น 3 นี่ก็คงใช่ล่ะ ที่เหลือก็แค่หาห้องที่เราจะต้องเข้าเรียน 
 
ติ๊ดดด~ ติ๊ด~ ตี๋ววว~ เสียงกีต้าที่นุ่มและบาดหัวใจแบบนี้ นี่มันอะไรกันเนี่ย
บึ่ม~ บึ่ม~ บึ่ม~ บึ่ม~ บึ้ม~ บึ้ม~ บึ้ม~ บึ้ม~ เสียงเบสที่หนักแน่นและทรงพลัง นี่ก็ด้วย
      ขอดูหน่อยนะว่าใครเป็นคนเล่น ..ห้องนี้สินะ ไหนขอดูหน่อย
แอ๊ดดดด~ เสียงเปิดประตูอย่างช้าๆ ....โอ้โห นี่มันนน พอเข้ามาฟังใกล้ๆแล้วยิ่งสุดยอดเลย ผมหลับตาแล้วยืนฟังอยู่หน้าประตู
วี๊งงงงง~ กรึบ~ เสียงกีต้าและเบสเงียบไป
"เฮ้ นายคนยืนอยู่ตรงนั้นน่ะ เข้ามาทำอะไรข้างในนี้เนี้ย"
     ผมลืมตาแล้วสะดุ้งนิดๆ เห็นมือกีต้าและมือเบสกับกำลังจ้องมองผมอยู่
"เอ่ออ.....ชั้นแค่..."
"อ้อ นายจะมาสมัครเข้าวงเราใช่มั้ย" มือกีต้าถามผมและเดินปรี่เข้ามาหาผม
"เยี่ยมไปเลย เราขาดคนอยู่พอดี ชั้นชื่อ ทาโร่ นะเล่นกีต้า" เค้ากอดคอผมและพูด
"ส่วนเจ้าทึ่มที่เอาแต่กินอยู่ตรงนั้นชื่อ คิม น่ะ" เจ้าทาโร่ลากผมและเดินไปใกล้ๆคิม
"โย่ว ยินดีต้อนรับสมาชิกใหม่" คิมพูดและเคี๊ยวช็อคโกแลตไปด้วย
"เดี๋ยวสิๆ ชั้นแค่บังเอิญผ่านมาน่ะ ขอตัวก่อนนะ" ผมดึงมือทาโร่ออกจากคอ และรีบเดินออกจากห้องทันที
"เดี๋ยวสิเด็กใหม่ เรายังไม่ได้ถามชื่อแกเลย" ทาโร่ตะโกนตามหลังผม
 
      เห้อออ! จู่ๆก็โดนบังคับเข้ากลุ่มซะงั้น พวกนั้นเป็นอะไรของเค้านะ ...แต่ว่า เสียงดนตรีที่พวกเค้าเล่นเมื่อกี้มัน มืออาชีพชัดๆ ถึงผมจะเล่นดนตรีไม่เป็น แต่ผมฟังเพลงมาตั้งแต่เกิดแล้วครับ ไม่ว่าจะเป็นสากล ไทย แนวป๊อป แนวร็อค หรือทุกแนวมันอยู่ในหัวผมตั้งแต่เด็กแล้ว เพราะพ่อผมเคยเป็นนักดนตรีที่มีชื่อเสียงมากของไทย และท่านเปิดเพลงให้ผมฟังทุกวันทุกเวลา หวังจะให้ผมเป็นนักดนตรีเหมือนท่าน แต่ผมกลับเล่นเครื่องดนตรีไม่เป็นเลยซักอย่าง ขอโทษนะครับพ่อ แต่วันนี้ผมได้ฟัง ดนตรี ที่ทำให้ชีวิตที่แสนหน้าเบื่อของผมอาจจะเปลี่ยนไปก็ได้ ตอนนี้ผมยังตื่นเต้นไม่หายเลย
 
.......ในห้องเรียน
"นักเรียนทั้งหมด ทำความเคารพ" หัวหน้าห้องกล่าวทำความเคารพคุณครู
"สวัสดีครับ\ค่ะ"
"สวัสดีครับ ครูชื่อ เชน นะครับ เป็นครูที่ปรึกษาของห้อง 5/3"
"แล้ววันนี้มี เด็กใหม่ที่มาสายไม่ทันได้แนะนำตัวพร้อมกับเพื่อนๆในตอนเช้า ครูจะให้เค้าแนะนำตัวตอนนี้เลยแล้วกันนะครับ เชิญครับ" 
"สวัสดีครับทุกคน ผมชื่อ ข้าวหอม อินทรา ครับ ชื่อเล่น ข้าว ครับ"
"ชื่อน่ารักไปมั้ยเนี้ย" เสียงซุบซิบ
"แต่ก็หล่อจริงๆนะเธอ" เสียงซุบซิบ
"แถวดูเป็นคนซื่อๆด้วย" เสียงซุบซิบ
"นายข้าวหอม ที่นั่งที่ว่างตรงข้างๆ เมย์ เลยนะ" คุณครูพูดแล้วชี้ไปทางโต๊ะข้างเมย์
"ครับ" ผมตอบและรีบเดินไปหาโต๊ะเมย์
"นี่ข้าว นายอยู่ 5/3 หรอเนี้ย ไม่เห็นบอกเลย" เธอยิ้มและพูดเบาๆ
"ขอโทษทีนะ พอดีเมื่อเช้ามันวุ่นวายไปหน่อยน่ะ"ผมพูดๆเบาๆและนั่งลงที่เก้าอี้
"นี่เมย์ คนนี้หรอที่เธอชอบน่ะ" อิมหันหลังกลับมาถามด้วยเสียงเบาๆและแอบหัวเราะ
"ยัยบ้าอิม หยุดพูดเดี๋ยวนี้เลยนะ" เมย์หน้าแดงและตะคอกเบาๆใส่อิม
"งั้นตอนนี้ครูขอตัวก่อนนะ มีอะไรก็สามารถปรึกษาครูได้ทุกเรื่องเลยนะ ยกเว้ยยืมตังนะจ๊ะ" ครูเชนพูดประกอบท่าทาง 
"ฮ่าๆๆๆ" เพื่อนๆในห้องหัวเราะ
       เอี๊ยดดด~ กรึบ~ เสียงประตูปิดลงหลังจากที่ครูออกจากห้อง
 
ตึ้ง~ "ว่าไงเด็กใหม่ ไปเข้ากับเราได้รึยัง ไม่นึกเลยว่าจะได้อยู่ห้องกับนาย โชคดีเป็นบ้าเลย ฮ่าๆๆ นึกว่าจะลำบากเพราะหาตัวนายแล้วแท้ๆ" เสียงทาโร่กระโดนมานั่งบนโต๊ะแล้วพูดกับผม
"โย่วเด็กใหม่ เจอกันอีกแล้วนะ"กรุบ~ กรับ~ กรุบ~ กรับ~ เสียงคิมยืมกินขนมอยู่ข้างๆ
"เดี๋ยวสิ ชั้นยังไม่ได้บอกเลยว่าจะเข้าวงกับนายน่ะ เมย์ เธอช่วยเราพูดหน่อยสิ" ผมพูดเสร็จแล้วหันหน้าไปทางโต๊ะของเมย์
"อ้าว เมย์หายไปไหนเนี่ย?" ผมไม่เห็นเมบ์ เธอลุกไปตอนไหนเนี่ย
"สงสัยเธอจะเขินน่ะ ฮี่ๆๆ" อิมกระซิบเบาๆกับผม
"ไม่ได้ ในเมื่อนายเข้ามาในห้องพวกเราแล้ว นายต้องมาอยู่อยู่กับพวกเรา" ทาโร่พูดพร้อมกับยิ้มแปลกๆ
"แต่ชั้นเล่นดนตรีไม่เป็นเลยนะ"
"แต่ชั้นเห็นนายยืนหลับตาฟัง แบบเข้าถึงทำนองดนตรีได้ลึกสุด ชั้นรู้สึกได้" ทาโร่พูดอย่างหนักแน่น
"คนที่ไม่รักเสียงดนตรี จะไม่ทำแบบนั้นหรอก" คิมพูดขึ้นพร้อมกับขนมที่เต็มปาก
"งั้นจะให้ชั้นทำอะไรในวงล่ะ" 
"นายเคยเล่นกลองรึเปล่าล่ะ" ทาโร่ถามผม
"ไม่เคยเลยซักครั้ง"
"สำหรับนาย มันฝึกไม่ยากหรอก มาเถอะ" ทาโร่กอดคอแล้วลากผมออกจากห้อง
"แต่นายเอามือออกจากคอชั้นก่อนได้มั้ย" ผมบ่นไปตามทาง
 
ปึ้งงง~ เสียงเปิดประตูห้องซ้อมของวง พร้อมกับเสียงดีใจของสมาชิกในวง วู๊ฮู้~ "มาเริ่มกันเถอะ"
"ข้าว นายไปนั่งที่กลอง นาว" ทาโร่ชี้ไปที่กลองแล้วพูดด้วยอารมณ์ร่าเริง
"นายเคยพอจะเคยเห็นนักดนตรีเล่นอยู่ใช่มั้ย" ทาโร่ถาม
"ก็พอจะจำๆได้บ้างนะ" ผมพูดด้วยความไม่มั่นใจ
"งั้นเดี๋ยวนายตีตามจังหวะเพลงนี้นะ" ทาโร่หยิบกีต้าขึ้นมาแล้วเริ่มดีด ทำนองช้าๆ
 โป๊ะ ตึ่ง ตึ่ง ตึ่ง โป๊ะ ตึ่ง ตึ่ง ~  โป๊ะ ตึ่ง ตึ่ง ตึ่ง โป๊ะ ตึ่ง ตึ่ง ผมค่อยๆเคาะจังหวะตามทำนองกีต้า
"เข้าท่านี่ เดี๋ยวนายต้องตีส่ง ในทำนองถัดไปนะ" ทาโร่พูดอย่างมีหวัง
"โอเค ชั้นจะลองดู" ผมตอบด้วยความไม่ค่อยมั่นใจ
"เอาล่ะนะ" ทาโร่พูดเสร็จแล้วก็เปลี่ยนทำนองเพลง
 โป๊ะ ตึ่ง ตึ่ง ตึ่ง โป๊ะ ตึ่ง ตึ่ง เฉ่ โป๊ะ โป๊ะ โป๊ะ โป๊ะ ~ ผมตีมั่วจนน่าอายที่สุด
"เอาน่าๆ เดี๋ยวถ้าฝึกอักซักนิดนายอาจจะเก่งก็ได้นะ" ทาโร่ยิ้มและโชนิ้วโป้งให้
"เดี๋ยวทาโร่ ชั้นอยากให้ข้าวลองอีกอย่างน่ะ" คิมพูดขึ้นพร้อมกับเคี๊ยวขนม
"อะไรหรอ ?" ทาโร่ถามคิม
"อยากมีทำนองเพลงที่แต่งเกือบจะเสร็จแล้วน่ะ อยากให้เขาลองร้องมั่วๆ คลอๆ ไปกับเพลงดู" คิมพูดพร้อมกับวางขนมและหยิบเบสขึ้นมา
"โอเค ได้เลย" ทาโร่พูดและหยิบกีต้าขึ้นมา
"มานี่ข้าว นายลองร้องเพลงนี้ดู พวกเราเชื่อใจนายนะ จากที่พวกเราเห็น พวกเราเชื่อว่าในตัวนายต้องมีอะไรบางอย่างแน่ๆ ทำให้สุดฝีมือล่ะ"
 
       ผมเงียบและเดินไปที่ไมค์ จับไมให้แน่น และดนตรีก็เริ่มอินโทร ตอนนี้ผมอยากจะบอกพ่อว่า พ่อครับ ผมขอโทษที่ผมใช้วิตไว้เรื่อยเปื่อยไปวันๆ แต่สิ่งหนึ่งที่ผมไม่เคยทิ้งเลยก็คือ ดนตรี ผมรักมันมาก และตอนนี้ผมมีเพื่อนที่เชื่อใจผม ผมจะไม่ทำให้พวกเค้าและพ่อผิดหวังแน่ครับ
 
   ~ ความรัก ที่ผู้นิยาม ~ ความรัก ที่ผู้คนต้องการ ~
   ~ ความรัก ที่หลายคนตามหา ~ ความรัก จริงๆมันอาจอยู่ตรงหน้าฉัน ~
 
"บ้าหน่า เสียงเจ้านี่สุดยอดไปเลย" ทาโร่พูดเบาๆพร้อมกับตกใจอย่างหนัก
 
 ~ หากเธอกำลังตามหาความรัก ~ หากเธอกำลังตามหาคนที่เฝ้ารอ ~ หันมาทางนี้ ~
 
"มีนักร้องที่ 10 ปี จะมีซักคนโผล่มาในวงเราจนได้สินะ" คิมพูดเบาๆ พร้อมกับขนมที่ร่วงจากปาก
 
~ มองที่ฉัน ที่ฉันคนนี้ ~ คนที่กำลังตามหาเธอเหมือนกัน ~
~ มองที่ฉัน ที่ใจดวงนี้ ~ ว่ามันเฝ้ารอคอยเธอมาแสนนาน ~
 
....หน้าห้องซ้อม
"เสียงอ่ะไรน่ะ" เมย์พูดขึ้นมา
"เสียงใครกันนะ"
"มาจากในห้องซ้อมนี่หรอ"
    เมย์มองเข้าไปข้างในผ่านกระจกใสที่บานประตู เธอยื่นมองผมแล้วยิ้มพร้อมกับเสียงเพลงที่ผมกำลังร้องอยู่
 
     ~ มองที่ฉัน ที่ฉันซักที ~ แล้วเราทั้งคู่จะเจอ สิ่งที่เราตามหาาาาาาา ~
 
เมย์เริ่มน้ำตาไหลออกเองโดยไม่รู้ตัว....
 
โปรดติดตามตอนต่อไป>>>>