กับดักรักนายจอมวุ่น

--
กับดักรักนายจอมจุ้น
เคยรักใครเพราะโชคชะตาทำให้รู้จักเค้าใหม?
คุณเองล่ะเคยเอาความรักมาวางไว้กับความรู้สึกใหม
ความรักใช่เรื่องเล่นหรอ? คุณเอามันมาเล่นกับความรู้สึกได้ยังไง...
ฉัน “ฮะนะโกะ ยามาซากิค่ะ เรยกสั้นๆว่า  ฮานะก็ได้ค่ะ
ฉันอายุ20ปี เป็นนักศึกษาของมหาวิทยาลัย โอซะกะ ฉันเป็นลูกของ ผ.อ.ค่ะ ชีวิตของฉันทุกๆวันก็มีความสุขดีจนกระทั่งนายนั่น…
สวัสดีครับ ผม ฮิโรชิ ชิโนซากิ “ฮิโรชิ” ครับ ฝากตัวด้วยน้า
ผมเป็นลูกของเพื่อน”สนิท”ผ.อ.ที่นี่ครับ ผมเพิ่งมาใหม่ ที่ผมเลือกเรียนที่นี่เพราะพ่อผม เค้าให้ผมมาหาคู่หมั้นของผมที่เรียนอยู่ที่นี่เป็นลูกสาวของผ.อ.ที่นี่แหละครับ แต่ เอ... เธอเป็นใครกันนะ??
ตอนที่ 1 นายจอมยุ่ง
 
***เช้าวันวันจันทร์***  25/08/2015
“ฮ้าวว...-0-” เช้าวันจันทร์เป็นอะไรที่น่าเบื่อ ทำไมน๊า
โลกต้องหมุนรอบตัวเอง?!!!! ไม่อยากให้มีตอนเช้าเลยจริมๆ
การที่ต้องตื่นเช้าๆไปมหาวิทยาลัยเนี่ยมันเป็นอะไรที่น่าเบื่อมากกกเลยล่ะ ถึงแม้จะมีพ่อเป็น ผ.อ.ก็ตาม ติ๊ด ติ๊ด ติ๊ด
*คิดซะว่าคือเสียงนาฬิกา* อ๊ากกกก!!! 8:00น.
เพิ่งจะมาปลุกฉันหรือยะ
ฮึ่มม!!  ตายละมีคาบแรกตอน 8:30 ซะด้วยซิ ไปอาบน้ำก่อนน้า
**มหาวิทยาลัย โอซะกะ 8:30**
สวัสดีค่ะ**โค้งงามๆฉบับสาวญี่ปุ่น***
  
ฮะนะโกะ ยามาซากิค่ะ เรยกสั้นๆว่า  ฮานะก็ได้ค่ะ
ฉันอายุ20ปี เป็นนักศึกษาของมหาวิทยาลัย โอซะกะ ค่ะ
หลังจากที่ฉันวิ่งผ่านน้ำ มาประมาณ3นาที และใช้เวลาแต่งตัว25นาที และเอิ่มมม  ขึ้นวินมอไซค์มาอีก1นาที ฮ่ะๆๆๆ ฉันสุดยอดไปเลยใช่ใหมล่ะ -_- ตอนนี้ฉันอยู่ในห้องเรียนแล้วล่ะ และก็กำลังฟังเอ่ออ เรียกว่าเสียงมันผ่านเข้ามาในหูก็แล้วกันนะคือแบบเสียงมัน “มา...ก็.......นำ....ไว้...จ้ะ” กรี๊ด!!!!!!! อ๊าย!!!!
“หล่ออ่ะแกรร”
“ผัวชั้ลเองน้า”
“นี่ของฉันย่ะ..รับคู่ควงใหมค๊า”

เกิดอะไรขึ้นเนี่ย

วิ๊งๆๆๆๆ  อ่อร่าเข้าตา นายนั่นเป็นใครกันนะ?
 
หล่อมากกกกก/ก.ไก่อีกล้านตัว/
สวัสดีครับ ผม ฮิโรชิ ชิโนซากิ “ฮิโรชิ” ครับ ฝากตัวด้วยน้า
กรี๊ด!!!!!   อ๊ายยยยย!!!!!!!!!!!
ปัง!!!!!
“นี่พวกเธอจะกรี๊ดอะไรกันนักหนายะ!” ชวิ้งงง สายตามีอำนาจ
พวกผู้หญิงทั้งหลายจึงหยุดกรี๊ดกันทันที
นั่นไม่ใช่เสียงครูหรอกนะเสียงฉันเองแหละ ก็ฉันน่ะน้าเป็นถึง ลูกสาวสุดที่รักของผ.อ. ที่นี่เชียวนะ  ใครๆก็กลัวอำนาจของฉันกันทั้งนั้นแหละ หึๆๆๆ พุดจบแล้วก็นั่งลงอย่างสวยงามม
“นี่เธอ...?” นายนั่นเรียกฉัน
“อะไร!...” ฉันตอบกลับไปเสียงห้วน
ตอนนี้สายตาทั้งห้องกำลังจับจ้องมาที่เราด้วยความเผือก?!!!
“มองอะไรกัน..นี่ไม่มีอะไรทำกันหรอ?”  ฉันตอกกลับไปพวกนั้นจึงก้มหน้างุดลงไปในทันที
“นายมีอะไรหรือป่าว?” ฉันถามพร้อมกอดอกอย่างเอาเรื่อง
“เธอเป็นพวกไม่มีใครสั่งสอนหรือไง?...ถึงได้แทรกตัวมาท่ามกลางความสุขของเพื่อนมาอย่างนั้น...” นายนั่นกอดอกเหมือนจะไม่ยอมความ“มันก็เรื่องของฉัน!..นายมายุ่งอะไรล่ะ!!” นายนี่เข้ามาวันแรกก็หาเรื่องฉันซะแล้ว  นายนี่เนี่ยมันน่าจับไปคลุกแป้งแล้วลงกระทะนัก
***ไม่ใช่ไก่นะไม่ปลานะ*** 0-0
“ก็มันเป็นความสุขของเพื่อนเธอน่ะ..ไปยุ่งอะไรกับเพื่อน”
“ชิส์...ใครสนล่ะ มันเสียงดังนะ” ฉันพูดแล้วเดินไปหาเค้าอีกก้าวหนึ่ง
“หรือว่านายน่ะ...ไม่รู้จักคำว่า ส่วนตัวล่ะ? ถึงชอบทำลายความเป็นส่วนตัวของคนอื่น” เอาง่ายๆฉันกำลังสื่อความหมายในทางที่ว่า นายนี่น่ะ ***เสือก*** ยังไงล่ะ
ฉัน: ยิ้มกรุ้มกริ่มแล้วเดินไปนั่งที่
หมอนั่น:หน้าเหวอแล้วมองอย่างคาดโทษ
 
****พักกลางวัน****
ฉันลุกออกมาจากห้องที่แสนน่าเบื่อนั่นเดินเดินมาที่โรงอาหาร เพราะเห็นฉันหยิ่งๆแบบนี้อ่ะ ฉันแพ้ของหวานน้า โดยเฉพาะช็อคโกแล็ตนมนี่ยิ่งชอบเลยล่ะ /ใส่ความเป็นตัวเองลงไป/ -_-
ฮ้า...ในที่สุดก็มาถึงซะที ฉันมองหาที่นั่งก่อนจะไปสะดุดตากับที่นั่งแถวๆริมโรงอาหารที่มีกระถางต้นไม้ล้อมรอบอยู่ แล้วก็มีต้นซากุระโน้มกิ่งลงมานิดหน่อยสร้างบรรยากาศแบบว่าใครที่ไปนั่งเนี่ยต้องคิดว่าตัวเองอยู่ในโลกของเจ้าหญิงแน่เลย นี่แหละมุมทานข้าวของฉัน พ่อฉันเนี่ยถึงแม้จะยุ่งเรื่องงานแต่ก็เอาใจใส่กับเรื่องเล็กๆน้อยๆเหมือนกันนะ
ฉันเดินยิ้มก่อนจะไปซื้ออาหารแล้วมานั่งโต๊ะที่พ่อฉันจัดไว้ให้เป็นมุมพิเศษ
ฟึ่บ!.... ???? แรงสั่นสะเทือนน้อยๆตรงที่ฉันนั่งทำให้ฉันต้องหันไปมองด้านข้างตัวเองซึ่งตอนนี้มีบุคคลที่ไม่ต้อนรับ  มานั่ง “เผือก” อยู่
“นี่นาย...ตรงนี้มันที่ฉันนะ” ฉันพูดพร้อมจิกตาแรงๆใส่หมอนั่น บังอาจมานั่งที่ฉันหรอยะ!  
I’m s0rry…yeah
S0rry yeah…
“ค่ะพ่อ” เมื่อรู้ว่าเป็นเบอร์ใครฉันจึงกดรับและกรอกเสียงลงไปทันที
“ลูกอยู่กับ“ฮิโรชิ”รึเปล่าลูก”
“......-_-”
เมื่อฉันเงียบพ่อจึงพูดต่อ
“พ่อหมายถึงผู้ชายที่เข้ามาใหม่น่ะ ฝากดูแลเค้าด้วยนะลูก...อย่าแกล้งเค้าล่ะ ดูแลเค้าให้ดีเหมือนเค้าเป็น “แฟน” ของลูกนะ”
“นี่มันอะไรอีกอ่ะพ่อ...”
“ฮานะ...พ่อบอกว่ายังไง” เสียงที่กดต่ำลงบ่งบอกให้รู้ว่าพ่อกำลังจะโกรธ เฮ้ออออ ถึงแม่พ่อจะตามใจฉันมากขนาดใหนแต่เมื่อไรที่พ่อโกรธนี่ก็เหมือนฉันเป็นขยะเมื่อล้านปีที่ไปใหนก็มีแต่คนรังเกียจเลยละ พ่อฉันนะ รักแรง โกรธแรง เกลียดแรงซะด้วย
“ค่า...หนูจะดูแลให้เหมือนแฟนของหนูที่หายสาบสูญแล้วพึ่งเจอกันเลยล่ะค่ะ” ฉันพูดประชดประชันพ่อก่อนที่จะวางสายแล้วเดินเข้าไปหานายนั่น
“นี่นายน่ะเป็นอะไรกับพ่อฉันหรอ?” ฉันพูดแล้วค่อยๆนั่งลงข้างเค้า จริงๆแล้วเค้าก็เป็นคนที่หน้าตาดีอยู่มากๆๆๆๆๆเลยแหล่ะ //--// (แอบเขิน)
“นี่เธอ....” เค้าพูดแล้วสะกิดเบาๆที่ใหล่ฉัน นี่เค้าต้องเห็นฉันหน้าแดงเลยอ่ะ>.<
“มะ มีอะไร” ฉันรีบหันหน้ากลับไปทันที แต่บังเอิญเกิ๊นนนที่นายนั่นหันหน้ามาพอดี ทำให้ฉันเผลอจองตานายนั่น ฉันจึง...
“นี่มาหาแม่เร็วลูก” 0.0
“ฮิโรชิมาช่วยกันดูลูกหน่อยสิ”>0<
“มาแล้วครับบ ฮานะ” >.<!!!!  ไม่จริงงงงง