Cutie Girl ล้วงหัวใจยัยตัวแสบ
-
เขียนโดย AnattyS
วันที่ 11 กันยายน พ.ศ. 2559 เวลา 01.02 น.
2 ตอน
0 วิจารณ์
4,553 อ่าน
แก้ไขเมื่อ 11 กันยายน พ.ศ. 2559 01.10 น. โดย เจ้าของนิยาย
1)
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความสนามบิน ...xx
“แคทอยู่ที่สนามบิน XX แล้วนะคะ พี่ตินอยู่ส่วนไหนของสนามบินคะ” เมื่อฉันลงเครื่องมาถึงที่สนามบิน ฉันก็รีบหยิบโทรศัพท์โทรหาพี่ชาย เพราะกลัวหลง 555+ มันไม่ค่อยกับสถานที่นี้สักเท่าไหร่ นานมากแล้วนะที่ฉันทิ้งเมืองไทย ไปหาอ้อมกอดอเมริกา อีกสักพักฉันก็คงต้องชินและคุ้นเคยกับเมืองไทยเหมือนตอนเด็ก ๆ เพราะฉันต้องกลับมาอยู่ที่นี่แบบถาวร
“แคทตี้” เสียงทุ้มๆ ที่คุ้นหูเรียกฉัน นั่นก็คือพี่ชายฉันเอง คริสท์ตินสุดหล่อ
“พี่ติน” ฉันเรียกพี่ตินพร้อมโบกมือว่าฉันอยู่ทางนี้ ฉันเดินไปหาพี่ตินแล้วกอดพี่ตินด้วยความคิดถึงเพราะไม่ได้เจอกันตั้งหลายปี “เหนื่อยไหม ยัยตัวแสบ” เค้าถามฉันพร้อมเอามือมาลูบหัวเบาๆ เปรียบเสมือนกำลังลูบหัวน้องหมา “ไม่เหนื่อยเลยค่ะ สบายมาก น้องถึกจะตาย”
ฉันคือ “แคทเธอรีน อัศวนันท์ธาดา” เรียกสั้นๆกันว่า “แคทตี้” ฉันเป็นลูกสาวคนเดียว เพราะมีพี่อีกคนเป็นผู้ชาย ^^ พี่ชายก็คือ “คริสท์ติน” พี่ชายเพลย์บอยสุดหล่อ สาวนี่ติดตรึม ทุกอย่างมาพร้อมขนาดนี้สาว ๆ จะหนีไปไหนชิมิ !!! ที่บ้านฉันทำธุรกิจจิวเวอร์รี่ที่จัดได้ว่าเป็นรายใหญ่ของประเทศเลยล่ะ แม่ฉันเลยส่งฉันไปเรียนต่อที่อเมริกาเพื่อให้ฉันกลับมาช่วยบริหารธุรกิจของครอบครัว แต่เมื่อฉันเรียนจบกลับมาฉันกลับไม่ได้มาทำงานกับคุณพ่อคุณแม่อย่างที่คิดไว้น่ะสิ เพราะคุณพ่อต้องการให้ฉันได้เรียนรู้หาประสบการณ์ดีๆจากผู้บริหารเก่งๆคำที่คุณพ่อบอกคือ
“ฝึกประสบการณ์” //เหมือนกับฉันเป็นเด็กนักศึกษายังไงยังงั้น
“แคท พ่อกับแม่เราตกลงกันแล้วนะว่าจะให้ลูกไปเรียนรู้งานกับคุณลุงกิตติที่เป็นเพื่อนของพ่อ หนูจำคุณลุงได้ใช่ไหม ?” คุณพ่อพูดพร้อมกับเอามือลูบหัวฉันเบาๆ เหมือนเป็นการเกลี้ยกล่อม “แต่คุณพ่อคุณแม่คะ ให้พี่ตินดูแลเรื่องงานหนูก็ได้นะคะ ทำไมต้องให้หนูไปทำงานที่อื่นด้วยล่ะคะ ทั้งที่ที่บริษัทหนูก็สามารถไปทำนิคะ” ฉันพูดด้วยเสียงออดอ้อนพร้อมซบไหล่คุณพ่อ เหมือนแมวกำลังอ้อน “คุณพ่อเค้ารู้ไงว่าเราอ่ะดื้อ ไม่ค่อยยอมฟัง น้องถึงต้องไปเรียนรู้งานที่อื่นก่อนที่จะมาทำที่บริษัท และอีกอย่างพี่ก็ไม่มีเวลามาเทรนด์งานเราหรอกนะ” พี่คริสท์ตินพูดเสริมขึ้นมา อธิบายอ้างเหตุผลซะยาวเหยียด ฉันดื้อน่ะฉันยอมรับนะ ไม่ฟังน่ะฉันก็มีบ้าง แต่ เฮ้ออ... ฉันก็คงขัดไม่ได้ ได้แต่ทำหน้าหงิกงอเป็นปลาทูอยู่ในเข่ง “ก็ได้ค่ะ” ฉันยอมรับไปแบบไม่พอใจ นี่ฉันอุตส่าห์ทำหน้าตาน่าสงสารแล้วยังไม่มีใครสงสารกันบ้างหรอ
การไปทำงานครั้งนี้ ฉันจะต้องทำให้คุณพ่อคุณแม่มั่นใจว่าฉันจะสามารถกลับมาดูแลและบริหารช่วยพี่ตินได้ และที่สำคัญฉันจะทำให้ทุกคนเห็นว่าฉันไม่ใช่ ฉันโตแล้ว ฉันโตแล้ว..............
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
0 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
0 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
0 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ