เด็กหญิงบัวขวัญ

ตอนที่ ๓ พ่อ

“ พ่อจ๋าอย่าร้องไห้ ”

             ผ่านไปราว ๆ หนึ่งอาทิตย์ บัวขวัญได้มีโอกาสไปเที่ยวทะเล การไปเที่ยวทะเลในครั้งนี้ซึ่งถือว่าเป็นรางวัลแห่งความตั้งใจเรียนของเธอ เป็นของขวัญที่แสนพิเศษที่สุด เพราะเธอจะได้ไปเที่ยวกับครอบครัว เธอกำลังมีความสุขกับการเตรียมชุดว่ายน้ำ และของเล่นสำหรับการก่อประสาททราย บัวขวัญจัดเตรียมของไปในใจก็คิดไปว่าจะทำกิจกรรมอะไรบ้าง เมื่อไปถึงที่ทะเล จะเล่นน้ำ หรือก่อปราสาททรายก่อนดี ในขณะที่แม่ของเธอกำลังเตรียมอาหาร และของใช้ต่าง ๆ ขึ้นรถยนต์ส่วนตัว บัวขวัญและแม่ต่างเตรียมตัวที่จะไปทะเลให้วุ่น อยู่ ๆ บัวขวัญก็รู้สึกแปลกใจว่าทำไมพ่อถึงไม่เตรียมตัวที่จะไปทะเลกับเธอและแม่เลย สีหน้าของพ่อดูเศร้าสร้อยผิดปกติ เพราะปกติแล้วพ่อของเธอเป็นคนเฮฮา อารมณ์ดี และมักจะหามุขตลก ๆ มาหยอกล้อแม่อยู่บ่อย ๆแต่มาในวันนี้ทำไมพ่อถึงเปลี่ยนไป สีหน้าของพ่อดูไม่มีความสุขเลยสักนิด มีคำถามมากมายวนเวียนอยู่ในหัวของบัวขวัญว่า ทำไมนะ ทำไม แต่สุดท้ายเธอก็ไม่ได้ถามพ่อว่าเป็นอะไร มีเพียงแต่แม่ที่บอกว่าพ่อไม่สามารถไปทะเลกับเราได้ เพราะพ่อมีธุระด่วนที่ต้องรีบจัดการในวันนี้ แม่พยายามบอกให้เธอเข้าใจ แต่ทำไมเธอถึงรู้สึกว่าแม่กำลังโกหก สีหน้าของแม่เหมือนกับคนรู้สึกผิด เหมือนกับไม่สบายใจในสิ่งที่บอกกับเธอ