รักวุ่นวายของยัยเด็กเรียน

วันนี้เป็นวันที่2ของการเข้าค่าย  "ฉันพูดกับตัวเองแค่วันที่แรกก็เหนื่อยแล้วไหนต้องมานั่งข้างพี่การิอีก เห้ออ ตอนแรกก็ปลื้มปลื้ม ก็กวนทีนจางงเลย"

"นานาว" เสียงเรียกดังมาแต่ไกล ฉันรีบหันกลับและหาเจ้าของเสียง  "อ่ะ"เจอแล้ว  "ว่าไง เฟรม " ฉันตอบกลับเฟรมเพื่อนในห้องด้วยความสงสัย

"นานาวขอคุยด้วยแปปนึ่งสิ "

"อ้อ ได้ได้"

"เราเดินไปคุยกันที่โต๊ะหินอ่อนดีไม"

"อือ ได้สิ"

เราทั้งสองเดินไปราว5นาทีโดยไม่พูดกันซักคำ ฉันจึงเริ่มทักเฟรม "เห้ยเฟรมแกมีอะไรรึเปล่า"

"คือจะให้บอกเลยหรอ"

"บอกเลย" ฉันตอบด้วยความอยากรู้เต็มที่

"ขอยืมกระดาษกับปากกาหน่อยดิ" เฟรมพูด

"เออออ เอาไปทำไรอ้าา" (ไม่มีปากกา)

"ก็เอาไปคุยด้วยไง"

"คุยเรื่องง"

"เรื่องที่จะบอกเนี่ยแหละไม่บอกแล้วเขียนเอาดีกว่า"

"เออ เดี๋ยวไปยืมปากกาเพื่อนให้"

ผ่านไป5นาที

อ่ะ เชิญเขียนค่ะ

เฟรมเขียนเสร็จแล้วยืมกระดาษมาให้

ในกระดาษเขียนข้อความว่า สั้นสั้นเพียงว่า

แกคิดยังไงกับฉัน

ฉันตอบเฟรมไปว่า ก็เพื่อนแหละ

เฟรมจึงตอบกลับ แล้วฉันจะเป็นได้แค่เพื่อนใช่มั้ย

ฉันรีบตอบ "เห้ยเฟรม แกหมายความว่าไง"

เฟรมพูดขึ้น ถ้าฉันทำให้แกดปลี่ยนใจมาชอบฉันได้ภายในเดือนนี้แกจะคบกับฉันไหม

ฉันตอบกลับด้วยความมั่นใจ เออ คิดว่าจีบติดก็ลองดู แต่ฉันว่ายากก

เฟรมยิ้มกว้าง และตอบเพียงว่า ฉันจะทำให้แกชอบฉันให้ได้

ฉันทำหน้าเรียบเฉยแต่ก็เขินนะ 

"เห้ยพี่การิ" ฉันรีบหันไปมอง  พี่การิรีบเดินหนีฉัน ฉันจึงรีบวิ่งไปดูว่าพี่เค้าเป็นอะไร เฟรมก็วิ่งตามมาติดติด "เห้ยพี่การิหยุดคุยกันก่อน" พี่การิจึงหยุดแล้วหันมาหาฉัน ฉันถามพี่การิว่าเป็นอะไร พี่การิกลับไม่ตอบฉันแถมยังเมินใส่ฉันอีก พี่เป็นอะไร ฉันถามย้ำอีกรอบ พี่การิก็ไม่ตอบเขาต้องโกรธอะไรอยู่แน่แน่ "ฉันโมโห จึงบอกว่าเค้าว่าไม่ตอบไม่เป็นไร รอใจเย็นค่อยคุยกันถ้าใจเย็นไม่ได้ก็ไม่ต้องคุย ป่ะเฟรมไปกันเถอะ ฉันชวนเฟรมกลับเข้าหอประชุม"จะเป็นอย่างไร ติดตามตอนต่อไปจ้าา