Love Return ขอพิชิตใจเธออีกครั้ง

 ผมรอคอยตลอดระยะเวลาที่ลิน่าต้องย้ายไปเรียนที่ไทยผมก็คิดถึงเธออยู่เสมอ พอรู้ว่าลิน่าต้องความจำเสื่อมมันก็ยิ่งทำให้ผมต้องเจ็บปวดยิ่งขึ้นไปอีก

        ผมเฝ้ารอวันที่ลิน่ากลับมา แต่เธอก็กลับมาจริงๆกลับมาพร้อมความจำที่ไม่อาจจำผมได้ ผมรักเธอมาก หลายๆคนคิดว่าผมคิดกับเธอแค่พี่น้อง แต่เปล่าเลยผมคิดกับเธอเกินเลยคำว่าพี่น้อง ไอ้ลีโอพี่ชายแท้ๆของลิน่าก็รู้เรื่องนี้ดี แต่มันก็ไม่ได้โกรธอะไรผม

        เธอมาในวันนี้เธอจำผมไม่ได้ผมก็จะทำทุกวิถีทางเพื่อให้เธอกลับมาจำผมได้อีกครั้ง ถ้าเป็นไปได้ผมอยากให้เธอจำเรื่องทั้งหมดได้ยกเว้นเรื่องที่เกี่ยวกับไอเวรนั้น ไอผู้ชายเฮงซวย ที่มันทำเรื่องโหดร้ายมากมายไว้กับลิน่า ที่เธอความจำเสื่อมก็เป็นเพราะมัน  ผมจะไม่มีวันญาติดีกับมันแน่ 

        ก็ใช่ที่ผมไม่เกี่ยวข้องกับเรื่องพวกนี้ แต่ผมก็ทนไม่ได้ที่ต้องมาเห็นลิน่าอยู่ในสภาพแบบนี้ อยู่ในสภาพที่จำอะไรไม่ได้ ผมทนไม่ได้ ซักวันมันจะได้รับกรรมกับสิ่งที่มันทำทั้งหมดไว้กับลิน่า มันทำลิน่าเจ็บแค่ไหนมันต้องเจ็บยิ่งกว่าจำไว้!

        “ไม่ต้องห่วงนะลิน่าพี่จะแก้แค้นแทนลิน่าให้”

        ผมหันไปจับมือลิน่าและพูดขึ้นทั้งๆที่รู้อยู่แก่ใจว่ายังไงเธอก็คงจะไม่ได้ยิน ถึงจะได้ยินแต่เธอก็คงไม่รู้ว่าผมพูดอะไรก็ในเมื่อเธอจำอะไรไม่ได้นี่ แถมจำไม่ได้ในระยะเวลาสองปี แต่ก็ดีแล้วที่เธอจำไม่ได้เพราะในระยะเวลาสองปีของลิน่ามันคงเป็นความทรงจำที่ไม่ดีซักเท่าไหร่สำหรับลิน่ามันคงโหดร้ายมากสำหรับเธอ มันคงเจ็บปวดมากสำหรับเธอ

        “ฝัน!” เสียงตะโกนของใครบางคนดังขึ้นมา

        ไอ้เวรนั้นนี่เองผมบอกให้คนดูแลห้องพยาบาลห้ามไม่หันมันเข้าแล้วมันเข้ามาได้ยังไง หรือเพราะมันขัดขืนแต่ก็ไม่ใช่มันคนเดียวที่เข้ามาในห้องคนที่ดูแลห้องพยาบาลก็เข้ามาเช่นกัน นั้นแปลว่ามันคงขัดขืนและรีบวิ่งเข้ามางั้นสิ

        “ฉันบอกแล้วว่าห้ามเข้า แต่…” พยาบาลสาวคนหนึ่งพูดขึ้น หลังจากที่วิ่งตามไอ้บ้านั่นมา

        “ไม่เป็นไรครับออกไปก่อนก็ได้ครับเดี๋ยวผมเคลียร์เอง”

        ผมไล่พยาบาลสาวคนนั้นออกไป ดีเหมือนกันตั้งแต่เกิดเรื่องนั้นผมกับมันก็ไม่ได้เคลียร์กัน หรือคุยอะไรกันอีกเลย

        “จะมาทำไมอีกว่ะ”

        “เรื่องของฉัน”

        “แกทำให้ลิน่าร้องไห้ ทำให้เธอเจ็บปวดมันยังไม่พอใจแกอีกเหรอ”

        “ฉันไม่ได้ตั้งใจ”

        พลัวะ…

        เสียงชกดังสนั่นทั่วห้องพยาบาล ผมชกมันไปทีหนึ่งไม่ได้ตั้งใจงั้นเหรอ พูดได้เห็นแก่ตัวมาก ทำให้ลิน่าร้องไห้เสียใจขนาดนี้ บอกแค่ว่าไม่ได้ตั้งใจงั้นเหรอ

        “แกจะชกฉันทำไมว่ะ เรื่องนี้มันก็ไม่เกี่ยวกับแก”

        พลัวะ…

        คราวนี้ผมไม่ได้ชกมันหรอกแต่มันต่างหากที่เป็นคนชกผมกลับ

        “ถ้าเรื่องไหนเกี่ยวกับลิน่ามันก็เกี่ยวกับฉันเหมือนกัน”

        “แกยังชอบอยู่อีกเหรอว่ะทั้งๆที่รู้ว่า…”