Born to be the Killer สืบปมร้ายนายฆาตกร

     ณ คอนโด
 
          "นี่ฉันหาเส้นพาสต้านุ่มๆเเบบนี้ยากมากเลยนะ เพราะฉะนั้นเเกต้องได้ลองนะยัยลอร่า"
          "..."
          "ถ้าเเกได้ลองเมนูที่ฉันทำจะต้องบอกว่าอร่อยมาก"
          "..."
          "เออใช่ เห็นเเกซื้อเเอ๊ปเปิ้ลมาจะทำพายใช่ม๊าา"
          "..."
          "เฮ้ ลอร่า ฉันพูดอยู่กับเเกนะ เหม่ออะไรเนี้ย"
          "หือ เปล่าหนิ ฟังอยู่ วะ..ว่าอะไรนะ พายไก่"
          "พายไก่อะไร นี่เเกเป็นไร ไม่สบายหรอ"
          "เปล่า ฉันเเค่กำลังคิด"
          "คิดเรื่องอะไร เเกมีเรื่องให้คิดด้วยหรือไง"
          เมื่อกี้ก็พยายามฟังที่มิทานี่พูดอยู่นะ เเต่สมองฉันสั่งให้นึกเรื่องวันนี้อยู่ตลอด นี่ฉันคิดบ้าอะไรอยู่เนี้ย เเต่ผู้ชายที่เจอวันนี้ดูท่าทางเเปลกๆ
          "ฉันว่าฉันเห็นลูเซียต"
          "อะไรนะ ลูเซียตน่ะเหรอเห็นที่ไหน" มิทานี่รีบวางกระทะเเล้วทำหน้าจริงจังตั้งใจฟังเรื่องที่ฉันกำลังจะพูดถึง เเน่นอนล่ะ เรื่องลูเซียตเป็นต้องหูตั้งเลยทีเดียว
          "เเต่ฉันไม่เเน่ใจว่ะ ไม่รู้สิ"
          "เเล้วทำไมเขาไม่มาเรียนล่ะ"
          "เเล้วเเกมีเบอร์เขาไหม โทรถามหน่อยซิ"
          "จะมีได้ไงเล่า เเค่เเอบชอบไม่ได้จะตามจีบซะหน่อย"
          "เออ ช่างมัน"
          "ลอร่าวันนี้เเกดูเเปลกๆนะ"
          "เปล่าเป็นไร ฉันไปนอนละ พาสต้าเหลือไว้ให้ฉันบ้างนะ"
          "อะ อื้ม"
 
     วันต่อมา..
          เย้ วันหยุดซะที นึกถึงวันที่ต้องไปเรียนนี่ขี้เกียจตื่นเช้าชะมัด เเถมอากาศก็หนาวเปียกเเฉะ บรื๋อ นึกเเล้วหนาวใจทันที เออใช่ วันนี้ครบเก้าปีที่หนีออกจากบบ้านมา จะโทรหาเเม่ดีไหม เอ๊ะ ฉันมีเบอร์เเม่ตอนไหน อาจจะมีเเต่ว่าลืมไปเเล้ว ไม่รู้เปลี่ยนไปกี่เบอร์เเระ
     ครืด..ด..
     ครืดๆ..ครืดๆ..
          "ลอร่า ปิดมือถือเดี๋ยวนี้นะฉันจะนอน"
          "โทษที เดี๋ยวฉันไปรับที่อื่น"
          "วันหยุดทั้งทีอารมณ์เสีย ชิ"
         
     พอเดินออกมาฉันก็กดรับสาย ยังไม่ได้ดูเบอร์ด้วยซ้ำ 
 
          "ฮัลโหล สวัสดีค่ะ"
          (...)
          "ฮัลโหล ได้ยินไหมคะ"
          (...)
          "นั่นใครคะ ฮัลโหลๆ"
          (สวัสดีลอร่า)
          "นั่นใครน่ะ" เสียงใครกัน เสียงเป็นผู้ชายไม่ค่อยคุ้นหูเลย
          (ฮ่าๆ ไม่น่ารักเลยจำฉันไม่ได้ซะงั้น)
          "อย่ามากวนประสาท นายเป็นใครฉันไม่รู้จัก"
          (วันหยุดทั้งทีทำไมต้องทำฉันเสียอารมณ์)
          "ต้องการอะไร โทรมาป่วนประสาทไม่มีงานทำหรือไง"
          (อ๊าา..นั่นเเหละ ต้องการอะไรน่ะเหรอ ฉันต้องการจะมาบอกข่าวร้าย..กับเธอ)
          "..."
          (อยากรู้ไหม หืม?)
          "บอกมา"
          (ว้า..ทำคนสวยอารมณ์เสียเเต่เช้าซะเเล้ว)
          "..."
          (เเม่ของเธอ...)
          "วะ..ว่าไงนะ เเม่ฉัน นายเป็นใคร นายทำอะไรเเม่ฉัน บอกมาเดี๋ยวนี้นะไอ้สารเลว!"
          (ชู่ว..อย่าเสียงดังสิ เดี๋ยวเพื่อนเธอก็ตกใจตื่นซะหรอก)
          "นี่นาย.."
          (อ๊ะๆ อย่าถามว่าฉันรู้ได้ยังไงว่าเธออยู่กับเพื่อนสาวกันเเค่สองคน เเล้วก็อยู่ที่คอนโด)
          "ไอ้เลว เเกอยู่ไหน เเกเเอบดู..."
          (...อยู่ห่างๆ (: โดยที่เธอไม่เคยรู้)
          "เเกอยู่ที่ไหนบอกความจริงมา เเกทำอะไรเเม่ฉัน"
          (เอ..ว่าเเต่ที่กบดานฉันอยู่ที่ไหนน้าา..ที่ซอยไหนซักเเห่ง..)
          "ห๊ะ ละ..ลู.."
     ตู๊ดๆๆ..
          "ฮัลโหล ฮัลโหล! บ้าเอ๊ยวางสายไปเเล้ว"