Born to be the Killer สืบปมร้ายนายฆาตกร

     วันถัดมา..

          จำได้ไหมที่ฉันเคยบอกว่าอะไรที่ไอเด็นกำลังสร้างอยู่เเละตอนนี้เขาทำเสร็จเเล้วเเละฉันก็ไม่รู้ว่าเขาทำเสร็จตอนไหนเพราะฉันคิดว่ามันคงไม่ได้สำคัญสำหรับฉันก็เลยไม่ได้สนใจจนผ่านมาหลายวันจนถึงวันนี้ มันคืออะไรไปดูกัน

          "อรุณสวัสดิ์นาย"

          "วันนี้ฉันทำอะไรรบกวนเวลานอนเธอหรือเปล่าถึงได้ตื่นเช้า"

          "เปล่า ฉันเเค่ตื่นมาคิดเรื่องงานพรอม"

          "มีอะไรให้ตื่นเต้นงั้นหรอ หรือว่าเธอไม่เคยไปงานเเบบนี้"

          "เคยสิยะ เเต่ละปีฉันไปกับเพื่อนเเค่สองคนเเต่ไม่เคยไปเป็นคู่นี่นา"

          "เเล้วคิดอะไร"

          "ฉันกำลัง..คิดว่า..ฉันจะทำผมทรงไหน ฉันควรจะทาเล็บไหม ฉันๆบางทีฉันอาจจะย้อมผมเพื่อให้เข้ากับชุดที่ฉันซื้อ โอ๊ยให้ตายเถอะ เเล้วๆๆหน้าอกฉันล่ะเเบนราบอย่างกะไม้กระดานฉันจะ.."

          "(=_=)?"

          "ฉันจะ..ฉันจะทำยังไง ถ้าเกิดฉันใส่มันออกมาครั้งที่สองเเล้วมันไม่สวยเหมือนตอนที่ฉันลองที่ร้านล่ะ โอ้วไม่นะ เครื่องสำอางค์ฉันก็มีเเค่นิดหน่อยไม่รู้จะเเต่งให้สวยได้เเค่ไหน"

          "('_')??"

          "อีกอย่างฉันไม่ค่อยถัดส้นสูงซะด้วยสิ ไม่ๆๆ ฉันจะหกล้มต่อหน้าผู้คนในงานไม่ได้ เออใช่ ฉันเต้นรำไม่เป็น เพราะงานนี้มันจะต้องเต้นรำนี่นา"

          "เธอพล่ามอะไรของเธอ"

          "ฉันเต้นรำไม่เป็น"

          "ก็ไม่เป็นไรเพราะฉันมีที่ซ้อมเต้นรำเเล้ว"

          "อย่าบอกนะว่าใช่ไอ้ที่นายเพิ่งสร้างเสร็จน่ะ"

          "คืนนี้ไปดูไหมล่ะ"

          "ทำไมต้องคืนนี้ล่ะ"

          "ก็เวลาเปิดไฟจะได้สวย"

          "เอาดิ"

     ตกเย็น 18:00 นาที..

          อ๋อออ ฉันนึกว่าเขาจะสร้างชิงช้าให้เด็กเล่นซะอีก ที่ไหนได้มันเป็นที่สำหรับซ้อมเต้นนี่เอง มีลำโพงเล็กๆไว้ให้ด้วย สำหรับเปิดเพลง น่ารัก >< พอฉันกับไอเด็นเข้ามาดูมันก็ดูสร้างไม่ยากเท่าไหร่ เเค่เป็นเเผ่นไม้กระดานเอามาตอกตะปูให้ติดกันเเค่นั้นเเล้วก็มีหลังคา

          โดยรวมคือมันเป็นห้องซ้อมเต้นที่โล่งๆไม่มีประตู เหมือนที่นั่งจิบกาเเฟตามภาษาคนรวยเเล้วเสริมด้วยดอกไฟประดับเรียบง่าย เเต่พอเปิดไฟเเล้วมันช่าง..อบอุ่นมาก ยิ่งเป็นไฟสีส้มฉันยิ่งชอบเข้าไปใหญ่ 

          ฮ้าาา ไม่อยากนึกตอนที่กำลังเต้นรำกับเจ้าชายเเล้วเปิดเพลงคลอเบาๆเลย ฉันรู้ดีว่ามันโคตรจะโรเเมนติก -/////-

          "นี่นายสร้างไอ้นี่เพื่องานนี้โดยเฉพาะเลยหรือเปล่า"

          "มันก็เป็นได้หลายเเบบ เป็นที่นั่งเล่น อ่านหนังสือ นั่งจิบกาเเฟ ซ้อมเต้น"

          "เเล้วนายเต้นรำเป็นด้วยหรอ"

          "ก็..ไม่เชิงเต้นเป็นหรอก"

          "หืมม"

          "หมายถึงฉันเคยเรียนตอนเด็กที่โรงเรียน"

          "งั้นสอนฉันสิ"

          "ก็ตั้งใจจะสอนเธออยู่เเล้ว"

          เเล้วไอเด็นก็เดินไปเปิดเพลง ซักพักเสียงดนตรีก็เริ่มดังขึ้นเเล้วเขาก็ขยับเข้ามาใกล้ฉันจนตัวเราเเทบจะติดกัน มือด้านซ้ายเขาจับที่เอวฉันอย่างเบามือส่วนอีกข้างก็ประคองมือฉันไว้

     I'd like to say we gave it a try..

     I'd like to blame it all on life..

     Maybe we just weren't right, but that's a lie, that's a lie..

     And we can deny it as much as we want

     But in time our feelings will show..

          "เพลงนี้คุ้นๆ" 

          "All most is never enough"

          "ของ Ariana Grande ใช่ป่ะ"

          "ใช่"

Cause sooner or later

We'll wonder why we gave up

The truth is everyone knows..

          ฉันยิ้มเบาๆตอนที่ไอเด็นสอนฉันรู้สึกเกร็งยังไงไม่รู้ เขามองฉันตลอดเลยเเต่ฉันหลบหน้าเขาตลอด ที่ยิ้มเพราะรู้สึกอายเวลาที่เขากำลังสอนฉัน เเละเขาก็จับตัวฉันเเน่นมากเหมือนกลับบอกว่าถ้าฉันจะลื่นล้มก็ไม่ต้องกลัวเพราะมีเขาคอยประคองอยู่ (ฟังดูเว่อร์ไปไหม) 

          "เธอยิ้มทำไม"

          "ฉะ..ฉันเต้นไม่เป็น"

          "นี่ก็จะได้เเล้ว งานพรอมไม่ใช่งานเต้นรำโดยเฉพาะไม่ต้องจริงจังไรมาก เเค่ให้เข้าตามจังหวะเพลงก็พอเเล้ว"

          "อ้อ โอเค"

Almost.. almost is never enough

So close to being in love..

If I would have known that you wanted me

The way I wanted you..

Then maybe we wouldn't be two world's apart 

But right here in each other's arm..

          "เพลงเพราะดีเนอะ"

          "โอเค คราวนี้เธอหมุน"

          "ห๊ะ เดี๋ยวๆ อะ..ไอเด็น!" 

          หมุนตัวจ้าาา หมุนโดยที่ไม่บอกกันก่อนก็ลื่นสิคะเเต่ไอเด็นกอดจากด้านหลังไว้ทัน ไม่ใช่ไว้ทันสิเขาน่าจะรู้จังหวะเพลง เเต่ฉันนี่สิไม่รู้ห่านไรเลย ถ้าไปทำขายหน้าที่งานไม่มีที่ซุกหน้าไว้เเน่ๆ

          "ต้องหมุนรอบนึง เธอหมุนเเค่ครึ่งรอบ"

          "ก็ฉันไม่รู้นี่นา"

          "พรุ่งนี้ซ้อมใหม่"

And we almost, we almost knew what love was..

But almost is never enough.. 

...

          "นี่ไอเด็น"

          "อะไร"

          "นายยังกอดฉันอยู่นะ"

          "อะ..อ๋อ โทษที"

          นี่เป็นครั้งเเรกที่ฉันเห็นเขาเเสดงอาการเขินอย่างบอกไม่ถูกอยู่ใช่ไหม ไอเด็น..นายอย่าพลาดเชียวล่ะ ฮิฮิ