ภรรยาสายแข็ง

ตอนที่ 4 ชะตากรรมอีเย็น
 
    หลังจากกลับมาถึงบ้านต่างคนก็ต่างหามุมพักผ่อนเพราะเหนื่อยจากการนั่งรถ คุณนายรุ้งแก้วคุยอยู่กับชลดา อุไร และเอิ้นขวัญที่ศาลานั่งเล่นหน้าบ้าน ส่วนพ่อลูกอย่างบดินทร์กับปรัตถกรก็ต้องรีบประชุมหารือกันอย่างเร่งด่วนว่าจะแก้เกมที่กำลังตกเป็นรองกันอย่างไรดี
          “คุณย่าคะ เอิ้นขอไปปั่นจักรยานชมไร่องุ่นหน่อยได้ไหมคะ”
          แดดร่มลมตก ช่วงเย็นๆบรรยากาศในไร่รุ้งแก้วเย็นสบายเหมาะแก่การปั่นจักรยานชมไร่แบบชิวๆ ตั้งแต่มาเอิ้นขวัญก็ยังไม่ได้เที่ยวชมไร่เลยสักครั้ง ได้ยินมาว่านอกจากที่นี่จะเป็นไร่องุ่นแล้วยังเปิดให้นักท่องเที่ยวเข้ามาเที่ยวชมและมีที่พักไว้ให้บริการลูกค้าอีกด้วย   
“ได้สิลูก งั้นเดี๋ยวย่าให้ตากรพาเที่ยวดีกว่า”
“ไม่เป็นไรหรอกค่ะคุณย่า เอิ้นไปเองก็ได้ อย่ารบกวนเขาเลยค่ะ”
“รบกวนอะไรล่ะ คนจะเป็นคู่ผัวตัวเมียกันเร็วๆนี้ ก็ต้องทำความรู้จักมักคุ้นกันไว้ น้อย ขึ้นไปตามคุณกรลงมาหาฉันหน่อย”
คุณนายรุ้งแก้วหันไปบอกน้อย สาวใช้รับคำ รีบขึ้นไปตามดาราหนุ่มลงมาหาผู้เป็นใหญ่ในบ้านทันที ปรัตถกรแม้จะไม่อยากมาแต่ก็ขัดไม่ได้ ยิ่งได้รู้ว่าต้องพาเอิ้นขวัญเที่ยวชมไร่เขาก็ยิ่งขี้เกียจไปใหญ่ พยายามปฏิเสธไปแล้วแต่คนเป็นย่าก็ไม่ยอม เผด็จการสั่งให้เขาพาว่าที่เจ้าสาวไปเที่ยวชมไร่ตามหล่อนต้องการ
“เทคแคร์ดูแลน้องดีๆด้วยล่ะ ตากร”
นั่นเป็นคำสั่งของผู้เป็นย่า เอิ้นขวัญก็ได้แต่แอบกระหยิ่มยิ้มย่องอยู่ในใจ คุณนายรุ้งแก้วกำชับขนาดนี้พ่อดาราหนุ่มคงต้องเทคแคร์ดูแลเธออย่างดีเยี่ยม ไม่สามารถอิดออดได้อย่างแน่นอน เธอก็คงไม่ต่างจากเจ้าหญิงที่มีเจ้าชายคอยเทคแคร์ดูแลไม่ห่าง
“ถีบไวๆหน่อยสิคุณ” 
คงคิดกันว่านั่นเป็นเสียงของเอิ้นขวัญใช่ไหม เปล่าเลย เสียงที่ดังขึ้นเมื่อครู่คือเสียงของพ่อดาราสุดหล่อที่นั่งซ้อนท้ายจักรยานแกว่งเท้าไปแกว่งเท้ามาอย่างเริงร่าและมีความสุข ส่วนคนที่กัดฟันขมิบตูดถีบจักรยานอยู่ตอนนี้คือผู้หญิงตัวเล็กๆผู้น่าสงสารคนที่เคยจินตนาการว่าเป็นเจ้าหญิงที่มีเจ้าชายคอยเทคแคร์ แต่สุดท้ายชะตากรรมของเธอก็ไม่ต่างจากอีเย็น! หรือบางทีอีเย็นยังต้องเรียกเธอพี่ด้วยซ้ำ
“เทคแคร์ดูแลน้องดีๆด้วยล่ะ ตากร” เธอเบ้ปากเป็นรูปส้นตีน เมื่อหวนคิดถึงคำพูดของคุณนายรุ้งแก้ว นอกจากหลานชายของท่านจะไม่ทำตามคำสั่ง ยังทำนอกเหนือคำบงการด้วยการใช้แรงงานเธออย่างหน้าชื่นตาบาน
“ขี่ช้าแบบนี้เมื่อไหร่จะถึงสักที”
“โธ่ ว่าที่สามีขา มาขี่เองไหมคะ นี่ไม่ใช่ถนนลาดยางนะ จะได้ขี่กันง่ายๆ”
“ก็ผมบอกให้นั่งรถจิ๊บมาคุณก็ไม่เชื่อ  ใครใช้ให้คุณอยากนั่งรถจักรยานล่ะ” 
“ถ้าฉันรู้ว่าคุณปั่นจักรยานไม่เป็น ฉันคงรับข้อเสนอของคุณไปแล้ว ไม่ต้องมาเป็นอีเย็นลากเกวียนให้ท่านเจ้าคุณนั่งชมวิวเหมือนตอนนี้หรอกค่ะ”
ปรัตถกรกลั้นยิ้มไม่รู้ว่าจะสะใจหรือสงสารเธอกันแน่ ก็เขาเสนอไปแล้วว่าจะขับรถจิ๊บพาเที่ยวชมไร่ แต่เธอก็ยังยืนยันว่าจะถีบจักรยานเพราะได้บรรยากาศดีมากกว่า ก็เลยต้องยอมตามใจ แต่ก็ลืมบอกเธอว่าเขาถีบจักรยานไม่เป็น ว่าที่เจ้าสาวตัวดีของเขาจึงต้องตกชะตาเหมือนตอนนี้
“รางวัลนางเอกชีวิตรันทดแห่งปีผู้เข้าชิงได้แก่ อีเย็น จากนางทาส ผู้ถูกสามีสั่งเฆี่ยนโดยไม่มีความผิด คนที่สองได้แก่นางแก้วหน้าม้า ผู้ถูกสามีหลอกให้ไปหาเขาพระสุเมรุ และคนที่สามได้แก่ นางเอิ้นขวัญ ว่าที่ภรรยาผู้ถึกและบึกบึนผู้ถีบจักรยานพาว่าที่สามีเที่ยวชมไร่รุ้งแก้ว”
เอิ้นขวัญถีบไปบ่นไปเรื่อยๆตามประสา ทว่าแม้ปากจะบ่นหากในใจกำลังพองโตและมีความสุขที่ได้ทำกิจกรรมร่วมกับพระเอกที่แอบปลื้มมานานแสนนานและตอนนี้มันกำลังแปรเปลี่ยนเป็นความรักและความผูกพันโดยไม่รู้ตัว
“นี่คุณกร คุณขับมอเตอร์ไซด์เป็นไหม”
“ขับเป็นสิ ทำไมเหรอ”
“ขับมอเตอร์ไซด์เป็น แล้วทำไมปั่นจักรยานไม่เป็น มันก็เหมือนกันนี่น่า”
“ไม่รู้สิ ผมไม่เคยจับจักรยาน จำได้ว่าเริ่มหัดรถก็จับมอเตอร์ไซด์เลย”
“เป็นผู้ชายแต่ปั่นจักรยานไม่เป็นมันก็ดูแปลกๆ ยิ่งคุณเป็นดาราด้วยก็ควรจะหัดไว้นะเผื่อต้องมีฉากปั่นจักรยานกับนางเอก อายเขาตายเลยถ้ารู้ว่าคุณขี่ไม่เป็น เอางี้ไหมเดี๋ยวฉันสอนให้”
“ไม่เอาอ่ะ รีบถีบไปเถอะจะได้รีบกลับ”  
“เถอะน่า คุณไม่อายเหรอถ้าคนอื่นรู้ว่าคุณปั่นจักรยานไม่เป็น เด็กน้อยอนุบาลเขายังขี่เป็นเลยนะ”
เจอคำสบประมาทเข้าไปก็ทำเอาปรัตถกรก็นิ่งไปครู่หนึ่ง ก่อนจะยอมตกลง
“ก็ได้ เห็นว่าคุณอยากสอนหรอกนะผมเลยยอม”
“ค้า” เอิ้นขวัญยิ้มประชด พลางรีบกำเบรกมือจอดรถแล้วเปลี่ยนให้ชายหนุ่มมานั่งแทนที่ส่วนเธอไปนั่งข้างหลังแทนที่เขา
“กำแฮนด์จักรยานไว้แน่นๆนะคะ ไม่ใช่แบบนั้นค่ะ แบบนี้” เอิ้นขวัญเอื้อมมือโอบตัวชายหนุ่มไปจับแฮนด์จักรยานไว้ ปรัตถกรเริ่มตะหงิดๆชำเลืองตาไปเห็นรอยยิ้มของเธอที่อยู่ใกล้ๆหน้าของเขาก็ยิ่งรู้สึกแปลกๆ
“ไม่ต้องสอนแบบถึงเนื้อถึงตัวก็ได้ แค่บอกด้วยคำพูดผมก็เข้าใจ”
“หวงเนื้อหวงตัวเหรอคะ ช่างเป็นผู้ชายที่น่ารักจริงๆ”
“ปกติก็ไม่หวงหรอก หวงเฉพาะกับคุณคนเดียว”
เอิ้นขวัญอมยิ้มแต่ก็ยอมปล่อยมือออกจากตัวเขา ก่อนจะบอกให้ชายหนุ่มเริ่มออกแรงถีบ รถก็แล่นไปโดยแรกๆเธอใช้เท้าประคองไว้สักพักจักรยานก็ทรงตัวได้  
“ไม่เห็นยากเหมือนที่คิด”
“ก็บอกแล้วไงคะ เด็กอนุบาลก็ขี่ได้”
“คุณกำลังด่าว่าผมโง่กว่าเด็กอนุบาลใช่ไหม”
“คุณพูดเองนะคะ”
บังอาจหลอกด่าเขางั้นเหรอ สงสัยต้องเอาคืนเสียหน่อยแล้ว ปรัตถกรอมยิ้มแล้วแกล้งส่ายจักรยานไปมาทำทีเป็นประคองไม่ได้ แน่นอนว่ามันทำให้หญิงสาวตกใจจนวีดร้อง 
“คุณกร ขี่ดีๆสิคะ ส่ายไปส่ายมา เดี๋ยวก็ล้มหรอก ฉันกลัวตกนะ” พูดปุ๊บก็ยื่นมือโอบเอวเขาไว้ปั๊บ พลางซบหน้าลงบนหลังกว้างของเขา อมยิ้มแต่ปากก็วีดร้องโวยวาย “ขี่ดีๆสิคะ ฉันกลัวตกนะ กลัวจริงๆ โอ๊ยๆ” หึหึ เรยาก็เรยาเถอะค่ะ รางวัลตอแหลอวอร์ดเธอได้ครองค่ะปีนี้ นังเรยา นังลำยอง นังอรอินทร์ เชิญลงจากเวทีค่ะ
  จบตอนไปแล้วสำหรับหนูเอิ้น คอมเม๊นส์พูดคุยกันได้จ้า บ้านเงียบมาก555วันนี้ไรท์มีนิยายเรื่องใหม่ของไรท์ เป็นแนวอีโรติกเข้มข้นมาแนะนำจ้า เรื่อง เมียบำเรอจำเลยรัก เรื่องนี้จะแตกต่างจากทุกเรื่องที่เขียนมา เพราะเป็นแนวอีโรติก เลิฟซีนจะหนักหน่วงและร้อนฉ่า(ไม่แนะนำเด็กและเยาวชน) โทนเรื่องจะแรงเป็นพิเศษ สามารถเข้าไปติดตามเรื่องนี้ได้โดย คลิกที่ลิงก์นี้ http://writer.dek-d.com/pinmook2535/story/view.php?id=1503356