Teenage Diary ความทรงจำ.. กาลเวลา.. มิตรภาพ..

Chapter 3
สวัสดีนี่คือความทรงจำของยัยม่า
 
               ฉันตัดสินใจแล้วว่าฉันจะเขียนไดอารี่ระหว่างที่ฉันได้ไปอยู่ที่โรงเรียนนั้น ถ้าเกิดฉันได้ไปอะนะ ฉันอยากจะจดจำช่วงเวลาที่ฉันได้ไปอยู่ที่นั่น เก็บเอาไว้ในสมุดเล่มหนึ่ง หากวันใดฉันคิดถึงวันฉันจะได้กลับมาอ่านความทรงจำของตัวเอง แค่คิดก็สนุกแล้ว >o<
               ตอนเที่ยงฉันขอแม่ไปซื้ออุปกรณ์ทำสมุดทำมือของตัวเอง ที่ร้านพัสดุอุปกรณ์ที่หน้าปากซอย ฉันเดินเข้าไปขึ้นบนจักรยานคู่ใจของตัวเอง และก็ปั่นออกไป .ใช้ระยะเวลาไม่นานฉันก็มาถึงยังจุดมุ่งหมายปลายทาง ฉันจอดจักรยานเข้าไว้แล้วก็เดินเข้าไปในร้าน
               “มาซื้ออะไรหรอจ้ะ หนูม่า” คุณป้าที่แม่ฉันรู้จักสนิทสนมทักขึ้นมา
               “พอดีม่าจะซื้อของไปทำสมุดของตัวเองจ้ะป้าน้อย” ฉันตอบ
               “หนูม่าได้สนใจเข้าร่วมโครงการสานสัมพันธ์นั่นหรือเปล่าจ้ะ”
               “สนใจจ้ะ”
               “เฮ้อ! ถ้าไอ้พัดลูกชายป้ามีความสนใจเหมือนหนูก็ดีน่ะสิ มันเกซะ ป้าจะให้มันออกจากโรงเรียนเสียละ” ป้าน้อยถอนหายใจ
               “เอ่อ... หรอจ้ะ แต่ยังไงพี่พัดเค้าก็มีวุฒิการศึกษาของม.3 แล้ว ให้ลองไปทำงานดูสิจ้ะ”
               “ความคิดของหนูม่าดีจริงๆ ถ้าลูกป้าได้นิสัยของหนูมาสักครึ่งหนึ่งก็คงดี มันไม่สนใจอะไรเลย วันๆ เอาแต่เที่ยว” ป้าน้อยพูดจบก็หันไปสนใจทวีที่ตัวเองเปิดดูเอาไว้
               ฉันเดินหาอุปกรณ์ที่จำเป็นในการทำและการเขียน หลังจากที่เลือกซื้อเสร็จแล้ว ฉันก็เอาของใส่ตะกร้าหน้าจักรยานเอาไว้ แล้วก็เดินเข้าไปในเซเว่นที่ตั้งอยู่ข้างๆ กับร้านของป้าน้อยพอดี
               ฉันเดินเข้าไปเลือกซื้อขนมทานเล่นระหว่างที่อยู่ที่บ้านรอการสอบชิงทุนนั่น
               หลังจากที่เลือกซื้อของเสร็จแล้ว ฉันก็ปั่นจักรยานกลับบ้าน ตะกร้าหน้ารถเต็มด้วยของใช้และของกินปนกันไป พอฉันกลับมาถึงบ้านแล้วฉแนก็เดินไปหาแม่ที่กำลังทำอาหารตอนเที่ยงอยู่
               “กลับมาแล้วหรอม่า~” แม่ของฉันที่กำลังหั่นแครอทอยู่พูด
               “จ้ะ เดี๋ยวม่าเอาของไปเก็บก่อนนะเดี๋ยวม่ามารอกินข้าว” ฉันหอบของที่ตัวเองซื้อมาเข้าไปเก็บไว้ในห้องนอนของตัวเองให้เรียบร้อยก่อนที่จะเดินมาหาแม่
               “กับข้าวใกล้เสร็จแล้ว ม่าคดข้าวใส่จานเลย”
               ฉันเดินไปเอาจานที่คว่ำอยู่มาคดข้าวใส่ ก่อนที่จะเอามาวางไว้บนโต๊ะพร้อมกับมีอาหารที่ฉันชอบวางไว้รออยู่แล้ว ฉันดมกลิ่นอาหารที่แม่ทำ “หอมจังเลยจ้ะแม่ งั้นม่ากินเลยนะ”
               ฉันนั่งเก้าอี้ พร้อมกันกับที่แม่กำลังเก็บของอุปกรณ์ทำครัวของแม่ให้เรียบร้อย
               “แล้วม่ามีสอบวันที่เท่าไหร่ล่ะ”
               ฉันกำลังเคี้ยวข้าวเต็มปากอยู่อ้าปากจะพูด แต่แม่ยกมือหยุดก่อน “ลืมไปม่ายังเคี้ยวข้าวไม่หมด เคี้ยวให้หมดก่อนแล้วค่อยพูดนะ”
               ฉันเคี้ยวข้าวในปากให้หมด “วันที่ 24 เมษาจ้ะแม่”
               “งั้นหรอ อ่านหนังสือไปบ้างหรือยังล่ะ นี่ก็วันที่ 18 แล้ว” แม่ของฉันถาม
               “อ่านไปบ้างแล้วล่ะจ้ะ” ฉันพูด “เอ่อ... แม่ค่ะจูนบอกว่าวันี่สอบจะมารับม่า แล้วก็ให้ม่าบอกกับแม่ว่า...” ขณะที่ฉันกำลังพูด แม่ก็พูดขึ้นมา
               “ให้แม่ทำขนมให้ใช่ไหมล่ะจ้ะ~” แม่ทำท่าเขิน “แม่ทำขนมอร่อยใช่ไหมล่ะ”
               “ใช่จ้า แม่ใครก็ไม่ร็ทำอาหารกับขนมได้อร่อยที่สุดในโลกกกกกกกกกกก~” ฉันลากเสียงยาวๆ ตรงพยางค์สุดท้ายของประโยค
               “รีบกินข้าวเร็ว เดี๋ยวกับข้าวก็อุ่นหมด”
               “จ้า” ฉันอมยิ้ม แล้วก็ก้มหน้าก้มตา กินข้าวต่อไป
 
               ฉันทำสมุดไดอารี่เสร็จเรียบร้อยแล้ว ผลงานออกมาก็สวยงามใช้ได้เลยล่ะ @o@ ชมตัวเองแปบ ฉันตกแต่งไดอารี่ด้วยสไตล์ต่างๆ ของฉันเอง แล้วฉันก็เขียนชื่อเรื่องที่หนเปกว่า....
‘สวัสดีนี่คือความทรงจำของยัยม่า’