เรื่องแบบ...(เอ๋อ)

     
บทที่4:โลกใหม่-เพื่อนใหม่...(แฟนแรกด้วยหรือปล่าว)?
 เปิดเพลงตอนเริ่มคุยก็ได้นะคับไม่รู้ว่าเข้ากันหรือปล่าว
    เริ่มเช้าแล้ว แสงแดดส่งพ้นขอบฟ้าทางทิศตะวันออก  เสียงนกร้องดังเข้าพอดี  ผมเริ่มขยับตัวตื่น หลังจากดันหลับไปอย่างไม่รู้เรื่องรู้ราว  หันไปดูหญิงสาวข้าง ดูหน้าเธอดีกว่าเมื่อคืน  รองสัมผัสที่หน้าผาก ไข้ลดแล้ว  สบายใจได้ไปอีกเรื่อง  พอคิดได้ว่ากองทัพต้องเดินด้วยท้อง เลยออกไปหาฟืนเพิ่ม  หลังจากฟืนเสร็จก็มาที่เดิม  เอาซากกระต่ายออกมา5ตัว ขวด3ใบ จัดการเหมือนเดิม พอเนื้อเริ่มได้ที่  อยู่เหมือนอะไรบางอย่างเกิดขึ้น?  มองไปข้างๆเห็นเธอเริ่มขยับตัว  ไม่นานนักเธอลืมตา ไม่นานนักตื่นขึ้นแล้วก็ปล่อยโฮออกมา เธอนั่งกอดเข่า ร้องไห้เสียงใจปะหนึ่งของสำคัญถูกแย่งชิงไป  ผมละเช็คไปเลย(จะไม่เช็คได้ไง ผมไม่ได้ทำไรเธอเลยนะ เฮียบัวขาวรู้ ผมจะโดนมิใช่น้อยอะดิ)  พอสติเข้าร่าง(ด้วยห่วงกิน ขยับกระต่ายเสียบไม้ก่อนเดี๋ยวอด) แล้วเดินเข้าไปหาจับมือ(รวนรามคะแล้วนะเอง)  ผมเลยบอกกับเธอไปว่า “ไม่เป็นไรแล้วใจเย็น  มีอะไรจะพูดกะผมไม”  เวลาผ่านสักช่วงหนึ่ง  เหมือนเธอคลายความเศร้าลองได้บ้างแล้ว จึงเริ่มต้นแนะนำตัวเองก่อน
 
    “ฉันชื่อ Altina Mel Sylphis ค่ะ”  ในความรู้สึกผม(เหมือนชื่อยาวไปนะนั้น) ผมจึงตั้งชื่อเธอใหม่ว่า เรียก “ตินา ได้ไหมคับ ชื่อคุณยาวไป” เธอตอบมาว่า “อืม” ผมเลยแนะนำตัวบางว่า “ผมชื่อ เอ๋อคับ มีเรื่องให้ก็บอกได้นะ”  แล้วหายใจเข้ายาว2-3ครั้งเพื่อกั้นน้ำตาเอาไว้  แล้วก็เริ่มเรืองเหตุของหมู่  ตอนเช้าเมื่อว่าให้ผมฟัง(เดี๋ยวนะผมพึ่งมาถึงเมื่อวาน ตอนเช้านะ หมู่บ้านก็โดนเมื่อว่าน กูมันตัวซวยชัดๆๆ) มีอ๊อกคกลุ่มหนึ่ง ประมาณ 30ตัว  เข้าโจมตีหมู่บ้าน  ซึ่งหมู่บ้านี้เอลฟ์ประมาณ 23คน  (ดูจากจำนวน กะสามารถเอลฟ์หน้าจะได้เปรียบ) รุ่งเช้าเป็นเวลาที่แม้แต่คนธรรมก็พึ่งตืน ใครจะพร้อมรบกันแต่เช้า อ๊อกโจมตีบ้านชุดแรก 3หลัง  เสียหายทันที เอลฟ์6-8คนตายการรบครั้งแรก อ๊อกอาจมีตัวที่เจ็บแต่สามารถลบต่อได้  เมื่อเธอและพ่อได้ยินเสียงดังเลยออกมาดูหน้าบ้าน  พออ๊อกจำดังกล่าว  หัวหน้ามันแผ่นหลังสีแดง หน้าด้านซ้ายมีลอยบากยาว  พ่อรีบลากฉันเข้าบ้าน เรียกแม่แล้วจับไว้ด้วยมืออีกข้าง ความจำสุดท้ายก่อนจะหลับตาลง พ่อเอาฉันวางไว้ใต้โต๊ะ  แล้วใช้เวทอะไรสักอย่างระเบิดตัวบ้านลง  ทับฉันที่ใต้โต๊ะพอดี  พอเสียงขาดลง เธอนั่งสึกสื้นอยู่อย่างนั้น
 
    เวลาผ่านไปนานพอสมควร  เธอเงียบเสียงร้องไห้  แล้วเริ่มขอบคุณผมที่ช่วยเธอเอาไว้  ผมไม่รู้จะแก้เขินอายอย่างไร  จึงได้แค่หยิบกระต่ายเสียบให้ไป ถึงอย่างไรก็งงกะตัวเองเหมือนกัน  แต่ไม่รู้จะทำอย่างไร  ก็เลยหยิบขึ้นกินแก้เขินไปด้วยเลย จนในที่สุดอาหารที่เตรียมไว้ ก็หมดไปก็ความงงและเขินของผม มองดูแหวนอีกที เวลาใกล้8โมงเช้าแล้ว
 
    จากเวลาแล้ว ผมควรออกเดินทางเข้าเมืองตั้งแต่เมื่อวาน  แต่ตอนนี้ยังอยุ่ไม่ไกลจากจุดเดิมเลย ผมเลยเริ่มถามตินาไปว่า  “เธอมีญาติไหม”  เธอส่ายหน้า  ถามไปต่อว่า “เธอมีเพื่อนไหม”  เธอส่ายหน้าอีก  ถามเธอว่า “เธอมีคนรู้จักไหม”  เธอหยุดคิดนิดถึงแล้วชี้มาทางผม(บ้าแล้ว  ผมเจอเธอยังไม่ทัน 24ชม.เลย  คุยกันยังไม่ทัน2ชม.เลย)  เลยถามคำถามเธอต่อไปว่า”แล้วจะเอาอย่างไร ” เธอตอบว่า “ต้องแก้แค้นพ่อ แม่ และคนในหมู่ก่อน”  ผมก็ยังถามต่ออีกว่า  “ผมจะเข้าเมืองไปกับผมไหม”  เหมือนจะยังคิดอยู่ว่าทำไมเธอต้องเข้าเมือง  ผมเลยบอกว่า  ”ผมจะเป็นนักผจญภัย  จะได้แข็งแกร่งขึ้น”  เธอไม่ตอบ  ได้หยักหน้าตอบรับ  เหมือนเธอได้คำตอบจากสิ่งที่ผมพูดไป  แต่ผมก็ยังไม่รู้
 
    เมื่อจุดมุ่งหมายแล้ว  เราต้อง2คนจึงรุกขึ้นออกจากตัวบ้านไป  ในขณะที่ถึงส่วนที่เหมือนประตูบ้าน  ผมขอตินาไปทำธุระแปป  ให้ตินาไปรอทางออกหน้าหมู่บ้าน   ในเวลาไม่นานผมได้ของที่ต้องการพร้อมมีดสั้น 1เล่ม  แล้วเดินตามเธอไป
 
    ก่อนจะถึงตัวตินา ผมมองบางอย่างที่ทำให้ผมไม่สะดวกใจ  ชุดตินามันขาดอยู่จนผมอายแทน  เสียตัดสินใจถอดเสื้อยืนให้ตินาไป  เหมือนงงแต่ก็รับมันไว้แล้วใส่มันไป  หลังจากนั้นผมก็ส่งมีดสั้นให้ตินาไป  เหมือนจะดีใจแล้วพูดแค่ว่า”ของที่ละลึกสุดท้ายก่อนออกจากหมู่บ้าน”  ขณะที่ผมมองตินา  สกิลตรวจสอบก็ทำงาน
 
    ชื่อ Altina Mel Sylphis (ตินา) อายุ  17
 
    เผ่า เอลฟ์  Lv:15
 
    อาชีพหลัก: ชาวบ้าน
 
    อาชีพรอง: -
 
    Str 27 Agi: 35 Int 33 Dex: 34
 
    Con:27 Lux : 37 HP: 351 MP: 396
 
    ทักษะโจมตี:ยิงต่อเนื่อง:9    ยิงจุดอ่อน:8   แทงจุดอ่อน:6
 
    ธนูลม:9    แสงศักดิ์สิทธิ์:5    ฮีล:5
 
    ทักษะติตัว:ชำนาญธนู:14   ชำนาญมีด:13   โจมตีจุดอ่อน:15
 
   เพิ่มความเร็ว:11เพิ่มสติปัญญา:9   เพิ่มความแมนยำ:15   
 
     ฟื้นฟูเลือด:45    ฟื้นฟูมานา:38
 
    ทักษะพิเศษ;เข้าใจภาษา:10    ตรวจสอบ:10    ซ่อมตัว:10
 
    แปรธาตุ:5
 
     ชุด:ชุดเซตประชาชน(ชุดแสก  ร้องเท้า)
 
    อาวุธ: มีดCutter(Rank : F)(ชำรุดหนัก)
 
    เครื่องประดับ:แหวนประชาชน
 
   ผมแปลกในค่าstatusของตินาเลยถามไปว่า “ตินา อายุ 17  Lv15 Agi:27นี้สูง อะ ปล่าว”  ตินาทำหน้าเหมือนจะดุผมแล้วบอกว่า  อย่าใช้สกิลตรวจสอบคนอื่นโดยไม่รับอนุญาต  มันเป็นเรื่องไม่ความควร  แต่ตินาก็จ่อผมกับแล้วสงสัย  แล้วถามผมกลับว่า  “ทำไมเราตรวจสอบนายไม่ได้”  ผมตอบไปว่า “Lv:ผมสุงกว่าไงเลยตรวจสอบผมไม่ได้”  เหมือนจะรับเหตุผลได้เงียบไป  แล้วเราก็เริ่มเดินทางกลับเมือง
 
    ระหว่างทางไม่ไกลนัก ประมาณ 500เมตรจากหมู่บ้านตินา  ผมได้ตรวจสอบแผนที่แล้ว  เตรียมอุปกรณ์พร้อมตั้งแต่ออกจากหมู่บ้านแล้ว   ฝูงกระต่าย จำนวน 60ตัว  มากกว่าครั้งครึ่งนึง  เมื่อเข้าระยะใกล้200เมตร ผมให้ตินาหยุดรอแปป  เหมือนจะรับรู้ได้  เธอหยุดนิ่งตรงนั้น   แต่ผมเดินจากเธอมาไม่ถึง10ก้าว  ก็หายไปจากสายเธอ  แล้วไม่ถึง  20นาทีกระต่ายตายยกฝูง  แต่ครั้งนี้ผมไม่ลืม ขโมยสกิล พุ่งชน:2ของมันมาแน่น  หลังจากกระต่ายตัวสุดท้ายตาย  ไม่ถึง5วิ  ควันก็ลอยขึ้นได้ของมาดังนี้
 
    ซากกระต่าย 25ตัว  แครอท  ใบโคเวอร์  ขวด ทั้งหมด 60ชิ้น  หินวิญญาณขั้นต่ำ 40ชิ้น
 
    เหมือนตินากำลังจะถาม แต่ผมบอกแค่ว่าเก็บก่อน แล้วจะเล่าให้ฝัน  เราจึงรวบรวมวัตถุดิบทั้งหมดใส่Magic bag  แล้วรีบเดินต่อไป  ซึ่งผมแอบดูเวลาจากแหวนก็เลย 9โมงครึ่งไปละ
 
    พอเดินออกมาได้สัก100-200เมตร  ตินาจึงถามขึ้นว่า  “ทำไมนายหายไปจากสายตาฉันแค่ไม่กี่เมตร และทำอย่างไรกระต่าย60ตัวถึงได้หายไป”  ผมเลยบอกไปว่า  “ผมใช้สกิลซ่อนตัว  ผมเลยหายไปจากสายตาเธอได้  ส่วนเรื่องการหายไปของกระต่าย ผมเอาอะไรบางอย่างจาก Magic bag  ใส่มือเธอ”  ตอบแรกจบไปแบบไรขอสงสัย  แต่ข้อเนียตาถึงกะอุทานออกมาว่า  “แค่นีเนียนะ”  ผมก็ไปแค่ว่า  “ใช้หลักการคล้ายสกิล Explotion ใส่หัวกระต่าย”  เหมือนตินาจะได้คำตอบก่อนออกจากหมู่บ้านแล้ว  “ฉันจะไม่เข้าเมืองแล้ว  ฉันจะลากนายไปฆ่าอ๊อกกะฉัน”  เหมือนจะดีใจ  แต่เสียก่อนจะดีกว่าเลยตอบตินาไปว่า  “เมื่อคืนผมก็แทบไม่ได้นอน  แล้วอาจารย์สั่งให้เข้า  ไปสมัครสกิลนักผจญภัย   เปลี่ยนอาชีพให้เรียบร้อย”
 
ตินานิ่งเงียบครั้ง  เหมือนจนด้วยเหตุผล  แต่สุดท้ายเธอก็ยังถามกลับมาอีก  “นานเท่าไรถึงจะช่วยเธอ”  ผมเลยคิดนิดนึงแล้วตอบเธอไปว่า  “ขอเวลาสัก 2 เพื่อหัดใช้สกิลให้ชำนาญ  แล้วเปลี่ยนอาชีพขั้น 3ด้วย”  ตินาไม่ต่อปากต่อคำอีก เพียงแต่เธอคิดอะไรบ้างได้จึงบอกกันว่า  “ทักษะปาหินอย่าบอกใคร  อย่าทำให้คนที่3ดูอีกเด็ดขาด”  ผมไม่ได้ว่าอะไรแค่ยอมรับในใจ แล้วเดินต่อไป (ตอนนี้เวลาเกือบ10โมงละ)
 
   หลังจากเดินกลับเมือง ระยะทางเกิน20 กม.  ระหว่างทางเราเจอ สมุนไพรเพิ่มเลือด  แก้พิษ  เพิ่มมานา  ผลไม้ป่าจึงเก็บกันมาตลอดทาง   จนในที่สุดเมื่อผ่านไป 5ชม เรา2คนก็มาหยุดเดินห่างจากตัวเมือง  500เมตรแล้วผมก็กล่าว  “ถึงสักทีเมืองที่รอคอย”
 
   ...............
    ปล.จบสักที...  ตี4ครึ่งละ  เที่ยงนี้ก็ต่อให้ไม่ไหวขอพักนะคับ