Sexy Cupcake ฉันขอนะผู้ชายคนนี้!
-
เขียนโดย CherryChild♥︎
วันที่ 7 สิงหาคม พ.ศ. 2559 เวลา 13.34 น.
7 ตอน
5 วิจารณ์
8,855 อ่าน
แก้ไขเมื่อ 11 สิงหาคม พ.ศ. 2559 17.36 น. โดย เจ้าของนิยาย
6) เผือกหายนะ
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ อึก...=_=
ฉันตื่นขึ้นมาบนเตียงอันอ่อนนุ่มของฉันเอง ตอนนี้เป็นเวลาเท่าไหร่ฉันก็ไม่รู้ แต่รู้แค่ว่าตอนนี้คือเช้ามืด แสงแดดอ่อนๆส่องเข้ามาที่หน้าต่างฉัน แอร์ยังคงทำงาน เย็นฉ่ำสบายยย~ แต่พอฉันมองไปข้างเตียงเท่านั้นแหละ
รำไพ...
ดูเหมืนอว่ารำไพหลับเฝ้าฉันทั้งคืน เธอนั่งเอามือและหน้าฟุบลงบนเตียง ดวงตาหนึ่งคู่นั้นกำลังหลับพริ้ม อมยิ้มอ่อนๆของเธอแสดงให้เห็นว่าเธอกำลังหลับอย่างสบาย
"รำไพ...ฮัลโหลว ตื่นยัง"
ฉันสะกิดและถามเธอดูเพราะไม่รู้ว่าหลับจริงหรือหลับเล่น ต่อให้รำไพนอนหลับ ก็ยังดูสวยอยู่ดี คนอะไรสวยทุกวี่ทุกเวลา ขนาดหลับยังสวยเลย!
"อะ...อือ =_="
ดูเหมือนว่ารำไพจะเริ่มตื่นขึ้นมานิดๆ เธอจ้องฉันอย่างง่วงนอน...นี่ฉันรบกวนเวลาฝันดีของรำไพไปหรือเปล่า???
"ตื่นยังงงงง กู๊ด...มอร์...นิ่งงงงง!!"
"อา...ตื่น...ตื่นแล้ว -O-"
"เธอหลับเฝ้าฉันทั้งคืนเลยหรอ" รำไพขยี้ตานิดหนึ่งแล้วทำหน้าเป็นปกติ ไม่ง่วงไม่ซึม
"แล้วเธอคิดว่ายังไงล่ะไอริส อืม...ใช่! ฉันหลับเฝ้าเธอทั้งคืนเองแหละ"
"ขอบคุณนะรำไพ!"
กริ๊ง กริ๊ง~
เสียงริงโทรโทรศัพท์สุดน่ารักของรำไพดังขึ้น เธอหยิบขึ้นมาดูแล้วทำสีหน้ายิ้มแย้มก่อนจะหันมาพูดกับฉัน
"ขอตัวนะแป๊ปนึงนะไอริส"
เธอเดินออกนอกห้องไป ด้วยความอยากเผือกของฉันทำให้ฉันแอบเอาหูไปแนบประตูฟังอย่างเสียไม่ได้
รำไพกำลังคุยกับใคร...
"ว่าไงคะคุณบีททททท"
ฮะ!!! =[]= ฉันฟังไม่ผิดใช่มั้ย บีท?
"อ๋อ...เรื่องเดทเอาไว้ก่อนได้มั้ย พอดีตอนนี้อยู่บ้านเพื่อน"
นี่คือสนิทกันถึงขั้นเดทแล้วหรอ???
เอ๊ะ! เรื่องมันชักจะซับซ้อนแล้วนะ =[]= มินนี่บอกว่าบีทเป็นแฟนกับมินนี่ แล้วไหงมาเป็นรำไพล่ะ =_=
"อะไรนะ อยากไปเดทกับฉันตอนนี้เลยงั้นหรอ"
โฮก TOT น้ำตาไหลพราก
"ก็ได้ เดี๋ยวฉันบอกเพื่อนฉันแป๊ปนะ วันนี้แต่งตัวมาหล่อๆด้วย"
แอ๊ดด~
ประตูห้องถูกเปิดออกอย่างรวดเร็ว ทำให้ฉันที่กำลังเอาหูแนบประตูล้มลงบนพื้น
ปั้ก!
"โอ๊ยยยย =[]="
"..." รำไพยืนดูฉันอย่างเย็นชาและไม่คิดจะช่วย
"ระ...รำไพ เธอเป็นอะไรน่ะ..." ฉันค่อยๆลุกขึ้นแล้วยืนปกติ
"ได้ยินหมดแล้วสินะ" เธอถามฉันด้วยน้ำเสียงเย็นเรียบ สีหน้าดูไร้ความรู้สึก ทำให้ใบหน้าสวยๆของรำไพกลายเป็นใบหน้าหลอนทันที เฮือก! อย่าจ้องสิ น่ากลัว T^T
"ขอโทษนะรำไพ"
"ไม่ต้องมาขอโทษ!!! เดี๋ยวหัดนิสัยเสียบ่อยนะ ทำไมถึงชอบ 'เผือก' ขนาดนี้"
ทำไมต้องมาเน้นย้ำคำว่าเผือกด้วยยะ!
"ขอ..."
ปั้ก!!!
"ว๊าย =[]=!!!"
รำไพผลักฉันล้มลงพื้นอย่างแรง แล้วเดินออกไปนอกห้องอย่างไร้ใยดี
ฮึก...T^T หมดกัน ฉันไม่มีใครอีกแล้ว พ่อแม่ฉันก็อยู่ตั้งต่างประเทศ พวกเพื่อนๆแก๊ง Perfect Girl ขอเกลียดฉันยังกับฉันเป็นตัวหนอน ส่วนเพื่อนคนสุดท้ายของฉันก็ดันมาเกลียดฉันอีก (พอดีฉันสวย มีแต่คนอิจฉา ฉันเลยไม่ค่อยมีเพื่อนเท่าไหร่) พอกันที! ชีวิตเฮงซวยแบบนี้
ใครก็ได้ กลับมาหาฉันที ฉันไม่อยากอยู่ตัวคนเดียว
ฉันตื่นขึ้นมาบนเตียงอันอ่อนนุ่มของฉันเอง ตอนนี้เป็นเวลาเท่าไหร่ฉันก็ไม่รู้ แต่รู้แค่ว่าตอนนี้คือเช้ามืด แสงแดดอ่อนๆส่องเข้ามาที่หน้าต่างฉัน แอร์ยังคงทำงาน เย็นฉ่ำสบายยย~ แต่พอฉันมองไปข้างเตียงเท่านั้นแหละ
รำไพ...
ดูเหมืนอว่ารำไพหลับเฝ้าฉันทั้งคืน เธอนั่งเอามือและหน้าฟุบลงบนเตียง ดวงตาหนึ่งคู่นั้นกำลังหลับพริ้ม อมยิ้มอ่อนๆของเธอแสดงให้เห็นว่าเธอกำลังหลับอย่างสบาย
"รำไพ...ฮัลโหลว ตื่นยัง"
ฉันสะกิดและถามเธอดูเพราะไม่รู้ว่าหลับจริงหรือหลับเล่น ต่อให้รำไพนอนหลับ ก็ยังดูสวยอยู่ดี คนอะไรสวยทุกวี่ทุกเวลา ขนาดหลับยังสวยเลย!
"อะ...อือ =_="
ดูเหมือนว่ารำไพจะเริ่มตื่นขึ้นมานิดๆ เธอจ้องฉันอย่างง่วงนอน...นี่ฉันรบกวนเวลาฝันดีของรำไพไปหรือเปล่า???
"ตื่นยังงงงง กู๊ด...มอร์...นิ่งงงงง!!"
"อา...ตื่น...ตื่นแล้ว -O-"
"เธอหลับเฝ้าฉันทั้งคืนเลยหรอ" รำไพขยี้ตานิดหนึ่งแล้วทำหน้าเป็นปกติ ไม่ง่วงไม่ซึม
"แล้วเธอคิดว่ายังไงล่ะไอริส อืม...ใช่! ฉันหลับเฝ้าเธอทั้งคืนเองแหละ"
"ขอบคุณนะรำไพ!"
กริ๊ง กริ๊ง~
เสียงริงโทรโทรศัพท์สุดน่ารักของรำไพดังขึ้น เธอหยิบขึ้นมาดูแล้วทำสีหน้ายิ้มแย้มก่อนจะหันมาพูดกับฉัน
"ขอตัวนะแป๊ปนึงนะไอริส"
เธอเดินออกนอกห้องไป ด้วยความอยากเผือกของฉันทำให้ฉันแอบเอาหูไปแนบประตูฟังอย่างเสียไม่ได้
รำไพกำลังคุยกับใคร...
"ว่าไงคะคุณบีททททท"
ฮะ!!! =[]= ฉันฟังไม่ผิดใช่มั้ย บีท?
"อ๋อ...เรื่องเดทเอาไว้ก่อนได้มั้ย พอดีตอนนี้อยู่บ้านเพื่อน"
นี่คือสนิทกันถึงขั้นเดทแล้วหรอ???
เอ๊ะ! เรื่องมันชักจะซับซ้อนแล้วนะ =[]= มินนี่บอกว่าบีทเป็นแฟนกับมินนี่ แล้วไหงมาเป็นรำไพล่ะ =_=
"อะไรนะ อยากไปเดทกับฉันตอนนี้เลยงั้นหรอ"
โฮก TOT น้ำตาไหลพราก
"ก็ได้ เดี๋ยวฉันบอกเพื่อนฉันแป๊ปนะ วันนี้แต่งตัวมาหล่อๆด้วย"
แอ๊ดด~
ประตูห้องถูกเปิดออกอย่างรวดเร็ว ทำให้ฉันที่กำลังเอาหูแนบประตูล้มลงบนพื้น
ปั้ก!
"โอ๊ยยยย =[]="
"..." รำไพยืนดูฉันอย่างเย็นชาและไม่คิดจะช่วย
"ระ...รำไพ เธอเป็นอะไรน่ะ..." ฉันค่อยๆลุกขึ้นแล้วยืนปกติ
"ได้ยินหมดแล้วสินะ" เธอถามฉันด้วยน้ำเสียงเย็นเรียบ สีหน้าดูไร้ความรู้สึก ทำให้ใบหน้าสวยๆของรำไพกลายเป็นใบหน้าหลอนทันที เฮือก! อย่าจ้องสิ น่ากลัว T^T
"ขอโทษนะรำไพ"
"ไม่ต้องมาขอโทษ!!! เดี๋ยวหัดนิสัยเสียบ่อยนะ ทำไมถึงชอบ 'เผือก' ขนาดนี้"
ทำไมต้องมาเน้นย้ำคำว่าเผือกด้วยยะ!
"ขอ..."
ปั้ก!!!
"ว๊าย =[]=!!!"
รำไพผลักฉันล้มลงพื้นอย่างแรง แล้วเดินออกไปนอกห้องอย่างไร้ใยดี
ฮึก...T^T หมดกัน ฉันไม่มีใครอีกแล้ว พ่อแม่ฉันก็อยู่ตั้งต่างประเทศ พวกเพื่อนๆแก๊ง Perfect Girl ขอเกลียดฉันยังกับฉันเป็นตัวหนอน ส่วนเพื่อนคนสุดท้ายของฉันก็ดันมาเกลียดฉันอีก (พอดีฉันสวย มีแต่คนอิจฉา ฉันเลยไม่ค่อยมีเพื่อนเท่าไหร่) พอกันที! ชีวิตเฮงซวยแบบนี้
ใครก็ได้ กลับมาหาฉันที ฉันไม่อยากอยู่ตัวคนเดียว
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
0 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
0 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
0 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ