Hunny Game เปิดสงครามห้ามหัวใจไม่ให้รักเธอ

    "มัวทำไรอยู่ละ ส่งเงินมาสิ!!!"
    "ไม่!!!"
    ฉันยังกุมกระเป๋าสตางค์ในกระโปรงนักเรียนไว้แน่น...และแน่นมาก
    แต่ฉันยังติดใจอีกเรื่องหนึ่ง...ทำไมเสียงของโจรเหมือนพี่คิณชะมัด!
    "อยากตายใช่มั้ย"
    ผมก็สีเหมือนพี่คิณ
    "เฮ้ย! ไม่ได้ยินหรอ!"
    ถึงแม้เขาจะปิดปากไว้ แต่ดวงตาอันเฉียบคมสีน้ำตาลอ่อนนั้น ฉันคุ้นเคยดี
    พี่คิณ!
    ทำไมถึงเป็นเขาไปได้...
    "พี่คิณ! ทำไมพี่คิณถึงเป็นแบบนี้ไปได้! พี่ตอบหนูมาสิ"
    "ฮะ? เฮ้ย! มิลค์เชค =[]="
    ไม่แปลกที่ใครก็ดูฉันไม่ออก -_-; เพราะตอนนี้ฉันอยู่ในชุดนอน สภาพดูไม่ได้ หัวเหมือนสิงโต
ผสมแมวน้ำ หน้าก็...เอ่อ...ไม่ต้องสนใจหรอก
    "ไม่คิดเลยว่าพี่เป็นโจร"
    "พี่ไม่ได้เป็นโจรแหกคุกซะหน่อย"
    "แต่เป็นโจร ที่ตำรวจยังสืบสวนไม่ได้ งั้นสินะ"
    "..." คำถามนี้ พี่คิณถึงกับเงียบ
    "หนูขอโทษนะคะพี่ หนูไม่อยากมีแฟนเป็นโจร"
    "ทำไมล่ะ ขอโทษทำไม พี่รักเธอมากนะ"
    "เราจบกันแค่นี้เถอะค่ะ"