รักวุุ่นวายของนายปี1
เขียนโดย 
kanzii
วันที่ 3 สิงหาคม พ.ศ. 2559 เวลา 20.17 น.
แก้ไขเมื่อ 3 สิงหาคม พ.ศ. 2559 22.15 น. โดย เจ้าของนิยาย
2) กำหนดการมหาลัย
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ/////กริ๊ง กริ๊ง///
เสียงนาฬิกาปลุกดังขึ้นผมตื่นมาปิดมันแล้วลุกเดินไปอาน้ำแต่งตัวเสร็จแล้วก็เดินไปทานข้าวเชช้าและเดินออกจากบ้านไปโรงเรียนเหมือนทุกมีและไม่นานเรนก็เดินตามหลังมา
"หวัดดี มิสะกิ"
"หวัดดีเรน"
"เมื่อวานแกไม่น่าชวนพี่เขามานั่งด้วยเลย"
"ทำไมว่ะ"
"ก็กูรู้สึกว่าไอ่พี่ริวนะมันต้องแอบชอบแกแน่"
"ไม่หลอกน่าพี่เข้าก้แค่อยากให้คำปรึกษาเราเรื่องเรียนเฉยๆ"
"จะจริงเหรอ เห็นมันมองแกแทบไม่กระพิบตาเลย"
"นั้นก็เกินไปเรน"
"จริงนะ ไม่เชื่อนะรองสังเกตุดู"
"อื้ม"
พวกเราเดินไปคุยกันไปเรื่อยๆจนถึงโรงเรียนและก็เดินเข้าห้องไปรออาจารย์มาสอนในช่วงเช้า พวกเราเรียนไปไม่นานก็พักทานอาหารกลางวัน
"พักแล้วทานข้าวกัน มิสะกิ"
"อื้ม ป่ะ"
พวกเราเดินไปซื้ออาหารทานและมานั่งทานด้วยกันจนเสร็จเอาจานไปเก็บละเดินไปนั่งเล่นที่ห้องเพื่อรอเรียนวิชาต่อไป ไม่นานก็ถึงเวลาเรียรพวกเราก้นั่งเรียนกันไปจนหมดเวลาก็เก็บของเตรียมตัวกลับบ้านกัน ผมกับเรนเดินออกมาหน้าโรงเรียนแวะซื้อขนมก่อนกลับบ้าน
"มิสะกิ แวะซื้อขนมก่อนนะ"
"อื้มได้"
เราเดินเข้าไปในร้านขายขนมใกล้ๆกับโรงเรียนร้านนี้เป็นร้านที่ดังมากในแถวนี่เพราะขนมอร่อยมากๆเรามักจะมาแวะซื้อกันในบ้างครั้ง
"เรนเรารอหน้าร้านนะ"
"่อ่าว ทำไมไม่เข้าไปด้วยกันล่ะ"
"ไม่อ่ะคนเยอะ"
"อ่ะเค งั้นรอนี่นะ"
"อื้ม"
ผมรอเรนไปซื้อขนมในร้านเพราะผมขี้เกียจเข้าไปคนมันเยอะมากๆก็เลยของรออยู่ที่หน้าร้านดีกว่า
"สวัสดีครับน้องมิสะกิ"
"อ่าวพี่ริว สวัสดีครับ"
"มาทำอะไรที่นี่เนีย"
"รอเรนซื้อขนมนะครับ"
"อ่อ ไม่เข้าไปเหรอหน้านอกมันร้อนนะ"
"ไม่ดีกว่าพี่ คนเยอะเดียวเกกะเขาอ่ะ"
"อ่อให้พี่รอเป็นเพื่อนไหม"
"ไม่เป้นไรครับเรนไปแปบด้วยเอง"
"ไม่เป็นไรเดียวพี่รอเป็นเพื่อน"
"ก็ได้ครับ แล้วพี่มาทำอะไรแถวนี่เหรอครับ"
"บ้านพี่อยู่แถวนี่นะ"
"อ่อครับ"
ผมยืนคุยกับี่ริวไม่นานเรนก้เดินออกมา
"คนเยอะมากเลยมิสะกิเรากลับกันเถอะ"
"อ่าวพี่ริว"
"สวัสดีครับน้องเรน"
"สวัสดีครับพี่ริว แล้วพี่มาอยู่นี่ได้ไงอ่ะ"
"พอดีเดินเล่นเห็นมิสะกิอยู่คนเดียวก็เลยมารอเป็นเพื่อนนะ"
"อ่องั้นพวกผมของตัวก่อนนะครับ"
"อ่าวจะกลับแล้วเหรอ"
"ครับ สวัสดีครับ"
"เดี๋ยวสิเรน รีบไปไหนเนีย"
"ก็กลับบ้านไง"
"แล้วเจอกันนะครับน้องมิสะกิ"
"ครับสวัสดีครับ"
"อย่าอยู๋ใกล้พี่เขามาก"
"ทำไมล่ะก็พี่เขามารอเป็นเพื่อนนะ"
"เอ่อหนา"
"อะไรของแก"
ผมโดนเรนลากมาอย่างรวดเร็วผมถามมันก็ไม่บอกพวกเราเดินไปเรื่อยจนถึงหน้าปากซอยแล้วก็แยกทางกันกลับบ้านผมเดินไปถึงบ้าน
"กลับมาแล้วครับ"
"กลับมาแล้วเหรอ"
"ครับ"
ผมเดินเข้ากระเป๋าไปเก็บในห้องและนอนลงที่เตียงสักพักก็เดินไปอาบน้ำแต่งตัวแล้งเดินไปปช่วยแม่ในครัว
"วันนี้ทำอะไรทานครับแม่"
"แม่จะทำต้มยำจ้า มาช่วยแม่มา"
"ครับ"
ผมช่วยแม่ทำอาหารจนเสร็จแล้วมานั่งทานกันจนเสร็จเก็บจานแล้วเดินขึ้นห้องไป
ตุด ตุด
(ถึงบ้านหรือยังครับ)
(ถึงนานแล้วครับ)
(ใกล้จะถึงวันรับสมัครแล้วนะครับ รอเปิดในเว็บดูนะ)
(อ่อ ขอบคุณครับ)
พี่ริวบอกว่าใกล้ถึงวันรับสมัครแล้วผมวางมือถือลงและก็เดินไปเปิดคอมดูวันรับสมัคร วันรับสมัคร ก็คือวันที่ 1 ตุลาคม - 31 ตุลาคม และวันนี้ก้เป็นวันที่ 25 กันยาแล้ว ผมก็เปิดดูกำหนดการรับสมัครต่างๆจนง่วงนอน ปิดคอมแล้วก็ไปนอน
///กริ๊ง กริ๊ง ///
ผมปิดเสียงนาฬิกาตตื่นไปอาบนำแปรงฟัง เสร็จก็เดินไปทานอาหารเช้าแล้วก็เดินไปโรงเรียนเหมือนทุกวัน
"มิสะกิ"
"เรน"
"ดูเคลียดๆนะเป็นไร"
"เรน มหาลัยใกล้จะรับสมัครแล้วนะ"
"อ่าวเหรอรับเมื่อไหร่"
"เดือนหน้า"
"เรายังไม่ได้เตรียมตัวเลยนะ"
"โห่สมัครเองเดียวเราค่อยอ่านหนังสือก้ได้นะ"
"อื้ม"
ผมกับเรนเราคุยกันเกี่ยวกับการสมัครมหาลัยที่จะเข้ากันจนเดินไปถึงห้องเรียนตัวเองพวกเรานั่งลงที่โต๊ะตัวเองไมานาก็เริ่มเรียน จนหมดเวลา พวกเราก็เดินมาทานข้าวเหมือนทุกวัน จนเลิกเรียน
"เรนเสาร์ อาทิย์นี่ไปห้องสมุดกันไหม"
"เสาร์ อาทิตย์ นี่เหรอ อื้ม ได้"
"ดีเลยงั้น เดียวไปรับที่บ้านนะ อย่าตื่นสายล่ะ"
"อื้มได้"
ผมชวนเรนไปห้องสมุดวันเสาร์นี้เพราะผมเคลียดมากับการสอบเข้ามหาลัยเพราะผมเป็นคนที่ไม่ค่อยเก่งเท่าไหร่กับการเรียนก็เลยว่าจะไปหาข้อมูลที่ห้องสมุดหน่อย ผมเดินแยกทางกับเรนแล้วตรงดิ่งกลับบ้านเลย
"กลับมาแล้วครับ"
"มาเช้าจัง"
"บอกดีผมว่าจะมาหาข้อมูลของมหาลัยหน่อยนะครับก็เลยกลับเร็ว"
"จ้า สู้ๆๆนะลูก"
"ครับ"
ผมเดินเข้าห้องและเปิดคอมเพื่อหาข้อมูลเกี่ยวกับการสอบเข้ามหาลัย มันมีอยู่วิชาเดียวเพราะว่ามันเป็นโครต้าสอบแต่วิชาชีพเท่านั้น มหาลัยนี่เป็นมหาลัยวิชาชีพแต่รับในระดับปริญญาตรี ผมก็เลยสนใจมาก ผมหาข้อมูลไปเรื่อยไม่รู้จะทำไงก็เลยคิดว่าจะถามรุ่นพี่ที่มีประสบการณ์ดีกว่า ผมหยิบมือถือมาเมลหาพี่ริว
(สวัสดีครับพี่ริว ผมขอถามเกี่ยวกับการสอบเข้าหน่อยครับ)
(ได้สิครับ)
(มันสอบวิชาอะไรบ้างครับ)
(มันจะมีสามวิชา นะมีวิชาทั่วไปที่เราเรียน และวิชาชีพของสาขาและคณะ)
(อ่อครับ)
(ครับผมถ้าอยากให้พี่ช่วยติวบอกได้นะ)
(ครับ ขอบคุณครับ)
ผมถามพี่ริวเกียวกับการสอบเข้าพี่เขาก็ให้คไแนะนำมาอย่างดีที่เหลือก็อยู่ที่ผมแล้ว
"มิสะกิ มาทานข้าว"
"ครับแม่เดียวลงไป"
ผมเดินไปทานข้าวเย็นกับแม่ในครัว
"แม่วันเสาร์นี่ผมขอออกไปห้องสมุกกับเรนนะ"
"ได้สิ"
"ขอบคุณครับ"
"จ้า"
ผมนั่งทานข้าวและขออนุญาตแม่ได้ห้องสมุดวันเสาร์นี่แม่ก็อนุญาต ผมทานข้าวเสร็จเก็บจานแล้วก็ข้นห้องไปอาบน้ำแต่งตัว ผมโทรหาเรน
(ฮะโหล เรน วันเสาร์นี่ 10 โมงฉันจะเข้าไปหาแกนะ)
(อื้มได้)
(ok)
ผมวางสายจากเรนเสร็จก็เข้านอนเลย
ZzzzzZZzzzzZZZzzzz
วันนี้เป็นวันเสาร์วันที่ผมกับเรนจะไปห้องสมุด ผมตื่นสายกว่าไปโรงเรียนหนึ่งชั่วโมง ทุกเสาร์อาทิตย์ผมจะตื่นประมาณ 7-8 โมง ตลอด ผมตื่นมาล้างหน้าแปรงฟังแล้วเดินไปในครัวทานอาหารชเช้า
"ตื่นแล้วเหรอ เดี่ยวแม่จะออกไปทำงานแล้วนะ ถ้าจะออกไปข้างนอกก็ล็อคประตูด้วยนะ"
"ครับ"
ผมทานข้าวเสร็จเก็บจานและเดินไปดูทิวีแปบหนึ่งก็ขึ้นห้องไปอาบน้ำแต่งตัวไปรับเรนที่หอมัน ผมเดินออกไปหน้าบ้านและล๊อคประตูบ้านผมเดินไปที่หอของเรนซึ้งห่างจากบ้านผมไม่กี่ซอย ผมเดินไปจนถึงหน้าห้องมันและกดออด
///ออด ออด///
"เรน ตื่นยัง เรน เรน"
มันไม่ตอบสงสัยไม่ตื่น มัยเป็นคนตื่นสายถ้าเป็นเสาร์ อาทิตย์
"เรน ถ้าไม่ตื่นจะพังเข้าไปนะ"
"เอ่อ ตื่นแล้ว"
"เอ่อดี"
ผมเดินเข้าไปในห้องของมัน มันก็เดินไปนอนต่อที่เตียง
"เฮ้ย ตื่นได้แล้ว เดียวจะไปห้องสมุดอยู่นะ"
"ขออีกห้านาที"
"ไม่ได้ตื่นได้แล้ว"
"อื้ม ตื่นก็ได้"
"ไปอาบน้ำแต่งตัวไป"
มันลุกขึ้นมาและเดินเข้าห้องน้ำไป ไม่นานมันก็เดินออกมา
"ทำไรอยู่ว่ะ"
"หาข้อมูลนะสิ"
"เคลียดจังน่า"
"ก็มันใกล้แล้วนะสิ
"เอ่อ แกทานข้าวยัง"
"ทานมาแล้วนี่มัน9 โมงกว่าแล้วนะ"
"เอ่อว่ะ ลืม"
"แต่งตัวเสร็จยังเดียวไปซื้ออะไรทานใกล้ๆห้องสมุดก็ได้"
"เอ่อแปบหนึ่ง"
ผมนั่งรอมันแปบหนึ่งมันก็แต่งตัวเสร็จผมแล้วพวกเราก้เดินออกไปห้องสมุดกันซึ่งไม่ไกลเท่าไหร่ก็เลยเดินไปแวะซื้ออะไรกินข้างทางไม่นานก็ถึงห้องสมุด พวกเราเดินเข้าไปและหาที่นั่งอ่านหนั่งสือกันห้องสมุดนี่เป็นห้องสมุดที่ใหญามากเพราะเป็นของสมุดของเมืองนี้เลยก้เลยมีคนมากๆมายมาใช้กันในนี้เงียบมากมันทำให้ผมมีสมาธิกัการอ่านหนังสือมากเลยผมก็เลยชอบมาที่นี่ผมเดินไปหาหนังสือเกียวกับสาขาที่จะเข้าในห้องสมุดมันมีเยอะมากเลยก็เลือกๆมานั่งอ่านดู พวกเราใช้เวลาอยู่ในนี่ครึ่งวันก็ออกไปทานข้าว
"มิสะกิ ตอนบายนี่จะไปไหนไหม"
"ไม่อ่ะทำไม"
"เราว่าจะชวนไปเดินห้างสะหน่อย"
"ได้สิ"โอเคเลย"
พวกเรานั่งทานข้าวกันใกล้ห้องสมุดและเรนการชวนไปเดินห้างผมก้เลยไปกับมัน พวกเราทาข้าวเสร็จก็เดินไปขึ้นรถเมล์ไปยังห้างไม่นานก็ถึง
"มิสะกิ ถึงแล้ว"
"อ่อ อื้ม"
ผมหลับไปตอนไหนไม่รู้รุ้อีกทีก็ถึงแล้วพวกเราเดินเข้าไปในห้างเรนก็พาผมเดินไปที่นั่นทีที่นี่ทีจนเหนื่อย
"เรนเราว่าเรานั่งพักหน่อยไหม"
"อื้มก็ได้ งันเราไปทานไอศครีมกัน"
"อื้มดีเลย"
ผมกับเรนเดินไปร้านไอศครีมพวกเราสั่งไอศครีมมาทานให้หาเหนื่อย
"เหนื่อยไหมมิสะกิ"
"เหนื่อยสิ พสเดินสะทั่วเลย"
"555"
"แล้วนี่ซื้ออะไรนักหนา"
"ก็ พวกเกมและการของใช้ส่วนตัวนะ"
"เกม เอาไปทำไมใกล้จะเข้ามหาลัยแล้วนะ"
"หนาๆ ผ่อนคลายเฉยๆ"
"อื้ม"
"น้องมิสะกิ มาทานไอศครีมเหรอครับ"
"อ่าวพี่ ริว ครับมาทานไอศครีมกับเรน"
"อ่อ พี่ของนั่งด้วยนะ"
"เชิญเลยครับ สวัสดีครับที่เคนตะ"
"สวัสดีครับ มิสะกิ เรน"
"แล้วพวกเราพี่มาทำอะไรก็ครับ"
"ก็มาหาซื้อของนะ แล้วเราล่ะ "
"ส่งเรนมาซื้อของ"
"อ่อ"
"พี่ครับของออเดอร์หน่อยครับ"
"ค่ะ"
"ผมเอา ช็อพ ชิพ ซันเดย์ เคนเอาไร"
"ผมเอา วาลิลาและ กาแฟ ครับ"
"ได้ค่ะรอสักครู่"
"ครับ"
"เดียวงานนี่พี่เลี้ยงเองนะ"
"ไม่ดีกว่าครับพี่"
"ดีสิ มิสะกิ"
"เรน ไม่เอาน่า"
"ก็พี่เขาบอกว่าจะเลี้ยงก็ให้เลี้ยงเถอะ"
"นั้นสิครับ"
"ก็ได้ครับ"
"ครับ แล้วเป็นไงบ้างครับอ่านหนังสือยัง"
"ยังเลยครับผมยังไม่รู้ว่าเนื้อหาสอบมีอะไรบ้าง"
"เดียวพี่ช่วยติวไม่"
"จะดีเหรอพพี่"
"ดีสิ พี่มีหนังสืออยูู่นะ"
"งั้นผมของคิดดูก่อนนะครับแล้วจะบอกอีกที"
"ครับมีอะไรรให้ช่วยบอกได้นะ"
"มาแล้วค่ะ"
"ช๊อพ ชิพ ซันเดย์ กับ วลิลา และกาแฟนะค่ะ"
"ครับ"
"นี่ค่ะ"
"ขอบคุณครับ"
"อ่ะไอ่เคน"
"ขอบใจ"
พวกผมนั่งทานไอศครีมกับพวกพี่ริวไปจนเย็นก็ขออตัวกลับบ้าน
"เรน เย็นมาแล้วกลับกันเถอะ"
"เอ่อ ป่ะ"
"พี่ริวครับเดียวพวกผมของตัวก่อนนะครับ"
"ครับ กลับดีๆนะ"
"ครับ สวัสดีครับ พี่ริว พี่เคนตะ"
"ครับ"
"ป่ะเรน"
ผมเดินออกไปจากร้านและก็เดินออกไปข้นรถบัสกลับบ้าน
ฉาก ริวกับ เคนตะ
"ยิ้ม ใหญ่เลยนะมึง"
"ก็น้องมันน่ารักนะ"
"กุไม่เคยเห็นมึงเริ่มทักใครก่อนเลยนะเนีย"
"ก็น้องเข้าอยากจะเรียนสาขาเดียวกับเรานี่นาก็ให้ความปรึกษาหน่อย"
"เหรอว่ะ"
"เอ่อ"
จริงแล้วผมสนใจน้องเขาตั้งแต่ที่เขาวิ่งมาจนผมแล้ว น้องมันเป็นเดินร่าเริงมาและชอบช่วยเหลือเพื่อนตลอดเลย
"ไอ่เด็กที่ชื่อเรนนั้น มันหน้าคุ้นเหมือนเห็นแถวบ้านมึง"
"อ่อ หอมันอยู่หน้าบ้านกูนะ"
"อ่อ ไม่น่าว่าน่าคุ้นๆ"
"แต่มันเหมือนไม่ชอบกูเลย"
"555 สมก้เข้าไปยุ่งกับเพื่อนมันนี่"
"เอ่อ"
"ทานเสร็จยัง"
"เสร็จแล้วป่ะ"
"พี่ครับเก็บเงินด้วยครับ"
"ค่ะ"
"รวมของเด็กสองคนนั้นด้วยนะครับ"
"ค่ะ ทั้งหมดก็ 224 บาทค่ะ"
"นี่ครับ"
"ขอบคุณค่ะ"
"ป่ะไอ่เคน"
"อื้ม"
ผมเดินไปที่ลานจอดรถและก็ขับกลับไปที่คอมโด ผมกับเคนอยู๋คอมโดเดียวกันแต่คนล่ะห้องกันผมขับรถไปจอดที่ลานจอดและเดินเข้าคอมโดแล้วก็แยกทางกับเคน
"ไปก่อนนะไอ่ริว แล้วเจอกัน"
"เอ่อ แล้วเจอกัน"
พอพวกเราแยกทางกนผมก็เดินขึ้นไปในห้องของตัวเอง
ฉาก เรนกับมิสะกิ
พวกผมขึ้นยืนรอรถบัสกลับบ้านไม่นานรถก็มาคนเยอะมากพวกเรารีบขึ้นไปเพราะมันเป็นตอนเย็นคนรีบจะกลับบ้านกันคนก้เลยเยอะไม่นานรถก็ขับมาถึงพวกผมเดินออกจากรถแล้วก็เดินต่อไปเรื่อย
"โอ้ย คนเยอะจังน่าจะกลับเช้ากว่านี้นะ ถ้าไม่เจอไอ่พี่ริวนั้น"
"โห่เรน ก็ดีแล้วนี่ที่ได้เจอพี่เข้าจะได้ถามเกี่ยวกับมหาลัยด้วย"
"เอ่อก็ดีเหมือนที่มันเลี้ยงไอศครีมนะ"
"เรนนี่นา"
"แต่ก็ไม่สอบเลยดูมันพูดกับมิสะกิสิ หวานเชียว"
"ไม่หรอกก็แค่สุภาพเฉยๆนะ"
"จ้าสุภาพมากๆ"
เราเดินคุยกัยไปไมานานก้ถึงหอของเรน
"ไปก่อนนะแล้วเจอกัน"
"อื้ม บาย แล้วเจอกัน"
ผมเดินต่อไปที่บ้านของตัวเองตอนนี่ฟ้าเริ่มืดแล้วผมก็เลยรีบเพราะตอนกลางคืนที่นี่จะเปียวมากๆผมรีบเดินจนถึงหน้าบ้านแล้วก้เข้าบ้าน
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
