Jasmine is a princess.

"มันมาแล้วสินะ" เอลิซา พระราชินีแห่งซานฟาน่าส์ เอ่ยขึ้นบนโต๊ะเสวย ที่มีทั้งพระสวามี นั่นก็คือกษัตริย์ของซาฟานน่าส์ รวมถึง มาโคว บุตรชายคนเดียวผู้จะต้องสืบทอดเชื้อพระวงศ์ พระบิดาของเจ้าหญิงจัสมิน รวมถึงเหล่าชายาทั้ง 4 ของพระองค์ 
"ถ้าท่านแม่หมายถึง จัสมินล่ะก็ มาถึงแล้วพะยะค่ะ ลูกกำลังให้เดน่าไปตาม" มาโควรีบตอบ เพราะรู้ดีว่า ย่าหลานนั้นไม่ลงรอยกันนัก
"ชักช้า เสียมารยาทจริงๆ เป็นเด็กให้ผู้ใหญ่มารอ หม่อมฉันว่าไม่สมควรอย่างยิ่งเพคะ จริงมั้ยเพคะท่านแม่" บาเรลล่า ชายาหลวงที่เอลิซ่าทรงโปรด เพราะเป็นคนบังคับให้ลูกชายแต่งงานกับนางเอง เนื่องจากนางเป็นลูกสาวของท่านทูตที่มีผลประโยชน์กับราชวังยิ่งนัก
"อ้าวววว สวัสดีค่ะทุกคน รอจัสมินอยุ่เหรอคะ แหม๋ ขอโทษทีนะคะ จัสมินมัวแต่อาบน้ำ ในวังใหญ่นี่ดีจังเลยนะคะ ห้องน้ำหรูหรายิ่งกว่าในโรงแรมห้าดาวที่จัสมินเคยไปพักอีกค่ะ" เจ้าหญิงตัวแสบเอ่ยขึ้นเมื่อเดินมาที่โต๊ะอาหารและถือวิสาสะหยิบไก่ชิ้นโตเข้าปาก
"ลูกควรใช้คำราชาศัพท์เมื่ออยู่ในวังนะจัสมิน" มาโควเอ็ดลูกสาว
"อ้าว ทำไมล่ะคะพ่อ ครอบครัวกันเองทั้งนั้น ในวังก็เหมือนบ้าน คุณปู่คุณย่าคงไม่ว่าอะไรใช่มั้ยคะ" จัสมินยิ้มกว้างหันไปทางพระอัยยิกา
"อ้าวคุณป้าบาเรลล่า แหม๋ จัสมินเกือบจำไม่ได้เลยค่ะ ปีนี้อายุคงจะเยอะขึ้นมาก แต่ยังดีนะคะ ที่ใบหน้าของคุณป้ายังได้รับฟิลเลอร์เรื่อยๆ ไม่เหี่ยวเท่าไหร่" เจ้าหญิงตัวแสบหันไปทักทายพระชายาหลวงของพระบิดา ที่โกรธหน้าดำหน้าแดง ที่จัสมินจิกหล่อนเรื่องความแก่
"จัสมิน ฉันยอมให้เธอเข้ามาอยู่ในวัง อย่าเอาความต่ำของแม่เธอมาใช้ที่นี่ ทำตัวให้สมกับเป็นชาววังด้วย" เอลิซ่าทนไม่ไหว แผดเสียงขึ้นกลางโต๊ะอาหาร เสียงโทรศัพท์มือถือดังขึ้น
"ฮัลโหล แก ฉันมาถึงวังแล้วแหละ ห้องนอนฉันยังกะห้องในโรงแรมห้าดาว ห้องน้ำก็ห๊อมหอมม เนี่ยตอนนี้กำลังทานข้าวกับครอบครัวอยุ่เลยอ่ะแก ว่างๆ เดี๋ยวฉันชวนแกมาด้วยนะ " จัสมิน คุยโทรศัพท์บนโต๊ะอาหาร
"เออ แก แค่นี้ก่อนนะ เหมือนต้องกินข้าวต่อแล้ว ต้องกินตรงเวลานิดนึงอ่ะแก ครอบครัวฉันมีแต่คนสูงอายุ เดี๋ยวจะป่วยเอา" จัสมินวางโทรศัพท์แล้วยิ้มหวาน ก้มหน้าก้มตาทานอาหารต่อด้วยความเอร็ดอร่อย พระราชินีเอลิซ่าทรงกริ้วจนหน้าแดง และมาโควก็รับรู้ได้ แอบลอดถอนหายใจกับการกระทำของลูกสาว ที่เหมือนเรื่องนี้จะยาว หลังจากจัสมินกินอิ่ม นางก็ขอตัวลุกจากโต๊ะทันที ซึ่งตามธรรมเนียมนั้นต้องให้ผู้ใหญ่ลุกก่อน นางรู้ดี แต่นางไม่ปฏิบัตินั่นเอง