Jasmine is a princess.

"เจ้าหญิง เจ้าหญิงเพคะ หยุดเดี๋ยวนี้นะเพคะ" แพททรีเซีย แม่นมผู้เลี้ยงดูเจ้าหญิง ทั้งร้องทั้งวิ่งตามกระหืดกระหอบ เจ้าหญิง ยังคงไม่หยุดวิ่ง นางให้ความสนใจกับเจ้าม้าจอมพยศที่ตกใจเสียงฟ้าร้องจนวิ่งเตลิดไปไกล

"เจ้าหญิง ฝนใกล้ตกแล้วนะเพคะ กลับวังกันเถอะเพคะ" แพททรีเซียไม่ละความพยายามนางทั้งร้องทั้งตะโกนเรียก เมื่อเห็นว่าเจ้าม้าตัวแสบได้เตลิดเข้าป่าไปไกลแล้วและตามไม่ทันแน่ อยู่ๆ ร่างของเจ้าหญิงก็ชะงักกึก และหันมามองแพททรีเซียตาเขม็ง ท่ามกลางสายฝนที่เริ่มกระหน่ำลงมา

"โถ่ หยุดเสียทีนะเพคะ เห็นไหมฝนตกลงมาแล้ว รีบกลับวังกันเพคะ"

"วังเหรอ เจ้าพุดออกมาได้ยังไงว่ามันคือวัง นั่นมันก็แค่ฮาเร็มของผู้ที่ขึ้นชื่อว่าพ่อข้าแค่เท่านั้น" น้ำเสียงโกรธเกี้ยวเปล่งออกจากปากผู้ที่แพททรีเซียเรียกว่าเจ้าหญิง

"โถ่ เจ้าหญิง อย่าทรงกล่าวร้ายพระบิดาเช่นนั้นสิเพคะ" แพททรีเซียรู้ดีเหตุใดเจ้าหญิงน้อยของนางถึงได้แสดงความโกรธเกี้ยวออกมาเช่นนั้น

...

"จัสมิน ลูกไม่ควรทำตัวเช่นนี้ ลูกอายุ 18 แล้วนะ ไม่ใช่แค่เด็กแปดชวบ" พระมารดา โกรธพระธิดาตัวดัยิ่งนัก ที่พาแม่นมไปตากฝนจนต้องป่วยหนักถึงขั้นเข้าโรงพยาบาล เพราะพิษไข้

"โถ่ ท่านแม่คะ ลูกก็แค่วิ่งตามจินนี่ เพราะกลัวมันเตลิดเข้าป่าไปตกหน้าผา แค่เท่านั้น แพททรีเซียนางวิ่งตามลูกไปทำไมก็ไม่รุ้ ลูกไม่ได้ขอร้องสักหน่อย" เจ้าหญิงเถียง หน้างอง้ำ และรุ้ดีว่าเป็นความผิดของตัวเองเต็มๆ

"แม่จะไม่ยอมลูกอีกแล้ว ลูกก่อเรื่องมากมาย เหมือนเด็กไม่รุ้จักโต เรื่องวันก่อนที่ลูกแกล้งไปหลอกผีแม่ครัว แม่ยังไม่ลงโทษ" น้ำเสียงพระมารดาจริงจัง จนเจ้าหญิงทำหน้าจ่อย

"ลูกขอโทษค่ะท่านแม่ ต่อไปลูกจะไม่ทำอีก ลูกจะตั้ง..."

"ไม่ต้องพูด แม่ไม่เชื่อลูกอีกต่อไป ลูกจะต้องไปอยู่ในวังกับพระบิดา" พระมารดาสั่งด้วยน้ำเสียงเด็ดขาด

"ท่านแม่ ท่านจะให้ลุกไปอยุ่กับพระบิดาเหรอเพคะ ท่านแม่ก็ทราบ ว่าทั้งพระอัยกา และพระอัยยิกา เกลียดพวกเรา" เจ้าหญิงโวยวายด้วยความตกใจ

"ลูกคิดไปเองจัสมิน พวกท่านไม่ได้เกลียดลูก และพระบิดาก็รักลูกมากกว่าอะไรทั้งสิ้น ลูกจะสุขสบายเมื่อไปอยู่ที่นั่น"

"รักลูกเหรอเพคะ ลูกของพระบิดามีมากกว่าครึ่งโหล แค่ลูกสาวชาวเมืองธรรมดา พระบิดาจะรักลูกทำไมกันเพคะ" เจ้าหญิงตัดพ้อด้วยความน้อยใจ พระบิดาของเจ้าหญิงจัสมินเป็นพระโอรสเพียงองค์เดียวของกษัตรย์ผู้ครองเมืองซานฟาน่าส์ พระองค์ทรงมีชายามากกว่า 5 คน รวมทั้งพระมารดาของเจ้าหญิงจัสมินด้วย พระชายาทุกคนล้วนแต่เป็นคนมียศถาบรรดาศักดิ์ ยกเว้นพระมารดาของเจ้าหญิงจัสมิน นั่นเป็นเหตุผลให้พระอัยกาของพระองค์ไม่ทรงพอพระทัย พระบิดาจึงจำเป็นต้องให้จัสมินและพระมารดาออกมาอยุ่นอกวัง เมื่อพระมารดาร้องขอ จัสมินโตมาในวังเล็กๆในหมู่บ้านนี้ นางมีความน่ารัก สดใส และสวยสะพรั่งสมวัย และไม่มีชาวบ้านคนไหนรู้ว่านางคือเจ้าหญิง เพราะทุกอย่างเป็นความลับ โดยชาวเมืองรู้เพียงว่าครอบครัวเจ้าหญิงเป็นครอบครัวเศรษฐีครอบครัวหนึ่งเท่านั้น

"จัสมิน ไปเก็บของลุกต้องเดินทางพรุ่งนี้" พระมารดาสั่งพร้อมเดินจากไป