[BTS] my stylist สไตลิสต์แสนสวย

          “จีน่าอา…”
          “อะไรล่ะพี่ปริ๊ง เห็นมั้ยคนกำลังเต้นอยู่อ่ะ”ฉันละสายตาหันไปดุพี่สาวก่อนที่จะหันกลับมาเต้นต่อ ไอ้ที่เต้นเนี่ยฉันไม่ได้ลุกขึ้นเต้นๆอะไรแบบนั้นนะ แต่กำลังเต้นในโทรศัพท์ต่างหากล่ะ กำลังมันเลยพะย่ะค่ะ แด๊นซ์กระจายมาก-w-
     “เห็น แต่แกช่วยฟังฉันหน่อยได้มั้ย”
     “ได้ แต่รอแป๊ป!”ฉันบอกแล้วตั้งหน้าตั้งตาต่อ ฉันได้เพอร์เฟกมาตลอดเลยอ่ะ จะพลาดไม่ได้ เพราะไอ้คนที่ฉันกำลังเต้นแข่งอยู่มันเก่งมาก คะแนนห่างกันแค่ร้อยเดียวเอง ฉันจะแพ้ไม่ได้ๆ ฉันต้องได้มงกุฎที่สาม ฉันต้องชนะโว้ยย!!
          ในขณะที่กำลังเข้ารอบที่ห้าพี่สาวฉันก็เดินมากดปุ่มปิดหน้าจอพรึ่บ!
          ม่ายยยยย/T[]T/
         “พี่ทำบ้าอะไรของพี่เนี่ย แล้วมาดับหน้าจอฉันทำไม ฉันกำลังจะชนะอยู่แล้วนะ โห่~”ฉันทำหน้าเซ็งๆใส่พี่สาวที่ยืนทำหน้าเหมือนแม่ยืนดุลูกที่ไม่ยอมทำการบ้าน แล้วเตรียมจะลุกออกไปแต่พี่สาวตัวแสบก็ดึงมือฉันให้นั่งลงที่เดิม
          ให้ตายเถอะ! พี่ฉันจะเอาอะไรกับฉันวะเนี่ย อุส่าห์จะเดินหนีเพราะไม่ทะเลาะด้วยแล้วนะเนี่ย
          “เกมส์แกจะเล่นเมื่อไหร่ก็ได้ แต่งานของฉันสำคัญที่สุด”
          “งานอะไรของพี่อ่ะ แล้วเกี่ยวอะไรกับฉันด้วย”ฉันถามด้วยน้ำเสียงห้วนๆแล้วหันหน้าหนีเพราะไม่อยากจะมองหน้าที่นิ่งๆนั่น ฉันไม่ชอบเลยว่ะที่มีใครมาทำหน้านิ่งๆใส่แบบนี้อ่ะ มันเหมือนข่มกันนิดๆอ่ะเลยไม่อยากมอง เดี๋ยวเผลอปากลั่นด่าไปอีก เดี๋ยวเรื่องใหญ่
          “แกรู้ใช่มั้ยว่าฉันทำงานอะไร”
          “ช่างแต่งหน้า ช่างทำผม”ฉันบอกแล้วยกเล็บขึ้นมากัดแบบไม่มีอะไรทำ
         พี่ของฉันเป็นสไตลิสให้พวกนักร้องอ่ะค่ะ แบบคอยดูแลเรื่องเสื้อผ้า ทำผม แต่งหน้า อะไรพวกนี้อ่ะ ฉันเคยถามนะว่าทำไมถึงเลือกทำอาชีพนี้เพราะว่าพี่ของฉันน่ะเป็นพวกที่ไม่ค่อยจะรักสวยรักงามสักเท่าไหร่ ออกจากบ้านก็แค่ทาแป้งกับน้ำหอมแค่นี้เอง แล้วรู้มั้ยว่าคำตอบที่ฉันได้คืออะไร ‘ไม่มีอะไรทำ’
     พี่ฉันโคตรสแว๊กอ่ะค่ะ!!!
          “รู้ใช่มั้ยว่าฉันจะให้ทำอะไร”
          “ไม่รู้อ่ะ!”ฉันตอบทันที เล่นเอาพี่ปิ๊งสะดุ้งในความไวของฉันเล็กน้อย ฉันก็พอจะรู้แหละว่าพี่แกจะให้ฉันทำอะไร แต่ฉันไม่ไปหรอกค่ะ เสียเวลาแด๊นซ์หมด-=-
          “เสียใจด้วย แต่แกต้องไปทำงานแทนฉันเพราะวันนี้ฉันมีสอบตอนเช้า”พี่ปริ๊งพูดแล้วเดินขึ้นห้องไปทันที แล้วทิ้งให้ฉันอึ้งน้อยๆอยู่คนเดียว ไม่เอานะโว้ยยย>[]<
          งานที่ว่านี่คือแต่งหน้าให้พวกนักร้องที่กำลังจะทำงานหรือขึ้นสเตจอะไรแบบนี้อ่ะค่ะ ซึ่งเมื่อครั้งที่แล้วพี่ปริ๊งส่งฉันไปทำงานแทนเนื่องจากติดสอบ ไอ้ฉันก็ดีใจสิคะว่าจะได้เจอนักร้องเกาหลีที่ชอบ ฉันก็คิดว่าการที่ได้แต่งหน้าให้พวกนั้นมันจะทำให้เราสนิทกันนิดหน่อย แต่เปล่าอะ! เราอยู่กันคนละชั้นเลยค่ะ คือแบบสไตลิสก็อยู่ส่วนสไตลิส ก็นักร้องก็อยู่ส่วนนักร้อง คือจะไม่ยุ่งเกี่ยวกันแม้แต่น้อย ไม่มีการพูดค่อยกันแม้แต่น้อย ไม่มีการมองหน้ากันด้วยซ้ำ(ยกเว้นตาแต่งตา) ยืนไปก็เมื่อยเปล่าๆ แต่ดีหน่อยที่ได้เห็นหน้าได้ใกล้ชิด แต่สำหรับมันไม่พอค่ะ เห็นต่อหน้าต้องขอลายเซ็นได้ กรี๊ดได้ อะไรแบบนี้ อยู่แบบนั้นแล้วมันอึดอัดจะตาย สู้เอาเวลาตรงนั้นไปยืนดูพวกเขาอยู่ในคอนฯแล้วแหกปากกรี๊ดๆตะโกนๆไม่ดีกว่าเหรอ สะใจกว่าเยอะ
          ในเมื่อฉันทำอะไรไม่ได้นอกจากต้องไปทำงานแทนพี่ปริ๊ง ฉันก็ลุกขึ้นห้องไปอาบน้ำแต่งตัวเพื่ออกไปทำงาน ถามว่าไม่ไปได้มั้ยก็ได้นะ แต่มันจะทำให้พี่สาวฉันโดนดุหรือไม่ก็ไล่ออกเลยอ่ะค่ะ อะไรที่ช่วยได้ก็ช่วยๆกันไป แต่งานนี้บออกเลยนะคะว่าฉันไม่เต็มใจเลย!
          ในใจก็นึกไปด้วยว่าวันนี้จะได้ทำงานกับวงไหนและจะเจอแบบไหน ว่าจะถามพี่ปริ๊งซะหน่อยแต่ก็ไม่ต้องละ ไปถามที่ประชาสัมพันธ์ก็ได้
         
 
          “นี่ค่ารถค่ะ…”ฉันยื่นค่าโดยสารให้พี่แท็กซี่แล้วลงจากรถมา จากนั้นก็ยืนบิดขี้เกียจอีกนิดหน่อยเพราะมันนั่งมานานเหมือนกัน ถ้าเป็นประเทศไทยก็แบบอีกจังหวัดมาอีกจังหวัดเลยอ่ะค่ะ
          เออลืม!! ที่นี่ไม่ใช่ที่ประเทศไทยนะคะ เรากำลังอยู่ที่เกาหลีค่ะ พี่มาทำงานที่นี่ส่วนฉันติดสอยห้อยตามมาด้วยโดยที่ยังไม่มีงานทำ เรียนจบแล้วล่ะค่ะ เรียนด้านภาษา ก็ภาษาเกาหลีนี่แหละ บังเอิ๊ญญ พี่ฉันเรียนเก่งจัดจนได้ทุนแลกเปลี่ยนที่ประเทศเกาหลี แล้วมาได้งานที่นี่ด้วยมั้งฉันก็เลยต้องย้ายมาอยู่ที่นี่ด้วยดีนะที่ฉันติดอปป้ามาจนถึงขั้นบ้าเรียนภาษาเกาหลี ไม่อย่างนั้นได้เป็นอีใบ้กลางเมืองโซลอ่ะค่ะ ฉันอยู่ที่เมืองไทยคนเดียวไม่ได้หรอกค่ะเพราะที่เมืองไทยพวกเราไม่มีญาติอยู่ที่นั่นแล้วค่ะ หรือง่ายๆก็คือตายกันไปหมดแล้วค่ะ รวมถึงพ่อแม่ของพวกเราด้วยค่ะ
          พอเถอะๆ ก่อนที่มาม่ามันจะอืดขึ้นมา-_-;;
          ฉันเดินเข้าไปในตึกที่ทำงานของพี่ฉันแล้วตรงเข้าไปยังพนักงานประชาสัมพันธ์ที่กำลังยืนจดอะไรยิกๆอยู่ เมื่อเห็นฉันมาเธอก็หยุดจดแล้วเงยหน้ายิ้มให้ฉันอย่างสวยงาม
          “ไม่ทราบว่ามาหาใครคะ^_^”
          “ฉันจะมาถามเรื่องตารางงานของมิสปรินดาค่ะ ว่าวันนี้ต้องทำงานอะไรบ้าง”พูดตอบแล้วยื่นบัตรพนักงานของพี่ฉันให้ดู
          “ใช่คนที่มิสปรินดาบอกว่าจะมาทำงานแทนใช่มั้ยคะ รอสักครู่ค่ะ”พนักงานก็เอาบัตรไปคีย์ข้อมูล สักพักเธอก็ยื่นตารางงานทั้งหมดของเดือนนี้ของพี่ฉันมาให้ โห~ ฉันแค่ถามว่าวันนี้ต้องทำงานอะไรบ้าง แม่นางเล่นปริ๊นมาให้ทั้งเดือนเลยจ้า ประชดกันหรือเปล่าเนี่ยคนงาม
          “ขอบคุณค่ะ”ฉันบอกขอบคุณแล้วเดินออกดูตารางงานไกลๆจากตรงนั้นแต่เพื่อความไม่สบสันฉันจึงพับส่วนที่ไม่ใช่งานในวันนี้แล้วอ่านเฉพาะงานวันนี้
 




ลำดับงานในวันที่17/7/20XX


งานที่ได้รับมอบหมาย


เวลาเริ่มงาน


เวลาเลิกงาน




1เต้นแด๊นซ์เวอร์ชั่น


แต่งหน้า


09:15


10:00




แต่งตัว


10:00


10:30




สถานที่ทำงานคือห้องซ้อมเต้นBTS(บังทันโซนยอนดัน)




 
          วันนี้มาแค่งานเดียวสินะ แต่เค้าว่ากันว่าวงนี้น่ะซนเหมือนลิงเลยไม่ใชเหรอ ไม่เคยจะอยู่สุขกันอะ นิ่งคือหล่อพอขยับคือสติหลุด เอ่อ…-..- แต่พวกเขาก็ไม่น่าจะอะไรกับสไตลิสอย่างฉันหรอกมั้ง ก็คงจะเหมือนๆกับนักร้องคนอื่นๆหรอกมั้ง อย่าเคลียดเลยจีน่าเอ้ย-_-::
          ฉันตารางงานเข้ากระเป๋าแล้วก้มดูนาฬิกาที่ข้อมือ ยังพอมีเวลาที่ฉันจะแด๊นซ์ได้อีกตั้งหนึ่งชั่วโมงอ่ะ ฉันจะไปทวงตำแหน่งเจ้าแม่แห่งการแด๊นซ์คืนมา!!
          ฉันรีบเดินให้ไปถึงห้องซ้อมของพวกBTS เพราะคิดว่าคนอื่นๆรวมถึงBTSน่าจะยังไม่มา ฉันเลยกะจะยึดห้องซ้อมนั่นนั่งแด๊นซ์ให้นิ้วหลุดไปเลยจ้า
          ปัง!!
          เมื่อมาถึงฉันก็ผลักประตูดังปังแบบไม่กลัวมันจะพัง จะพังก็พังไปเซ่! รวยนักไม่ใช่เหรอ ออกบัตรคอนฯมาแต่ละทีเล่นเอาติ่งต้มม่ามาไปหลายเดือนเลย และฉันก็เป็นหนึ่งในนั้นด้วย เอาคืนซะเลย!! ชิชะ-^-
          ในขณะที่ฉันกำลังเก็บกระเป๋านั้นฉันก็เต้นเพลงไฟเยอร์ไปด้วย ยอมรับเลยค่ะว่าฉันก็ติ่งวงนี้เหมือนกัน ชอบทุกเพลงที่ปล่อยออกมาจริงๆค่ะ คือแบบ! มันโดนใจวัยโจ๋โคตรอ่ะค่ะ แล้วยิ่งเกมส์เต้นที่ฉันเล่นอยู่ก็ยังมีให้เต้นเพลงของวงนี้ด้วยอ่ะค่ะ แทบทุกที่เป็นเพลงเร็วอ่ะค่ะ สงสัยเจ้าของเกมส์ก็คงจะเป็นติ่งวงนี้เหมือนกัน ฮ่าๆๆๆ^[]^
          “ไฟเยอร์~~ ซัก ดา บุลแทวอรา บาว! วาว! วาว!”
          เอี๊ยด!!
          ตอนที่ฉันแด๊นไปเก็บกระเป๋าไปก็เหมือนได้ยินเสียงรองเท้าผ้าใบสีกับพื้นอย่างดัง พอฉันหันไปดูวิญญาณก็แทบจะออกจากร่างเลยค่ะ…
          พวกบังทัน!!!!
          ตาสบตา…
          "ชวีซงฮัมนีดาๆๆๆๆๆๆ!!!!”ฉันไม่รอให้ตัวเองพูดจบก็รีบเก็บกระเป๋าตัวเองออกจากห้องซ้อมไวปานแสงด้วยความอับอายแสนสาหัส
          อย่าถามว่าอายเพราะอะไร ก็อายที่ฉันเผลอเปิดประตูปานจะจับมาฉีกออกจากกันแถมยังไปเต้นเป็นไส้เดือนถูกขี้เถ้าต่อหน้าเจ้าของเพลงแบบนั้นอ่ะนะ น่าอายโคตรT_T ก็ใครจะไปตรัสรู้ล่ะว่าพวกเขาจะมาเร็วซะขนาดนี้อ่ะ ไอ้ฉันก็นึกว่ายังไม่มีใครมาก็เลยจะไปแด๊นซ์ซะหน่อย แต่ไหงเป็นงี้วะเนี่ยยย จีน่าอยากตายยยยอับอายยันชาติตระกูลT[]T
          ไม่สิ!ฉันยังตายไม่ได้ ถ้าฉันตายพี่ฉันก็เดือดร้อนอีก เอาวะ! ฉันหวังว่าในเวลาทำงานพวกเขาจะไม่ทัก ไม่แซว หรือไม่คุยอะไรกับฉันนะ เพราะถ้าฉันเป็นพวกเขาฉันก็ทักอ่ะค่ะว่าน้องเป็นอะไร โฮ~~ หวังว่าพวกเขาคงจะไม่เฟรนลี่กันมากเกินไปนะT T
          ฉันมานั่งกินกาแฟเพื่อแก้อาการหน้าชาเพราะอาย(เอ่อ…มุข-_-;;)ที่บันไดหนีเงียบๆ แล้วก็นั่งเต้นซ์(เกมส์)ไปเงียบๆเพื่อให้ลืมเหตุการณ์ก่อนหน้านี้ แต่เล่นมาได้สักพักก็เปิดสุ่มเพลงมาเจอเพลงไฟเยอร์…
          โว้ยยยยย!!! คนก็อยากจะลืมแต่ฟ้าแมร่งก็อยากให้จำจังเล้ยยยย>[]< ไม่ลงไม่เล่นมันแล้วโว้ย ฉันกดออกเกมส์แล้วดูเวลา ตอนนี้ก็เหลือเวลาอีกประมาณสิบนาทีกว่าๆ ฉันหวังว่าจะมีคนมาแล้วนะ ขอร้องล่ะพระเจ้าขาT__T
          ฉันเดินไปทิ้งแก้วกาแฟจากนั้นก็ตริงไปที่ห้องซ้อม แต่ครั้งทุกอย่างถูกกระทำด้วยความนุ่มนวลรวมถึงประตูนั่นด้วย เมื่อฉันเข้าไปก็ถอนหายใจได้นิดเพราะเริ่มมีคนอื่นๆเข้ามาแล้วเหมือนกันแต่ฉันก็ไม่เห็นพวกบังทันเลย ไปไหนกันอ่อ
          จะไปไหนก็ช่าง! ขอแค่พวกเค้าไม่ล้อฉันก็พอแล้ว ถ้าพวกเขาล้อฉันจริงๆขึ้นมาล่ะก็ฉันจะตีตั๋วเครื่องบินด่วนกลับไทยไปกระโดดน้ำน่านตายเลยคอยดู!!
          “เธอใช่คนที่ปรินดาส่งมาทำงานแทนใช่มั้ย”เสียงผู้หญิงคนหนึ่งทักในขณะที่ฉันกำลังแขวนป้ายพนักงานของพี่ปริ๊งอยู่
          “ค่ะ^^”ฉันหันไปแล้วยิ้มให้เธอคนนั้นที่สวยมาก สวยแบบผู้หญิงเกาหลีเลยอ่ะค่ะ ท่าทางอายุก็น่าจะเท่าๆกับพี่ฉันเลยล่ะมั้ง สงสัยจะเป็นเพื่อนกันมั้ง
          “โอเค พี่ชื่อจีมินนะ เป็นเพื่อนกับปริ๊ง”
          “หนูชื่อจีน่าค่ะ ยินดีที่ได้รู้จักนะคะ^^”ฉันยกมือไหว้พี่จีมินอย่างน้อบน้อม พี่แกก็ยกมือรับไหว้ฉันใหญ่เลย โอยยย น่ารักโว้ยย>///<
           “ไม่ต้องไหว้ๆ พี่รู้แล้วว่าจีน่าเป็นคนไทยฮ่าๆๆ”พี่จีมินหัวเราะจนตาปิด โอยยย ถ้าฉันเป็นผู้ชายนะแม่จะฉุดแล้วลากเข้าห้องไม่ให้เห็นเดือนเห็นตะวันเล้ยยย>_<
           “ค่ะๆๆ ฮ่าๆๆ”
          “ไปทำงานกันดีกว่า ป่ะๆ พวกบังทันมานู่ละ”พี่จีมินชี้ไปที่กลุ่มผู้ชายที่เดินเข้ามาในห้องอย่างเท่ๆจนฉันอดที่จะมองไม่ได้ เห้ยๆๆ มองมากไม่ได้ๆ เดี๋ยวโดนทักๆๆ>_<
          “วันนี้ก็จะมีแค่อัดคลิปไฟเยอร์แด๊นซ์เวอร์ชั่นเฉยๆนะจีน่า แล้วนี่ดูตารางงานแล้วใช่มั้ย”พี่จีมินถาม ฉันก็พยักหน้าหงึกๆ “ดีมาก เดี๋ยวเสร็จงานนี้แล้วไปหาอะไรกินกันนะ ไหนๆก็ได้เจอน้องของปริ๊งละ ฉลองๆ^^”
          “จัดไปค่า เรื่องกินขอให้บอกหนู^[]^”
          “ฮ่าๆๆ แต่ก่อนจะไปกินทำงานก่อนน้า”พี่จีมินพูดแล้วลูบหัวฉันอย่างเอ็นดู ฉันรักพี่เค้าค่า>-<
          “เธอคนนั้นน่ะ คนที่อยู่กับจีมินอ่ะ มาแต่งหน้าให้วีหน่อยซิ!”เสียงสตาฟคนหนึ่งตะโกนมา จึงทำให้ฉันกับพี่จีมินแยกกันเพราะเราอยู่คนละฝ่าย พี่แกดูแลเรื่องแสงส่วนฉันก็ดูแลเรื่องเสื้อผ้าหน้าผม
          ฉันเดินตรงไปที่ผู้ชายหัวน้ำตาลที่กำลังก้มหน้าก้มตากดโทรศัพท์โดยไม่สนใจสิ่งรอบข้างเลยสักนิด ไม่สนใจก็ดีค่ะโอปป้า ฉันจะได้ไม่ต้องเกร็งเวลาแต่งหน้าให้นั่งเล่นไปเรื่อยๆเลยนะคะ ไม่ต้องเงยหน้ามาT_T
          ทันทีที่ฉันเดินไปถึงวีเค้าก็เงยหน้ามาแป๊ปเดียวเหมือนดูว่าใครมาจากนั้นก็ก้มหน้าเหมือนเดิม โอยย ใจหายค่าTT
 
          [วี]
          ผมเงยหน้ามองดูคนที่กำลังเดินมาก็พบว่าคือจีน่า(ได้ยินผู้หญิงที่ชื่อจีมินเรียก)เดินมาแล้วทำหน้าตกใจน้อยๆเมื่อผมมองเมื่อกี้ เธอคงจะตกใจที่ผมล่ะสิเพราะวีรกรรมที่เธอทำไว้มันทำให้พวกผมนั้นฮาท้องคัดท้องแข็งมา ผมจะเล่นคร่าวๆแล้วกันนะครับ
          ในขณะที่ผมกำลังซ้อมเต้นเพลงที่จะอัดในวันนี้อยู่ดีๆก็มีคนเปิดประตูเข้ามาอย่างดังจนพวกผมหันไปอย่างตกใจ แถมเธอคนนั้นก็ยังไม่รู้ว่ามีคนอยู่มั้ง เลยเต้นไฟเยอร์เวอร์ชั่นตุ๊กตาดุ๊กดิ๊กให้พวกผมดู พอเสียงรองเท้าของพี่จินเค้าลื่นมันก็เลยเกิดเสียงจนเธอคนนั้นหันมาแล้วทำหน้าปานเห็นผีและก็ขอโทษๆๆแล้วก็วิ่งแน็บไปเลย เล่นเอาซะพวกผมไม่มีสมาธิซ้อมเลยต้องเลิกซ้อมกันกลางเพลง คิดแล้วฮา
          แต่ความฮาเหล่านั้นผมได้บันทึกไว้ทันครับเพราะว่าตอนซ้อมพวกผมนั้นได้ตั้งกล้องถ่ายเอาไว้เพื่อดูข้อผิดพลาดในการเต้น แต่ไม่คิดว่ามันจะได้แบบนี้มา ฮ่าๆๆ คุ้มครับๆ^[]^
          ไม่รู้ว่าอะไรที่ทำให้ผมนั้นเปิดคลิปเต้นนั้นมาดูแล้วยังเปิดเสียงดังพอที่จะให้จีน่าได้ยิน เธอชะงักไปสักแป๊ปแล้วก็ทำผมต่อ ยังไม่ต้องชะงักหรอกแม่คุณ มีอะไรที่ทำให้เธอชะงักได้กว่านี้อี๊ก>_<
          เมื่อมันมาถึงจุดพีคที่สุดของคลิปนี้ผมก็จงใจจะให้จีน่าเห็นโดยการเอาโทรศัพท์ไปวางไว้ที่โต๊ะในขณะที่เธอกำลังจะหยิบสเปย์และน่าจะเห็น ผทเงยหน้ามองใบหน้านั้นก็พบว่าตอนนี้เธอกำลังเบ๊ะแรง…
          เวรแล้ววีเอ๊ย…แกกำลังจะทำผู้หญิงร้องไห้เหรอวะเนี่ยย วีไม่ได้ตั้งใจนะคร้าบบจีน่าก็เบ๊ะซะน่ากลัวเกิ๊นT[]T
          “เอ่อ…”ผมกำลังจะปลอบแต่จีน่าก็กรี๊ดร้องก่อนซะอย่างนั้น
          “แง๊!ฉันจะโดดน้ำตายย!!!T[]T”
 
 
          นี่ไม่ใช่นิยายวายนะค้าาาา555555 แค่ยังหาอิมเมจตัวละครยังไม่เจอจริงๆ