ผมเป็นได้แค่ตัวประกอบA

"ตื๊อออดือออ" เสียงประตูเลื่อนดังขึ้นในร้านสะดวกซื้อแห่งหนึ่ง
 
 
 
"บรื๋ออออ"  ไดกิได้ขนลุกเพราะได้รับความหนาวจากแอร์ร้านสะดวกซื้ออย่างกระทันหัน
 
 
 
 
 
"งั้นฉันไปหายาสีฟันแปปน่ะจะหาอะไรซื้ออะไรก่อนก็ได้ " ไดกิหันไปพูดกับริกะที่อยู่ข้างๆ
 
 
 
 
 
"ยาสีฟันๆ...โอีะลักกี๊~ยาสีฟันรสสตอเบอร์รี่เหลือหลอดสุดท้ายหล่ะ" ไดกิพูดแล้วก็หยิบยาสีฟันหลอดนั้นขึ้นมา
 
 
 
"แล้วริกะล่ะ" ไดกิพูดพร้อมยืนมองหาริกะ
 
"นี้ไดกิซื้ออะไรน่ะ" เสียงริกะดังมาจากด้านหลังไดกิแล้วถือถุงใหญ่ๆถุงหนึ่ง
 
 
 
"อ่ะนี้เธอซื้อบะหมี่กึ่งสำเร็จรูปเยอะขนาดนั้นเลยเหลอ.."  ไดกิสังเกตุถุงใบหนึ่งที่ริกะถืออยู่
 
 
 
 
"ก็ฉันทำอะไรไม่เป็นนี้.." ริกะพูดแบบเขินเพราะว่าอายเนื่อยจากทำอาหารไม่เป็น
 
 
 
 

"อืมม  เธออยู่คนเดียวนี้เนอะเป็นอันว่าวันนี้เดี๋ยวทำอะไรให้กินล่ะกัน" ไดกิหันไปตอบ
 
 
 
"เห๋~~ จริงเหลอได้กินอาหารของไดกิด้วยล่ะ"  ริกะทำท่าทางดีใจแบบสุดๆ

"แต่ว่า..." ริกะพูดเหมือนเห็นอะไรบางอย่าง
 
 
 
 
"หืมมม" ไดกิเอียงคอเนื่องจากสงสัย
 
 
 
 
"ไดกินี้ยังใช้ยาสีฟันรสสตอเบอร์รี่อยู่อีกเหลอเด็กจังน่าา" ริกะพูดพร้อมยิ้มแล้วจ้องที่ไดกิ
 
 
 
 
"ชั้งฉันเถอะน่ะ!!..ก็รสอื่นมันใช้แล้วเจ็บปากนี้น่า..ไปจ่ายตังได้แล้ว"  ไดกิพูดเสียงดังเนื่องจากความเขินอายแล้วตรงไปเคาน์เตอร์ทันที
 
 
 
 
"ok..จะไปยัง"  ไดกิหันไปถามริกะที่อยู่ด้านหลัง
 
 
 
"ไม่คิดว่าจะหนักขนาดนี้น่ะ..ก็น่ะซื้อเยอะขนาดนี้นี่น่ะ"  ริกะถือถุงใหญ่นั้นด้วยมือสองข้าง
 
 
 
"ให้ช่วยถือไหม" ไดกิถาม
 
 
 
 
"ไม่เป็นอะไรหลอกน่าาฉันแข็งแรงน่ะเออ"  ริกะพูดตอบ
 
 
 
 
"เอาเถอะน่า"  ไดกิจับหูถุงอีกด้านหนึ่งโดยริกะจับหููถุงอีกข้าง
 
"เอาล่ะไปกันเถอะ"
 
 
"อ่ะ..อืมขอบคุณน่ะ" ริกะยิ้มอ่อนแล้วพูดขอบคุณ
 
 
 
"หนาวนิดๆเนอะ"  ริกะพูดระหว่างเดินถือถุงที่มีไดกิช่วยถืออีกข้างท่างกลางพระอาทิตย์ที่ใกล้ตกดินไปแล้ว...