ผมเป็นได้แค่ตัวประกอบA
7.0
เขียนโดย 
9nampakka
วันที่ 18 กรกฎาคม พ.ศ. 2559 เวลา 20.44 น.
20 ตอน
0 วิจารณ์
19.56K อ่าน
แก้ไขเมื่อ 20 พฤศจิกายน พ.ศ. 2559 00.36 น. โดย เจ้าของนิยาย
แชร์นิยาย
10) แมว
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ"ฮึม ฮือ~~" เสัยงฮัมเพลงดังขึ้นเป็นจังหวะเพลง
มีเด็กสาวกับชายหนุ่มที่เดินตามหลังตามๆกันมาอยู่ ท่ามกลางแดดยามเย็น
"นี้ๆเมื่อไหร่จะถึงมินิมาร์ทอ่ะ??" ริกะหันหลังไปคุยกับไดกิที่เดินตามจากทางด้านหลัง
"อ่ะ!..ก็ตรงไปเลี้ยวขวาตรงแยกข้างหน้าก็ถึงแล้ว" ไดกิสะดุ้งเล็กน้อยแล้วก็ชี้เพื่อบอกทาง
"เหลอ...อืมมม..อ่ะ!!นั้นแมวนี้น่าา~" ริกะหันไปชี้ตรงต้นไม้ต้นหนึ่งด้านบนมีลูกแมวติดอยู่
เมื่อได้เห็นดังนั้นรีบเข้าไปหาต้นไม้ต้นนั้นทันที
"เอาฮึบ.." ริกะได้ถอดถุงน่องสีดำกับรองเท้าออกเพื่อขึ้นไปบนต้นไม้ที่มีแมวตัวนั้นติดอยู่
"นี้!! ไดกิฝากหน้อย" ริกะได้โยนถุงน่องกับรองเท้าของตัวเองไปยังไดกิที่ยืนดูอยู่
"อ่ะ!!" ไดกิสะดุ้งที่จู่ๆก็โยนมาใส่ ถุงน่องไดพาดหน้าของไดกิรองเท้าก็ได้ตกลงตรงหน้า
"นี้เธอจะทำอะไรน่ะ" ไดกิได้เอาถุงน่องที่พาดหน้าออกแล้วก็ถามไปยังริกะ
"ก็เห็นแล้วนิว่าจะปีนไปช่วยน้องแมวน่ะ" ริกะพูดตอบในขณะที่กำลังจะปีนขึ้นต้นไม้
"เอาล่ะน่ะ!!" ริกะได้ใช้แรงทั้งหมดเพื่อปีนต้นไม้ต้นนั้น
"มานี้สิเจ้าแมวน้อย~~~" ริกะได้ปีนสูงได้ระดับหนึ่งแล้วได้ใช้อีกมือเพื่อยึดกิ่งไม้ไม่ให้ตก แล้วเอาอีกมือยื่นมือเพื่อเรียกแมวตัวนั้น
"เมี๊ยว~" แมวตัวนั้นกำลังเดินไปในอ้อมมือของริกะ
"เอาล่ะปลอดภัยแล้ว" ริกะได้เอาแมวตัวนั้นไปไว้ในอ้อมแขน
"แก๊ก!!" เสียงกิ่งไม้ที่ริกะยึดตัวอยู่ในหักขึ้น
"กรี๊ดดด" ริกะได้ตกลงจากต้นไม้ในขณะที่ยังมีแมวอยู่ในอ้อมกอด
" Save!!!" ไดกิได้พุ้งตัวไปเพื่อรับริกะที่ตกต้นไม้
"อ่ะ!!" ริกะได้ตกไปในอ้อมแขนของไดกิ
"อืมมม..อุ๊บ!" ริกะได้ลืมตาขึ้นก็พบกับว่าตัวเองนั้นอยู่ในอ้อมแขนของไดกิ ริกะได้หน้าแดงแจ๋
"ปะ..ปล่อนน่าาาา!! " ริกะได้ดิ้นตัวจนเอาหัวไปเสยคางไดกิ
"อั๊ก!!" ไดกิโดนกระแทกที่คางอย่างแรงจนต้องปล่อยริกะลง
"ไปดีมาดีน่ะเจ้าแมวน้อย" เมื่อลงมา ริกะได้ก้มตัวปล่อยแมวตัวนั้นออกจากอ้อมแขนของตนเองแล้วได้ลูบหัวแมวตัวนั้นที่หนึ่ง
"ไปยัง.." ไดกิได้ยื้นกระเป๋า ถุงน่องและรองเท้าของริกะให้
"ระ..รู้แล้วน่าาาา" ริกะได้คว้าของจากมือไดกิอย่างรวดเร็วทั้งๆที่หน้ากำลังแดงอ่อนๆอยู่
"เอาล่ะเดินกันต่อ" ทั้ง2คนได้เดินกันต่อแต่ครั้งนี้ไดกิเป็นคนนั้น
"อึก" ไดกิได้สดุ้งเพราะเหมือนมีอะไรกระทบหลังเบา
"ยะ...ยังไงก็ขะ...ขอบคุณน่ะ" ริกะได้เอาหัวไปพิงหลังไดกิเพื่อไม่ให้เห็นว่าตนเองหน้าแดงอยู่...
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
7 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
7 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
7 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
